คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : pretty you นาย...น่ารัก ตอนที่1
V part'''
ปึง ปึง ปึง
"คุณหนูคร้าบบบ ตื่นได้แล้วคร้าบ"
บอร์ดี้การ์ดประจำตัวในสูทสีดำ การ์ดส่วนตัวผมเองอะ มาปลุกทุกเช้า ดูแลตั้งแต่ลุกจากเตียงยันล้มตัวลงนอน
"จื่อเทาาาา แบมแบมตื่นแล้วหรอมาปลุกผมเนี่ย-_- แล้วก็อย่าเรียกผมว่าคุณหนูอีกนะ ผมไม่เหมือนแบมแบมนะ"
แบมแบมน้องชายผมเอง โดยมีพี่คริสหัวหน้าบอร์ดี้การ์ดคอยดูแล
ผมลุกขึ้นพร้อมกับเปลือกตาที่หยาดเยิ้ม เดินเข้าห้องน้ำไปด้วยลำตัวที่ร่วงโรย
อาบน้ำเสร็จก็ลงไปกินข้าว บ้านผมอาหารเช้าบุฟเฟ่ทุกวันครับ
"วีรีบมากินข้าวเร็วเดี๋ยวไปสาย วันนี้พ่ออาจจะไปส่ง"
นั่นพ่อผมเอง พ่อผมเป็นอินทีเรียปาร์ค ชานยอล ส่วนแม่ผมนะหรอ คุณนายปาร์คบยอนสิถามได้
แม่ชอบให้เรียกอย่างงั้น เห็นบอกว่ามันดูไฮโซดี
"คริส แบมเสร็จรึยัง ไปตามมาซิ"
"คุณหนูบอกผมไว้ว่าคุณมาร์คจะมารับครับ"
ส่วนมาร์ครุ่นน้องที่โรงเรียนผมเป็นเพื่อนแบม มารับมันได้แทบจะทุกวัน
"ผมไปแล้วนะคร้าบ"
เสียงแบมดังมาแต่ไกลก่อนจะวิ่งไปใส่รองเท้าด้วยความเร็วแสง
"มาร์คมาแล้วหรอแบม เย็นนี้ชวนมาร์คมากินข้าวเย็นด้วยกันนะลูก เรียนให้สนุกน้ะจ้ะ"
"ฮะแม่"
ตอนนี้ผมก็ม.5แล้วส่วนแบมแบมม.3
"วีอยู่โรงเรียนก็ดูๆน้องหน่อยก็ดีหลังๆนี้เริ่มรักสวยรักงามขึ้นเรื่อยๆนะ เหมือนแม่ไม่มีผิด"
รู้เลยพ่อหมายความว่าไรแต่เหมือนจะเกรงใจใครบางคนที่นั่งข้างๆ
ผมพูดเองก็ได้ หน่วยกล้าตายเพื่อความถูกต้อง
"แรดชะมะพ่อ"พ่ออมยิ้มพยักหน้าส่งสายตารู้กัน
เหมือนแม่จะไม่ได้ฟังอยู่
"คุณว่าไงนะชานยอล"
เวรแล้วไง
"ก็แค่บอกว่าแบมแบมนะสวยเหมือนแม่ไม่มีผิดด"
แหะๆๆ เกือบไป
"แน่อยู่แล้วสิหนูแบมแบมหนะความหวังเลยนะ"
ผมหันมามองพ่อ พ่อหันมามองผม เราสบตากันลึกซึ้ง...มันเริ่มขึ้นแล้ว
มาเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง
เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อผมอายุประมาณ2ขวบได้
"ให้ลูกชื่อแบมแบมดีมั้ยชานยอล"
"นั่นมันชื่อผู้หญิงอะ"
"ชื่อนี้แหละดีแล้วอยากได้ลูกสาวอยู่พอดี น่ารักเนอะ"
นั่นแหละ มันเริ่มจากการตั้งชื่อไปเป็นแต่งตัวโอ้ยตายแบมแบมผู้น่าสงสารร เหมือนแบมแบมจะได้รับการปลูกฝังจากคุณนายปาร์คบยอนเป็นอย่างดีจึงแทนตัวเองว่าหนูให้ผมได้ยินอยู่บ่อยๆและนั่นทำให้ผมสดุ้งทุกทีเลยอะ ก็มันไม่ชินเพราะที่รู้ๆมาเนี่ยผมมีน้องชาย-_-
ดีนะผมเกิดมาหล่อไม่เหมือนใครเลย ไม่งั้นหละก็ได้เป็นความหวังของแม่แน่
"พ่อไปบริษัทช้ะ งั้นผมให้เทาไปส่งก่อนก็ได้ บาย"
ขี้เกียจรอ นัดเพื่อนไว้อะรีบ
"พี่เทาคร้าบ ไปส่งที"
พี่เทาเดินไปเปิดประตูด้านหลังผมก้าวขึ้นไปนั่งปิดประตูอย่างเบามือแล้วเดินไปเปิดประตูขึ้นนั่งตำแหน่งคนขับ
"พี่เทาเย็นนี้ผมไปทำงานกับเพื่อนก่อนนะเดี๋ยวค่อยไปรับผมที่บ้านจีมินเคนะ?"
จีมินกับพวกแร็ปมอนเป็นเพื่อนสนิทผมมาตั้งแต่ยังท่องสูตรคูณไม่ได้ จนถึงตอนนี้พวกผมก็ยังท่องได้มั้งไม่ได้มั่งอยู่ดีแต่ดันได้อยู่ห้องAอะเอาสิ
"ครับคุณหนู"
"ผมบอกแล้วไงว่าอย่าเรียกผมว่าคุณหนู อย่างผมหนะคุณชาย!"
คุณชายแมนกว่าเยอะ ผมไม่อยากไขว้เขว
รถลีมูซีนสีดำคันหรูของผมมาหยุดจอดหน้าโรงเรียน ข้างหน้ารถของผมก็มีลีมูซีนคันหรูอีก3 4คันหนึ่งในนั้นก็มีรถของมาร์คที่มีแบมแบมก้าวลงจากรถ อีกคันเป็นรถของจีมินและเซฮุน ฮุนมันลงมาจากรถก็วิ่งเข้ามาลากคอผม
"มึงเห็นรุ่นพี่หน้าหวานคนนั้นปะ ที่ลงมาจากรถคันนั้นกับเด็กตัวเล็กๆนั่นอะ"
พี่ลู่หานสินะ พี่เค้าเป็นพี่ชายของมาร์คอยู่ม.6 หน้าหวานเหมือนผู้หญิงเลยแหละ ครอบครัวของผมกับมาร์ครู้จักกันมาตั้งแต่ผมยังอ่านหนังสือไม่ออกจนตอนนี้แบมๆพูดได้หลายภาษาและ รวมถึงภาษาจีนที่มีมาร์คมาช่วยสอน นี่ขนาดผมยังพูดไม่ได้เลย ครอบครัวมาร์คหนะเป็นคนจีนที่ย้ายเข้ามาอยู่นานละ
"มึง...ไอเด็กตัวเล็กๆที่มึงว่าหนะ..น้องกู-..-"
"ตั้งแต่อยู่มากูเพิ่งรู้ว่าหน้าอย่างมึงจะมีน้องหน้าตาน่ารักๆอย่างน้องแบมแบมได้ ว่าแต่ทำไมน้องมึงมากับมาร์ควะ"
เอ้อ แดกเพื่อนดีจังไอพวกนี้
"มาร์คมารับอะ...แล้วหน้าอย่างมึงหนะหรอจะมีพี่ชายหล่ออย่างท๊อปฮยอง"
เดินเข้าโรงเรียนทีสาวกรี้ดกันเต็ม อิจฉาเล็กๆ
"เออน่า รายนั้นโลกส่วนตัวเค้าสูงช่างเค้าเถอะก็เป็นซุปตาร์หนิ เอ้อแล้วพี่เค้าชื่อไร"
ตาเป็นประกายเชียวนะมึง
"ไม่บอกโว้ย"
ผมก็เดินเชิดหน้าหนีมันไปหาจีมินดีกว่า
พักเที่ยง
"ฮุน จะเลิกจ้องหน้าพี่เค้าได้ยังหน้าเค้าจะเฉาตายอยู่ละ"
ตาค้างเชียว นั่งเหม่ออมยิ้มเหมือนคนบ้าเลย ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าปกติ
"เออมึง..พี่เค้าสนิทกะน้องแบมช้ะ"
ผมพยักหน้าพร้อมกับเคี้ยวข้าวในปาก
"ดีเลย~ ^+^"
น่าระรื่นเลยเพื่อนผม
"ไปละ มีธุระด่วนหวะคิๆๆ"
อ่าวกรรมกินแล้วไม่เก็บ แล้วมาคิๆอะไรเนี่ย
"ขอโทษนะครับ พี่ชื่ออะไรหรอครับ คือ ผม เซฮุน อยู่ม.5นะครับ พี่ช่วยสอนวิทเรื่องนี้ให้ผมหน่อยได้ไหมครับ"
หันไปอีกทีไอฮุนก็ยื่นหนังสือวิทให้พี่ลู่ไปแล้ว เซฮุนการแสดงมันเก่งครับ คิดว่าพวกผมไม่รู้เหรอว่ามันอะเรียนเก่งจะตายโดยเฉพาะวิชาวิทยาศาสตร์ เกรด4ตลอดการก็ว่าได้
แล้วพี่ลู่หานก็ตอบทันที
"ลู่หานคับ พอดีพี่ไม่ว่างเลยอะ เดี๋ยวพี่ว่างแล้วเราค่อยมาติวกับพี่ละกันนะ^^"
รอยยิ้มนั่นไอฮุนของผมสตั้นไปแล้ว
เดินกลับมาที่โต๊ะด้วยใบหน้าผิดหวัง
หลังจากนั้นเวลาถามอะไรคำตอบของมันก็คือ...เงียบ ช่วยซะหน่อยดีกว่า
"เย็นนี้ทำงานเสร็จว่างกันปะ ไปกินข้าวเย็นบ้านเรา"
"เอาดิ้ๆ"
"ม่ายอะ"เสียงละห้อยบอกให้รู้ว่าอยู่ในโหมดเศร้า
และนั่นก็เสียงจีมิน ตะกระแบบนี้มีคนเดียว
ผมรีบยกโทรศัพท์โทรหาพ่อ
'พ่อฮะ วันนี้เดี๋ยวเพื่อนผมไปกินข้าวเย็นด้วยนะ'
[บอกแบมให้ชวนมาร์คกับลู่หานมาด้วยนะ]
'ครับๆ'
วางสายจากพ่อก็กดหาเบอร์อีกคนหนึ่ง
<แบมแบมแสนน่ารักสุดที่รักของพี่วีสุดหล่อ>
เป็นไงหละชื่อคอนแทกแบมน่ารักอะดิ
เดี๋ยวนะลืมไปว่าเราอยู่โรงเรียนเดียวกัน
เดินไปหาก็สิ้นเรื่องเปลืองแบตโทรศัพท์
เจอพอดีเลยนั่งอยู่กับมาร์คด้วย ผมเดินมาทั้งกลุ่มอะเหมือนพวกแก๊งรุ่นพี่มาหาเรื่องรุ่นน้องยังไงก็ไม่รู้
"อ่าวมาหาแบมหรอ"
ผมพยักหน้าโดยที่มือวางอยู่บนผมนุ่ม
"พ่อให้มาบอกว่าให้แบมชวนมาร์คกับพี่ลู่หานไปกินข้าวเย็นด้วย"
น่านไงได้ยินชื่อนี้เป็นหูผึ่ง
"พี่ลู่หานไปช้ะ โอเคงั้นกูไป"
ว่าแต่มันรู้ชื่อพี่เค้าแล้วหรอ. โด่ อุตส่าจะแกล้ง ดีใจหน้าบานกระโดดโลดเต้น...ไอบ้า!!!
"ฮะพี่ บ้ายบาย"
ผมยีหัวน้องชายก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มนิ่ม...0.0มันเป็นธรรมเนียมฮะ ธรรมเนียมมม
ก็ทำไงได้ มีน้องน่ารักอย่างงี้
แล้วจึงโบกมือบ้ายบายแล้วแบมๆก็หันกลับไปคุยกับมาร์คต่อ
"วี..น้องมึงน่ารัก"
จีมินมึงเดินมาตบกะกูเลยมั้ย...-_-เพื่อนเล่นอ๋อ
"หม้อ.."
"มึงว่าไรนะ"
"ป่าววว บอกว่าหม้อร้านก๋วยเตี๋ยวสกปรก"
555 หม้อไปทั่ว นี่ขนาดมันก็รู้ว่าผมหวงน้องแม่งยังมาหม้อใส่เลอะ
มีคนมาชอบมันเยอะ เที่ยวไปเก๊กใส่คนนู้นคนนี้ ผมยังมีความหวังว่ามันจะเลิกหม้อ...5555
"เออใช่แมะ แม่งสกปรกขึ้นทุกวัน"
^^'เนียนๆๆ
เรากำลังจะเดินกลับห้องครับแล้วก็บังเอิญเดินสวนกับรุ่นน้องที่อยู่บ้านใกล้ๆกับผม
"อ่าวกุกไม่เจอนานหายไปไหนมาอะไม่มีเพื่อนทำงานเลอะ"
เราสนิทกันมากมีงานอะไรก็มานั่งทำด้วยกันตลอด จองกุกอยู่ห้องเดียวกับแบมแบมกลุ่มเดียวกันด้วย
"อ๋อพอดีผมเพิ่งกลับมา ไปเรียนต่ออเมริกาปีนึงเลยหายไปนานหน่อย"
ทำไมน้องเค้าหน้าแดงๆทำท่าเขินๆวะ แถมยังชอบเหล่ไปทางซ้ายของผม อยู่บ่อยๆ ตรงนั้นมีจีมิน กำลังยืนเลียไอติมอย่างสบายใจ
"เออ นี่จองกุกนะน้องบ้านใกล้ๆอะ เย็นนี้มากินข้าวเย็นบ้านพี่สิ ชวนพี่จินมาด้วยก็ได้นะ”
ผมแนะนำให้เพื่อนๆรู้จักเผื่อมีอะไรจะได้คุยกันได้
จีมินเอื้อมมีไปยีผมนุ่มของจองกุกเบาๆอย่างเอ็นดู
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ จองกุก พี่..จีมินนะ^+^"
ดูเหมือนน้องเค้าจะค้างไปเลยอะ
........
ความคิดเห็น