ราชาปีศาจ ปี 1 ห้อง 4

     มันเหมือนโชคชะตากำลังเล่นตลกกับชีวิตชายหนุ่มนามว่า ซากาโมโตะ จุน หนุ่มอายุ 17 ปีหน้าบ้านๆตัวใหญ่สูง 185 ผมสีดำยาวระต้นคอและมีตาสีแดงเลือดยังกับปีศาจ แต่ชอบทำหน้าเหมือนเด็กเนิร์ตตลอดเวลา

     จุน เป็นชายหนุ่มที่ถูกขนานนามว่า ราชาปีศาจแห่งเกียวโตตอนใต้ เพราะอะไรนะเหรอ ก็จุน เป็นชายที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่นักเลง แม้แต่พวกยากุซ่าหรือมาเฟีย จุนตัวคนเดียวก็สามารถทำลายได้ทั้งแก๊ง

     ด้วยเหตุนี้ฉายา ราชาปีศาจ จึงเหมาะสมกับชายที่ชื่อ ซากาโมโตะ จุน คนนี้เป็นที่สุด เพราะตั้งแต่เดินทางสายนี้มา จุนไม่เคยต่อยตีแพ้ใครเลยซักครั้ง ถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่นิสัยเหมือนเด็กหนุ่มธรรมดาทั่วๆไป และไม่ชอบการต่อยตีก็เถอะ แต่หากใครมาเหยียบหนวดปีศาจหรือทำอะไรพิเรณฑ์กับปีศาจตัวนี้เข้าละก็ ได้ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มในโรงพยาบาลเป็นเดือนแน่

     แล้วที่ว่าโชคชะตาเล่นตลกนะเหรอ นั่นก็เพราะจุนดันจำเป็นต้องย้ายไปที่เมืองใหญ่อย่างโตเกียว เพราะเหตุผลที่ว่า พ่อและแม่มีงานใหม่ต้องไปทำที่นั่น จุน และน้องสาวของตน (ซากาโมโตะ ฮิเมะ) เลยต้องย้ายตามพ่อแม่ไปด้วยจึงต้องออกจากโรงเรียนเก่าไป

"พี่จุน ตื่นซิ ตื่น" เด็กสาสวัย 16 ซากาโมโตะ ฮิเมะ หรือน้องสาวคนเล็กของบ้านกำลังเขย่าร่างของจุนที่นอนหลับอย่างสบายๆบนเตียง

     ฮิเมะเป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารัก เธอมีผมสีดำยาวและตาสีดำเป็นประกาย ตัวสูงไม่มากนักแต่ก็น่ารักมากๆ 

"อา.. อีก 5 นาทีคราบ..." จุนกล่าวและหันหน้าไปอีกทาง

"พี่จุน ถ้าไม่ตื่น หนูจะเรียกแม่มาปลุกนะคะ" 

"พรึบบ!!" 

"ตื่นแล้วๆ อย่าเรียกแม่เชียวละ" จุนลุกพรวดขึ้นมาจากเตียงเพราะได้ยินว่าฮิเมะจะเรียกแม่ 

     อันที่จริง ถ้าถามว่าจุนได้เชื้อมาจากใคร คงบอกได้เต็มปากว่า เชื้อแม่ 100% 

"เฮ้อออ อย่าให้หนูต้องมาปลุกทุกเช้าซิคะ โตๆแล้วนะคะ" ฮิเมะว่าแล้วเดินออกจากห้องไป จุนก็ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียดแก้ง่วง

"ฮ้าววว... อึมม หาวเข้าไป" แล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนู

     จุนมาเริ่มแปลงฟันก่อน

"จะว่าไป โรงเรียนใหม่ จะเป็นเหมือนที่เดิมมั้ยนะ..." จุนคิดถึงสภาพของโรงเรียนที่ตนจากมา มันเป็นแหล่งรวมพวกเด็กโหดทั้งนั้น เพราะมีแต่นักเลงหัวไม้ที่ชอบหาเรื่องไปวันๆ

"แต่ช่างเหอะ โรงเรียนในเมืองใหญ่คงไม่เป็นแบบนั้นกรอกมั้งจะได้ไม่ต้องเหนื่อย" จุนว่าจบแล้วลงมืออาบน้ำแต่งตัวพอเสร็จก็ลงไปชั้นล่างเพื่อทานข้าวเช้า

"แม่คร๊าบบบ ขอไข่ 2 ฟองนะคราบบ..." จุนนั่งที่โต๊ะกินข้าวแล้วกล่าวกับคุณแม่ที่ดูยังเป็นสาวอยู่ เธอมีหน้าตาที่สวยมาก เธอซื่อซากาโมโตะ ฮานะ 

     แม่ของจุนเป็นคนที่มีผมสีดำยาวสลวยและมีใบหน้าที่ยิ้มตลอดเวลา แต่ใครจะรู้ละว่าอดีตนั้นเธอเป็นถึง นางฟ้าปีศาจ ฮานะ สาวแกร่งที่สุดในเกียวโตตอนใต้ที่ใครได้ยินชื่อยังต้องกลัว 

     แต่พอมารักกับ ซากาโมโตะ อิตโต หรือพ่อสุดเลิฟของจุนที่เป็นชายธรรมดาๆมีดีแค่เรื่องเรียนนั่นเธอจึงหยุดเส้นทางนักเลงหันมาเป็นภรรยาแสนดีแทนและทำงานที่เดียวกันกับพ่อด้วย

"จ้าๆ" คุณแม่ตอบกลับแล้วจุนก็เปิดทีวีดูข่าวไป

"แม่ แล้วป๋าไปไหนแล้วละ" จุนถามเพราะยังไม่เห็นพ่อลงมาเลย

"อ้อ วันนี้เห็นบอกว่าต้องเข้างานเช้านะเลยออกไปก่อนแล้วละ"

"ออ งี้เอง จริงสิ ทำไมผมกับฮิเมะถึงไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันละครับแม่" 

"แหม ลูนี่ก็กล้าพูดนะ ผลสอบแบบนั้นจะเข้าโรงเรียนที่ฮิเมะจังเรียนได้ไงละจะ เพราะงั้นจุนก็ต้องตั้งใจเรียนนะ ไม่งั้นละก็ แม่อาจลงโทษจุนอีกก็ได้นะ" จุนถึงกับหน้าซีดเป็นไก่ต้ม

"อะ เอ่อ เข้าใจแล้วครับแม่"

     แล้วอาหารเช้าก็เสร็จ จุนกับฮิเมะเหมือนจะแย่งของกินกันด้วยจนถึงเวลาต้องไปโรงเรียนแล้วฮิเมะก็ขอตัวไปก่อนเพราะโรงเรียนของตนอยู่ไกลกว่าพี่ชาย 

     จุนเองก็หยิบเสื้อนอกหรือชุดฟอร์มของโรงเรียนที่เป็นสีดำและมีขอบสีทองมาใส่ ด้วยร่างกายที่สูงและหุนดีนั่นเล่นเอาจุนเท่ห์ไม่หยอก 

"เอาละ แม่ ผมไปนะครับ" 

"จร้าโชคดีจะลูก แล้วถ้ามีเรื่องกับใครอีกละก็อย่าให้มันเอาความเราได้ละ" คำสอนสุดพีคของคุณแม่ที่พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มนั่นเล่นเอาจุนเสียวหลังวาบแล้ววิ่งฉิวออกบ้านไปที่สถานีรถไฟ เพราะต้องนั่งรถไฟไป 2 สถานีจึงจะถึงโรงเรียน

     โรงเรียนที่จุนเข้าเรียนนั้นชื่อมัทยมปลาย เอ็นโด เป็นโรงเรียนเอกชนที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากนัก และขึ้นชื่อว่าเป็นแหล่งรวบรวมพวกเด็กมีปัญหาก็ว่าได้ แต่จุนมันไม่รู้

     พอมาถึงหน้าโรงเรียน จุนถึงกับยิ้มแหยๆ เพราะที่นี่มีทั้งลวดหนามกั้น มีการพ่นสีตามกำแพง และมีเศษแก้วแตกเกลื่อนพื้น อาคารก็ดูหมองๆหน่อย มีด้วยกัน 4 ชั้นและก็ชั้นดาดฟ้าด้วย นาฬิกาที่กลางตึกเองก็ดูเก่าๆด้วย

"ชีวิตตูคงไมจะไม่พ้นกับโรงเรียนแบบนี้สินะ"