คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ลำดับตอนที่ 4
ตอนที่ 4 ก่อนถึงวันงาน ~ เปิดตัวน้องชาย
“ น่าเกลียด ชะมัดยาก ผู้ชายอะไรก้อไม่รู้ “
“ อ้าว ช่าย ไปไหนมาเหรอ “ นั่นมันเสียงยายมิงค์ นี่
“ มิ้งค์ ดีใจจังที่ได้เจอเธอ T_T “
“ อะไรกัน ยายช่าย เหมือนไม่ได้เจอกัน เป็น 10 ปี เออ แล้วนี่ แกไปฟัดกับตัวอะไรมาวะเนี่ย “ ยายโฟร์แซว เพราะเห็นว่าฉันพูดอะไรแปลก
“ อือ ว่าแต่ว่า ไปหานายจิมมาใช่ไหม เป็นไงบ้าง “ มิ้งค์ถามอย่างตื่นเต้น
“ มิ้งค์ จ๋า ตอนนี้ ช่ายไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น เอาเป็นว่าช่ายขอไม่ไป งานรับขวัญนะ “
“ ไม่ได้เลยนะช่าย งานนี้ ชมรมเป็นเจ้าภาพด้วย “ โฟร์บอก
“ ฉันลืมซะสนิท “
“ รู้แล้ว ก้อควรกลับไปนอนบ้าน แล้วแต่งตัวสวยๆ และกัน เจอกันนะพรุ่งนี้ “ โฟร์พูดเออเองเสร็จสับ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ที่บ้านของฉันเอง
เป็นครั้งแรกในรอบศตวรรษก้อว่าได้ ที่ฉันกลับมานอนที่บ้านฉันเนี่ย แต่ยังไงก็ต้องกลับอ่ะนะ ก้อบ้านคือวิมานอยู่แล้ว
“ ล้า ลัน ลาลา “ เสียงไอ้เปาะเปี๊ยะ น้องชายฉันเองแหละ
“ อ้าว หวัดดีค้าบ พี่สาว คิดไงกลับมาบ้านล่ะเนี่ย “ นี่คือคำทักทายของมัน
“ ก้อ คิดถึงน้องชายน่ะซี่ “
ฉันเข้าไปกอดคอน้องชายและก้อเขกหักบนหัวอย่างคุ้นเคย
“ ไง ไม่ได้เจอกันนานนะพี่ “
“ นานมากเลยนะ แค่ 4 วันเอง “
“ เอ่อ ว่าแต่ว่า พี่ลงไปกินอะไรข้างล่างก่อนสิ “
“ ไม่ล่ะ ฉันอยากนอนน่ะ อ้อ แล้วแกบอกน้าน้อย ว่าไม่ต้องเอาอะไรขึ้นมาให้นะ “
“ แต่ แต่ว่า เดี๋ยวก่อนเถอะน่า กลับมาเหนื่อยๆ “ ดู แปลกๆนะเนี่ย น้องชายฉัน แถมมีเลดสะนัยอีก
“ นี่ บอกมาตรงๆ ดีกว่า ว่าแกทำอะไรกับห้องนอนฉัน “ ฉันสังหอนแล้วสิ ไอ้เจ้านี่ ชอบการเพ้นท์เป็นที่สุด
“ นี่ แกเข้าไปเพนท์ผนังห้องฉันล่ะสิ “
ฉันรีบวิ่งเข้าไปดูในห้อง พระเจ้าช่วย ไอ้เปี๊ยะมันทิ้งผลงานไว้ตึม ทั้งเสปรย์สี มากมายก่ายกองที่มันทิ้งไว้
“ ไอ้ปิ๊ก แกไม่รอดแน่ “ ฉันตะโกน พร้อมกับเอาไม้เบสบอลวิ่งไล่ไอ้เปี๊ยะออกไปที่สนามหน้าบ้าน
“ พี่ช่าย สวยจะตาย พี่ช่ายน่าจะชอบนะ เปี๊ยะอุตส่าห์ทำ “
“ ฝันไปซะเถอะ วันนี้ แกเลือดไม่ออก ไม่ต้องมาเรียกฉันว่า ไอ้กุ๊ยช่าย “
ในที่สุด ไอ้เปี๊ยะก้อมาจนมุมจนได้ 55+++ ฉันไม่ได้ซาดิตส์ ขนาดจะตีน้องตัวเองจิงๆหรอก
“ เหอะ ฉันจะปล่อยแกไปนะ ถ้าทำอีก แกโดนแน่ “
“ ขอบคุณมากนะค้าบ พี่สาวสุดสวย “
“ ไม่ต้องมาพูดดี “
“ โถ่ ก้อห้องเปี๊ยะ มันเพ้นท์จนไม่มีที่เพ้นท์แล้ว ก้อเห้นพี่ไม่ค่อยกลับบ้าน ก้อเลยลองฝีมือซะหน่อย “
“ เออ ครั้งนี้แล้วไป ถ้าครั้งหน้ามีอีกแกโดนดีแน่ ไอ้เปี๊ยะ “
“ ขอบพระคุณค้าบ “
ไอ้เปี๊ยะพูด แล้วก้อรีบวิ่งไปที่หน้าบ้าน กลัวฉันจะของขึ้นอีก
“ ไปบนห้องดีกว่า “
ฉันเดินขึ้นไปบนห้อง แล้วก้อนอน นอน และก้อนอน
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
“ เฮ้อ ฉันจะไปดีไหมเนี่ย “
ทำไงได้ ฉันมันไปรับปากนายจิม ว่าจะเป็นแฟนกับนายนั่นแล้วนี่หน่า แล้วไม่รู้ว่า พรุ่งนี้ฉันจะต้องเจออะไรอีก ฉันเผลอไปเห็นสมุดของฉันเล่มนึงที่วางไว้บนโต๊ะ มันเป็นสมุดแลคเชอร์ของฉันเองแหละ
“ อืม ยังไม่ได้บันทึกอะไรเลยแฮะ “ ฉันเปิดสมุดแล้วก้อแลคเชอร์ เกี่ยวกับเรื่องวันที่ผ่านมา และสิ่งที่แย่ๆ ที่เจอมาลงในสมุดเล่มนั้น จนตามานค่อยๆ ปิดลง ปิดลง และก้อหลับไป
เช้า วันเสาร์
ให้อภัยสักครั้งนึง เธอคงไม่ใจร้าย
“ ฮัลโหล “ ฉันตื่นรับโทรศัพท์ แบบงัวเงีย
“ ว่าไงนะ “
“ อืม ๆ “
ยายโฟร์กับยายมิ้งค์มารอฉันอยู่ที่ห้างแล้ว และก้อนัดให้ฉันไปเจอด้วยภายใน 30นาที ฉันเลยต้องรีบอาบน้ำแล้วก้อแต่งตัวรีบไปตามนัดยายเพื่อนสองคน
“ ช่าย ช่าย “ ยายโฟร์ทักฉัน
“ แหม เรียกกันมาแต่เช้า มีอะไรหรอ “
“ ก้อ เราต้องหาชุดไปออกงานรับขวัญไง และก้อของจัดงานอีกนิดหน่อย “ มิ้งค์ตอบพร้อมกับเอากระดาษที่จดของที่ใช้จัดงานออกมา
“ นี่ไง ฉันจดมาเรียบร้องและ “
“ อืม ว่าแต่ว่าฉันหิวมากนะเนี่ย “ ฉันชวนเพื่อนไปกินข้าว ก้อไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าเลย
“ ดีเหมือนกัน ไป KFC ไหม “ โฟร์เริ่มชวน
“ โอเค “
พวกเราเดินไปที่ร้าน KFC แล้วทำหน้าที่ของตัวเอง คือ โฟร์เป็นคนไปจองโต๊ะ ส่วนฉันกับมิ้งค์เป็นคนไปสั่งเอง และแล้ว เราก้อได้อาหารสุดอร่อยมา
“ พร้อมรึยังพวกเรา “ โฟร์เริ่มให้สัญญาณ
“ พร้อมแล้ว “ ฉันกับมิ้งค์ตะโกนพร้อมกัน
“ งั้น ลุย “
พวกเรากินแบบ ไม่แคร์สายตาชาวบ้านเลยแหละ ไก่ทอดไม่มีกระดูกที่สั่งมา 4 จาน หมดหายไปกับตา รวมทั้ง ไก่ป๊อบ และก็ เบอร์เกอร์อีก 3 ชิ้น
“ เฮ้อ อิ่มจัง “
“ นี่ถ้าไม่อิ่มก้อไม่ไหวแล้วน้า ยายโฟร์ ล่อไปซะขนาดนั้น “ มิ้งค์พูด
“ ว่าแต่ว่า มื้อนี้ออกเท่าไหร่เหรอ “ ฉันถามยายมิ้งค์
“ อืม “ ยายมิ้งค์กวาดสายตาไปรอบๆ แล้วก้อบอกว่า
“ 450 บาท “
“ คนละ 150 สิ จ่ายฉันมา “ ฉันทวงเงิน ยายโฟร์ที่มัวแต่กิน เป๊ปซี่แบบไม่เงยหน้าเงยตา
“ โอเค 150 บาท หยวนหยวน “ โฟร์พูดพร้อมกับยื่นเงินให้
“ หยวนตรงไหนเนี่ย แกน่ะ กินเยอะที่สุดเลยนะ “ มิ้งค์พูด
“ เออน่า เราไปช้อปกันต่อดีกว่า “ โฟร์รีบเปลี่ยนเรื่อง
แล้วพวกเราก้อเดินช้อปอยู่ประมาณ 3 ชม. เพราะไปซื้อชุดใหม่ และก้อของจัดงานปาร์ตี้ แต่ตายและ ฉันลืมซะสนิทเลยสิ ว่าวันนี้มีงาน 4 โมงเย็นนี่ แล้วนี่มันก้อ 3 โมงเย็นแล้ว
“ ตายแล้ว งานเริ่ม 4 โมงนะ “
“ จิงด้วย เพลินเลย “ โฟร์พูดพร้อมดูนาฬิกา
“ ดี งั้นเจอกันที่งานนะ”
ฉันรีบวิ่งสุดขีดลงไปที่ลานจอดรถ เพราะเราแยกย้ายกันออกจากตรงซุปเปอร์ แต่ว่าไปชนใครเข้าก้อไม่รู้ และที่สำคัญเค้กของงานคือนี้ก้อแหลกเหลวไปด้วย
“ โถ่เว่ย ทำไมไม่หัดดูทางซะมั่ง “ ฉันใส่ไม่ยั้ง เสียเวลาสุดๆ โดยที่ยังไม่ทันดูหน้าว่าเค้าคนนั้นคือใคร ฉันก้มเก็บของต่อ แล้วลุกขึ้นมากะจะใส่ต่ออีกซัก 2 / 3 ชุด
“ นี่นาย “ ก้อคนที่ยืนอยู่นั่นมัน ไอ้จิมหัวสับปะรดเน่านี่
“ อ้าวเธอเองหรอเนี่ย มาทำอะไรล่ะ “ ทักอย่างมีมารยาทมากนะคราวเนี้ย
“ เรื่องอะไรของนาย “
“ มาฉันช่วย “
“ ไม่ต้องหรอก แค่นี้ ไม่ได้หนักหนาอะไร “ ฉันพูดอย่างสุดทน มายุ่งกับชีวิตฉันมากเกินไปแล้วนะ
“ เหอะน่า ยังไงเราก้อเป็นแฟนกันแล้ว น่า “ โห ดูมันพูด น่าเกลียดทีสุด อย่าคิดว่าฉันจะเป็นแฟนกับนายจริงๆสิ
“ แล้วนายจะเสียใจ ที่มาเป็นแฟนฉัน “ ฉันจ้องหน้าจิม แล้วนายนั่นก้อจ้องกลับ สายตาหวานซะหยดย้อย แต่ฉันไม่ไหวหวั่นง่ายๆหรอก
“ อ๊าย พี่จิม วง TRIPLE J นี่ “ เสียงกรี๊ดดังมาจากข้างหลัง
“ เออ ช่าย “ จิมพยายามจะตะโกนเรียกฉัน แต่โดนพวกนกหวีดรุมไปแล้ว ว้าย ++ สงสัยจะเกิดโศกนาฎกรรมกลางห้างแน่ๆเลย อิอิ
แต่ช่างมันเถอะ เรารีบเอาของไปที่งานก่อนดีกว่า เจ้าประคู้น ขอให้นายจิมไปงานด้วยเต๊อะ
ความคิดเห็น