ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การผจญภัยครั้งใหม่(รีเมค)
รีนเ็หนุ่มาหมู่บ้านอไรเอร์และเป็นหลานอเรสไรเอร์ในำนาน ผมมีมอนรีู่่หูื่อว่าราทา เป็นราทารอสในำนานที่ทุนเรียว่า Razewing ราทารอสที่เื่อว่าะนำุบมาสู่โล
แ่นั้นมัน็แ่ำนานนออเินทาามหาวามริ นไ้เอับผู้นมามายและศัรูทั้ไรเอร์นิรนามและฮันเอร์ ไหนะ้อามหาวามลับอหนุมนายัษ์ที่เิึ้นทั่วโล นมารู้ว่าหนุมยัษ์ทั้หมเป็นารเรียมารำเนิใหม่อมัรโบราสีาวหปี ออรูทูร่า
ผมไ้ร่วมมือับฮันเอร์ที่ื่อว่าลายในารำัมันล เพราะถ้าปล่อยไปนี้ือหายนะ แล้วหลัาที่ผม,ลายและราทา็สามารถำัมันลไ้ โล็ลับมาสบสุอีรั้ หลัาเหุารในวันนั้นผมเลยัสินใออาหมู่บ้าน
ไปผภัยามเส้นทาอัวเอโยี่ราทาบินออาเาะฮาโโร่ ผมับราทานั้นบิน้ามน้ำ้ามทะเลมาที่แผ่นินให่ แล้วบินไปที่่าๆทั้หมู่บ้านใหม่ ทั้เมือใหม่ ินแนใหม่และมอนสเอร์ใหม่
แล้วเวลา็ผ่านไป 3ปี อนนี้ผม18แล้วพร้อมับราทาที่ัวโเ็มวัยแล้ว ผมไ้ออไปผภัยไปในินแน่าๆพร้อมับเอวิหารโบราที่บาอันยัไม่ถู้นพบ พร้อมับมอนสเอร์ที่อาศัยอยู่ามวิหารโบรา ส่วนมาที่ผมเอะเป็นพวมัรโบราและแรร์สปีี่ แล้วทุรั้ที่เอับอะไรใหม่ๆผมะลในสมุบันทึารเินทาอผม
แล้วในวันนี้ผมับราทาบินมาถึินแนทะเลทรายแล้วอนนั้นเอ มัน็ไ้เิมีพายุทะเลทรายที่โฮมระหน่ำเป็นอย่ามา ึ่มันบบัารมอเห็นอผมและราทาเป็นอย่ามา
พวเราบินฝ่าพายุทะเลทรายมาไ้ัพัผม็เหลือบไปเห็นวิหารโบราถึมันะเรือนลา็เถอะ ผมเลยให้ราทาบินไปทาวิหารโบรา นพวเราสามารถบินเ้ามาในวิหารโบราไ้สำเร็ แล้วผม็ไ้ลมาาัวอราทาแล้วปัทรายออาัว
“แม่เอ้ยทรายเ็มัวเลย” รีน แล้วราทาเอ็สบััวไปมาเพื่อเอาทรายออาัวเ่น ผม็ไ้หันไปมอ้านอที่มีพายุทรายที่ำลัโฮมระหน่ำอย่ารุนแร
“้อรอพายุสบล่อน ถึะเินทา่อไ้” รีน
“แ่ะว่าไปไหนๆ ็มาวิหารโบราแบบนี่ทั้ทีอสำรวหน่อยแล้วัน” รีน แล้วผม็เริ่มเินสำรววิหารโบราไปทีล่ะั้นพร้อมับราทา
ผมและราทาสำรววิหารมาเรื่อยๆนมาถึั้นบนสุอวิหาร พวเราเินมาถึห้อๆนึที่มีประูบานให่อยู่้าหน้า ผมเินเ้าไปใล้ับประูแล้วเอามือันประู แล้วราทามัน็เินเ้าใล้ประูแล้ว็ใ้ัวอมัน่วยันประู
พวเราออแรันประูมาึ้นนสามารถเปิประูเ้ามาไ้ แล้ว้าในนั้น็เ็มไป้วยริันแล้วรลาห้อนั้นมัน็มีแผ่นศิลา ผมับราทาเลยเ้ามาูใล้ๆ พอมอเ้ามาูใล้ๆผมเลยเอามือปัฝุ่นออแล้วมัน็มีัวอัษรบ้าอย่า แ่ผมนั้นอัษรนั้นไม่ออผมเลยหยิบสมุึ้นมา้อวามบนแผ่นศิลาลไปในสมุบันทึารเินทา
แล้วพร้อมเสร็ผม็ไ้เินสำรวทั่วห้อ แ่แล้วู่ๆหินKinshipมันเรือแส พร้อมๆับในห้อที่ริันนั้น็เรือแสึ้นพร้อมัน แล้วแผ่นศิลาที่อยู่รลาห้อนั้นมัน็เรือแสสีาวสว่าไปทั่วห้อ แล้วพอแสหายไปร่าอรีนและราทา็หายไปารนั้น
“อืมม” รีน ผมลืมาื่นึ้นมาพร้อมับมอไปรอบๆ ผมนี่ถึับสะุ้เลยอนแรผมอยู่ในทะเลทรายไม่ใ่หรอ แล้วทำไมผมถึมาอยู่ในป่าไ้ล่ะ แล้วราทาหายไปไหน?
ผมเลยลุึ้นยืนแล้วเินามหาราทา พร้อมับมอไปรอบๆแล้วอนนั้นเอที่ผมเห็นบ้าอย่า ผมเลยเ้าไปู็พบว่านั้นือราทาที่ำลันอนสลบอยู่ ผมเลยเินเ้าไปปลุราทา
“ราทา!! ราทาื่น!!” รีน
“ื่นสิราทา!!” รีน
“รื้น” ราทา ลืมาื่นึ้นมาอย่าุน ่อนะหันมามอผม ผมไ้เอามือไปลูบหัวราทา
“เ็ี ันนึว่าะเสียนายไปะแล้ว” รีน แล้วราทา็ไ้ลุึ้นยืน ถึะมีโัโเอยู่บ้า แ่็ลับมายืนปิไ้แล้วราทา็หันไปมอรอบๆอย่าสสัยว่ามันมาอยู่ที่นี่ไ้ไ
“นายเอ็ิเหมือนันเลยสินะราทา” รีน แล้วอนนั้นเอที่ผมหันึ้นไปบนฟ้า ผม็้อประหลาใเพราะสิ่ที่ผมเห็นนั้นือวันทร์แออ ราวับมีบาอย่าไปทำลายมัน
รื้น!!
“เสียอะไรนะ?”รีน ผมหันหลัลับไปมอที่พุ่มไม้ที่เป็น้นเสีย ราทาเอมัน็หันมามอที่้นเสียแ่เหมือนราทาะรู้สึไ้ถึอะไรบ้า ราทาเลยแยเี้ยวออมาพร้อมับไฟที่เริ่มออมาาปา
ผมที่เห็นราทาั้ท่าเรียมสู้แบบนั้น ผม็เลยเอามือไปับาบให่ึ้นมาแล้วี้ไปที่พุ่มไม้ แล้วไม่นานเ้าอเสีย็เินออมา าที่ผมเห็นรูปลัษะอมันเหมือนับหมาป่าที่ยืนสอาสีำในาสีแและเหลือ ส่วนหัวบนมีเหมือนระโหลหลุมเอาไว้ และมีหนามที่เหมือนับระู
โฮ!!! หมาป่า//ราทาำราม
แล้วหลัาที่มันำรามเสร็มันไ้วิ่มาที่ผม แล้ว็ยแนึ้นมาแล้วใ้รฟันใส่ผม แ่ผม็ไ้ยาบึ้นมาันารโมีทำให้เล็บอมันฟันไปโนาบ แ่มัน็ไ้เอามือทั้้าับไปที่าบแล้วมัน็ยื่นหน้ามาพร้อมับอ่าปา แล้ว็พยายามะัผม ึ่ผม็้อ่อยหลบไม่ให้โนั
แ่แล้วราทา็ไ้หันมาัหมาป่าัวนั้นออมาาัวผม แล้วเหวี่ยมันไปใส่้นไม้แ่เหมือนเ้าหมาป่าัวนั้นมันยัไม่สิ้นฤทธิ์ มันลุึ้นมาแล้ว็วิ่เ้ามาู่โมราทาแ่็โนราทาใ้หาฟานล้มล แล้ว็โนราทาพ่นลูไฟใส่แล้วาปีบินแล้ว็พ่นไฟ้ำ
แล้วราทา็พ่นไฟมาไ้ระยะนึ็หยุพ่นไฟแล้ว ็บินลมา้าล่ามอไปที่อไฟแล้วัพัไฟ็ไ้มอับลเผยให้เห็นร่าอหมาป่าัวนั้นนอนแน่นึ ผมเลยเินเ้าไปใล้ๆร่าอหมาป่าัวแ่แล้ว ร่าอมัน็สลายไป่อหน้าอผม
สร้าวามใให้ับับผมเป็นอย่ามา เพราะอนผมเินทารอบโล็ไม่เยเห็น มอนสเอร์ที่ถู่าะสลายลายเป็นผเลยันิ อนนี้ผมเริ่มสสัยว่าผมอยู่ที่ไหน
โปริามอน่อไป
ความคิดเห็น