รักครั้งแรกกับนายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #12 : ดวงดาวบนท้องฟ้ากับความทรงจำที่งดงาม

   บ้านสีขาว หลังคาสีน้ำตาล ขนาดของบ้านไม่ใหญ่โตนัก เมื่อก้าวเข้ามาในบ้านจะเห็นห้องรักแขกเป็นห้องแรก ซึ่งติดกับบรรไดขึ้นชั้นสอง ็นห้อหัภายในห้องรับแขกถูกตกแต่งอย่างเรียบง่าย และจัดอย่างเป็นระเบียบ ทำให้ผู้ที่มาเยือนทราบได้ทันทีว่า เจ้าของบ้านหลังนี้เป็นคนรักความสะอาดอย่างและมีระเบียบเป็นอย่างมาก และขณะนี้มีชายคนหนึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ด้วยท่าทางที่แสนสบายบนโซฟาสีน้ำตาลอ่อนๆ

เดินเลยมาอีกนิดจะเป็นห้องครัว ภายในห้องครัวผู้หญิงคนหนึ่งกำลังสาละวนกับการจัดเตรียมอาหารค่ำ ด้วยสีหน้าที่สดใส เธอกำลังปรุงอาหารให้กับคนสำคัญอย่างตั้งอกตั้งใจ

"แฮมิน......ได้เวลาทานข้าวแล้วลูก"หญิงคนนั้นเปิดประตูบ้านออกมาเรียกเด็กน้อยที่กำลังนั่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้าน เด็กน้อยผู้มีดวงตาใส่ซื่อบริสุทธิ์จ้องมองหญิงคนนั้นแล้วเดินมาหาเธอ

"แม่ค่ะวันนี้เราจะออกมาดูดาวกันอีกใช่มั้ยค่ะ"เด็กน้อยเอ่ยถามผู้เป็นแม่

"จ๊ะ"แม่ตอบกลับมา แล้วส่งยิ่มมาให้

"แล้วตอนไหนละค่ะ"

"ก็ตอนที่แฮมินทานข้าวแล้วก็อาบน้ำเสร็จไงละ"ผู้เป็นแม่ตอบกลับมา ทำให้เด็กน้อยรีบเร่งที่จะเดินไปโต๊ะอาหารทันที

"เดียวก่อนลืมอะไรรึป่าวจ๊ะ"แม่เอ่ยถามแฮมิน เด็กน้อยทำหน้าสงสย หรือว่าจะลืมล้างมือนะ ก็เมื่อกี้เธอล้างไปแล้วนี่ เธอทำทำสีหน้าครุ่นคิดอยู่พักใหญ๋ ทำให้ผู้เป็ฯแม่อดยิ้มไม่ได้

"ไปเรียกคุณพ่อมาทานข้าวจ๊ะ"แม่เฉลยออกมาในที่สุด

หนู้น้อยแฮมินรีบเดินไปที่ห้องรับแขกทันที

"พ่อค่ะ ทานข้าวค่ะ"เธอก้าวเดินตรงไปยังที่ๆพ่อนั่งแล้วเอ่ยด้วยเสียงที่สดใส พ่อละสายตาจากหนังสือพิพ์และจ้องมองลูกสาวตัวน้อย

"ได้เวลาทานข้าวแล้วหรอ"

"ค่ะ"หนูน้อยตอบกลับอย่างชัดถ้อยชัดคำ

พ่อมองแฮมินอยู่พักหนึ่งโดยไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้พ่อกำลงคิดว่าลูกสาวของตนโตขนาดนี้แล้วหรอเนี่ย แฮมินเป็นเด็กน่ารัก สดใส เธอยิ้มง่าย และเป็นที่รักของทุกคนเสมอ พ่อภูมิใจในตัวลูกสาวมากเลย

"ไปกันเถอะ"พ่อพูดแล้วอุ้มหนูน้อยขึ้นมากอดไว้ แล้วทั้งคู่ก็ตรงไปยังห้องทานอาหารที่แม่นั่งรออยู่ก่อนหน้าแล้ว

"พ่อลูกคู่นี้มาช้ากันจริง"แม่บ่นออกมา แต่แววตาและน้ำเสียงนั้นกลับเป็นน้ำเสียงที่อบอุ่น

แล้วทั้งสามคนก็นั่งทานข้าวกันอย่างมีความสุข

"แม่ค่ะ พ่อค่ะ หนูอาบน้ำเสร็จแล้ว"หนู้น้อยแฮมินวิ่งตรงมายังห้องรับแขกที่แม่กับพ่อนั่งอยู่

"เดี๋ยวก็ล้มหรอก"แม่เอ็ดไป ทำให้เธอหยุดชะงัก พ่อมองลูกสาวตัวน้อยแล้วหัวเราะ

"แฮมินชอบดูดาวหรอลูก"พ่อถามแฮมินในขณะที่ทั้งหมดออกมาอยู่ที่สวนหลังบ้าน ตอนนี้แฮมินนั่งอยู่บนตักพ่อ และแม่นั่งอยู่ข้างๆ

"ค่ะ หนูชอบดาวค่ะ" และทุกวันหลังจากนั้นพ่อกับแม่จะพาแฮมินออกมาดูดาวทุกวัน

…………………………..

"พ่อค่ะ พ่อไม่ย้ายไปไม่ได้หรอ"ตอนนี้แฮมินอยู่ ป.2 แล้ว  ตอนนี้เธอกำลังขอพ่อ ไม่ให้ย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัด แฮมินรู้ดีว่ามันคงยาก เพราะตอนนี้งานของพ่อกำลังรุ่งมาก ทางบริษัทเลยเลื่อนตำแน่งให้ แต่ว่าพ่อต้องไปทำงานที่ๆไกลจากบ้านและเธอกับแม่ก็ย้ายตามไม่ได้ เพราะงานของแม่ก็ต้องทำ เธอหวังว่าพ่อจะตอบกลับมาอย่างที่เธออยากให้ตอบ

"ไม่เอานะแฮมิน พ่อต้องไปทำงานนะ"แม่เอ็ดเธอ ในดวงตาของแม่มีน้ำใสๆเอ่อล้นออกมา แต่แม่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไร

"แต่ว่าหนูไม่อยากนิ"เธอตอบกลับไป แล้วเกาะแขนพ่อไว้ พ่อมองลูกสาวด้วยแววตาที่อบอุ่น

"แฮมิน"พ่อเรียกชื่อเธอเบาๆ แล้วหันมามองลูกสาวตัวน้ยที่ตอนนี้กอดแขนพ่อเอาไว้

"พ่อจะกลับมาบ่อยๆนะ ตอนนี้แฮมินก็ดูแลบ้านแล้วก็ดูแลแม่แทนพ่อด้วยเข้าใจมั้ย"

พ่อบอกแล้วยิ้มให้ ถึงแม้แฮมินอยากบอกว่าไม่อยากให้พ่อไปทำงานที่ไกลๆแต่พอเธอเห็นความตั้งใจของพ่อที่จะทำเพื่อเธอกับแม่เธอก็พยักหน้ารับ

ถึงแม้พ่อบอกว่าจะกลับมาหาบ่อยๆ แต่ช่วงหลังๆงานพ่อก็เยอะมากจนบางทีก็ไม่ได้กลับมาหลายเดือน แต่พ่อก็โทรมาหาแม่กับแฮมินทุกวัน พอพ่อย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัด แม่ก็ต้องไปทำงานเหมือนกัน ทำให้ช่วงหลังๆเธอต้องนั่งมองดาวคนเดียว ไม่ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนหนูน้อยแฮมินคนนี้ก็หวังว่าจะได้ดูดาวเหมือนตอนเด็กๆอีกครั้ง

ฉันนอนคิดเรื่องราวในอดีตก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วยิ้มให้กับตัวเอง นานแล้วสินะที่จะมีคนมานั่งดูดาวข้างๆฉัน

เธอไม่มีทางรู้เลยว่า ตอนนี้เริ่มมีบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงภายในหัวใจของเธอสะแล้ว

.........................................
หายไปนานเลยค่ะ คราวนี้ ตอนนี้กลับมาอัพกานต่อแล้วน้า ขอโทษด้วยนะค่ะ 
ต่อไปนี้  โทคิ   จะอัพบ่อยๆค่ะ