คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : พี่จุนอิน
หลังจากที่ฉันเดินกลับมา ยัยมินจุนรีบวิ่งตรงดิ่งมาทางฉัน
"พวกนั้นทำอะไรแกใช่มั้ย" ฉันไม่ตอบอะไร
"นี่ฉันถามว่าพวกมันทำอะไรแกใช่มั้ย แฮมินแกตอบฉันมาสิ
"มินจุนจับแขนฉันสองข้างแล้วเขย่าตัวฉัน แล้วเธอก็ร้องไห้
ออกมา
ขอโทษนะมินจุน
"ไม่มีอะไรหรอกมินจุน"ฉันพูดแล้วกอดเธอเอาไว้
"ทำไม เธอถึงไม่ให้ฉันไปด้วย รู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วงแกแค่ไหน"
มินจุนยังคงร้องไห้อยู่
"ขอโทษน้า ที่ทำให้เป็นห่วงนะ"ฉันพูดแล้วลูบหลัง
ปลอบใจเธอสักพักใหญ่เหมือนกันที่เรายืนอยู่แบบนั้น
"นี่เลิกร้องได้แล้วน่า อายเค้า" ฉันบอกมินจุนที่เอาแต่ร้องไห้
"ก็ได้แต่ว่าแกต้องซื้อของกินให้ฉัน" เห้ย อารายของมันเนี่ย
ยัยนี่ของกินมาเป็นอันดับแรกตลอด แต่ไม่เห็นมันอ้วนเลย
"เออ ก้ได้" มินจุนหยุดร้องทันทีเลยค๊า ดูมัน
"กลับบ้านเหอะนะ"ฉันบอกมินจุนในที่สุด
"อืม ฉันจะไปส่งนะ"มินจุนพูดกับฉัน
"ไม่เป็นไรหรอกน่า เธอก้รู้คนอย่าง คัง แฮมิน ไม่มีใครทำ อะไรได้หรอกย่ะ"
ฉันพูดแล้วทำท่าแบ่งกล้าม ในที่สุดยัยนี่ก็หัวเราะออกมาจนได้
"ง้านเอาไว้พรุ่งนี้เจอกานนะ แฮมิน"
"อืม แล้วเจอกัน"
หลังจากนั้นมินจุนก็กลับบ้านไป แต่ฉันยังคงยืนอยู่ที่เดิม
คำพูดที่นายมินฮอกพูดกับฉัน และเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ก่อนหน้านี้ กำลังวกวนอยู่ในความคิดของฉัน โถ่เว้ย มันน่าเจ็บใจจริงๆ
แล้วหน้าของฮาน โซยอง ก็ผุดขึ้นมาในความคิดฉัน
ดวงตากลมสวยที่มีน้ำไหลออกมา บ่งบอกฉันให้รู้ถึงความ เศร้า
เธอคงชอบพี่จุนอินมากสิน่ะ
เห้อ ฉันคิดไปแล้วฉันจะกล้าทำลายความรู้สึกของคนน่ารัก อย่างนั้นได้ยังไงเนี่ย
แต่มันก็น่าหมั่นสัยนายมินฮอกจริงๆนั้นละ
.........................................................
เช้าวันนี้ฉันตื่นนอนแต่เช้า เลยทำให้มาโรงเรียนเช้ากว่าปกติ
แต่ยังไงก็ยังสายกว่ายัยมินจุนอยู่ดี ยัยนี่ชอบมาโรงเรียนแต่เช้า
แต่ไหน แต่ไรละ อารายจะขยันเว่อขนาดนั้น
ฉันเคยถามมินจุนว่ามาโรงเรียนแต่เช้าทำไม
เธอบอกว่าหาที่อ่านหนังสือเงียบๆเพราะอยู่บ้านน้องชายของ เธอชอบกวน(น้องชายของมินจุนอายุ5ขวบ)
โห ขนาดบ้านฉันเนี่ย แม่บ่นทั้งวัน
ฉันยังไม่เห็นต้องมาหาที่อ่านเลย
(เพราะไม่เคยคิดจะอ่าน 55+)
" ไปหาอะไรกินกานมะ" มินจุนบอกฉันขณะที่หยิบหนังสือ
ภาษาอังกฤษขึ้นมา โคตรจะขยันเลยนะเว้ยเห็นแล้วหมั่นใส้
(เพราะฉันไม่เคยอ่าน)
" ก้ดีกว่านั่งอยู่แต่ในห้องมันน่าเบื่อจะแย่ "
ว่าแล้วเราก็เดินออกจากห้องไป
เราเดินไปที่สวนที่ไว้สำหรับนั่งเล่น
ในสวนปลูกต้นไม้ที่ให้ความร่มรื่นเต็มไปหมด
สีเขียวของของใบไม้และดอกไม้สีสันสดใสที่ปลูกเอาไว้
สร้างความรุ้สึกกระปรี้ประเปรา ทำให้ฉันอารมดีขึ้นมา
"ห๊า อากาศดีจางเนาะ" ฉันหันไปพูดกับมินจุน
ที่ตอนนี้กินขนมปังคำใหญ่ๆอยู่
"งืมๆๆๆ" ดูมัน ฉันละอิจฉาจริงๆกินเท่าไรก็ไม่อ้วน
ชิยัยนี่(นางเอกขี้อิจฉา ชะมัดเลย)
"แฮมิน นั่นแฮมินใช่มะเนี่ย" เสียงของใครบางคนที่ฉันคุ้นเคยดังมาจากด้านหลัง
"พี่จุนอิน"ฉันโบกมือให้พี่จุนอินที่กำลังเดินตรงมาทางฉันกับมินจุนพร้อมกับคนที่ดูเหมือนจะชื่อพี่แฮยอง แล้วพวกเค้าก็มาหยุดยืนที่โต๊ะของเรา
โอ่วฉันเพิ่งเคยเห็นพี่แฮยองใกล้ๆนะเนี่ย
ผู้ชายอารายเนี่ย น่ารักจางเลย ตาเค้าโตดีจัง ฉันยังอายเลยนะเนี่ย
ผิวขาวสะด้วย ติดตรงที่เค้าค่อนข้างจะดูตัวผอมไปหน่อย แต่เค้าก็สูงนะ
แล้วฉันก็หันไปทางมินจุน ที่ตอนนี้นั่งจ้องพี่แฮยองไม่วางแต่
"นั่งด้วยได้รึป่าว"
"อ๋อค๊า/ค๊า"ฉันกับมินจุนพูดพร้อมกัน แล้วพวกเค้าก็นั่งลง
ตอนแรกฉันก็คิดว่าพี่แฮยองจะเป็นคนพูดไม่เก่ง แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว
เค้ากลับพูดมาก จนถึงมากที่สุดเลยละ แต่เค้าก็ตลกดี
ทำให้พวกเราหัวเราะกันได้เลยละ
"แล้วพี่แฮยองเนี่ยชอบทำอะไรละค่ะเวลาว่าง"
มินจุนเอ่ยถามแล้วส่งสายตาเป็นประกายไปให้ น่าขนลุกแหะ
"ก้อยู่ชมรมถ่ายภาพก็ต้องชอบถ่ายรูปสิ"พี่แฮยองพูดติดตลก
"จุนอินก็อยู่นะ หมอเนี่ยถ่ายรูปเก่งชะมัดเลย ถ่ายมามีแต่สวยๆทั้งนั้น"
"พอเหอะน่า ไม่ได้ขนาดนั้นหรอก"
"แล้วภาพที่ถ่ายส่วนมากเนี่ยเป็นภาพอะไรหรอค่ะ" ฉันถามพี่จุนอิน
"ก็ทั่วไปนั้นละ แต่พี่ชอบถ่ายภาพวิวนะ"
"ใช่ๆหมอนี่เนี่ยนะ ถ่ายแต่ภาพวิวทั้งนั้น
ผู้หญิงสวยๆหลายคนอยากเป็นแบบให้มัน มันก็ไม่ถ่าย จะมีก็แต่ ..."
แล้วพี่แฮยองก็เงียบไป ส่วนพี่จุนอินก็ก้มหน้าลง
ถ้าฉันไม่ได้ตาฟาดฉันเห็นเค้ายิ้มแล้วก็หน้าแดงด้วยละ
อารายของพวกเค้าเนี่ย
"มีก้แต่อะไรหรอค่ะ"ยัยมินจุนยังถามต่อ
"ก้ไม่มีอารายหรอก ถ้าเราจะถ่ายภาพอะไรเราก็ต้องชื่นชอบสิ่งนั้นก่อน
จริงมั้ยจุนอิน"พี่แฮยองพูดแล้วตบบ่าพี่จุนอินเบาๆ แต่เค้าก็ยังไม่พูดอะไร
"ว่าแต่พี่ซองวูกับพี่มินฮอกอยู่ชมรมอะไรหรอค่ะ"
ฉันหันควับไปทางมินไปเมื่อได้ยินชื่อนายนั่น
"อ๋อ พวก นั้น อยู่ชมรมดนตรีนะ มินฮอกเล่นเบตเก่งมากเลยนะนั้น
แถมแสียงหมอนี่ยังดีอีก เห้อฉันละอิจฉามันจริงๆเลย หล่อแล้วยังเก่งอีก
"แหวะ น่าหมั่นใส้" ฉันทำปากขมุบขมิบจนยัยมินจุนต้องหยิกแขนฉัน
"โอ้ย อารายกานเล่า" ฉันลูบแขนตัวเองเบาๆ อารายของยัยนี่เนี่ย
"อารายนะ"พี่แฮยองหันมาถามฉันกับมินจุน
"อ๋อปล่าวค๊า แฮมินเค้าบอกว่า ดีจัง อ่ะค่ะ"
ชิ ฉันไม่ได้พูดยังงั้นสะหน่อยมินจุน อีตาบ้านั่น น่าหมั่นใส่ที่สุด
แหวะๆ ฉันละเกลียดนายจริงๆเลย
"แล้วพี่ซูวองละค่ะ เค้าเล่นอะไรได้บ้าง"
มินจุนรีบเปลี่ยเรื่องทันที แล้วตาของเธอก้เริ่มเป็นประกาย
"อ๋อ ซูวองหรอ หมอนั่นตีกลองได้ดีสุดๆเลยละ"
"จะว่าไปแล้วจุนอินก็เล่นได้เหมือนกานน้า จริงมั้ย"
พี่แฮมินพูดแล้วหันไปหาพี่จุนอิน
"ก็นิดหน่อยน่า"
"เห้ย แกนะเล่นเก่งพอๆกับมินฮอกเลยนะเว้ย
ฉันว่าถ้าแกร่วมกับพวกนั้น ต้องดังระเบิดแน่"
"แกก้เหมือนกกันนั้นละ"
"แหม๋พวกพี่ดีจังนะ เก่งๆกานทั้งนั้นเลย"
"ว่าแต่แฮมินละ อยู่ชมรมอะไรหรอ" พี่จุนอินหันมาถามฉัน
"เอ่อ ยังไม่มีหรอกค่ะ" อ๋อ ตั้งแต่ฉันเข้าโรงเรียนนี้มา
ฉันยังหาอะไรทำเป็นหลักเป็นแหล่งไม่ได้เลย
"เจงอ่า ยังงี้ได้ไง สนใจ ชมรมเรารึปล่าวละ"
พี่แฮยองพูดกับฉัน
"อ๋า ไม่ไหวหรอกค่ะ แฮมินถ่ายรูปมะเปงอ่ะ"
ฉันตอบแล้วยิ้มๆ อย่าว่าแต่ถ่ายภาพเลย แค่ฉันถ่ายเล่นๆมันยังออกมาแบบห่วยสุดๆ
"หวา น่าเสียดายจังเนาะจุนอิน"
แล้วพี่แฮยองก้หันไปพูกับพี่จุนอิน
ฉันเห็นเค้าหน้าแดงอีกละ อารายกาเนี่ย
"แล้วมินจุนละ"
"ภาษาค่ะ" ใช่ละค่ะ ยัยนี่นะภาษาเป็นเลิสเลย
ทั้งอังกฤษ ฝรั่งเศส ญี่ปุ่น และก็จีน ได้ทั้งนั้น
"งั้นคงพูดได้หลายภาษาแลยอ่ะดิ"
"แหม๋ก็มะขนาดนั้นหรอกค๊า"
"มีใครจะเอาขนมรึน้ำมั้ยค่ะ เด๋วแฮมินจะไปซื้อให้"
หลังจากที่นั่งกันอยู่นานฉันก็รู้สึกหิวน้ำขึ้นมา
"อือ ฝากซื้อน้ำส้มหน่อยดิ"มินจุนบอก
"ฉันขอโกโก้เย็นละกานนะ"
"แล้วพี่จุนอินละค่ะ"
"พี่ว่าพี่ไปด้วยดีกว่านะ เพื่อจะช่วยถือของนะ"
"มันไม่เยอะขนาดนั้นหรอกนะเว้ย"พี่แฮยองพูดแล้วหัวเราะออกมา
"พูดมากไปละ" แล้วพี่จุนอินก็ตบหัวพี่แฮยองอย่างแรง
"โอ้ย เออกุมะพูดละ"
แล้วเราก็เดินไปโรงอาหารกัน(ฉันกับพี่จุนอิน)
"แฮมิน ยังไม่รู้หรอว่าจะเข้าชมรมอะไรดี"
"ยังเลยค่ะ"
"เด๋วพี่ช่วยเลือกมะ" เอ่อ เอาไงดีว่ะเนี่ย
"มะเปงไรหรอก เอางี้ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ"
งึกๆๆ
"ว่าแต่ พี่จุนอินเหอะค่ะ พี่ชอบถ่ายภาพมากเลยหรอค่ะ"
"ชอบนะแล้วก็ชอบมากด้วย เพราะพี่คิดว่าการถ่ายรูปก็เหมือนกับเก็บเอาความรู้สึกตอนนั้นเอาไว้ อย่างดีเลยละ"
"อ๋อค่ะ"
"อืม งั้น วันหลัง แฮมินมาเป็นแบบให้พี่ถ่ายรูปมั้ยละ"
"เอ๋" ฉันหันไปมองหน้าพี่จุนอิน แต่เค้าก้ไม่ได้สบตาฉัน
"มะเปงไรหรอกน่า พี่ก้พูดไปงั้นละ"
"มะใช่น้า มะช่าย ถ่ายเหอะนะค๊า ฉันอยากให้พี่ถ่ายรูปฉันจริงๆๆน้า"
"เธอเนี่ยน้า"ว่าแล้วพี่จุนอินก้ลูบหัวฉัน
เวลาฉันอยู่กะพี่จุนอิน ฉันรูสึกสบายใจจัง
"เห้ยไปนานจังว่ะ คนยิ่งหิวๆน้ำอยู่"พี่แฮยองพูดตอนที่เราเดินกลับมา
"นันดิ ไปไหนกานแน่เนี่ย"
"พอเลย นี่น้ำส้มของแก" ฉันยั้ดกระป๋องน้ำส้มใส่มือมินจุน
แล้วเสียงสัญญาณเข้าชั้นเรียนก็ดังขึ้น
"แล้วเจอกานใหม่นะค๊า"พวกเราบอกกับพี่จุนอินกับพี่แฮยอง
ก่อนที่จะแย่กกัน
"นี่ๆๆ รุ้มะฉันรูสึกจะชอบพี่แฮยองสะแล้วละ "
เห้ยอารายว่ะ
ครั้งที่แล้วแกยังบอกว่าชอบพี่ซองวูอยู่เลยนี่น่า
"เห้ยแกฟังฉันอยู่ป่าวว่ะ" มินจุดสะกิด ฉัน
"อะ อืม ฟังๆ" ฉันกำลังคิดถึงคำพูดของพี่จุนอินที่บอกว่าอยากให้ฉันเป็นแบบถ่ายรูปให้เค้า คงไม่มีอารายหรอกน่า
วันนี้ฉันก็นั่งเรียนอย่างสบายใจ
แต่สุดท้ายฉันก็นั่งทางในอีกเหมือนเคย 555+ (นางเอกเรา)
วันนี้ทั้งวันเหมือนจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเลยนะเนี่ย (เพราะฉันหลับรึป่าว)
"เห้ยเมื่อวานเราไม่ได้ไปร้องเพลงกัน วันนี้ไปเหอะน้า"มินจุนเดินมาหาฉันที่โต๊ะ
"อืมมมมมมมมมม" หวังว่าวันนี้คงไม่เกิดเรื่องหรอกนะ
เราก้เดินทางเข้าในเมืองกาน
เย้ (เธอจะดีใจอะไรกานเนี่ย แค่เข้าไปในเมือง)
ก่อนจะไปถึงที่ร้านที่เรานัดกันไว้ เราก็แวะซื้อ
ตอบ้งกี๋กานก่อน
เพราะยัยมินจุนบ่นตลอดทางว่าอยากกินสะเหลือเกิน
เห็นแก่กินจริงเลยยัยนี่
แล้วตอนที่กำลังของกินนั้นเองรออ
ฉันก็หันไปทางอีกฝากของถนนแล้วเม่อมองไปเรื่อยๆ
แล้วฉันก็เจอกับคนที่ไม่อยากเจอที่สุด
นายตัวแสบอีกแล้วหรอ( ทามไมมานเจอกานบ่อยจางว่ะ)
นายนั่นเดินน้ำหนาฝูงของมัน
แล้วส่งเสียงดังๆตลอดทาง แหวะเรียกร้องความสนใจ
แต่เค้าก็ดูเด่นจริงๆนั้นละ
ผู้หญิงที่ยืนข้างฉัน 2 คนหันไปทางพวกเค้าแล้วกรี๊ดกราดกันใหญ่ อารายกัหนักกานหนาเนี่ย
"ว้าย ดูสิ คนเดินนำหน้านะ หล่อเป็นบ้าเลย"
"ว้ายใช่แล้ว เอ๋ นั่นมันร่นพี่มินฮอกนี่น่า"
แล้วยัยสองคนนี้ก็เอาแต่วีดว้าย
อารายของพวกเธอ นี่ๆ ฉันจะบอกพวเธอเองว่านายนั่นนะ
ไม่ได้เป็นเทพบุตรอารายหรอก แต่เป็นปีศาจดีๆเนี่ยละ
อย่ามองแต่ภายนอกสิ(แต่จริงแล้วฉันก็ทามบ่อย)
ฉันมองดูพวกนั้นอยู่อึดใจหนึ่ง
โดยที่ยียมินจุนกำลังมองคนทำตอบ้งกี๋
ที่หล่อเอาการของเธอ
แล้วหมอนั่นก้หันมาทางฉัน
อยู่ดีๆพวกนั้นก็หยุดเดินไปสะเฉยๆ เค้าทำท่าเหมือนจะเดินมาทางฉัน แต่เค้าก็หันหลังกลับไป
แล้วเดินไปต่อ ชิ ใครจะสนละนายจะทำอะไรก็ทำ เรื่องของนายนี่ ทั้งๆที่นายมินฮอกเดินผ่านไปแล้ว
แต่ฉันยังมองอยู่ที่เดิม
"เห้ยมองอารายของแกเนี่ย"
ยัยมินจุนสะกิดฉันที่ยืนหันหน้าไปทางอีกฝากของถนน
"ไม่มีอารายหรอก"
"อือ ไปกันยัง" จากนั้นฉันกับมินจุนก้ออกเดินทา
ช่างนายสิ วันนี้ยังไงฉันก้จะปลดปล่อย เย้
ความคิดเห็น