คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - Prologue - 20%
ตื่นค่ะ สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่านแห่งอเมริกา ในเช้าวันจันทร์แบบนี้คงจะเป็นเช้าหนักๆยากจะลุกขึ้นจากเตียงนุ่มและผ้าห่มแสนอุ่น แต่วันนี้คือการเริ่มต้นใหม่ของสัปดาห์ และจุดเริ่มต้นของ "วันเปิดภาคเรียน"
เทอมนี้คงหนีไม่พ้นการไต่เต้าชนชั้นไฮสคูลของพวกวัลนาบีปีหนึ่ง การกลั่นแกล้งเหยื่อผู้อ่อนแอกว่าของพวกซีเนียร์ การเซย์ไฮเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันนานตั้งแต่ปิดเทอม ถึงแม้ว่าเมื่อคืนวานจะเพิ่งปาร์ตี้กันจนฟ้าส่างก็ตาม หรือไม่ก็... ทักทายเพื่อนๆในแบบของ บ า บ า ร่ า แ บ ล ง ค์ กัปตันเชียร์ลีดเดอร์สาวสุดสวยของไฮสคูลเรา วันนี้ราชินีของเรามาในเสื้อครอบสีแดงบรอนด์โชว์กล้าเมนื้อหน้าท้องสวยและกางเกงยีนส์ยาวขาดเป็นริ้วๆที่กำลังนิยมในตอนนี้ แฟชั่นของบาบาร่า แบลงค์เป็นหนึ่งในลิสแรกๆที่สาวๆต้องให้ความสนใจ
พลางตาฟ้าลูกกวาดของหล่อนก็มองไปยังอะไรที่ต้องทำ "ไฮ สาวๆ" เธอเอ่ยทักบรรดาเพื่อนเชียร์ลีดเดอร์ของตนที่นั่งบนโต๊ะประจำ ซึ่งคือโต๊ะที่วิวดีที่สุดในเอฟฟอร์ดไฮสคูลแห่งนี้
"ไฮ บาบาร่า" สามเสียงเอ่ยขึ้นพร้อมกัน พวกเธอมองมาที่สาวดาวเด่นประจำกลุ่ม
"ให้ตายเถอะ! ตอนนี้มีแต่คนกำลังทวิตเรื่องการแต่งตัวของเธอว่ามัน-ดี-มาก" ซอนย่า สาวผิวดำเอ่ยขึ้นอย่างอิจฉาพร้อมมองเสื้อผ้าหน้าผมบาบาร่า
"ไม่จริงนะ! นั่นปราด้ารุ่นล่าสุดรึเปล่า แม่ฉันจองไว้ตั้งแต่ซีซั่นที่แล้วยังไม่ได้เลย" แคทเธอรีน สาวคนนี้โฟกัสกระเป๋าของกัปตันทีมเชียร์ลีดเดอร์เป็นพิเศษ โอ้... เธออยากจับมันเหลือเกิน
เมื่อเห็นสายตาสุดน่าสมเพชของเพื่อนสาว เจ้าหล่อนก็ได้แต่ทำทานไป "จับเถอะจ้ะ เดี๋ยวน้ำลายหกเลอะปราด้าฉันเอา" เธอพูดยิ้มๆ แล้วจากนั้นจึงส่งกระเป๋าให้แคทเธอรีนลูบๆคลำๆ และก็ได้หันไปอีกรอบเมื่อเสียงสูงของลิลลี่เรียกชื่อเธอ
"บาบาร่า! รู้ไหมว่าจอร์จอยากจะคืนดีกับเธอมากๆ นี่เธอเลิกกับเขาแล้วหรอ?" ราชินีของเรารู้ดีว่าเพื่อนสาวอยากได้จอร์จ หรือนักบาสรร.ที่เธอเคยเดทด้วยอาทิตย์เดียวจนตัวสั่น ---ตอแหล เธอคิด
เธอฉีกยิ้มแล้วก็บอกอีกฝ่ายไปว่า "ก็นะ... จอร์จน่ะน่าเบื่อจะตาย เอาแต่พูดถึงเรื่องพ่อแม่ยังกับเป็นเด็กสิบขวบ แล้วตอนจูบกันนะ น้ำลายหมอนั่นน่ะเยิ้มจะตายไป"
"แหวะ!!" สาวๆประสานเสียงขยะแขยงออกมาพร้อมๆกัน ยกเว้นลิลลี่ที่ได้แต่หน้ายับเหมือนโดนส้นสูงจิมมี่ ชูตอกหน้ามาไม่มีผิด
เมื่อเห็นแบบนั้นจึงทำให้บาบาร่า แบลงค์คนนี้หัวเราะร่าอย่างสะใจ ---หึ...วันนี้เรามีอะไรต้องทำเยอะเลยล่ะ
"แมธ...อืม...กี่โมงแล้ว" เสียงงัวเงียนั้นเป็นของสาวบลอนนี่ที่แท้จริงคือสาวบรูเน็ตตี้ ถ้าเจ้าตนไม่คิดว่าสีบลอนด์นั้นเข้ากับตาฟ้าใสของตนมากกว่า แล้วย้อมมันอ่ะนะ ร่างเปลือยเปล่าของเธอคลุกตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มหนาที่ช่วยเติมเต็มความอบอุ่น แต่คงอุ่นไม่เท่าใครบางคนเมื่อคืนนี้หรอก...
ว่าแล้วใครบางคนเมื่อคืนนี้เดินเข้ามาพร้อมถาดBreakfastในมือ ที่ยกมาเพื่อเสิร์ฟให้มายด์เดียร์ของเขาถึงเตียง "แปดโมงน่ะคนดี" แมธ แกรนท์ เจ้าของอสังหาริมทรัพย์มากมายในอเมริกา ชายหนุ่มวัยสามสิบกว่าๆที่ทรงอิทธิพลมากคนหนึ่งในวงการธุรกิจตอนนี้ แถมยังติดฮอตลิสTop10 ชายสุดฮอตที่ยังไม่มีเจ้าของ...หรือเปล่า?
"หา!? ทำไมคุณไม่ปลุกฉันล่ะ" ร่างเพรียวแทบเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที เมื่อพึงระลึกได้ว่าตนสายแล้ว--- รู้งี้ไม่น่าค้างซะก็ดี เธอบ่นกับตนเองในใจ ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าเมื่อคืนจะหนักขนาดนั้น
แคนดิซ เจฟเฟอร์สัน รีบลุกขึ้นแต่งตัวอย่างทุลักทุเล เธอคว้ายีนส์ขาสั้นสีดำขึ้นใส่ เธอพยายามหาบรา และก็พบว่ามันขาดเกินกว่าจะใส่ได้เสียแล้ว เธอกรอกตาก่อนจะหยิบเสื้อแขนยาวสีดำขึ้นสวม สาวสวยหนีบเศษซากบรานั่นขึ้นพร้อมมองหน้าต้นเหตุอย่างต้องการคำอธิบาย ซึ่งเขาไม่ได้สำนึกผิดเลยเสียนิด อีกทั้งยังยิ้มได้อย่างน่าตาเฉย
"โนบราสักวันไงครับ" พูดเสร็จนักธุรกิจหนุ่มก็ยกยิ้มและขยิบตาให้สาววัยรุ่น ก่อนจุ้บริมฝีปากอิ่มนั่นหนึ่งทีแล้วผละออก เพราะไม่อยากทำให้อีกฝ่ายสายไปมากกว่านี้
ทว่าสาวเจ้าดันรั้งแขนแกร่งเอาไว้เสียก่อน "แค่นั้นไม่พอหรอก" แล้วจึงทาบทับริมฝีปากของเธอกับเขาอย่างดูดดื่มคล้ายเมื่อคืนวาน ทั้งสองแลกลิ้นกันสักครู่หนึ่ง ก่อนแคนดิซจะเป็นฝ่ายผละออก โดยขบริมฝีปากล่างอีกคนเบาๆทิ้งท้าย แล้วจึงแกล้งขยี้ผมอีกฝ่ายที่ถูกเซ็ทไว้อย่างเรียบร้อยแล้วให้ยุ่งกระเซิง "ไปก่อนนะคะ คุณแกรนท์"
บลอนนี่เกิร์ลก้าวออกไปจากโรงแรมสุดหรู ทิ้งไว้เพียงชายหนุ่มสุดฮอตที่ก็ไม่หนุ่มมากเท่าไร เพื่อเริ่มวันเปิดภาคเรียนอย่างสดใส...ล่ะมั้งนะ
ความคิดเห็น