ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The worst Dream

    ลำดับตอนที่ #1 : แทงกระหนั่ม

    • อัปเดตล่าสุด 5 ก.ค. 56


    เฟี้ยวฟ้าว...เสียงลมพัดไปมาท่ามกลางป่าไม้ ขรุกๆขระๆ...เสียงเหมือนมีตัวอะไรมุดอยู่ในใต้ใบไม้แห้งที่ตกอยู่บนพื้นดินทั่วป่า
    ผมก้าวเท้าออกไปเมื่อเท้าที่ก้าวออกไปนั้นแตะพื้นดินที่ปกครุมไปด้วยใบไม้แห้งผมก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติและ
    ความรู้สึกนั้นมันถูกต้องแล้วเพราะในเซี้ยววินาทีต่อมาดินที่ปกครุมด้วยใบไม้แหงนั้นก็ทรุดลงไปทันที 
     "อ้ากกกกกกกกก!!!!!!!!!!" เสียงร้องที่ร้องออกมาด้วยความตกใจและนั่นคือเสียงของผมที่ร้องออกไป
    ผมได้ตกลงไปในความมืดมิดไม่มีสิ่งใดเลยผมตกลงไปลึกจนไม่สามารถมองเห็นแสงที่อยู่ข้างบนได้
    "มันมืดมาก"
    ผมพูดในใจและผมได้พูดออกไปว่า"ฮัลโหลมีใครอยู่รึปล่าว!!!!"เสียงที่ผมพูดออกไปนั้นมันก้องไปทั่ว 
    ทันใดนั้นได้มีเสียง"เอี๊ยดอ๊าด"เสียงเหมือนมีคนกำลังเดินบนพื้นไม้...มันดังขึ้ขดังขึนผมจึง
    ตัดสินใจหันไปทางต้นเสียง 
    ผมตกใจมากเมื่อเห็นคนกำลังเดินมาหาผมพร้องเสียง"เอี๊ยดอ๊าด"ถึงแม้จะมองไม่ค่อยเห็นและ
    ผมได้รู้สึกถึงความแค้นเหมือนจะมาฆ่าผมยังไงอย่างงั้นผมรีบวิ่งแต่ผมต้องหยุดทันที
    ที่ผมก้าวก้าวแรกออกไปนั้นผมรู้สึกว่าทางข้างหน้ามันหายไปพอคนคนนั้นได้มาใกล้มากๆ
    ผมจึงตัดสินใจกระโดดลงผาแต่ผมก็ต้องหยุดชะงักเพราะผมกระโดดไม่ขึ้นผม
    จึงนั่งยองๆเพื่อจับที่ข้อเท้าทันทีที่ผมจับข้อเท้านั้นมือของผมมั้นจับเท้า
    ไม่ได้เต็มมือเพราะมีอีกมือที่ไม่ใช่มือผมมาจับข้อเท้าผมผมตกใจมาก
    ผมยังไม่พูดอะไรพอคนคนนั้นเดินมาใกล้ผมแสงก็สว่างขึ้จนมองเห็นทุกอย่างไดชัดเจนผมเห็นคนถือ
    มีดคัดเตอร์ที่เต็มไปด้วยสนิมแถมปลายใบมีกนั้นมองดูแล้วมันไม่คมเลย
    คนคนนั้นกำลังแทงผมด้วยมีคัดเตอร์อันที่เต็มไปด้วยสนิมและไม่คมเลย
    และคนคนนั้นกระหนั่มแทงมี่ท้องของผมพร้องด้วยเสียงกรี๊ดที่น่าสยองขวัญ
    ผมพูดในใจว่า"ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตหละต่อให้รอดจากการโดนแทงก็เป็นบากทะยักตายละ"
    ซึงเป็นความคิดที่ว่าเราคิดได้ไงวะเนี่ย
    คนคนนั้นได้กระหนั่มแทงผมอยางไม่ลดละความรู้สึกของผมตอนนั้นว่าเหมือมีคน
    มาควักใส้ของเราออกไปและมันก็เป็นจริงคนคนนั้นหลังจากที่กระหนั่มแทงที่ท้องผม
    ก็ได้ดึงใส้ของผมออกมาและได้กระหนั่งแทงต่อ
    ผมก็คิดว่า"ทำไมเราไม่ตายซะทีละ"ผมพยามจะหลับตาแล้วตายหลายครั้ง
    แต่ก็ไม่ตายความรู้สึกเจ็บก็ยังอยู่คนคนนั้นก็ได้กระหนั้มแทงต่อมาเรื่อยๆ
    ผมจึงตัดสินใจทิ้งตัวไปข้างหลังที่เป็นเหว
    ผมได้ตกลงไปแต่ปรากฎว่าพื้นข้างล่างไม่ใช่พื้นธรรมดาแต่เป็นพื้นที่เต็มไปด้วย
    หมามแหลมๆทั้งนั้นแถมหนามนั้นไม่ใช่หนามธรรมดามันเป็หนามที่ใหญ่มา
    หนามแหลมๆเหลานั้นได้ทิ่มแทงตัวผมจนทะลุ
    และได้มีคนมากมามายถือมีคัดเตอร์ที่เต็มไปด้วนสนิมและไม่คม
    เดินมาหาผมและได้กระหนั่มแทงผมเหมือนคนคนที่อยู่ข้างบน...
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×