คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SF INFINITE : I'm sorry [YaDong & GyuWoo]
มาแล้วๆ เรื่อที่สี่มาแล้วววววว
ไปอ่านันเถอะ go! go!
…………………………………………………………………………………….
“โฮวอน.. ฮึ ...ปล่อยันเถอะ.. ปล่อยัน.. ันทนมามาพอแล้ว ันเสียใ..มามาพอแล้ว..”
“อูฮยอ..”
“ลับไปหานอนายเถอะ... ฮึ.. ันไม่อยาเ็บปวอีแล้ว!!”
าอู ะโนใส่ อีโฮวอน พร้อมับสะบัแนออามือหนา แล้ววิ่ออมาาัวึโยไม่สนใ
เสียร้อเรียออีฝ่ายและสิ่่าๆ รอบัว อนนี้ร่าบารู้แ่เพียว่า ้อวิ่.. วิ่ไปให้ไล...
....ไลานที่ทำให้นเอ้อเ็บปวอยู่เ่นนี้
วิ่ไปทั้น้ำา.....
“อูฮยอ!! ระวั!!”
เอี๊ย
โรม!!!
“อูฮยอ!!”
อีโฮวอนสะุ้ื่นึ้นมาลาึ ห้อที่มืสนิทสว่าึ้น้วยแสาโมไฟ้าหัวเีย เสียหอบ
หายใถี่ัึ้นภายในห้อที่เียบสนิท
อีแล้วสินะ.. ฝันร้ายแบบนี้...อีแล้วสินะ วามทรำที่แสนเ็บปวที่ย้อนลับมาทำร้ายเา..
อีแล้วสินะ......
“อูฮยอ... ฮึ.. ผมอโทษ ...ลับมา ....ลับมาหาผมไ้ไหม”
ร่าหนาที่นั่พิหัวเียอยู่ร่าายสั่นไหว น้ำาที่ไหลนอหน้านั้น่าูน่าเห็นใ แนแร่โอบอ
รูปถ่ายอบุลอันเป็นที่รัไว้แนบอ ริมฝีปาบาพร่ำเรียถึื่อนรัราวับะาใ....
“อู... อูฮยอ....”
“โฮวอน... อีโฮวอน..”
ใรัน....
“..ื่นไ้แล้วนะ สายแล้ว...”
เสียใรัน....
“โฮวอน”
นี่มันเสียอูฮยอนิ...
“อูฮยอ!!”
ร่าหนาสะุ้ื่นาารนอนหลับ สายาสอส่อไปรอบๆ ัว ..นี่เาิถึอูฮยอมาสินะ
ถึไ้ยินเสียออูฮยอแบบนี้ อูฮยอาเาไปแล้ว าไปแบบไม่มีวันย้อนลับพร้อมับ
หัวใอเา.. แล้วอูฮยอะมาปลุเาอยู่แบบนี้ไ้ยัไัน หึ นึแล้ว็ไ้แ่ยิ้มสมเพให้ับ
นเอ พลาลุึ้นาเียแล้วเินรไปเ้าห้อน้ำเพื่อำระล้าร่าาย
หลัาล้าเนื้อล้าัวเสร็ ายาวๆ ็้าวออมาาห้อน้ำ แสแยามเ้าสาส่อเ้ามาในห้อ
ผ่านหน้า่าบานให่ มัน่าูอบอุ่น แ่สำหรับเามัน่าูหนาวเหน็บเมื่อไม่มีอีนอยู่เีย้า..
อีโฮวอนสะบัหัวไล่วามินั้น ่อนะเินเ้าห้อรัวเพื่อทำอาหารเ้า แ่ภาพบาอย่า็โผล่ึ้นมา
ในหัว ทำให้อบาร้อนผ่าว
“โอ๊ะ! โฮวอนื่นแล้วเหรอ? รอแป๊ปนึนะใล้เสร็แล้ว”
ภาพอร่าบาที่หันมาส่ยิ้มให้เาแล้วหันไปหยิบับโน่นนี่ลหม้ออย่าำนามือ ายัึ้นมา
ทำให้เา้อยิ้มทั้น้ำา แล้วทรุัวลนั่บนพื้นอย่านไร้เรี่ยวแร วาเรียวเหลียวมอไป
ยัห้อรัว้วยแววาเศร้าหมอ
“อูฮยอ..”
ิ๊ ่อ
ิ๊ ่อ
เสียแผร้ออริ่ัึ้นที่หน้าประู อีโฮวอนึลุึ้นพลาใ้มือเ็น้ำา ายาว้าวรไปหา
ประูห้ออนเอ ใรมาหาเาแ่เ้าันนะ ไม่มีใรรู้ัอนโเานินอา... อูฮยอ
ร่าหนาหยุะัอยู่หน้าประูทันที เป็นไปไม่ไ้ อูฮยอายไปแล้ว เป็นไปไม่ไ้หรอ อาะเป็น
ห้อ้าๆ ็ไ้ ไม่มีทาเป็นอูฮยอแน่
ร่าหนาหยุวามิแ่นั้น ่อนะยื่นมือที่สั่นเทาไปหมุนลูบิแล้วเปิประูออ ร่าที่ยืนอยู่รหน้า
ทำให้อีโฮวอน็อ
มันไม่ริใ่มั้ย? ร่าที่เห็นรหน้าเป็นแ่ภาพลวาใ่มั้ย? ใบหน้าหวาน ริมฝีปาอิ่มที่ำลัยิ้มให้เาน
วา็ยิบหยีไป้วย ผิวาวๆ ัวเล็ๆ แบบนี้มัน...
“อูฮยอ!!”
“ใ่ ันเอ^^”
อีโฮวอนโผเ้าอร่าบาที่ยืนยิ้มเผล่อยู่หน้าประู าอู็ออบพลาลูบหลัอีฝ่าย
“ฮยอายไปแล้วนิ ทำไมถึ...” อีโฮวอนเลิออีฝ่าย ับไหล่ร่าบาออห่าแล้วมอหน้าเป็นเิถาม
“ใรบอนายันว่าันาย?”
“็...อ๊า!! นัมอูฮยอน!! ันโนนายหลออีแล้วสิเนี่ย!!” อีโฮวอนร้อออมาเสียัพลานึ่น่านัมอูฮยอนอยู่ในใ
หมอนั่นมันหลอเ้าอีแล้ว!!
“อะไร? อูฮยอนทำอะไร?” าอูทำหน้า พลาเอียอถามร่าหนารหน้า อูฮยอนน้อรัมันทำอะไรอีแล้วเนี่ย?
“็อุบัิเหุอนนั้น ไอ้เี้ยนั่นมันห้ามผมไม่ให้ไปเยี่ยมฮยอ แล้วห้าวัน่อมามัน็โทรมาบอผมว่าฮยอายแล้ว
แถมยัพาผมไปูหลุมศพฮยออี ูหมอนั่นมันทำับผมสิ!!”
อีโฮวอนเล่าเสร็็ทำเสียฮึฮััใ แล้วหันมาีหน้าเศร้าใส่ร่าบา
“วันที่ผมรู้ว่าฮยอาย ผมเสียใมาเลย รู้มั้ย..” อีโฮวอนพูพลาึอีฝ่ายเ้ามาออีรอบ
“ันอโทษนะโฮวอน..ันลัว.. ลัวว่าันะ้อเ็บอี..็เลยบินไปอยู่อเมริาัพั แล้วบอให้อูฮยอน
ัารทานี้ให้ ไม่ิว่าหมอนั่นะทำนานี้ อโทษนะโฮวอน... อโทษ”
ประโยที่ร่าบาพึ่เอ่ยทำให้โอวอน้อออูแน่นึ้นไปอี
“อูฮยอนรัฮยอมานั่นแหละถึทำแบบนี้ แล้วฮยอ็ไม่้ออโทษผม้วย ฮยอไม่ไ้ทำผิอะไร ผม่าหาที่ผิ
ผม่าหาที่้ออโทษฮยอ...อโทษนะอูฮยอ..อโทษ.. อโทษริๆ”
โฮวอนพูพลาุหน้าลบนไหล่บา น้ำาที่ลั้นไว้็ไหลลมาอาบใบหน้าม ร่าบา็ยมือึ้นลูบ
หลัอีฝ่ายเพื่อปลอบโยน แล้วผละออาอเพื่อมอหน้าอีฝ่าย
“ไม่้ออโทษันแล้ว อนนี้ันมั่นใแล้วว่าันะไม่เ็บปวอี็เลยลับมาหานายนี่ไ อูลับมาแล้วนะ..โฮวอน”
“อื้ม ลับมาอยู่้วยันนะอูฮยอ.. ลับมาอยู่้วยัน” ่าฝ่าย่ามอหน้าและยิ้มให้แ่ัน เป็นยิ้มที่
มีวามสุที่สุเท่าที่ทั้สอเยยิ้มให้ันมา และเ้าสวมอันและัน
แสแยามเ้าไม่ทำให้เาเหน็บหนาวอีแล้ว.....
ว่าแ่...ะัารไอ้เี้ยอูฮยอนยัไีเนี่ย?
อ้อ... นึออแล้ว..หึหึ
~ นัมาา ารัฮัล เเอน ฮัั ยอทเท มอมุลมยอนอ นึล ~
เสียโทรศัพท์ที่แผเสี่ยสนั่นอยู่บนโฟาในห้อนั่เล่น ทำให้ นัมอูฮยอน ้อผละาารล้าานามเบื้อหน้าเพื่อไปรับโทรศัพท์ที่มีเบอร์แปลโทรเ้ามา
“ยอโบเโย”
(อูฮยอน ันโฮวอนนะ อนนี้นายอยู่ไหน?)
โอ๊ะ อีโฮวอนโทรหาเาทำไมันเนี่ย ถามว่าอยู่ไหนแถมยัใ้เบอร์อื่นโทรมาอี ะทำอะไรอีรึเปล่านะ?
“ันอยู่อนโยูฮยอ มีอะไรเหรอ?”
(เปล่า ไม่มีอะไร ว่าแ่อนนี้แฟนนายอยู่ับนายมั้ย?)
แล้วทำไม้อถามหายูฮยอ้วย? ัเริ่มแปลแล้วแฮะ
“็อยู่ ทำาวานั่อยู่้าๆ นี่แหละ ทำไม? มีอะไรรึเปล่า?”
ริๆ นะที่ยูฮยอมานั่ทำาวาอยู่้าๆ ั้แ่เาเริ่มุยโทรศัพท์แล้ว
(อุยับแฟนนายหน่อยสิ)
“ห๊ะ!! บ้าเหรอ ะุยทำไม”
อีโฮวอนเป็นบ้าไปแล้ว!! ทำไม้อมาอยาุยับยูฮยอ้วย
(เถอะหน่า อุยหน่อย.. นะ)
แล้วทำไม้อทำเสียอ้อนอย่านั้น้วยวะ บรื๋อ นลุ ั้แ่อูฮยอลับมานี่เปลี่ยนไปเยอะเลยแฮะ
“เออๆ ็ไ้”
เอาวะ ะุยอะไร็ุยไปเถอะ รำาแล้ว เาอบลโฮวอนไป แล้วยื่นโทรศัพท์ให้ยูฮยอ
“ฮยอ มีนอยาุย้วยอ่ะ”
“อืม เอามาสิ” ยูฮยอรับโทรศัพท์ึ้นไปแนบหู ัพัใบหน้า็เร่เรียึ้นอย่าเห็นไ้ั
“ไม่ริ แอย่ามาโห” เห้ย โห่โหอะไร อีโฮวอนพูอะไรเนี่ย ทำไมยูฮยอถึไ้อบลับไปแบบนั้น
ลาเริ่มไม่ีแล้วอูฮยอน นั่นปะไร ยูฮยอวาสายแล้วหันมาทำหน้าโหใส่เาให่ โฮวอนมันพูอะไรเนี่ย
“อูฮยอน หมอนี่ใร?” ยูฮยอพูเหมือนำลั่มอารม์สุๆ
“พะ..เพื่อน อะ.. อีโฮวอนไ” แล้วทำไมเา้ออบะุะั้วยวะ
“เพื่อนเหรอ? ทำไมมันถึบอว่าเป็นแฟนเรา”
“ห๊ะ!! บ้าแล้ว โฮวอนมันแฟนอูฮยอ่าหา! ไม่ใ่แฟนผม!”
“แถมมันยับอว่าเยมีอะไรับเราแล้ว้วย”
“เห้ย!!!!!!!!!!!!!” หมึ่ำพู อนนี้เาพูไม่ออเลยริๆ โฮวอนเล่นไรวะเนี่ย!!
“อย่านี้มัน้อลโทษ”
“อื้อ..” มาูบันทำไมเนี่ย!!
“ยะ..อย่านะฮยอ..” อย่าถอาเ TT
ร่าเล็ในอ้อมออเานั้นหลับาพริ้ม ลมหายใสม่ำเสมอ ะเหนื่อยมานั่นแหละ ถึไ้หลับเป็นายนานี้
นที่ื่อโฮวอนนั่นบอับเาว่าเ้าัวเล็ในอ้อมอเาเนี่ยไปหลอัวเอไว้ว่าแฟนที่ื่ออูายไปแล้ว
็เลยอยาะเอาืนัหน่อยโยให้ัารามใเาเลย เ้าัวเล็เนี่ย็เล่นแรริๆ นั่นแหละ ็เลย้อสนอ
วามแ้นให้อีโอวอน เล่นละรแล้เ็น้อยะหน่อย แถมยัไ้ปล้ำเ็สมใอี แ่ว่าเา็เล่นแรไปรึเปล่านะ...
นามูน้อยะโรธเามั้ยนะ.... ถ้ารู้วามริึ้นมา...
..แ่ถ้าเา โฮวอน แล้ว็รีเอร์ไม่พู นามู็ไม่รู้หรอริมั้ย?
(เอ่อ..ไรท์้วย่ะแปะ ไรท์เป็นนแ่นะ เี๋ยว็แ่ให้นามูอนแปะไปสามาิเลยนิ!)
- Fin -
........................................................................................
บไปแล้ววววววววว เรื่อที่สี่!! เย่~~~ อ่านแล้วๆ แปลๆ ป่ะะ ไรท์ไม่ถนัแ่แนวเศร้าๆ อ่ะ TT
มันเลยออมาเป็นเี้ย ่วแรๆ ็เหมือนะเศร้านะแ่หลัๆ มานี่อัลไล 55555
ฝาเรื่อ่อไป้วยนะะ^^ แอบระิบว่าอาเป็นมยอยอล ย้ำนะะว่าอา 5555
อนามันไม่แน่นอนนิเนอะ ไปละ บ๋ายบีรีเอร์ที่รัทุน่ะ ุ๊บๆ อย่าลืมเม้นท์ให้ันบ้าเ้อ~~~
ความคิดเห็น