คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1
ถ้าเพราะเราไม่ได้ผูกพันกับใครสักคนความรักจะเกิดขึ้นมั๊ย ?
ความรักมักจะเกิดขึ้นกับคนใกล้ตัวเราเสมอ อย่างที่ใครๆบอกไว้จริงรึเปล่า ?
และถ้าความรักมันเกิดขึ้นจริง เรากลัวที่จะต้องเสียเขาไปไหม ?
ถ้าเขาหายออกไปจากชีวิตเรา เราจะเสียใจมากขนาดไหนกัน………
เดือนธันวาคม
ฤดูหนาวมาถึง อากาศหนาวเย็นเนื่องจากอุณหภูมิที่ติดลบ และมีหิมะตกโปรยปรายลงมา
จนพื้นถนนถูกปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวสะอาดตา มีผู้คนเดินไปมาดูบางเบาตา
เพราะอากาศหนาวเย็นแบบนี้ทำให้ใครๆก็ไม่คิดที่จะออกมาเดินเล่นอยู่ข้างนอก
ถ้าไม่มีธุระที่สำคัญจริงๆ
……..อากาศที่หนาวเย็นแบบนี้จะมีที่ใดที่จะคลายความหนาวเย็นลงไปได้บ้าง......
กรุ๊งง กริ๊งง..
“ยินดีต้อนรับนะครับ ^^” หนุ่มร่างบางยิ้มอย่างสดใสและพูดต้อนรับลูกค้าที่เข้ามาภายในร้าน
กลิ่นกาแฟและขนมเค้กที่อบอวลไปทั่วทั้งร้าน ทำให้คนที่ชื่นชอบและหลงใหลในรสชาติของกาแฟตกหลุมรักที่นี่ ร้านกาแฟภายในถูกตกแต่งอย่างลงตัวถึงจะเป็นเพียงร้านขนาดเล็กๆ ก็ดูสวยงามไม่แพ้ร้านขนาดใหญ่
มีพนักงานในร้านเพียงแค่สองพี่น้องเท่านั้น เพราะขนาดของร้าน นอกจากในร้านจะมีกาแฟแล้วก็ยังมีขนมเค้ก ขนมต่างๆให้คนที่ชอบของหวานมาลิ้มลองรสชาติอีกด้วย
“คุณครับผมขอ เอสเพรสโซ 1 แก้วครับ“ ลูกค้าประจำเรียกร่างบางที่เป็นเจ้าของร้านเพื่อสั่งกาแฟ
“อ่าว คุณหมอซีวอนครับทำไมวันนี้สั่งเอสเพรสโซหล่ะครับ ไม่เข้มไปเหรอครับ“
ร่างบางที่ชื่ออีฮยอกแจถามด้วยความสงสัย คุณหมอสุดหล่อที่จะแวะมาที่ร้านเป็นประจำ
“วันนี้ต้องเข้าเวรดึกครับ ต้องโดฟเข้มๆซักหน่อยหน่อย“ คุณหมอซีวอนตอบพร้อมกับส่งยิ้มละมุนให้ร่างบาง
“เหนื่อยน่าดูเลยนะครับคุณหมอสุดหล่อ รอซักครู่นะครับ“
ร่างบางพูดทะเล้นและยิ้มตอบพร้อมกับเดินไปที่เค้าเตอร์เพื่อทำกาแฟที่ลูกค้าประจำอย่างซีวอนสั่ง
.....
.......อีฮยอกแจทำกาแฟให้กับคุณหมออย่างตั้งใจ เวลาที่คุณหมอมาที่ร้านอีฮยอกแจก็จะจัดการเป็นคนชงให้เสมอ….
“พี่ชินดงครับ ผมขอขนมเค้กที่หวานๆซักชิ้นสิครับ” อีฮยอกแจให้ไปบอกชินดงที่เป็นพนักงานในร้าน และเป็นพี่ชายแท้ๆของเขา
“ทำเองแบบนี้คุณหมอสุดหล่อมาเหรอไง น้องชาย” ชินดงแกล้งแซวน้องชายตนเอง ที่กำลังทำกาแฟอย่างขะมักเขม้น ทำให้อดที่จะยิ้มให้ไม่ได้
“อ่า พี่ชินดงอย่าพูดแบบนี้สิครับผมก็ทำให้ลูกค้าทุกคนนั้นแหละ”
ร่างบางพูดตอบกลับคนเป็นพี่ไปเพราะอีฮยอกแจก็ทำให้กับลูกค้าทุกคนจริงๆนั้นแหละ
...
.....
....
ร่างบางจัดเตรียมกาแฟและขนมเค้กที่บอกให้ชินดงยกมาให้จัดใส่ถาดแล้วเดินมาเสิร์ฟโต๊ะคุณหมอซีวอน “ได้แล้วครับผม ทานให้อร่อยนะครับ” ฮยอกแจวางเอสเพรสโซและขนมเค้กวางบนโต๊ะซีวอน แล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ผมไม่ได้สั่งขนมเค้กนะครับ” ซีวอนเอ่ยเมื่อเห็นว่าบนโต๊ะมีขนมเค้กที่ตัวเองไม่ได้สั่ง
“เอสเพรสโซมันเข้มไปนะครับ ผมว่ามีขนมหวานๆกินไปด้วยน่าจะดีกว่าจะได้อุ่นท้องด้วย”
“แต่ว่า.....” คุณหมอกำลังจะพูดแต่ถูกร่างบางขัดไว้ก่อน
“กินเถอะนะครับคุณหมอ เอาเป็นว่าผมเลี้ยงขนมเค้กนะเพราะว่าคุณหมอต้องทำงานเพื่อคนไข้”
พอร่างบางพูดจบก็รีบเดินออกไปจากโต๊ะซีวอนเลย เพราะกลัวว่าซีวอนจะไม่รับเอาไว้
.....
...
........
ซีวอนอดที่จะส่ายหัวไปมาพร้อมกับอดที่จะยิ้มไม่ได้กับคนน่ารักและใจดีอย่างอีฮยอกแจ
“ขอบคุณมากนะครับ คุณอีฮยอกแจ..”
..........
......
...
...
.
“ฮยอกแจ พี่ว่าคุณหมอคนนั้นเค้าชอบนายนะ” ชินดงอดที่จะพูดไม่ได้ ก็ซีวอนเล่นมาที่ร้านทุกวันถ้าติดใจกาแฟก็คงจะไม่แปลกแต่ที่แปลกคือเวลามาที่ร้านก็คอยมองอีฮยอกแจตลอดไม่วางตา ทำให้อดที่จะคิดไม่ได้จริงๆ
“บ้าหน่า พี่ชินดง เค้าจะมาชอบผมทำไมพยาบาลสวยๆที่โรงพยาบาลมีเยอะแยะ” ฮยอกแจตอบพี่ชายตัวเองไปอย่างนั้น แต่ในใจก็คิดเหมือนกับพี่ชายตัวเอง เพราะบางทีที่หันไปมองก็จะสบสายตากับคุณหมอพอดี เลยทำให้รู้ว่าถูกจ้องมองอยู่เหมือนกัน
“ฮ่าๆ แต่พี่ว่าก็ดีนะมีหมอหล่อๆอย่างซีวอนเป็นแฟนหน่ะ”
“บ้าหน่า พอแล้วๆทำงานนู้นน ลูกค้าเข้าร้านแล้วไปตอนรับเลย” ร่างบางพูดพร้อมกับผลักที่ชายของตัวเองเบาๆให้ไปตอนรับลูกค้าที่เข้ามาใหม่
....
......
..........
ถึงยังไงคุณหมอจะชอบผม ผมก็คงจะชอบคุณหรือคิดกับคุณหมอเกินเลยไม่ได้หรอก เพราะว่าผมนะให้หัวใจกับใครบางคนไปแล้ว ผมคิดว่าผมรักเค้ามากๆเลยหล่ะครับ.......
ความคิดเห็น