PINGPONG GIRL

ข้อมูลเบื้องต้น

ผมไม่เคยคิดว่ามันไร้ค่า

แม้บางคนจะมองแบบนั้น

แต่ผมเลือกแล้ว

ผมไม่จะไม่เปลี่ยนใจ

ผมจะต้องทำสำเร็จ

ผมเชื่ออย่างนั้น

ผมจะเป็นจิตรกรที่มืชื่อดังก้องโลกครับ!!

ฉันไม่เคยคิดว่ามันไร้ค่า

แม้บางคนจะมองแบบนั้น

แต่ฉันเลือกแล้ว

ฉันจะไม่เปลี่ยนใจ

ฉันจะต้องทำสำเร้จ

ฉันเชื่ออย่างนั้น

ฉันจะเป็นนักปิงปองระดับโลกค่ะ!!

เนื้อเรื่อง

ตอนที่ 1

“เต่งตะระเรงเตงเตง~ ตื่นได้แล้วจ้า~”

เสียงไอ้ฟ้านี่หว่า ทำเสียงอะไรของมัน

 “ชม ชม ตื่นรึยังลูก”

เสียงแม่แว่วมา =_= อืม ยังปิดเทอมอยู่ไม่ใช่หรอ ไม่เห็นต้องปลุกกันเช้าขนาดนี้เลยนิ

“ต้องไปโรงเรียนไม่ใช่หรอ?”

แม่ถามขณะที่เปิดประตูห้องนอนเข้ามา

“เอ๋? แม่อ่ะ ยังปิดเทอมอยู่ไม่ใช่หรอ?”

“ยัยเด็กติงต๊องนี่ วันนี้มันเปิดเทอมแล้ว”

“หา จิงหรอOoO ตายแล้ว!”

ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที ระหว่างนี้ขอแนะนำตัวไปเลยแล้วกันนะ ^^  ฉันชื่อ ชมพู ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะทุกๆคน!

6 นาทีต่อมา ฉันวิ่งออกจากบ้านไปพร้อมๆน้องสาว

“อ๊าก พี่ชม หนูว่ารีบวิ่งไปดีกว่ารอรถเมล์นะ”

“ฉันไม่ใช่นักกรีฑาเหมือนแกนะเว้ย!”

ฉันตะโกนกลับอย่างหัวเสีย น้องฉันชื่อฟ้าค่ะ อยู่ชมรมกรีฑา ส่วนฉันอยู่ชมรมปิงปองค่ะ

“โธ่ หนูไม่อยากสายตั้งแต่วันแรกนะ!”

“เออ วิ่งก้อวิ่งวะ!”

ฉันถึงหน้าโรงเรียนด้วยเหงื่อที่เปียกชุ่มไปหมด ส่วนยัยฟ้าทำหน้าระรื่นเข้าโรงเรียนด้วยความโล่งใจ-_-

“เฮ้อ เหนื่อยเป็นบ้า!”

“พี่ชมคะ -///-“

“หือ O_O เธอรู้จักฉันหรอ”

“นี่ค่ะ”

รุ่นน้องคนนั้นยัดเครื่องรางใส่มือฉัน เหอๆ เอาล่ะสิ ตั้งแต่วันแรกเลย

“โอ้โห หล่อเหมือนเดิมนะ”

“อาจารย์!”

“เสน่ห์แรงนะเรา ^_^ “ นี่คืออาจารย์ ณัฐ อาจารย์สอนศิลปะ ศิลปะเฉยๆนะคะ ไม่ใช่ศิลปะป้องกันตัว ฉันเป็นคนหัวใจศิลป์รักการวาดรูปค่ะ^-^

“ไม่ต้องบอกก็รู้ค่ะอาจารย์”

“หน้าไม่อาย =__=” เพราะอาจารย์ค่อนข้างสาวเลยพูดคุยกันได้อย่างเป็นกันเอง

“ช่วยไม่ได้ก็คนมันหล่อ^_^”

“หล่อแต่ดันเป็นผู้หญิงซะนี่^O^นี่!ตรงนั้นหุบปากซะที!!!”

หลังจากเสียงตะโกนสุดโหดของอาจารย์ณัฐ อาจารย์รีบบอกลาฉันแล้วเดินไปคุมเด็กต่อ น่านับถือจริงๆ =_=

และตามมาด้วยน้ำเสียงคุ้นๆ

“ชมพูจ๋า^O^”

“ไอ้มิ้นนนน>O<”

ฉันกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปหาเพื่อนรัก ซิกๆ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะแก TOT

“ยังหล่อเหมือนเคยนะแก^-^”

“โอ๊ย ไม่อยากจะอวด 55”

แล้วฉันก้อชูเครื่องรางจากจีนที่น้องคนนั้นให้มา

“หวา ถ้าเป็นของกินก้อดีสิวะ โธ่T^T”

ไอ้คนตละกะแต่ไม่อ้วนแบบนี้ คือ มันคนเดียว

“ไอ้แป้น>O<”

“แกหล่อเช่นเคยนะ^_^”

“เออ -_-“

ออดดดดดดดดดดดดดดดด

“เสียงนรกนี่ ฉันละเกลียดจริงๆT_T”(ชมพู)

“โครตเกลียดเลยว่ะT^T”(มิ้น)

“เช่นกันT.T”(แป้น)

เปิดเทอมวันแรก วิชาแรก ฟิสิก อ๊ากกก อยากร้องโหยหวน ทำไมต้องวิชานี้

“ขอแขนหน่อย”

“ชม แกจะหลับตั้งแต่คาบแรกหรอวะ”

แป้นถาม พลางทำหน้าเป็นกังวล

“น่า เดี๋ยวเค้าลอกแกก้อได้ เนอะ มิ้น เนอะ”

“.....”

“อ้าว หลับก่อนไม่บอกเลยหรอวะ”

“เอ้า นอนก็นอน ทำไมต้องลำบากคนเดียววะTOT”

แป้นทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“ที่รักขอแขนหน่อย” ฉันพูดเสียงหวาน -_-

“เอ้า หลับซะเด็กน้อย!”

“อื้ม”

ฉันเอาหัวหนุนลงไปกับแขนแป้น ZzzZzzZzzZzz

“ชมนันท์!!!!!!”

หือ เสียงนี้มัน...

“อ๊าก อาจารย์”

“กล้าหลับในห้องเรอะ”

“ขอโทดค่า หนูผิดไปแล้วTT^TT”

“เธอมาเข้าโรงเรียนนี้ทำไมกันหา”

“เพราะใกล้บ้านค่ะ”

“ว่าไงนะ”

“หนูผิดหรอคะO_O”

“ไปหาฉันที่ห้องพักครูตอนพักกลางวันด้วย”

“เอ่อ แป้น ห้องอาจารย์อยู่ตึกไหน ชั้นอะไร ห้องที่เท่าไหร่วะ”

“นี่เธอ ไม่เคยส่งงานเลยสินะ ถึงได้ไม่รู้น่ะว่าห้องฉันอยู่ที่ไหน” อาจารย์แว้ดกลับทันที ได้ยินด้วยหรอ กระซิบแล้วนะเนี่ยT-T

“หนูจำไม่ได้จริงๆค่ะ-_-;”

ออดดดดดดดดดดดดดดดด

และแล้วการโต้เถียงของฉันและอาจารย์ก็จบลงด้วยประการฉะนี้

ณ ห้องอาจารย์

หิวก้อหิวทำไมต้องมาด้วยวะเนี่ย ถ้าฉันเป็นโรคกระเพาะขึ้นมานะ จะให้อาจารย์ชดใช้ ค่ารักษาพยาบาล ฮึ่ม-_-+

“ขออนุญาตค่ะ”

พอเปิดประตูเข้าไปปุ๊ป ก็ได้พบเจอะเจอกับหนุ่มหล่อหน้าหวาน ว้าวๆๆ โรงเรียนเรามีคนหล่ออย่างนี้ด้วยหรอเนี่ย ///*0*///

“มาฉันจะเทศนาเธอพร้อมๆกันทั้ง 2 คนเนี่ยแหละ”

หา พร้อมๆกับหนุ่มหล่อเนี่ยหรอ อิอิ แต่ก้อคุ้มอ่ะ หนูยอมฟังอาจารย์บ่นค่ะ///^O^///

“โอ๊ย อาจารย์ผมหิวนะค้าบบTOT”

หนุ่มหล่อคนนั้นว่า พร้อมกันน้ำตาไหลอาบแก้มO_Oเหวยย

“อย่ามาสำออยนะ ธนดินทร์”

“อาจารย์ค้าบบ”

“เอ้า ชมนันท์ ธนดินทร์ นั่งคุกเข่าลงซะ”

อาจารย์กอดอกพร้อมมองพวกเราด้วยสายตาประมาณว่า ‘หึหึหึ เสร็จฉันล่ะเจ้าหมาน้อยทั้งสอง ’

“เฮ้อ “ ฉันถอนหายใจแล้วคุกเข่าลง

หนุ่มหล่อคนนั้นั่งตามพร้อมกับปาดน้ำตา =_= นายอยู่ ม.6 ไม่ใช่เรอะ ยังร้องไห้เพราะหิวอีก เชื่อเขาเลย

แล้วอาจารย์ก็เริ่มเทศนาเรื่องที่โรงเรียนนี้มีอาจารย์สอนฟิสิกเก่งกาจมากมาย (แน่นอนว่าเจ๊เค้ารวมตัวเองเข้าไปด้วย) ช่างหลงตัวเองซะจริง และ ต่อด้วยการตั้งใจเรียนและเชื่อฟังครู

“โอย ปวดเข่า “

“อืม ฉันก้อปวด T .T”

“รุ่นพี่ อย่าร้องไห้สิ –O-;;”

“นี่! ห้ามคุยกันนะ พรุ่งนี้เช้า รีบมาบำเพ็ญประโยชน์นะ เข้าใจไหม ถ้าโดดละก็ ฉันจะตัดคะแนนเธอ”

“บำเพ็ญประโยชน์อะไรอ่ะ O_O”

รุ่นพี่คนคนนั้นถามด้วยหน้าตาบ้องแบ๊ว

“นี่เธอไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยใช่ไหมยะ”

“อ๊า ขอโทดครับ”

“พุ่งนี้เธอต้องมาช่วยกันโบกรถแทน ชมรมเพื่อนเพื่อเพื่อนไงล่ะ”

“หาOoO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ฉันและรุ่นพี่สุดหล่ออุทานออกมาพร้อมๆกัน

ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เสียงออดหมดเวลาพักดังขึ้น ซึ่งนั่นหมายความว่าแม่ค้าก้อจะไม่ขายอาหารให้นักเรียนอีกเด็ดๆ!

“ม่ายน้า ข้าวกลางวันนนTOT”

“ทำใจเถอะรุ่นพี่ -_-“

เอาเหอะ ถือว่าไดเอดแล้วกันวะ ชมสู้ๆ>O< แล้วฉันก็เดินกลับห้องเรียนพร้อมกับท้องที่ร้องโครกคราก=_=

“เดี๋ยว!”

เสียงของรุ่นพี่คนนั้นทำให้ฉันชงักแล้วหันกลับไป เค้าหน้าตาดีจริงๆ///*0*/// เฮ้ย นี่ไม่ใช่เวลามาบ้าผู้ชายนะยะ

“มีไรหรอ?”

“เธอชื่ออะไรหรอ”

“ชมพู ^^” ฉันตอบพร้อมส่งรอยยิ้มพิมใจไปให้

“อือ ฉันชื่อดิน”

“อื้อ!”

“อ๊าก สายแล้วว~”

“อ๊าก จริงด้วย”

โธ่ เพราะรุ่นพี่คนเดียวเลย และแล้ววันเปิดเทอมวันแรกของฉันก้อจบลงด้วยความวุ่นวายเหลือเกิน -_-=3 เฮ้ออ~