ห้องเก็บของ

ลำดับตอนที่ #3 : Bastard!! Screen 03 :: Sex appeal, Sex machine [170 Per.]

Chapter 03

Sex appeal, Sex machine.

“กูเจอมึงแล้ว!! ไอ้เด็กเหี้ย!!!”

            ไอ้บ้าที่กระชากครอสออกไปนั่นมาตะคอกด่าใส่หน้าผม ไอ้เด็กเหี้ยงั้นเหรอ!! มันแม่งมีสิทธิ์อะไรมาด่าผมวะ แต่ปากที่กำลังเอ่ยด่าไอ้เหี้ยนี่ก็ต้องเป็นอันชะงักเมื่อมันกระชากข้อมือผมจนตัวผมปลิวตามแรงขึ้นมาจากโซฟาก่อนจะกระแทกที่แผ่นอกแกร่งของคนตรงหน้าอย่างจัง

            “ไอ้เหี้ยปล่อยกูนะเว้ย มึงเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาจับแขนกู!!”

            ผมตวาดใส่ร่างสูงตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรนักก่อนจะหันไปขอความช่วยเหลือจากครอสที่ตอนนี้ย้ายตัวเองไปนั่งตรงโซฟาอีกข้างและหยิบบุหรี่มวนใหม่จากซองขึ้นมาจุดสูบ สายตามองมาที่ผมกับไอ้เหี้ยนี่ราวกับกำลังดูเรื่องสนุกๆ อยู่...เวร!! =_=^

            “มึงทำอะไรกูไว้มึงจำไม่ได้งั้นเหรอ!!”

            “แล้วกูไปทำอะไรให้มึงเล่า เหี้ยเอ๊ย!!”

            ผมทำหน้าอ้อนอวัยวะเบื้องล่างอย่างจงใจให้อีกฝ่ายเห็น รู้ว่ามันเสี่ยงต่อก็โดนชกกลับมาแต่ก็ยังทำ...ก็ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ อยู่ดีๆ ไอ้เวรนี่มันก็มาชากผมทั้งๆ ที่ผมไม่เคยรู้จักมันเลย

            “มึงมองหน้ากูดีๆ สิ แล้วนึกให้ออกว่ามึงเคยทำอะไรกับกูไว้!!”

            คำพูดของอีกฝ่ายทำให้ผมเพ่งมองใบหน้าของมันอย่างพยายามพินิจพิเคราะห์ ตอนแรกแสงสลัวๆ ในผับนั่นทำให้ผมมองหน้าของมันไม่ชัดนัก แต่เมื่อสายตาผมเริ่มชิน พลันผมก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

            ฉิบหายแล้ว!!!

            ผมจำได้แล้วว่าเวรที่กำลังบีบแขนผมแรงๆ ราวกับจะให้มันแหลกคามือนี่คือใคร!! ก็เหยื่อรายเมื่อวานที่ผมไปหลอกเขาไว้ยังไงล่ะ ซวยแล้วไง!!

            “หึ! มึงจำกูได้แล้วสินะ”

            ไอ้หมอนี่เห็นผมทำสีหน้าตกใจจึงแสยะยิ้มเย็นออกมาทั้งๆ ที่แววตาฉายแววคุกรุ่นและเกรี้ยวกราด ส่วนผมก็ได้แต่โทษดวงซวยของตัวเอง ไม่เข้าใจเล้ยว่าทำไมชีวิตของผมทำไมถึงมีแต่เรื่องแย่ๆ เข้ามานักนะ ไม่ทราบว่าเมื่อชาติปางก่อนผมเคยทำบาปอะไรร้ายแรงไว้หรือไง

            ชาตินี้แม่งถึงซวยฉิบหายวายวอดขนาดนี้!!!!

            “เสียใจ! กูจำมึงไม่ได้!!”

            งานนี้ผมได้แต่แถเท่านั้นแหละครับ =_= แถเนียนๆ เข้าไป รอดไม่รอดก็แล้วแต่โชคชะตาฟ้ากำหนด และดูเหมือนว่าพระเจ้าชอบกลั่นแกล้งผมเสียด้วยเพราะไอ้เวรที่ยืนจ้องหน้าผมอยู่นี่มันไม่เชื่อ

            “กูรู้ว่ามึงจำกูได้ไม่ต้องมาแกล้งทำเป็นความจำเสื่อมชั่วคราวหน่อยเลยมึง ขนาดกูยังจำหน้ามึงได้แล้วนับประสาอะไรกับมึง!!!”

            แม่งมาเป็นชุดเลยนะไอ้หอกหัก -_-^^

            “ก็กูจำไม่ได้! มึงเป็นใครเนี้ย!!!”

            พลั่ก!!!

            แทบจะในทันทีที่ผมว่าจบไอ้เหี้ยนี่ก็ผลักผมกระเด็นล้มไปกระแทกโซฟา เอาหลังรับเต็มๆ เลย อ๊ากก!! เจ็บฉิบหายเลยว่ะ ไอ้บ้านี่แม่งโรคจิตระคนซาดิสม์หรือยังไงวะ ผลักมาซะแรงเชียว! เท่านั้นยังไม่พอมันยังก้มตัวลงมากระชากคอเสื้อผมให้ลุกขึ้นมายืนประจัญหน้ากับมัน

            ผมจ้องตามันอย่างท้าทายและดูถูกอยู่ในทีกลับไปจนผมเริ่มรู้สึกถึงจุดเดือดแห่งอารมณ์โมโหของอีกฝ่ายนั้นเพิ่มขึ้น ผมพยายามดึงมือที่กุมคอเสื้อผมอยู่ออกไปหากแต่มันกลับรู้ทันจึงเปลี่ยนมาล็อคคอผมไว้จากทางด้านหลังแทน

            “มึงต้องชดใช้ในสิ่งที่มึงทำไว้กับกู”

            ไอ้ฉิบหายนี่กระซิบเบาๆ ที่ข้างหูผม แม้จะเป็นการกระซิบเพียงเบาๆ ทว่ากลับแฝงไว้ซึ่งความอันตรายอย่างชัดเจน ผมไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าไอ้บ้านี่ไม่ใช่คนอันตรายเพราะเมื่อวานผมเองก็ยังจำได้ดีอยู่เลยถึงสัมผัสอันเร่าร้อนของหมอนี่ ถ้าเกิดเขาไม่สลบไปเนื่อยจากยาที่ผมแอบทาเอาไว้นั้น...

            ป่านนี้ผมก็คงจะเสร็จมันไปแล้ว!!!

            “ชดใช้อะไร!!!”

            “เมื่อวานมึงมาลูบคมกู วันนี้กูจะเอาคืนให้หมด”

            มันกระซิบเสียงแหบพร่าปนเซ็กซี่ ชักทำเอาผมเริ่มหวาดกลัวหมอนี่ขึ้นมา ที่เขาพูดนี่มันหมายความว่ายังไงวะ ผมพยายามสะบัดออกจากพันธนการอันแข็งแกร่งนี่แต่ก็ทำไม่ได้เนื่องจากอีกฝ่ายแรงเยอะกว่ามากรวมทั้งผมเองก็ตัวเล็กด้วยแล้ว

            “มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ กูไม่รู้จักมึง!!!”

            “ถ้ามึงไม่รู้จักกู กูจะบอกมึงเอาบุญก็ได้ว่ากูชื่อว่าซิการ์ และวันนี้มึงต้อง-ชด-ใช้!!”

            โอเค! ผมรู้แล้วว่าหมอนี่มันชื่อว่าซิการ์ แต่ขอร้องเถอะเมื่อไรหมอนี่จะปล่อยตัวผมวะเนี้ย! แขนแกร่งที่โอบรัดรอบตัวผมนี่ทำให้รู้สึกถึงไอร้อนของกันและกันแม้จะมีปราการเสื้อผ้าขวางกั้นอยู่

            “ชดใช้กับม๊ากับเตี่ยมึงรึไงไอ้สัด ก็กูไม่รู้จักมึงแล้วจะให้ชดใช้เรื่องเหี้ยอะไรวะ!!”

            ปากผมยังคงคอนเซปกวนส้นตีนได้ดีไม่มีเปลี่ยน ใช่แล้ว! แต่ไหนแต่ไรมาปากผมก็ชอบอ้อนมืออ้อนตีนชาวบ้านชาวช่องเขาอยู่แล้ว และผมก็ไม่เคยคิดจะแก้นิสัยนี้ด้วย

            “มึงจำเรื่องเมื่อวานไม่ได้ใช่มั้ย! ได้!! กูจะฟื้นความจำให้มึงเอง!!!”

            สิ้นสุดประโยคอันแสดงถึงความโมโหไอ้ซิการ์ก็จับผมหันกลับไปเผชิญหน้ากับมันก่อนที่จะก้มหน้าลงมาประกบริมฝีปากผมทันทีพร้อมทั้งรั้งที่ท้ายทอยผมไว้เพื่อไม่ใช่เบือนหน้าหนีได้

            อ๊ากกกกก!!! ไอ้เหี้ยนี่มันกำลังจูบผม!!!!

            ไอ้ซิการ์ระดมจูบที่ริมฝีปากผมอย่างหนักหน่วงและแนบแน่น ช่องว่างระหว่างผมกับมันแทบไม่มีเหลือ ผมรับรู้ถึงลิ้นร้อนที่สอดแทรกผ่านเข้ามาก่อนจะกัดที่ลิ้นนั่นอย่างแรง!!!!

            “โอ๊ย!!!!!”

            ไม่ต้องตกใจเสียงหมาแม่งเห่า J

            ไอ้ซิการ์ผละริมฝีปากออกอย่างรวดเร็วหลังจากที๋โดนผมกัดลิ้นเข้าอย่างจัง มันมองหน้าผมที่กำลังยิ้มยียวนไปให้อย่างฉุนจัด ผมยังรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดที่เขี้ยวตัวเองอยู่เลยสงสัยคงจะเจ็บน่าดู

            “นี่มึงชอบแบบซาดิสม์ๆ ใช่มั้ย เดี๋ยวกูจัดให้!”

            ไม่ว่าเปล่าไอ้ซิการ์จึงโน้มหน้าลงมาอีกรอบ ริมฝีปากผมถูกริมฝีปากของคนตรงหน้าประกบอย่างแนบแน่นและรุนแรงยิ่งกว่าเดิมพร้อมทั้งสัมผัสเร่าร้อนที่ถูกส่งผ่านมาก็ร้อนแรงยิ่งกว่าเดิมอีกล้านเท่า ร่างบางๆ ของผมถูกรวบรัดจนหายใจไม่ออกแถมยังรู้สึกถึงรสเลือดที่แทรกซึมผ่านเข้ามาได้ชัดเจนยิ่งกว่าเก่า

            “อ๊ะ!! อ๊า!!!”

            ทั้งๆ ที่ผมพยายามปิดริมฝีปากไว้แน่นเพื่อไม่ให้ไอ้ซิการ์แทรกลิ้นเข้ามาหากแต่ความพยายามของมันก็ทำให้ผมเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ อีกทั้งมันยังบีบแก้มทั้งสองข้างของผมอย่างแรงๆ จนผมครางออกมาเพราะความเจ็บและไม่อาจจะกัดลิ้นของหมอนี่ได้เหมือนอย่างเมื่อครู่

            ไอ้เหี้ยนี่มันจูบผมโดยที่ไม่อายใครเลยหรือไงวะ อย่าลืมสิว่าครอสมันยังนั่งมองอยู่เลยนะ โธ่เว้ย!! ผมอยากจะบ้าตาย ซ้ำร้ายกว่านั้นมันดันล้วงเข้ามาในเสื้อเชิ้ตตัวบางของผมและลูบไล้แผ่นอกผมไปมาด้วยนี่สิ!!!

            ไอ้ฉิบหายเอ๊ย!!!!

            “ไอ้เหี้ย!! มึงมาจูบกูทำไมวะเนี้ย!!!”

            ผมตะโกนใส่ใหน้าไอ้ซิการ์ก่อนจะเอามือถูกปากตัวเองไปมาหลังจากที่หมอนี่ผละริมฝีปากออกไป ผมคิดว่าตอนนี้ริมฝีปากตัวเองคงจะเจ่อและช้ำน่าดู ก็ดูที่ไอ้เวรนี่มันทำกับผมสิ ระดมจูบเอาๆ แม่งอดอยากมาจากไหนหรือเปล่าวะ

            “คราวนี้มึงจำได้หรือยังล่ะว่ากูเป็นใคร”

            “หน้าอย่างมึงน่ะกูไม่จำให้เปลืองสมองหรอก รู้ไว้ซะ!!”

            “ปากดีนักนะ!!”

            ร่างสูงๆ ของซิการ์ก้าวเข้ามาประชิดผมมากขึ้นจนตอนนี้ช่องว่างที่อากาศจะแทรกผ่านไปได้มันไม่มีเหลืออีกต่อไปแล้ว ถึงแม้จะอยู่ภายใต้บรรยากาศและแสงไฟสลัวผมก็ยังเห็นสีหน้าของหมอนี่ชัดเจน เขากำลังไม่สบอารมณ์ยิ่งกว่าเดิม ผมรู้...นั่นล่ะที่ผมอยากให้เป็น อยากมายุ่งกับผมดีนัก!!

            “ปากกูดีแล้วจะทำไมกู มึงไม่ใช่พ่อกูสักหน่อย”

            ผมถูกซิการ์ผลักไปกระแทกโซฟาอีกรอบทันทีที่พูดจบ คราวนี้มันระบมยิ่งกว่าเดิม ร้ายไปกว่านั้นร่างสูงดันตามมาจะซัดผมต่ออีกรอบนี่ด้วยสิ! ผมคงจะตายแน่ๆ !!

            แต่ทว่ายังไม่ทันที่ไอ้เวรซิการ์จะเข้าถึงตัวผมก็ดันมีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเข้ามาขวางไว้ซะก่อน ผู้ชายคนนั้นมีใบหน้าคมคายได้รูป นัยน์ตาสีดำที่เรียวรีรับกับจมูกที่โด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักลึกสีแดงสดที่ตัดกับผิวขาวเนียนละเอียดราวกับผู้หญิง จริงๆ ผมก็เห็นไม่ชัดหรอกว่าหมอนี่ขาวหรือไม่ขาวเพราะแสงสว่างมีไม่เยอะ แต่ดูจากออร่าที่แผ่ออกมาจากคนคนนี้แล้วผมปักใจเชื่อได้เลย

            “เฮ้ย! ซิการ์มึงจะทำอะไรวะ”

            ดูท่าสองคนนี้คงจะรู้จักกันมาก่อน ดูจากที่จู่ๆ ผู้ชายคนนี้ก็เข้ามาแทรกกลางวงน่ะนะ ถ้าไม่รู้จักกันจริงคงไม่มีใครอยากเข้ามายุ่งเกี่ยวทั้งๆ ที่เกิดเรื่องคนทะเลาะกันอย่างนี้หรอก ซิการ์ตวัดสายตาไปมองร่างผู้มาใหม่ก่อนจะตวาดดังลั่น

            “เรื่องของกู! มึงไม่ต้องมายุ่ง!!”

            สิ้นสุดเสียงที่แสดงถึงความไม่สบอารมณือย่างรุนแรงนั่นไอ้ซิการ์ก็คว้าหมับเข้าที่ข้อมือผมแล้วกระชากตัวผมขึ้นมาอย่างแรงก่อนจะพาผมออกไปด้านนอก เฮ้ย!!

            “ปล่อยกูนะ นี่มึงจะพากูไปไหน!!”

            ผมร้องลั่นขณะที่พยายามแกะข้อมือตัวเองออกจากมือหนาที่แข็งแกร่งราวกับคีมเหล็กนี่ และแน่นอนมันเป็นการกระทำที่ไร้ประโยชน์เพราะไม่ว่าผมจะออกแรงเท่าไรก็ไม่อาจหลุดออกไปจากการเกาะกุมของไอ้ซิการ์ได้เลย!!

            “ก็พาไปเคลียร์เรื่องของกูกับมึงที่ยังค้างคากันที่อื่นไงล่ะ! หุบปากแล้วตามกูมาซะดีๆ!!” จบคำไอ้เวรนี่ก็ลากผมให้เดินตามมันต่อไป

            ปัดโธ่เว้ย! จะเกิดเรื่องเวรบรรลัยอะไรอีกวะเนี้ย!!!

            [Cigar’s side]

M Hotel ชั้น 13 ห้อง 1300

            ผมเหวี่ยงร่างบางๆ ของไอ้เด็กเหี้ยนี่กระเด็นไปนอนแผ่หลาบนเตียงขนาดคิงไซส์อย่างแรงเนื่องจากอารมณ์โมโหที่กำลังปะทุอยู่ภายในร่างกาย มันร้องโอดโอยหลังจากที่ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง หึ!! คงจะเจ็บล่ะสิ เพราะผมน่ะต้องการให้มันเป็นอย่างนั้นน่ะแหละ บอกแล้ววันนี้ไอ้เด็กนี่มันต้องชดใช้!!!

            โชคดีเหลือเกินที่วันนี้ผมไปหาไอ้ไซน์ที่ Vulgar Club และเจอไอ้เด็กนี่กำลังนัวเนียกับไอ้ครอสพอดี หึ!!! แม่งร่านจริงเลยนะ เมื่อวานก็ยั่วผมวันนี้เสือกมาจูบกับผู้ชายอีกคน

            ไม่เรียกว่าร่านก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว!!!

            “กูเจ็บนะ เหวี่ยงกูลงมาได้ไง!!!”

            มันตวาดและจ้องมองกลับมาที่ผมอย่างเอาเรื่อง ไอ้เด็กนี่มันปากดีจริงๆ เลยนะผมว่า ผมเดินเข้าไปใกล้มันที่เตียงก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ราวกับจะกลั่นแกล้งอีกฝ่าย

            “มึงเจ็บก็เรื่องของมึงสิ ทีนี้เรามาคุยกันเรื่องของเราดีกว่า” ผมว่าก่อนจะโปรยยิ้มชั่วไปให้

            “ขอโทษทีเหอะ แต่กูไม่มีเรื่องที่จะคุยกับมึงว่ะ!!”

            “แน่ใจนะ?”

            ผมขยับตัวเข้าไปใกล้ชิดไอ้เด็กนี่มากกว่าเก่า คนตรงหน้าผมดูเหมือนจะรู้ถึงอันตรายที่กำลังรุกล้ำเข้ามาใกล้ตัวจึงดันตัวออกห่างจากให้ไปติดตรงหัวเตียง

            “มึงออกไปไกลๆ กูเลยนะ กูไม่อยากอยู่ใกล้เศษสวะแบบมึง!!”

            “กูจะไปได้ไงล่ะ โรงแรมนี้น่ะเช่าคืนนึงก็แพงหูฉี่เลยนะ ถ้าไปโดยที่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็เสียดายแย่สิ”

            เหตุผลจริงๆ ที่ผมพาไอ้เด็กนี่มาที่โรงแรมนี่เพราะจะแกล้งมันเท่านั้น ผมกะจะให้มันขอโทษผมให้ได้ แต่ดูเหมือนว่าคงจะยากที่อีกฝ่ายจะเอ่ยคำขอโทษ หึ! และก็อย่างที่บอกไปน่ะแหละ โรงแรมนี้เป็นโรงแรมระดับห้าดาว ไม่แพงก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว เพราะฉะนั้นผมต้องจัดการกับเด็กนี่ให้คุ้มกับเงินที่เสียไปหน่อยสิ

            แม้มันจะเป็นแค่เศษเงินของผมเท่านั้นน่ะนะ J

            “มึงจะทำอะไรกูน่ะ มึงออกไปเลยนะ!! อุ๊บ!!!”

            ไอ้เด็กนี่ร้องลั่นเมื่อผมถลันตัวเข้าไปกระชากคอเสื้อมัน แต่ก็เท่านั้นแหละเพราะผมจัดการประกบริมฝากตัวเองเข้ากับริมฝีปากมันไปเรียบร้อยแล้ว

            ผมบดเบียดริมฝีปากของร่างบางตรงหน้าอย่างรุนแรงราวกับจะต้องการให้มันช้ำและบุสลายไปอย่างไรอย่างนั้น นั่นล่ะที่ผมต้องการ!! แม้เด็กนี่จะมีหน้าตาที่ดึงดูดคนรอบข้างมากเท่าไรแต่มันก็ไม่มีผลต่อผมเลยแม้แต่น้อย จะมีผลก็แต่การเป็นตัวจุดอารมณ์ชั้นดีเท่านั้นล่ะนะ

            “อื๊อๆ อ๊ะ!!!”

            ร่างบางใต้อาณัติของผมกำลังร้องท้วงประวิงไม่ได้สรรพเพราะถูกผมครอบครองริมฝีปากไว้อยู่ มือเรียวทั้งของของหมอนี่กำหมัดแน่นและรัวทุบที่แผ่นอกผมอย่างไม่ยั้งมือ แต่นึกเหรอว่าผมจะเจ็บ ผมมีความอดทนสูงมากพอต่อความเจ็บปวดทางกายดังนั้นต่อให้มันทุบตีผมเพื่อจะหนีไปยังไม่ก็อย่าหวังว่าจะพ้นเงื้อมือผมไปได้!!

             เสื้อเชิ้ตที่กระดุมหลุดลุ่ยอยู่ก่อนหน้าที่หมอนี่จะถูกผมพามาที่โรงแรมตอนนี้ถูกผมปลดออกอย่างรวดเร็วจนเผยให้เห็นผิวขาวเนียนละเอียดน่าสัมผัส

            ผมถอนริมฝีปากตัวเองออกมาก่อนจะทอดมองยังร่างของอีกฝ่ายและต้องกลืนน้ำลายอย่างยับยั้งชั่งใจตัวเองเมื่อเห็นร่างบางๆ ขาวๆ แผ่นอกที่มีกล้ามเนื้อเพียงเล็กน้อยหากแต่เซ็กซี่บาดใจกับหน้าท้องแบนราบน่าลูบไล้ รวมทั้งเอวบางคอดกิ่วที่ดูเล็กยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก

            แม่งโคตรเซ็กซี่เลยว่ะ!!!

            “มึงมองอะไรกู ไอ้เวร!!”

            แม้ร่างกายเด็กนี่จะดูเย้ายวนขนาดไหน แต่ปากมันนี่แหละที่ผมอยากจะซัดให้พูดไม่ได้ไปเป็นเดือนเลย

            “ถามได้ ก็มึงยั่วกู กูเลยต้องมองมึงยังไงล่ะ”

            “กูไปยั่วมึงตอนไหนไอ้สัด และมึงอย่าได้คิดจะทำอะไรกูเชียวนะ!!!”

            ร่างบางใต้ร่างผมพยายามขืนตัวออกไปจากอาณัติของผมให้ได้ หากแต่มันก็ไร้ประโยชน์ผมจึงกระชากใบหน้าของหมอนี่ให้มามองผมตรงๆ เพื่อเผชิญกับความจริง...ความจริงที่ว่ามันกำลังจะเสียตัวให้ผมแล้วยังไงล่ะ!!

            “มึงมองหน้ากูแล้วมองนี่! รู้มั้ยว่านี่เขาเรียกว่าอะไร”

            ผมว่าขณะที่หยิบถุงยางอนามัยออกมาจากกระเป๋ากางที่มักพกเอาไว้เสมอเผื่อฉุกเฉินและยื่นไปให้มันดู มันเบิกตาค้างตะลึงงัน หึ! คงจะรู้ตัวแล้วสินะว่าผมกำลังจะทำอะไรกับร่างกายมัน

            “หึ! กูรู้อยู่หรอกว่ามันเรียกว่าอะไร แต่มึงคงไม่ได้เอามาใช้กับกูแน่!!!” จบคำไอ้เด็กเวรก็คว้าถุงยางในมือผมอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถชักมือกลับได้ทัน และทันทีที่ถุงยางนั่นอยู่ในหมอนี่มันก็ฉีกซองถุงยางออกและโยนไปบนพื้น เมื่อผมหันมาจ้องไอ้เด็กนี่อีกทีก็พบว่ามันกำลังยิ้ม “ถ้ามึงอยากเอาถุงยางสกปรกๆ นั่นมาใช้ก็ตามใจมึงละกัน :)”

            “หึๆ คิดเหรอว่าทำอย่างนั้นแล้วมึงจะรอด...กูน่ะมีอะไรกับมึงโดยไม่ต้องใช้ถุงยางเลยก็ยังได้!!”

            “มึงอย่ามาทำโรคจิตใส่กูหน่อยเลย ปล่อยกูกลับไปได้แล้ว”

            “หึ! มึงยั่วโมโหกูเองนะ อย่าหวังว่าคืนนี้มึงจะรอด!!!”

            ผมจับหมอนี่กดลงกับเตียงหนานุ่มอย่างแรงและก้มลงไปประกบริมฝีปากมันอีกครั้งโดยไม่ปล่อยให้เด็กนี่ได้ทักท้วงใดๆ มือผมลูบไล้สัมผัสไปตามท่อนบนอันเปลือยเปล่าของคนข้างใต้เป็นการปลุกเร้าอารมณ์ตัวเองและอีกฝ่ายไปพร้อมๆ กันก่อนจะคิดได้ว่าเปลือยแค่ท่อนบนมันจะไปสนุกอะไร :)

            พอคิดได้ดังนั้นผมจึงลากมือที่กำลังสัมผัสอยู่ตรงแผ่นอกขาวๆ ของเด็กนี่ลงมาเรื่อยๆ จนน่าหวาดเสียว และเมื่อแตะของกางเกงผมก็ไม่ลังเลที่จะปลดตะขอมันทันที!!

            “อ๊ะ!! มึงจะทำอะไรน่ะ!!”

            ผมนึกโทษตัวเองที่ผละริมฝีปากออกมาเพื่อถอดกางเกงของร่างบาง ปากของมันจึงเป็นอิสระและมาทำให้ผมปวดหูอีกครั้ง แถมหมอนี่ยังรั้งมือผมไว้ไม่ให้ผมถอดเสื้อผ้าของมันได้ตามใจชอบด้วย

            “เดี๋ยวมึงก็รู้เองแหละว่ากูจะทำอะไรมึง แต่ดูท่ามึงน่าจะเจนจัดเรื่องพวกนี้นี่ เพราะงั้นอย่ามาทำไขสือหน่อยเลยน่า”

            ผมว่าพร้อมกับที่ตัวเองหมดความอดทนจึงคว้าเสื้อของไอ้เด็กนี่ที่ถูกปลดไปเมื่อครู่มามัดที่ข้อมือของคนข้างใต้ทั้งสองข้างเป็นการตัดปัญหา

            “ไอ้เวร!! นี่มึงเป็นพวกซาดิสม์รึไงวะ! มึงมัดมือกูทำไมวะเนี้ย!!”

            ผมไม่สนใจร่างบางที่กำลังโวยวายและมาจัดการปลดกางเกงของมันต่อ ไม่นานร่างกายของอีกฝ่ายก็เผยออกมาให้ผมได้เห็นทุกสัดส่วน ให้ตาย!! ไอ้เด็กบ้านี่แม่งโคตรยั่วยุอารมณ์ทางเพศผมชิบหาย เกิดมาเพิ่งเคยเจอผู้ชายด้วยกันที่ทำให้อารมณ์ผมปั่นป่วนได้ถึงเพียงนี้เป็นครั้งแรก

            “ไอ้เวร มึงอย่าทำอะไรกูนะ”

            แม้ร่างบางจะว่าผมเหมือนแต่ก่อนหากแต่ตอนนี้กลับลดดีกรีความดื้อลงไปเยอะโข คงจะรู้ตัวแล้วแหละมั้งว่ายังไงคืนนี้มันก็ไม่ได้รอด เพราะผมไม่มีทางปล่อยให้หมอนี่หลุดมือไปแน่

            “หึๆ มึงร้องขออะไรจากกูไม่ได้แล้วล่ะตอนนี้ รู้ไหมว่ามึงน่ะโคตรยั่วเลย :)”

            ผมโน้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหูของอีกฝ่าย ก่อนจะแนบสัมผัสที่ริมฝีปากของมันอย่างจาบจ้วง รุนแรง และบดขยี้อย่างไม่ปราณีปราศรัย ยิ่งหมอนี่ดิ้นขัดขืนผมเท่าไรก็ยิ่งเป็นการกระตุ้นอารมณ์ของผมให้มากขึ้นเท่านั้น แถมยังเป็นการสร้างอารมณ์ให้ไปไกลอย่างกู่ไม่กลับซะด้วยสิ

           
       ★Bastard!! NC :: [Cigar x Austin] 120 Per. 
 

            WRITER TALK TALK AND TALK J

            NC ครบแล้ว 120 Per. นะจ๊ะ