-88669.

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

                                 

 

 

"สายลม เธอพรากฉัััััััััััันไปไม่ได้หรอก สายน้ำ ท้องฟ้า ภูเขาไฟ ดวงตะวัน เธอทำไม่ได้หรอก"

ชายตาบอดพูด ขณะลมไหวปะทะเขาจนเส้นผมสีฟางปลิ้วตามอ่อยอิ่ง เขาเอ่ยสิ่งใด ไม่เข้าใจนัก 

ชายพิการอาจแค่รำพัน เพ้อพบ บางทีอาจเป็นเรื่องของใคร ของโลก แต่ก็ไม่สำคัญหรอก

สุดแล้วแต่คนฟังเท่านั้นเลยที่จะตัดสินคำพูดเลื้อยลอยนั้นได้

เธองดงามเหมือนยามดอกไม้บาน

ทว่าเปล่าอ่อนแอ บอบบาง ให้ต้องถนอม

กลีบของเธอร่วงโรย หล่นลงพื้น

อนุภาพมันรุนแรงเช่นเดียวกับกระสุนปืน