คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : You Lovin' Me ! ★ Chapter 7 [25%]
You Lovin' Me !
Chapter 7
กริ๊ง กริ๊ง! กริ๊ง กริ๊ง!
เสียงของนาฬิกาปลุกดังขึ้นทำให้ร่างของใครบางคนต้องเอื้อมมือไปปิดมันด้วยท่าทางงัวเงีย
“เช้าแล้วเหรอ?” เสียงทุ้มใหญ่ถามขึ้น
นาฬิกาปลุกนี่มันเสียงน่ารำคาญชะมัด
“นาฬิกาปลุก” เสียงใหญ่ครวญเบาๆ
ห้ะ...! บะ...บ้านฉันไม่มีนาฬิกาปลุกหนิและมันก็ไม่ใช่เสียงนี้ด้วยมันต้องพูดว่า
“ชานยอลที่รักของฉัน แบคฮยอนตื่นได้แล้ว ชานยอลที่รัก ชานยอลที่รัก ชานยอลที่รัก...” นั่นล่ะเสียงมือถือของฉันที่ฉันตั้งปลุกเป็นเสียงของฉันเอง
“โอ้ย! หนวกหูโว้ยใครมาตะโกนแถวนี้???!” เสียงเล็กแหลมตะโกนออกมาจากบ้านหลังข้างๆ
เอ๋!...เมื่อกี้นี่มัน...ฉันได้ยินเสียงของตัวเองตะโกนนี่นา
แบคฮยอนรีบยกมือขึ้นขยี้ตาพร้อมกับบิดขี้เกียจไปมาบนที่นอน
“โอ้ย!” แขนยาวเผลอไปกระทบกับขอบเตียง
ปกติฉันต้องหมุนไปมาตีลังกากลับหน้ากลับหลังสามรอบก่อนนะแขนและขาของฉันถึงจะเลยเตียงออกไป
เมื่อเปลือกตาถูกสั่งให้ยกขึ้น คนร่างเล็กก็เห็นเพดานสีควันบุหรี่ในห้องสีครีมแถมเตียงนอนยังเป็นสีเทาอีก...ฉันชอบสีชมพูนะและที่สำคัญที่นี่ไม่มีตุ๊กตาเผลอปี้ตัวโปรดของฉันวางอยู่ด้วย นี่มันอะไรกัน?!!!
แบคฮยอนยกมืออีกข้างไปลูบคลำแขนที่เผลอไปฟาดกับขอบเตียงเข้า แขนยาวที่มีกล้ามขึ้นเล็กน้อย ไหงเป็นงี้ไปได้ล่ะในเมื่อแบคฮยอนไม่เคยคิดที่จะออกกำลังกายเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“ยะ...อย่าบอกนะว่า”
แบคฮยอนลุกพรวดไปส่องดูตัวเองในกระจกแต่ต้องประหลาดใจเมื่อเขาได้พบกับร่างของผู้ชายหน้าหล่อคนหนึ่ง ผมเผ้ารุงรังเนื่องจากเพิ่งจะตื่นนอน ตาสองชั้นเท่ดูดี สั่นจมูกโด่งได้รูป และร่างนั้นมีหูกางๆแบบชานยอลเป๊ะเลย
“ห้ะ...! ชะ...ชานยอล” กรี๊ด!!! นายมองหน้าฉันอย่างนี้ฉันก็เขินนะ
แต่…นี่มันในกระจกหนิ
“งะ...งั้น...ก็แปลว่าตอนนี้ฉันอยู่ในร่างของชานยอล...อ๊ายยยยยยยย!” แบคฮยอนกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
“แบคฮยอน! แบคฮยอน!! แบคฉยอน!!!” เสียงเล็กแหลมเรียกชื่อแบคฮยอนดังลั่น
แบคฮยอนในร่างใหญ่เดินเก้งก้างไปเปิดหน้าต่าง
“อะไรของนาย?” แบคฮยอนถามหน้าตาเฉย
“นะ...นี่มันอะไรกัน?” ชานยอลในร่างของแบคฮยอนทำหน้าตาตกใจสุดขีด
“ฉัน...จะไปรู้เหรอ?” แบคฮยอนตอบเสียงเรียบพร้อมกับหัวเราะเพราะมองไปแล้วเห็นหน้าตัวเองตอนโกรธ ความจริงแล้วฉันก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย
“หัวเราะอะไร!?” ชานยอลกำลังโกรธควันออกหู
“ปะ...เปล่า" แบคฮยอนทำหน้าตาเฉยไม่มีอะไร๊
ปัง! เสียงปิดหน้าต่างกระทบมาที่หน้าแบคฮยอน
ฮิฮิ นี่คงเป็นเพราะคำอาธิษฐานของฉันแน่ๆเลย ว๊าว! มหัศจรรย์สุดๆ ที่ฉันขอให้ได้ใกล้ชิดเขาแต่นี่ฉันอยู่ในร่างของเขาเลย ฉันใกล้เขามากจริงๆด้วย (>o<)
แบคฮยอนมัวแต่คิดดีใจกับคำอธิษฐานของตัวเองที่เป็นจริงโดยไม่ได้สนใจเลยว่าอีกร่างหนึ่งซึ่งอยู่ในร่างของตัวเองจะรู้สึกยังไง
ขณะนี้หน้าปัดนาฬิกาบอกว่านี่เป็นเวลา7.00น.
“หา! ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย” แบคฮยอนรีบพุ่งพรวดไปที่ห้องน้ำแต่ต้องหยุดกึกเมื่อคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้
อาบน้ำเหรอ ว๊าว สัดส่วนของเขาดูดีได้รูป ฉันเป็นคนแรกที่ได้สัมผัสมันนะเนี่ย เอ๊ะ! หรือคยองซูจะเคยสัมผัสแล้ว ไม่หรอกน่า...~!
ว่าแต่ฉันจะอาบน้ำ...อาบน้ำ...อาบน้ำต้องแก้ผ้า...แก้ผ้า...แก้ผ้า...แล้ว...แล้ว...แล้ว...ไอ้ที่อยู่ตรงใต้สะดือน่ะมันคืออะไร?!!!
“สัตว์ประหลาด!!!” แบคฮยอนตะโกนลั่นดังไปทั่วหมู่บ้าน
“คุณชายน้อยคะ รีบอาบน้ำแล้วลงมากินข้าวนะคะจะสายแล้วค่ะ” เสียงคุณป้าแม่บ้านเรียกให้คุณชายน้อยชานยอลรีบลงไปกินข้าว
“ขะ...คร้าบบบ” แบคฮยอนตอบรับแต่โดยดี
แบคฮยอนกลัดกลุ้มกลัวตายจึงพยายามถอดเสื้อผ้าออกให้เร็วที่สุดแล้วจึงไปวิ่งผ่านน้ำรอบหนึ่ง เพราะถ้าแบคฮยอนเห็นชานยอลในร่างที่เปลื่อยเปล่าสงสัยต้องเรียก1669หรือไม่ก็ร่วมอกตัญญูมาที่บ้านเลยก็ได้
ห้องนอนของแบคฮยอนที่มีชานยอลนั่งกลุ้มใจอยู่ไม่แพ้กัน
“จะอาบดีไหมนะ...จะอาบดีมั้ยเนี่ย” ชานยอลในร่างของแบคฮยอนพึมพำ
“เอาเว้ย...อาบก็อาบ!” น้ำเสียงของชานยอลดูตั้งใจเต็มที่
หลังจากเข้าไปในห้องน้ำชานยอลก็รีบกดสบู่ลงบนฝ่ามือถูๆๆๆๆไปทั่วเรือนร่างเล็กของแบคฮยอน มันคงไม่ถือเป็นการอนาจารณ์หรอกใช่ไหมเพราะตอนนี้ร่างเล็กของหมอนี่มันคือร่างของฉันไปแล้วหนิ จะว่าไปแล้วหมอนี่ก็ขาวทั้งตัวเลยแฮ้ะ มันก็รู้สึกดีแปลกๆเหมือนกันนะเนี่ย
ณ หน้าหมู่บ้าน
“ขึ้นรถมาด้วยกันสิ” แบคฮยอนเรียกชานยอลในร่างของตัวเองให้มาขึ้นรถ
“ฉันนั่งบ่อยแล้ว ถือว่าฉันทำบุญกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้นายได้มานั่งรถที่บ้านของฉันก็แล้วกัน” ชานยอลตอบท่าทางเบื่อหน่าย
“ขึ้นมาเหอะน่า...นะนะนะ” แบคฮยอนตื๊อแต่ชานยอลไม่สนใจแล้วรีบเดินหนี
“ลุงๆขับรถตามไปเลย” แบคฮยอนสั่งลุงคนขับรถให้ขับตามชานยอลไป
“นี่ไอ้หนูขึ้นรถมาเถอะ ปกติคุณชายไม่ค่อยให้ใครขึ้นรถด้วยหรอกนะ” คุณลุงเรียกชานยอลขึ้นรถ
“ขึ้นก็ได้โว้ย!” ชานยอลทำหน้าหงิกแล้วเดินมาเปิดประตูรถ
“กินข้าวหรือยัง?” แบคฮยอนถาม
“ยัง!” ชานยอลกระแทกเสียง
“อะ! นมสตรอเบอร์รี่ มีของว่างด้วยนะนายจะเอาไหม?” แบคฮยอนพูดพร้อมกับยื่นนมกล่องไปให้ชานยอล ร่างเล็กหยิบขวับรีบรับไปดูดไม่พูดไม่จา
“อาบน้ำหรือเปล่าเนี่ย?” ชานยอลมองหน้าแบคฮยอนอย่างสงสาร สงสารตัวเองน่ะสิที่ต้องโดนไอ้หมอนี่มาลูบๆคลำๆ
“กะ...ก็ อาบสิ” แบคฮยอนตอบอย่างตะกุกตะกัก
“เป็นไง?” คำถามเดียวสั้นๆของชานยอลแต่ได้ใจความ
“เฉยๆ” คำตอบเดียวสั้นๆของแบคฮยอนเหมือนกัน
“เฉยๆ ตอบมาได้ไง! เมื่อเช้าฉันยังได้ยินเสียงวี๊ดว๊ายแต๋วแตกมาจากห้องของฉันอยู่เลย”
“กะ...ก็มันแปลกๆอะ” แบคฮยอนตอบ
“แล้วนายจะส่งเสียงร้องแต๋วๆของฉันออกมาทำไมเดี๋ยวคนเขาก็เข้าใจผิดหมดหรอก มันแปลกตรงไหนของนายนายไม่เคยเห็นรึไง” ชานยอลพูดท่าทางเซ็งจิตอย่างหนัก
“จะเหมือนกันได้ยังไงเล่า!” แบคฮยอนตอบแล้วก้มหน้างุดๆด้วยความขวยเขิน
“เอ่อ ฉันว่าในเมื่อเรื่องมันเป็นอย่างนี้แล้วเรามาทำความรู้จักกันก่อนดีไหมจะได้ใช้ชีวิตอยู่ในอีกร่างโดยไม่มีใครสงสัย” แบคฮยอนชวนคุยก่อน
“ใช้ชีวิตในอีกร่าง!” ชานยอลแทบจะสำลักนมเมื่อได้ยินประโยคเมื่อตะกี้ที่แบคฮยอนพูด
“ใช่!” แบคฮยอนตอบอย่างมั่นใจแต่สีหน้าชานยอลดูไม่ค่อยดีนัก
“เอ่อ...ฉันหมายถึงว่าใช้ชีวิตโดยไม่มีใครสงสัยแล้วเราค่อยหาทางเปลี่ยนร่างคืนน่ะ” แบคฮยอนพูดให้ฟังดูดีขึ้น
“นายวางแผนไว้หมดแล้วเหรอ?” ชานยอลจ้องหน้าแบคฮยอน
“ปะ...เปล่า เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไงฉันก็ไม่รู้” แบคฮยอนบอกปัด
“ฉันว่ามันไม่จำเป็นหรอกที่เราต้องทำความรู้จักกัน อีกเดี๋ยวเราคงเปลี่ยนร่างคืนอาจจะวันนี้ไม่ก็พรุ่งนี้” ชานยอลพูดน้ำเสียงเฉยเมย
“นายอยากเปลี่ยนร่างคืนขนาดนั้นเลยเหรอ?” แบคฮยอนถามเสียงเบา
“ก็ใช่นะสิ ใครจะอยากติดแหงกอยู่อีกร่างที่ไม่ใช่ร่างของตัวเองพ่อกับแม่ก็ไม่ใช่ ข้าวของเครื่องใช้ก็ไม่ใช่ แม้แต่กางเกงในยังไม่ใช่ของฉันเลย” ชานยอลบ่น
แบคฮยอนหน้าซีด เขาลืมเรื่องนี้ไปซะสนิทเลยจะว่าไปแล้วก็จริงอย่างที่ชานยอลพูด ฉะนั้นฉันต้องรีบทำให้เขารักฉันเร็วๆให้ได้
ความคิดเห็น