รักว้าวุ่นป่วนใจนายวายร้าย

บทนำ

“นี้ เลิกเรียนแล้วก็ไปกินอะไรอร่อยๆกันเถอะ^0^”

“ไม่เอา_ _!”

“งั้นก็ไปกินไอศรีมกันก็ได้^^”

“ไม่เอา_ _!”ฉันเอาแต่ก้มอ่านหนังสือที่กำลังถืออยู่ ทำเป็นไม่สนใจยัยเพื่อนคนที่เดินอยู่ข้างๆคอยกวนตลอดเวลา

“นี้จะเอาแต่เดินก้มอ่านหนังสือไปถึงเมื่อไรกัน”

“งั้นเธอจะให้ฉันทำอะไรหละ”ฉันตอบพร้อมหงายหน้าขึ้น เก็บหนังสือใส่กระเป๋าทันที และกลับมาสนใจคนข้างหน้า

“ไปกินไอศรีมกันเถอะ^^”ซินบอกฉันด้วยรอยยิ้ม และจับมือฉันพา

ไปที่ร้านไอศรีมแห่งหนึ่ง ไม่ไกลจากหน้าโรงเรียนของเรามากนัก

 เมื่อถึงเราก็พากันซื้อ แล้วก็เดินไปกินไปด้วย

“เฟร์......อร่อยใช่ไหมหละเห็นเงียบเชียว”

“อื้ม ก็อร่อยดีน่ะ”ต้องยอมรับอะแหละ เพราะอร่อยจริงๆ

“ฉันเพิ่งจะมาร้านนี้ได้ไม่กี่ครั้งเองนะ”หลังจากนั้นฉันก็เดินคุยกับยัยซินไปเรื่อย อันทีจริงฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามาสนิทกับคนอย่างซินได้อย่างไร

เพราะตั้งแต่ฉันเข้า ม.ปลายมานี้ยัยนี้ก็เป็นคนเข้ามาตีสนิทด้วย หลัง

จากนั้นก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้น จนสนิทกันมาก ยัยซินเป็นคนน่ารักมาก  คงจะสงสัยสิน่ะว่าฉันคือใคร ฉัน เฟร์รี่ มอลโรวี่ ตระกูลก็ไม่ได้มั่งคั่งมากมาย ไม่ถึงกับเศรษฐีพันล้านแต่ครอบครัวฉันก็รักกันมาก(พ่อแม่เถียงกันเรื่องอนาคตของลูกทุกวัน)แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้วนี้ ปีที่แล้วฉันได้คะแนนท็อปของชั้นเรียนเชียวน่ะ(ไม่อยากจะโม้)

“ว้าย!!”เสียงของซินร้องดังขึ้นทำให้ฉันหลุดจากภวังค์

“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ”ฉันรีบถาม ทันทีที่ซินชี้เข้าไปทางสายตา ฉันก็

เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังถูกรุมทำลาย เอ๊ะ!!นี้ฉันพูดถูกรึป่าวเพราะหมอ

นั้นเหมือนจะถูกรุม แต่ตัวเขาก็กลับรุมพวกนั้นแทน

“เอ๊ะ!! เฟร์นั้นมันชุดเครื่องแบบโรงเรียนเรานี้”ฉันหันกลับไปอีกที

เออ ใช่หมอนั้นคือคนในโรงเรียนเราจิงๆ ถ้าปล่อยไปต้องตายแน่

หมอนั้นทรุดเหมือนจะไม่ไหวแล้วด้วย

“เฟร์ เราจะทำอย่างไรดีอะ”ยัยซินเริ่มสติแตกแล้ว ฉันต้องทำงั้นเหรอ?

“เออ..ตำรวจมาๆๆ”ฉันตะโกนออกไปแบบนั้นพวกโรงเรียนอื่นถึงกับวิ่ง

กระเจิงหายไปหมดเหลือแต่ คนในชุดเครื่องแบบโรงเรียนเรา

จากนั้นหมอนั้นก็ล้มลงต่อหน้าฉันและยัยซิน ฉันรีบเข้าไปจะช่วยพยุง

แต่เมื่อจู่ๆหมอนั้นก็กระชากเสื้อฉันยืนขึ้น

“อย่ามายุ่งกับฉัน ออกไปให้พ้น”จากนั้นหมอนั้นก็ผลักฉันไปชนกับ

กำแพง อะไรกันคนเขามาช่วยกลับทำแบบนี้

“นี้นาย ฉันก็ไม่อยากจะยุ่งกับนายมากนักหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะชุด

เครื่องแบบนักเรียนโรงเรียนของเรา และเพื่อไม่ให้โรงเรียนต้องเสียชื่อเสียง ฉันไม่มาทำเรื่องแบบนี้ให้หรอกนะ”

ฉันพูดแบบโกธรจัด ชี้หน้าหมอนี้พร้อมด่าฉอดๆๆออกไป

“เออ คือเฟร์ใจเย็นๆสิ กลับกันเถอะนะเขาไม่เป็นอะไรแล้วนิ”

“ช่าย แต่ขอบคุณมาก่อนสิ”

“หา”หมอนั้นหงายหน้าขึ้มมามองฉัน

“นายต้องขอบคุณฉันก่อน”

[ My Pote ]