คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PROLUGE
PROLUGE
ชื่อของฉันคือ วิคตอเรีย เลฟฟิลล์ล อายุ18 ปี อุปนิสัย มั่นใจในตัวองสูง งานอดิเรก เฝ้ามองชีวิตคนอื่น(โดยเฉพาะเรื่องความรัก)
ฉันไม่ใช่คนประเภทไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง หรือไอ้ที่เรียกว่าไม่รู้ใจตัวเอง ในทางตรงกันข้ามฉันค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองต้องการอะไรและชอบอะไร ไม่เว้นแม้แต่เรื่องความรัก
ฉันแน่ใจความรู้สึกที่มีต่อ ‘เขา’ มันพิเศษกว่าใครอื่น
แน่นอนฉันพูดได้เต็มปากเลยว่า ฉัน - รัก - เขา
แต่ในก่อนที่ฉันตัดสินใจจะบอกความรู้สึกเหล่านี้ออกไป ฉันจำเป็นต้องแน่ใจก่อนว่าอีกฝ่ายก็คิดไม่ต่างกัน อย่างน้อยก็ในทำนองเดียวกันน่ะนะ
“นิกกี้ ความรู้สึกที่นายมีต่อฉันคืออะไร”
ฉันพยายามปรับเสียงให้เป็นปกติที่สุด แต่ประโขคที่เอ่ยออกมากลับฟังดูแปลกๆ ให้ตายสิหัวใจของฉันกำลังเต้นแรง ฉันกำลังตื่นเต้นจนลนลาน
ฉันจ้องหน้าเขาที่กำลังงงอย่างใจจดใจจ่อรอคำตอบ เวลาไม่เพียงกี่วินาทีนั้นนานราวกับหลายชั่วโมง
“สำหรับฉัน เธอเป็นมากกว่าเพื่อน...” เขาพูดพร้อมกับระบายยิ้ม ฉันยกมือข้างหนึ่งขึ้นกุมหัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งในขณะสายตายังไม่ละไปจากใบหน้าเขา ไม่ไหวแล้วฉันแทบจะยืนไม่อยู่แล้ว!
“เธอเหมือนพี่น้อง เหมือนครอบครัว” คำว่าพี่น้องทำเอาหัวใจของฉันดิ่งลงไปที่พื้นทันที
“เธอเข้าใจฉันในทุกๆเรื่อง คอยปกป้องฉันคอยให้กำลังใจ แน่นอนสำหรับฉันเธอคือคนสำคัญ”
แต่คำว่าคนสำคัญก็ดึงมันกลับขึ้นมาอีกครั้ง
ฉันยิ้มให้กับคำตอบของเขา ก่อนจะตัดสินใจพูดความในใจ แต่....
“ฮีโร่”
“?”
“เพราะเธอคือฮีโร่ของฉัน”
ฉันอ้าปากค้างกับประโยคที่เพิ่งได้ยิน เสียงที่กำลังจะเปล่งออกมาหายกลับเข้าไปในลำคอ เมื่อกี้เขาพูดว่า ‘เธอคือฮีโร่ของฉัน’ ด้วยสีหน้าปลื้มปิติ
หมายความว่าเป็นคนพิเศษ ก็คือเป็นฮีโร่?
“เอ๋ ทำไมสีหน้าเธอดูไม่ดีเลยล่ะ”
ไม่ไหวแล้วฉันรู้สึกเหมือนโลกกำลังหมุน ทุกอย่างโอนเอนไปหมด
“ฉันบอกว่าเธอคือ ฮี-โร่-ของ-ฉัน เชียวนะ”
“นิกกี้ฉัน...ไม่”
“เธอพูดว่าอะไรนะ วิกกี้”
“ไม่..ไหว”
แล้วฉันก็ล้มลงกับพื้น ภาพนิกกี้และสิ่งก่อสร้างตรงหน้าค่อยๆถูกแทนที่ด้วยท้องฟ้ากว้างที่มีแสงแดดส่องจ้า ก่อนที่สติของฉันจะค่อยๆเลื่อนลางหายไปพร้อมกับนิสัยมั่นใจในตัวเองที่แสนภาคภูมิใจ
และเหตุการณ์ในวันนั้นเองที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กับฉัน วิคตอเรีย เลฟฟิลล์ อายุ 18 ปี อุปนิสัย ไม่มั่นใจในตัวเอง งานอดิเรก นั่งนิ่งๆขังตัวเองอยู่ในห้อง ได้ก้าวเข้าสู่เส้นทางของวัยรุ่นไปอีกก้าว
วันนั้นฉัน... ‘อกหัก
ยังไม่ได้แก้คำผิดนะคะ
อยู่qก็คึก คิดได้ก็นั่งแต่งเลย555
ความคิดเห็น