คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บ้าน(?)หลังใหม่
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครา
ฉันเผลอเปิดประตูไปพร้อมสวดคนตรงหน้ายับ
“นี่ไอ้ลามกโรคจิตวิตถาร รีบไปเลยนะ
ก่อนที่ฉันจะ.....-0-อา...
”คนตรงหน้าฉันกลับเป็นสาวใช้ที่ถือถาดอาหารที่กำลังงงไก่ตาแตก
“คือ..ฉันนำอาหารมาให้คุณตามคำสั่งคุณบัตเลอร์ค่ะ”พูดจบสาวใช้ก็เดินจากไป
ด้วยสีหน้าเลิกลั่ก
ในตอนนี้ฉันก็พักอยู่บ้านของนายบัตเลอร์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แน่นอนว่าเรื่องเป็นสาวใช้ก็คงหลีกเลี่ยงไปไม่ได้
ส่วนเรื่องบ้านฉันและป้าสำลีฉันก็บอกไป ป้าสำลีแกก็ตกใจร้องห่มร้องไห้เป็นการใหญ่
สุดท้ายแกก็ขอกลับบ้านเกิดแก และจะกลับมาในตอนที่ฉันทำงานใช้หนี้เสร็จสิ้น
ส่วนเรื่องฟรานและไอเฟ่ลฉันก็ยังไม่ได้บอกเรื่องที่ฉันอยู่บ้านนอยบัตเลอร์
เป็นสาวใช้ทำงานใช้หนี้ ฉันกลัวว่าพวกเขาจะเป็นห่วงเลยเลือกที่จะไม่บอกไป
วันนี้แผลฉันก็หายดีขึ้นแล้ว หลังจากพักผ่อนอย่างเต็มที่
แตกต่างกับเมื่อวานที่ซวยซ้ำซวยซ้อนและโคตรบรมซวย -0- แล้ว จากนี้ไปฉันก็จะพยายามทำงานใช้หนี้อย่างเต็มที่
แม้จะทำงานบ้านไม่เป็นเลยซักอย่าง โฮกกกก
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นขณะที่ฉันแต่งตัวจะไปโรงเรียน
“คุณโฉมฉายคะ
คุณบัตเลอร์เรียกลงไปข้างล่าง เพื่อไปโรงเรียนพร้อมกันค่ะ”สาวใช้คนเดิมกับคนที่ฉันเหวเมื่อคืนเคาะเรียก
ว่าแต่จะบ้ารึไงที่จะให้ฉันไปโรงเรียนพร้อมๆกับเขา มีหวังพอได้ลงจากรถ
ต้องมีรองเท้ามาแน่ๆ
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ
เดี๋ยวจะตามลงไป”ฉันคว้ากระเป๋านักเรียนสะพายหลัง แล้วรีบลงไปข้างล่าง
“(- -)ช้ามาก...”นายบัตเลอร์ยืนหน้านิ่วคิ้วขมวด ก้มมองนาฬิกา
“นายไม่จำเป็นต้องรอฉันหนิ เดี๋ยวฉันจะปั่นจักรยานไปเอง”ฉันเดินผ่านเขาไป
“จักรยาน? คันนั้นน่ะหรอ(- -)”บัตเลอร์ชี้นิ้วไปยังกองเศษเหล็กที่อยู่ใกล้กับกองขยะ
เห๋...อย่าบอกนะว่า....0-0
“จักรยานฉ้านนนนนนน”ฉันวิ่งเข้าไปยังกองเศษเหล็กที่เคยเป็นจักรยานคันโปรดของฉันมาก่อน
“บัตเลอร์ ทำไมจักรยานฉันเป็นแบบเน้ T^T”โถ่ ไฉไล ลูกแม่ ไม่น่าต้องมาจบชีวิตแบบนี้เลยยยยย
“คนของฉันพยายามจะขนมันมาที่นี่
แต่เกิดอุบัติเหตุเล็กน้อย ทำให้จักรยานเธอเป็นแบบนี้”นายบัตเลอร์ทำหน้ามึนเช่นเคย
โถ่ เพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขของฉัน แล้วทีนี้ฉันจะไปโรงเรียนได้ยังไงล่ะทีนี้
“ไหนๆเธอก็ไม่มีจักรยานปั่นไปโรงเรียนแล้ว
งั้นเธอก็ไปโรงเรียนกับฉันได้แล้วสินะ”
“อา...-0-”หมดหนทางจริงๆ
“เธอจะไปมั้ย”บัตเลอร์ยื่นหน้าเข้ามาถามฉัน
“แน่นอนสิ”จากนั้นเราทั้งสองก็เดินทางไปโรงเรียน
ระหว่างเข้าประตูโรงเรียนนั้น เหล่าสาวกคนคลั่งไคล้บัตเลอร์นั้นก็กรู่มาที่รถอย่างกับกระทิง
“นายมีประกันให้ฉันมั้ยบัตเลอร์
ถ้าลงไปฉันต้องถูกสาวกนายระดมตีนไม่ยั้งแน่”ฉันทำหน้านิ่งนั่งม้องอยู่ในรถไม่ยอมกระดิกไปไหนเลย
“เรื่องแค่นี้เอง”พูดจบนายบัตเลอร์ก็เปิดประตูรถและคว้ามือฉันลงจากรถ
ทันทีที่เราทั้งสองคนก้าวลงจากรถ บรรดาแฟนคลับต่างทำหน้าตกใจแผ่รังสีอำมหิตแลดูสยอง
“บัตเลอร์ ฉันคิดว่าฉันไปดีกว่า”ท่ามกลางความเงียบนั้น
ฉันกำลังจะรีบเดินไป มือของบัตเลอร์กำมือฉันแน่น
“ไม่ต้องหนีหรอก”บัตเลอร์จูงมือฉันฝ่าท่ามกลางฝูงคนไป
อา...ฉันว่านับจากวินาทีชีวิตฉันต้องมีแต่ความวุ่นวายแน่ๆ
ความคิดเห็น