ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักครั้งแรกกับนายตัวแสบ

    ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกของการมาเรียน

    • อัปเดตล่าสุด 10 มิ.ย. 49


    ในที่สุดฉันก็ผ่านพ้นชะตากรรมการสอบที่สุดแสนจะยากของโรงเรียนอินจุน ซึ่งเป็นโรงเรียนในฝันของใครหลายๆคนมาได้  ด้วยกฎระเบียบที่เข้มงวดของโรงเรียนและการศึกษาที่มอบให้กับนักเรียนทำให้โรงเรียนแห่งนี้ได้รับการยอบรับว่าเป็นโรงเรียนระดับแนวหน้าเลยทีเดียว
    ขณะนี้ฉันก้าวเข้ามาอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้แล้ว ฉันละภูมิใจจริงๆเลย ฉันมองไปรอบๆโรงเรียน ที่นี้กว้างมาก เลยนะเนี่ย ทางด้านหน้าที่เข้าโรงเรียนก็ปลูกต้นไม้เยอะแยะไปหมด ฉันสูดเอาอากาศบริสุทธิ์ในยามเช้าอย่างสบายใจ ต่อไปนี้ฉันก็จะเป็นนักเรียนโรงเรียนนี้แล้วสิน่ะ

    "เมื่อไรเธอจะเลิกทำจมูกบานๆแบบนั้นสะทีเนี่ย" ฉันหันควับไปทางต้นเสียง ที่เป็นใครไม่ได้นั้นคือ ยัย มินจุน เพื่อนรักของฉันนั้นเอง

    "น้อยๆหน่อยฉันก็แค่สูดอากาศบริสุทธิ์เท่านั้นละยะ"

    "ฉันละอยากทำเป็นไม่รู้จักแกจริงๆเลย" ยัยมินจุนพูดพร้อมกับทำหน้าเบ้ แล้วทำท่าเดินห่างออกจากฉันไป

    "ถ้าไม่ติดว่าฉันอยู่ห้องเดียวกับแกเนี่ย ก็คงทำเป็นไม่รู้จักไปแล้ว"

    "ยังไงแกก็ต้องใช้ชีวิตกับฉันจนจบม.ปลายละน้า" ฉันพูดพลางเดินนำหน้ามินจุนไป
    เราใช้เวลาเกือบ 10 นาทีกว่าจะเดินทางมาถึงตึกที่เราเรียน ฉันเพิ่งรูว่าโรงเรียนนี้ทางเดินเข้ามายาวเป็นบ้าเลย เล่นเอาฉันกับมินจุนลิ้นห้อยได้

    "เอ๋อว่าแต่ไอ้ห้อง A-3 เนี่ยมันอยู่ตรงไหนละเนี่ย" มินจุนว่าพลางเอามือยันกำแพงตึก ส่วนฉันนั่งหอบอยู่ข้างๆ

    "ไม่รู้เหมือนกัน"

    "แล้วเราจะหามันเจอได้ยังไงละ"

    "แกก็ลองไปถามคนแถวนี้ดูสิ" มินจุนพูดกับฉัน

    "แล้วแกจะให้ฉันถามใครละเนี่ย" ฉันว่าพลางมองไปรอบๆตัว

    "คนนั้นเป็นไง" มินจุนบอก แล้วมองไปที่ผู้หญิงใส่แว่นตาหนาเตอะคนหนึ่ง ที่กำลังหอบกองหนังสือตรงมาทางเรา ดูจากหน้าตาแล้ว คงจะเป็นรุ่นพี่แน่ๆ ก็เธอดูมีประสบการดีนี่หน่า

    "ก็ได้ฉันจะถามเอง" ฉันว่าพลางเดินตงไปหารุ่นพี่คนนนั้น

    "ขอโทษนะค่ะ" ฉันโค้งให้กับผู้หญิงคนนั้น  

    "มีอะไร" เธอพูดแล้วมองฉันอย่างสำรวจ เธอดูเหมือนตั๊กแตนเลยนะเนี่ย ก็แว่นตาของเธอมันดูใหญ่มากเลยอ่ะเมื่อเทียบกับหน้าแหลมๆของเธอ

    "คือว่า รุ่นพี่พอจะทราบมั้ยค่ะว่า ห้อง A-3 เนี่ยอยู่ชั้นไหนหรอค่ะ"
    เธอมองหน้าฉันแล้วทำท่าสำรวจฉันอีกครั้งแล้วเธอก็ส่งสายตาแปลกๆมา

    "อืมฉันรู้ เดินขึ้นไปชั้น 4  แล้วก็เลี้ยวซ้ายเธอก็จะเจอ" เธอพูดด้วยเสียงแหลม แล้วเชิดหน้าขึ้น

    "ขอบคุณมากเลยค่ะ รุ่นพี่" ฉันพูดแล้วโค้งให้เธอ แต่ดูจากท่าทางของธอแล้ว เธอก็ยังคงทำท่าไม่พอใจอยู่ดี
    ฉันคิดว่าฉันทำตัวดีแล้วนะเนี่ยรึว่าฉันจะเพลอพูดอะไรที่มันไม่ดีออกไปไม่น่านะ

    "อ๋อ เชิญ"

     "นี่เธอ" ผู้หญิงคนนั้นเรียกฉัน

    "เธอรู้จักสังเกตสะบ้างนะว่าฉันก็อยู่ปี1เหมือนเธอ"
     เธอว่าพลางชี้ที่ป้ายชื่อสีเทาที่ติดชื่อเธอไว้  ซึ่งก็แปลว่าเธออยู่ปี1เหมือนกัน ตายละฉัน มิน่าเธอถึงมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ฉันเลยได้แต่ยิ้มแห้งๆให้เธอไป พอพูดเสร็จเธอก็หันหลังกลับ แล้วกระทืบเท้าเดินจากไป ปล่อยให้ฉันยืนมองตาม

    "ฉันให้แกไปถามทางขึ้นห้อง ไงแกเดินคอตกกลับมายังงั้นละ" มินจุนถามฉัน

    "เอ่อน่า ไม่มีอะไรหรอก" ถ้าคืนฉันบอกยัยมินจุนไปว่าฉันหน้าแตก ฉันคงโดนยัยนี่หัวเราะแหงๆ

    "รีบไปเหอะ เดียวจะไม่ทัน" พอฉันพูดจบมินจุนก็หยิบนาฬิกาขึ้นมาดู

    "ตายแล้วอีก 4 นาที" ดังนั้นเราสองคนก็เลยต้องรีบวิ่งขึ้นตึกไปทันที โดยใส่เกียสุนัขเต็มที่
    เชื่อมั้ยว่าเราใช้เวลาวิ่งขึนมาเนี่ยไม่ถึง 2 นาทีเลย 

    แอ๊ด
     ภายในห้องเงียบกริบ และทุกคนหันมาทางเราเป็นตาเดียว เล่นเอาฉันกับมินจุน อายไปเลย

    "เอาละถ้าพร้อมแล้วก็มานั่งที่สะ" อาจารย์ที่ยื่นอยู่หน้าห้องพูดพร้อมกับมองมาทางเรา
    แล้วชั่วโมงก็หมดไปกับการแนะนำตัวของเพื่อนๆในห้อง และอาจารย์ก็กล่าวต้อนรับนักเรียน พร้อมกับแนะนำวิชาต่างๆว่าในปีนี้เราจะได้เรียนอะไรบ้าง
    ในที่สุดชีวิตม.ปลายของฉันก้เริ่มต้นขึ้นแล้วสินะ ฉันยิ้มอย่างมีความสุขให้กับหนังสือ แต่แล้วก็ต้องยอมรับชะตากรรมว่า ฉันอาจจะคิดผิดก็ได้ที่เข้าโรงเรียนนนี้ ก็โรงเรียนนี้เข้มงวดกว่าที่ฉันคิดมาก มาวันแรกก็เริ่มเรียนกันสะแล้ว นอกจากนนี้อาจารย์แต่ละวิชายังสั่งการบ้านเที่ทำให้ฉันอยากอ้วกได้เลย
     
    โถ่ เมื่อไม่กี่นาทีมานี้ฉันยังคิดว่ามันเป็นสวรรค์อยู่แท้ๆ แง๊ๆๆๆ

    ในที่สุดครึ่งวันก็ผ่านไป
    อ๊อดดดด (เสียงอ๊อด บอกเวลาพักเที่ยง ซึ่งหมายถึงเสียงสวรรค์นั้นเอง)

    " โอ้ยพักสักที" มินจุนพูดพร้อมกับกระแทกหนังสือลงบนโต๊ะ คนเกือบทั้งห้องหันมามองเธอ
    แต่เธอก็ทำเป็นไม่สนใจ แล้วเดินมาทางฉัน แกอย่าเดินมานะ ฉันไม่อยากใครรู้ว่าเรารู้จักกัน (นางเอกเริ่มบ๊องแล้วค่ะ)

    "ไปกินข้าวกันเหอะ ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว" มินจุนพูด แล้วมองดูฉันที่กำลังนั่งคอตกอยู่

    "เห้ย แกเป็นไรเนี่ย"

    "ฮือ.... "ฉันทำท่าร้องไห้แล้วฟุบหน้าลงบนโต๊ะ ส่วนมินจุนมองฉันด้วยความตกใจ

    "รู้มั้ยก่อนฉันเข้ามาเนี่ย ตอนที่ฉันสอบได้ฉันยังดีใจอยู่เลย แต่ตอนนี้ ฮือออออออ" 

    "ไอ้บ้า" มินจุนพูดแล้วผลักหัวฉัน "ไปกินข้าวได้แล้ว เลิกปัญญาอ่อนสะที
    อารายเนี่ยฉันอุตส่าคิดว่าแกเป็นห่วงฉัน

    "เออก็ได้" ฉันมองหน้ามินจุนอย่างไม่พอใจ แล้วเราก็เดินออกจากห้องตามเธอออกไปโรงอาหาร
    ระหว่างทางเดินไปโรงอาหาร ยัยมินจุนก็แกล้งฉัน มินจุนหาว่าคณะกรรมการโรงเรียน ตรวจข้อสอบผิด ฉันถึงได้เข้าเรียนที่นี้  เพราะระดับหัวสมองอย่างฉันเนี่ย คงยากที่จะมาเรียนโรงเรียนระดับนี้ได้ น้อยๆหน่อย ถึงฉันจะหน้าตาดี ซึ่งนั้นคือปมด้อยของฉันแต่ฉันก็มีสติปัญญาเป็นอาวุธนะ เห็นที่ต้องสั่งสอนสะแล้ว หย๋า...ฉัน ก็เลยกะจะวิ่งไปชนเธอสะหน่อย แต่เธอดันหลบได้ และแล้ว....
    ปึง  ตุ๊บ (เสียงของบางอย่างกระทบพื้นดังลั่น เว่อไปค๊า แหะๆ)

    "โอ้ยยยยยยย" ฉันร้องดังลั่น เพราะความเจ็บที่ได้ลงไปนั่งกองกับพื้น เพราะยัยมินจุนกระโดดหลบฉัน ทำให้ฉันพุ่งไปชนกับใครบางคนที่เดินมาอย่างจัง
    ฉันเงยหน้าขึ้น และแล้ว ก้พบ กับ ว้าวววววว คนอะไรเนี่ยหล่อมากมายคะ แบบว่าสุดจะบรรยาย เท่สุดๆ ผิวของเค้าขาวมากเลย ปากก้ชมพู๊ ชมพู ขนตาก็ยาว ตาโตด้วยนะเนี่ย เกิดมาเพิ่งเคยเจอคนอะไรหน้าตาดีเป็นบ้า
    แล้วเค้าก็ส่งมือมาให้ฉัน
    ตายแล้วหน้าตาดียังใจดีอีกต่างหาก ชิ รอดไปนะยายมินจุน เพราะเธอทำให้ฉันได้พบกับเทพบุตรสุดหล่อคนนี้ ฉันเลยยื่นมือออกไปอย่างว่าง่าย แต่ก่อนที่ความคิดฉันจะตะเลิดไปซะก่อนฉันก็ถูกดึงกลับมาโลกแห่งความจริง ผู้ชายคนนั้นก็เล่นเอาฉันอึ้งไปเลย

    "ฝันไปเหอะ ยัยเห่ย คนอย่างเธอหรอ ฉันจะยอมช่วย เดินไม่ดูตาม้า ตาเรือ ยังทำท่าปัญญาอ่อนอีก หน้าเบื่อจริงว่ะ"
    ผู้ชายคนนั้นว่าพลางดึงมือกลับ แล้วหันไปหัวเราะกับเพื่อน ของเค้าที่ยืนล้อมอยู่ปะมาณสี่-ห้า คนเห็นจะได้ ส่วนฉันได้แต่นั่งอ้าปากค้างอยู่กับที่ คนอะไรเนี่ย เกิดมาเพิ่งเคยเจอ แย่ที่สุดถึงจะหล่อฉันก็ไม่ให้อภัยหรอกย่ะ
    "เห้ยดูดิผู้หญิงอะไรว่ะเห่ยเป็นบ้าเลย55+" ผู้ชายที่หน้ายาวๆหันมาพูดแล้วชี้มือมาทางฉัน แล้วทุกคนก็พวกันหัวเราะฉัน รวมทั้งคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ก็หันมามองด้วยความสนใจ ฉันอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี แง๊ๆๆ ฉันอยากร้องไห้แล้วค่ะ
    ไอ้พวกนี้ ตลกนักหรอไงเนี่ย ฉันไม่ยอมให้พวกแกข่มฉันได้หรอก
    "55+ "ไอหล่อนั้นหัวเราะเสียงดังกว่าเพื่อนเลย
    ฉันยันตัวเองจากพื้นขึ้นมาประจันหน้ากับเค้า ซึ่งจริงๆแล้วฉันสูงไม่ถึงไหล่เค้าด้วยซ้ำ
    "นายคิดพวกนายเป็นใครกันหา" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความโกรธสุดขีด

    ------แล้วติดตามตอนต่อไปน้าค๊า-------
    คอมเม้นด้วยน้าค๊า ขอขอบคุณทุกท่านทีเข้ามาอ่านค๊า
    เปงไงกันบ้างค๊ารี่เปงตอนแรกของเรื่องรักครั้งแรกกับนายตัวแสบอย่าลืมติดตาม
    กันต่อนะ


                                  





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×