คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้น
“ ไอบ้านายจะทำอะไรห๊ะ >0<// ” นายบัตเลอร์โน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉันแล้ว...
“ ฉัน...จะทำอะไร ( - - )? ”
จู่ๆนายนั่นก็ชะงัก พลางครุ่นคิด จนลุงสงวนคนขับรถกระซิบกระซาบข้างหูเขา
“ ( - -
)! ”
เขาพยักหน้านิดนึงก่อนจะหันไปขอบใจลุงสงวน
“ เธอ... ”
เขาลากเสียงยาวเหมือนนึกอะไรบางอย่างไม่ออก
“ - -*
โฉมฉาย ” ฉันพูดตัดก่อนที่เขาจะพูดชื่อฉันผิด
“ เธอ..โฉมฉาย จากนี้ไปเธอต้องไปอยู่บ้านฉัน
” !!
“ ห๊ะ O[]o
นายจะบ้ารึไง ไม่ล่ะฉันไม่อยู่แน่นอน -^- ”
ฉันยืนกรานคำเดิม และเด็ดขาด ถ้าฉันไปอยู่บ้านนายนั่น พ่อกับแม่คงรับไม่ได้
ป้าสำลีก็คงคิดว่าฉันหนีตามผู้ชาย สุดท้ายฉันก็ต้องเสีย...อร้ายยย >//<
ไม่มีทางแน่นอน
“
เธอลืมไปแล้วหรอว่า เธอต้องมาเป็น สาว-ใช้ บ้านฉันน่ะ ”O_oเขายังจำได้อีกหรอเนี๊ย นึกว่าจะลืมไปแล้วซะอีก
ท่าทางแบบนั้นน่ะ
“
อ๊ะ...เรื่องนั้นน่ะ ฉันจำได้ แต่ที่จะให้ฉันไปอยู่บ้านนาย ไม่-มี-ทางงง ย่ะ ”ฉันยังคงยืนยัน นอนยัน นั่งยัน คำเดิม
“
แต่เธอเป็นสาวใช้บ้านฉันนะ ” บัตเลอร์ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
“
ฉันจะมั่นใจได้ยังไง ในเมื่อฉันเข้าไปอยู่บ้านนาย ดีไม่ดี นายเกิดคึกปล้ำฉันขึ้นมา
จะทำไงล่ะ ”
“
เอิ่ม..ฉันว่าเธอดูละครมากไป ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นกับเธอแน่นอน ”
“
ผมขอเสริมนะครับ คนอย่างคุณชายไม่มีทางทำแบบนั้นจริงๆนะครับ..อีกอย่าง!@#$%^&*# ”
ลุงสงวนเสริมขึ้นในขณะที่บัตเลอร์ยังคงจ้องหน้าฉันนิ่ง
“
เอาล่ะๆฉันยอมแล้ววว ”ฉันตอบตกลง ก่อนที่ลุงสงวนจะร่ายคำพูดยาวเหยียดเป็นหางว่าว
“
แล้ว.. ฉันต้องเป็นสาวใช้ของนายนานแค่ไหนถึงจะปลดหนี้ของนายได้ล่ะเนี่ยย ”
“ 4......4 เดือน
แล้วฉันจะยกหนี้ให้เธอ”
“
นายจะให้ฉันไปอยู่บ้านนายวันไหนล่ะ ฉันจะได้เตรียมตัวถูก ”แค่ 4 เดือนเท่านั้นโฉมฉาย.. 4
เดือนกับเงินเดือนตั้ง 200,000 !!!
“
วันนี้ หลังเลิกเรียน..แล้วเจอกัน ”พูดจบนายบัตเลอร์ก็ออกจากรถไป
“
เฮ้ยยย แล้วฉันยังไม่เตรียมอะไรทีนะ บ๊าตตตตเลออออ!!! ”ฉันตะโกนออกไปนอกรถ และต้องตกเป็นเป้าสายตาอีกครั้ง
“ เอ่ออ..” ฉันกวาดสายตามองหายัยมะนาว
แล้วรีบวิ่งออกไปจากที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
“
นี่ยัยฉาย แกรีบอธิบายเดี๋ยวนี้ว่าแก แอบไปมี something กับบัตเลอร์ตอนหนายยย ” หลังจากผ่านฝูงชนจนมาถึงห้องเรียน
ยัยมะนาวก็รัวคำถามใส่ฉันระนาว
“
ก็เรื่องมันยาวววว ยาวววมากกก ”
“
ต่อให้เรื่องมันจะยาว 7 วัน 7 คืนฉันก็จะฟัง ” ยัยเพื่อนบ้า เรื่องบัตเลอร์ยัยนี่ไม่พลาดจริงๆ
“ ก็ได้.....
”สุดท้าย ฉันก็ต้องยอมเล่าตั้งแต่ต้น จนจบ
“
ยัยฉายยยยย แกนี่โชคดีจัง ถ้าเป็นฉันนะแก ยอมทำไปตลอดชีวิตเลยล่ะ ” มะนาวพูดจาโอเวอร์เหมือนกับจะไปเป็นศรีภรรยาของนายบัตเลอร์ซะอีก
“ เฮ้อออ
ชีวิตฉันจะเป็นยังไงต่อล่ะทีนี้ ”
หลังเลิกเรียน
ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉันในขณะย่างแต่ละก้าว
ด้วยสายตาอำมหิตจนขนลุกซู่ >__<’’
“
คุณโฉมฉายครับ ทางนี้ครับ ”เสียงเรียกแหบๆของลุงสงวนทำเอาฉันหันขวับทันที เอาล่ะ!ยัยฉายแกต้องตีเนียนให้เห็น ไม่รู้ ใดๆทั้งสิ้น
แล้วไปจากต้องนี้ซะ
“ เอ๋..อ้าว คุณฉายทางนี้ครับบ ” ลุงสงวนตะโกนไล่หลังยังไม่ขาดสาย แต่แล้ว....
“
โฉมฉาย...” กึก
“
.... ” แย่ล่ะสิ นายบัตเลอร์มาขวางซะได้
“
...เธอคิดจะชิ่งหรอ ”
“
... ”ฉันนิ่งเงียบ และเดินต่อไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“
เฮ้! เธอเมินฉันหรอ ”นายบัตเลอร์เดินตามมาติดๆ
“...”
ฉันยังคงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่
“
โฉมฉาย..ฉันรู้นะว่าเธอทำมองไม่เห็นฉัน ”เพิ่งรู้รึพ่อคุณณณณณ
“
แหะๆ Bye~~~ ”หลังจากล่ำลาหมอนั่นฉันก็วิ่งออกมาสุดชีวิต
ฮ่าๆ เจอโฉมฉายแชมป์นักวิ่งเก่า เป็นไงล่ะหงายเงิบเลยล่ะสิ ฮ่าๆๆ^0^ ฉันหันหลังกลับแลบลิ้นใส่หมอนั่นหนึ่งที สะใจชะมัด
“โฉมฉายระวังรถถถถ!!!” ย้ากกกกกก 0[]0!
โครมมมมม
โอ้ยย >^<;
เอิ่มม..จะว่าไงดีล่ะ
ตอนนี้ในหัวเหมือนขาวโพลนไปหมด อา~~ ฉันชื่ออะไรหรอ
รู้สึกวิ้งๆ
“โฉมฉายย”
อา..ต้องบ้าแน่ๆเลย ฉันได้ยินเสียง ณเดชเรียกชื่อฉัน
“โฉมฉาย! ฟื้นสิ!..ลุงสงวนตามรถพยาบาลทีครับ”
ลุงสงวนน เอ๋ชื่อคุ้นๆ
“บะ..บัตเลอร์
ทำไมนะ..นาย”ฉันปรือตามองคนที่กำลังช่วยฉันด้วยหนังตาที่หนักอึ้ง หึหึ
เห็นหมอนั่นหน้าตาตื่นแล้วรู้สึกตลกจัง^^;
ปี๊ป่อ
ปี๊ป่อ
“ช่วยหน่อยครับ”สิ้นเสียงบัตเลอร์
สติฉันก็ค่อยๆเลือนหายไป-o- ฉันจะตายมั้ยเนี่ย
ฮื่ออ พ่อคะ แม่คะ หนูรักพ่อกับแม่ค่ะ ครอกกzzZ
ความคิดเห็น