ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : งานเลี้ยง
สวัสดีค่ะคนอ่านที่หล่อ,สวย,น่ารัก,เท่ห์,เก๋ทุกคน (พูดเล่นค่ะ 555+) ตอนนี้เนี่ย (บอกให้เตรียมตัวเตรียมใจไว้) ยาวประมาณ 8-12 หน้ากระดาษของ Microsoft Word นะคะ อย่าเพิ่งหมดแรงอ่านล่ะ ตอนนี้สนุกนะ ^o^
“มันอะไรกัน นี่มันเรื่องอะไร >o<”โซระบ่นขณะก้าวออกจากห้องเรียนในช่วงพักเที่ยงพร้อมๆกับฉันและเรมิ
“อาจารย์คิดอะไรก็ไม่รู้มาจัดงานเลี้ยงตอนที่มีการสอบเก็บคะแนนแทบทุกวิชาเนี่ย &_&”เรมิขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
“มันไม่ดีจริงๆแหละ =_=”ฉันทำหน้าบึ้ง ฉันไม่น่าคิดเรื่องนี้ขึ้นเลยจริงๆ
2 วันก่อน......
“คุณอาซึกะ^o^”เสียงหนึ่งดังขึ้นขณะที่ฉันเดินไปยังร้านขนมในรร. (เป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว)
“อาจารย์นาเอะ^o^”ฉันทักเจ้าของเสียง “สวัสดีค่ะ มีอะไรเหรอคะ^o^”
“เรื่องงานในปีนี้น่ะ อาจารย์ใหญ่ต้องการให้เธอตั้งโครงการหรืองานอะไรขึ้นเพื่อทดสอบฝีมือเธอ^_^+”คนเรียกเริ่มเรื่องทันที
“เอ่อ.....”ฉันใช้เวลาคิดพักนึงจึงตอบไปว่า “จัดงานเลี้ยงสิคะ-o-”
“งานเลี้ยง o_O”อาจารย์ทวนคำ
“ค่ะ เป็นงานเต้นรำน่ะค่ะ^o^”ฉันตอบ
“จัดเนื่องในโอกาสอะไรล่ะo_O”
“เอ่อ......”
“เอ้า ฉันรู้แล้ว วันครบรอบการจัดตั้งกลุ่มสาระและชมรมดนตรีไงล่ะ^_^”อ.ออกความคิด
“ม...มีด้วยเหรอคะo_O”
“มีสิจ้ะ แล้วนักเรียนทุกคนก็จะได้เต้นรำกันด้วย เป็นไอเดียที่ยอดมากเลย ฉันไปล่ะ^o^”แล้วอาจารย์นาเอะก็เดินจากไป...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“เซริ ตกลงเธอต้องเต้นรำกับเรียวจริงๆน่ะเหรอ-o-;”โซระเรียกฉัน ทำให้ฉันสะดุ้งนิดๆก่อนจะตอบกลับไปอย่างไม่พอใจ
“ใช่ ฉันนี่มันบ้าจริงๆเลยที่คิดเรื่องอย่างงี้-_-;”
“แล้วเธอจะทำยังไง-_-^”เรมิหันหน้ามาถามอย่างเนือยๆ
“ก็คงฝึกเต้นรำอย่างสบายใจล่ะมั้ง &_&”ฉันประชด
“ฝึกเหรอo_O”โซระทวนคำ “นี่เธอเต้นรำไม่เป็นเหรอO_O”
“เออ อย่าย้ำ-_-;”ฉันพูดพลางทำหน้าเบื่อโลก “ฉันต้องไปให้อีตาบ้าเรียวนั่นสอนด้วย กลุ้มโว้ยกลุ้มจริงๆ>o<”
“เธอนี่โชคร้ายเป็นบ้าเลย (-_- ) ( -_-) (-_- ) ( -_-)”เรมิส่ายหน้าอย่างเห็นใจ
“เซริ”
ฉันหันไปตามเสียงเรียกและเห็นเรียวกับเพื่อนอีก 2 คนยืนอยู่ด้วย ฉัน,โซระและเรมิรู้จัก 2 คนนี้ดีทีเดียว
คนแรก คู่กัดขาประจำของโซระ ฮอนดะ ไทจิ เป็นคนที่กวนประสาทสุดๆ-_-; (แต่สู้เรียวไม่ได้)
คนที่สอง หนุ่มเพลย์บอยที่ชอบแกล้งเด็กอินโนเซ้นท์อย่างเรมิ ทาคิวะ มารุโตะ หรือ มาร์ค-_-;
2 คนนี้เป็นเพื่อนสนิทกับเรียวตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว
“นี่ ฉันให้นายเรียกชื่อฉันอย่างสนิทสนมตอนไหนมิทราบ-o-”ฉันเปิดการทะเลาะทันที
“ตอนที่เราเจอกันครั้งแรกไง^o^”อีตาเรียวตอบ “ฉันจะมาเรียกเธอไปเรียนเต้นรำ-o-”
“เรียน o_o”โซระย้ำและหันมามองฉัน
“ฮื่อ ฉันตกลงกับมันไว้ (--) ( _ _ )”ฉันตอบปลงๆก่อนจะหันมาไล่เบี้ยกับเรียว “แล้ว 2 คนนี้ล่ะo_o”
“มาร์คจะมาคุยกับเรมิ ส่วนฉันจะมาคุยกับโซระ^o^”ไทจิตอบแทนพลางยักคิ้วให้โซระที่ทำหน้าบูดเป็นตูดเป็ดอยู่ พลางเดินเข้าไปจับมือเรมิส่งให้มารุโตะและลากโซระไป
“เธอน่ะ มานี่เหอะ-_-;”เรียวสะกิดแขนฉันเบาๆ
“พวกเขาจะทำอะไรเพื่อนฉัน-0-”ฉันรั้งเรียวไว้
“เปล่านี่^o^;”เขาตอบอย่างไม่น่าเชื่อถือซักนิด
“เรียว-_-+”ฉันส่งสายตาดุๆไป
“เถอะน่ายัยบ๊อง เอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนเหอะ-_-;”เขาพูดพลางสะกิดฉันอีก
“ฮึ”ฉันทำหน้าบึ้งก่อนจะยอมให้เขาลากตัวไป
ทางด้านโซระ........
“ปล่อยนะ อีตาไทจิบ้า>o<”โซระพยายามงัดแงะมือของชายหนุ่มที่ลากเธออยู่ออก (ทำไมไอ้แก๊งนี้มันมีแต่ลากกับลากวะ-_-;)
“โอ๊ย”ไทจิร้องออกมาเมื่อสาวน้อยงับแขนเข้าให้
“ฮึ ให้รู้ฤทธิ์คนสวยซะบ้าง^o^”โซระยิ้มอย่างมีชัย แต่ก็ยิ้มไม่ได้นานนักเพราะคนที่เธอกัดแขนไปเมื่อกี้นี้ดันตัวเธอไปชิดกับกำแพงและจับไหล่เธอไว้อย่างนุ่มนวล
“นายจะทำอะ...อุ๊บ”สาวน้อยถูกห้ามพูดด้วยการประกบริมฝีปากของชายหนุ่ม ขณะนี้โซระเริ่มรู้สึกกับเขาคนนี้มากกว่าเพื่อนหรือศัตรูเสียแล้ว
“ให้รู้ฤทธิ์คนหล่อซะบ้าง เป็นไงโซระ เฟิร์สคิส ไม่ใช่เหรอ^o^”ชายหนุ่มถามหลังจากที่ถอนริมฝีปากออกมา
“....”เงียบ
“โซระ เป็นอะไรน่ะ^o^”ไทจิพูดอย่างขำๆในท่าทีที่เปลี่ยนไปของเพื่อนสาว “เอ่อ...เธอไปงานเต้นรำกับฉันได้ไม๊^o^”
“ได้มั้ง-_-;”โซระตอบเมื่อสติกลับคืนมานิดหน่อย (ย้ำ นิดหน่อย)
“งั้นก็ดี^_^”ไทจิว่าและโอบไหล่โซระที่ยังงงๆเดินจากไป
ทางด้านเรมิ............
“นี่แน่ะ^o^”มาร์คหรือมารุโตะแกล้งเปิดกระโปรงเรมิอย่างสนุกสนานในขณะที่คนถูกแกล้งทำหน้างอไม่พูดอะไรซึ่งแปลกมากสำหรับเขา
“เฮ้ วันนี้ทำไมไม่ร้องไห้ล่ะ^o^”เขาถามอย่างอารมณ์ดี
“นี่ นายคิดว่าฉันจะร้องไห้ได้ตลอดไปรึไง มีอะไรก็พูดมา”เรมิตวาดกลับอย่างโมโห (เรมิปจด.มาอ่ะค่ะ GP.)
“โอเคๆ ฉันจะมาขอเธอไปงานเต้นรำน่ะ-_-”มาร์คพูดเสียงสั่น เขาไม่ชินกับเรมิในวันแดงเดือดนัก แต่คำขอทำเอาคนถูกขอหน้าขึ้นสีเรื่อ
“ฉัน...”
“น่านะ-_-+”ชายหนุ่มอ้อน
“ก็ได้”เรมิตอบเสียงแผ่วขณะที่หน้าสีเหมือนมะเขือเทศใกล้เน่า
“น่ารักมาก เรจัง^o^”เขาพูดเบาๆที่หูเพื่อนสาวพลางโอบมือรอบคอและประทับริมฝีปากของตนเข้ากับเธอ
ตัดตอนมาหานางเอกนะคะ....
“โอ๊ย”เสียงเรียวดังขึ้นเป็นรอบที่ 198
“อุ้ย โทษทีๆ เอาใหม่นะๆ-_-;”ฉันขอโทษขอโพยเขา ก็จะไม่ให้ขอโทษได้ไงฉันเหยียบเท้าเขาไปตั้งหลายร้อยรอบแล้วนี่นา ตอนนี้เราอยู่กัน 2 ต่อ 2 ที่ห้องเรียนที่ไม่ได้ใช้และมีวิทยุของเรียวตั้งอยู่บนโต๊ะกลางห้อง ส่วนโต๊ะตัวอื่นถูกจัดไปไว้หลังห้องหมด
“นายไม่น่าให้ฉันใส่รองเท้าแบบนี้เลย ฉันเดินถนัดซะเมื่อไหร่ล่ะ-_-;”ฉันบ่นพลางถอดรองเท้าส้นสูงที่เรียวให้ทิ้งแล้วเขี่ยไปไว้ใต้โต๊ะ
“ก็วันจริงเธอต้องใส่นี่ ใส่ฝึกไว้ก่อนจะได้ชิน-_-;”เขาท้วง
“แหม ใส่กระโปรงยาวๆคลุมไว้แล้วใส่รองเท้าที่มันส้นเตี้ยๆก็ได้นี่ยะ-_-;”
“เธอก็ได้สะดุดกระโปรงหัวฟาดพื้นน่ะสิ-_-;”เขาทำหน้าเบื่อหน่ายกับชีวิต “พูดมากอยู่ได้ มาซ้อมต่อซะ เอ้าก้าว 2 ครั้ง หมุน 2 ครั้ง-_-;”เขาเริ่มซ้อมต่อแต่ฉันก็ขัดขึ้น
“นี่ ใจคอจะให้ฉันฝึกอยู่ท่าเดียวรึไง ไอ้ท่าก้าว 2 หมุน 2 เนี่ยเบื่อจะแย่อยู่แล้ว-_-;”
“แล้วเธอจะเต้นเพลงแบบไหนล่ะ-_-;”เขาถามอย่างใจเย็น
“อืม เพลงมันส์ๆเร็วๆน่ะมีไม๊^o^”ฉันพูด เรียวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อได้ยินคำตอบ เขาเดินไปที่วิทยุและเปลี่ยนเพลงหลังจากนั้นเขาก็เดินมาจับมือฉันไว้และก้มหน้าลงมาใกล้ฉัน
“พอใจไม๊^_^”เขาเอ่ยเบาๆเมื่อเพลงเริ่ม มันเป็นเพลงที่มีจังหวะเร็วมากกกกก แล้วเขาก็เริ่มเต้น เขากับฉันเต้นรำกันไปรอบๆห้องตามจังหวะเพลงแล้วเขาก็จบเพลงด้วยการขโมยเฟิร์สคิสของฉันไป!!!!
“หนอยแน่ะอีตาบ้า บังอาจมากนะ>O<”ฉันร้องทันทีที่เขาถอนจูบมาราธอนยาวนาน 30 นาทีไม่มีโฆษณาคั่นออกได้
“เฮ้ย จะตะโกนทำไมเนี่ย>O<”เขาแทรกแต่ฉันก็ไม่ยอมแพ้ยังคงต่อว่าฉอดๆๆๆแล้วฉันก็โดนจุ๊บรอบ 2......ได้ผลจริงๆแหละ ฉันเงียบไปเลยแถมหน้าสีเดียวกับลูกมะเขือปนลูกตำลึงปนสตอเบอร์รี่อีกตะหาก
“หิวแล้ว-_-;”ฉันทำหน้าบึ้งทันทีที่เคลียร์กับเขาได้
“เหมือนกัน แต่รอเพื่อนเธอก่อน-_-;”เขาพูดสั้นๆ
“เพื่อนฉัน? -_-;”
“ฮื่อ เดี๋ยวมาร์คพามา-_-;”
“นี่นาย ตกลงพวกนั้นเอาเพื่อนฉันไปทำอะไร-_-;”
“ไป...ไป...เอ่อ......”
“ไปขออะไรบางอย่างน่ะสิ”เสียงขัดขึ้นดังมาจากประตู
“โซระ”ฉันหันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนอยู่ข้างเพื่อนอีก 3 คนและยิงคำถามใส่ทันที “เขาขออะไร”
“ขอไปงานเต้นรำด้วยน่ะสิ-_-;”เรมิตอบแทนและทำหน้าเหมือนไปเจอเรื่องสยองมา น่าแปลกใจที่โซระก็เป็นอย่างนั้นด้วย
“ก็แค่ขอไปงานเต้นรำด้วย ทำไมต้องทำหน้าเหมือนกลับมาจากป่าช้าล่ะ-_-;”
“นั่นน่ะสิ”เรียวเริ่มทำหน้าไม่ไว้ใจไปทางไทจิกับมาร์ค “พวกนายทำอะไรเลยเถิดรึเปล่าo_O”
“เฮ้ย ไม่ได้ทำOoO” 2 หนุ่มตอบพร้อมกัน
“ฮึ เขาไม่ได้ทำอะไรมากหรอก แค่จูบบบบบบบบบเองแหละ-O-”โซระพูดอย่างหงุดหงิด แต่ก็ทำได้ไม่นานเพราะต้องมาช่วยเรมิฉุดฉันไว้
“จูบ แกจูบเพื่อนฉัน แกตายยยยยยยยยยยยยยยยย”ฉันกรีดเสียงและพุ่งเข้าหา 2 หนุ่มที่ยังยืนยิ้มอยู่ที่ประตู ทั้ง 2 คนหยุดยิ้มทันที
“เรียว มาเอาแฟนแกออกไปดิ โอ๊ย”ไทจิร้องลั่นเมื่อฉันต่อยเขาเข้าที่มุมปาก
“กินหมาเข้าไปรึไงหาาาาา หยั่งงี้ต้องเจอหนักเป็น 2 เท่า”ฉันกระชากคอเสื้อของทั้ง 2 ขึ้นและปล่อยไปอีกหมัด
“เอ่อ...ธ...เธอสองคน ม...ไม่คิดจะห้ามฆาตกร บ...บ้าเลือดเพื่อนเธอเลยรึไง”เรียวหันไปพูดตะกุกตะกักกับเรมิและโซระที่นั่งอยู่บนโต๊ะหลังห้อง
“ห้ามไม่อยู่หรอก -_-; “โซระตอบเรียบๆ
“ใช่ นายไม่รู้อะไร ถ้าเซริเอาจริงล่ะก็....”เรมิทำท่าปาดคอเร็วๆ “คงไม่รอดหรอก-_-;”
“จำได้ไหมเรมิ ตอนอนุบาลไทจิเคยแกล้งเซริครั้งนึง”โซระยิ้มให้เรมิ
“แน่นอน ตอนนั้นเขาเข้าโรงพยาบาลไปเดือนหรือสองเดือนเลย”เรมิยิ้มตอบก่อนจะหันมาทำหน้าเครียดๆกับเรียว “ตอนนั้นแค่อนุบาลนะ แต่ตอนนี้เธออยู่มัธยม คิดสภาพเพื่อนนายเอาเองล่ะ-_-;”
ยังไม่ทันที่เรมิจะพูดจบ เรียวก็วิ่งข้ามห้องมาระงับศึกทันที ผลสุดท้าย มารุโตะตาบวมเป่งและเขียวช้ำทั้งสองข้าง ไทจิก็เช่นกันแต่ปากแตกเพิ่มอีกอย่าง ส่วนฉัน...ไม่มีร่องรอยบาดเจ็บจากการต่อสู้เลย
สองสามวันต่อมาก็ถึงวันที่พวกเรา(ไม่ได้)รอคอย...งานเต้นรำนั่นเอง….
ณ หลังเวทีของโรงเรียนฮายอง
“เหวอๆๆ โอ๊ย>o<”ฉันร้องอีกครั้งขณะที่เรียวรีบคว้าตัวฉันไว้
“เธอมีปัญหาอะไรนักหนานะ กะอีแค่กระโปรงยาวเนี่ย เท่าที่ฉันนับไว้เธอล้มหน้าคว่ำไป 15 รอบแล้วนะ-_-;”เรียวบ่นขณะที่ฉันปัดกระโปรงที่เพิ่งจะลงไปคลุกฝุ่นเมื่อกี้
“ก็ฉันไม่ชินนี่-_-;”
“เฮอะ รีบชินซะเถอะ เดี๋ยวจะไปทำหน้าแตกในงาน-_-;”
ฉันแลบลิ้นใส่เขาอย่างงอนๆและพูดต่อว่า “ไปได้แล้ว”และผลักเขาไปหน้าเวทีพร้อมกับเดินตามออกไป เสียงปรบมือดังขึ้นทันที
“ยัยบ้า ผลักออกมางี้ได้ไง-_-;”เขากระซิบอย่างโมโหก่อนจะปรับเสียงพูดเป็นปกติและเดินไปที่ไมค์ “สวัสดีท่านอาจารย์และเพื่อนๆทุกคน ผมมีเพียง 2-3 คำที่อยากจะพูดนั่นคือ ขอให้สนุกกับงานเลี้ยง^o^” แล้วเขาก็ทำท่าจะเดินลงเวทีไปซะหยั่งงั้น ฉันรีบดึงเขาไว้ทันที
“จะไปไหนเล่า-o-;”ฉันบีบแขนเขาเบาๆเป็นเชิงเตือน “เราต้องเปิดฟลอร์เต้นรำนะ”
“เออใช่”เขาพูดเหมือนเพิ่งนึกได้ ฉันหายใจลึกๆและกัดฟันพูดว่า
“เริ่มเลยนะ”
ฉันกับเขาเต้นรำกันไปรอบห้องประชุม ที่จริงมันก็ให้ความรู้สึกที่ดีหรอกนะ เอ่อ...สำหรับฉันน่ะ แต่ถ้าเป็นเรียวที่ถูกฉันเหยียบเท้าไปหลายรอบแล้วนั้นคงรู้สึกคนละอย่างกัน แต่ถึงฉันจะเหยียบเท้าเขาไปหลายรอบแล้ว อีตาเรียวบ้านี่ก็ยังรักษามาตรฐานความขี้เก๊กไว้อย่างเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
เพลงของบีโทเฟ่นจบลงพร้อมๆกับที่ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ฉันกับเรียวเดินไปสมทบกับพวกโซระ วันนี้เรา 6 คน (ฉัน,เรียว,โซระ,ไทจิ,เรมิ,มารุโตะ)เป็นที่สนใจอย่างมากในงานเต้นรำนี้
3 หนุ่มใส่ชุดทักซิโด้ธรรมดาๆที่ต่างกันเพียงแค่ที่สีทำให้พวกเขาดูดีขึ้นมามากกว่าเก่า ส่วน 3 สาวจำใจต้องใส่ชุดกระโปรงยาวที่ถูกประธานนักเรียนทั้ง 2 บังคับ (เรียว สาเหตุ ต้องการให้ฉันใส่กระโปรงยาว ฉัน สาเหตุ อยากมีเพื่อนใส่ด้วย) พวกฉันก็เหมือนกับเพื่อนของเรียวที่ชุดต่างกันแค่สีเท่านั้น จะไม่ให้เด่นยังไงไหว
“สนุกไม๊เซริ^o^”เรมิทักเมื่อเพลงต่อไปเริ่มขึ้น
“เหนื่อย-_-;”ฉันตอบสั้นๆแล้วหันมาหาโซระ “ไม่ไปเต้นรำเหรอ”
“ใครจะไปอยากเต้นถ้าต้องเต้นกับ....”โซระเว้นช่วง
“กับคนที่ทั้งหล่อทั้งนิสัยดีใช่มะ^_^”ไทจิต่อ ทั้งกลุ่มสำลักความเลี่ยนทันที
“แต่เซริจังแนะนำดีนี่ ไปเต้นรำกันไหมล่ะเรมิ^_^”มาร์คยิ้มพลางโอบไหล่เพื่อนสาวไว้
“มาร์ค”ฉันเตือนสั้นๆ คนถูกเรียกปล่อยมือทันที เห็นได้ชัดว่าเขายังจำเพลง “หมัดกระทบหน้า” ของฉันได้ดี
“แต่ลองดูก็ไม่เสียหายนี่”เรมิพูดเสียงเรียบ ฉันและโซระเลิกคิ้วขึ้นขณะที่เธอจูงมาร์คไปยังฟลอร์เต้นรำ
“เร...เรมิ”ฉันเรียกเธอเบาๆแต่ก็ชะงักเมื่อเธอกับมาร์คเต้นรำกัน
ทั้งคู่ดูเหมาะสมกันจริงๆ ฉันคิดตามอย่างงงๆ ผมสีดำเงาที่ปล่อยยาวของเรมิสะบัดพลิ้วเวลาที่เธอหมุนตัว เมื่อสังเกตดีๆที่หน้าของเธอก็ยิ่งแปลกใจ เธอแต่งหน้ามาด้วยเหรอเนี่ย โอ๊ยตายแล้ว ท่าทางประจำเดือนทำพิษจริงๆ มาร์คเองก็ดูตะลึงกับอาการของเรมิ เช่นกัน สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่หน้าเธออย่างไม่ลดละขณะที่เท้านั้นก้าวผิดก้าวถูกเกือบจะเหยียบเท้าของเรมิอยู่รอมร่อ
“เซริ”
“เซริ ยัยเซริ”
“เฮ้ย ยัยหมูติงต๊อง”
“นายว่าใครฮะ>O<”ฉันหันมาตะคอกใส่เรียวที่โอบไหล่เปลือยเปล่าของฉันอยู่ (อย่าคิดลึกนะคะ ชุดแบบเปิดไหล่ค่ะ GP.) “นี่ๆ แล้วก็อย่ามาทำเนียนด้วย”ฉันพูดต่อแล้วหันไปดูคู่ของเรมิแต่เธอเดินกลับมาแล้ว
“หะ...กลับมาแล้วเหรอ^_^;”โซระพูดและยิ้มเจื่อนๆ
“อย่างที่เห็นนั่นล่ะ”เรมิตอบเรียบๆแต่จ้องโซระเขม็ง “ตาเธอแล้ว”
โซระสะอึกทันที “ตาฉัน...งั้นเหรอ”
“ไปสิ เอ้า”ฉันพูดอย่างเห็นด้วยแล้วจับมือโซระส่งให้ไทจิ
“อนุญาตเหรอ-_-;”ไทจิพูดเกรงๆ ฉันยิ้มที่มุมปากน้อยๆแล้วพยักหน้า ไทจิจึงเดินนำโซระออกไปทันที
โซระก็เต้นรำเก่งเหมือนกัน แต่ผิดกับเรมิตรงที่เธอเต้นเพลงเร็ว ส่วนเรมินั้นเต้นเพลงช้า เพลงที่เรมิเต้นนั้นออกแนวคลาสสิค(ไม่)นิดหน่อย แต่ของโซระนั้นเป็นจังหวะเร็วๆอย่างตอนนี้ที่เธอกำลังเต้นเพลงจังหวะแทงโก้อยู่ เมื่อจบเพลงไทจิก็โอบเพื่อนสาวของฉันไว้ในอ้อมแขนและกระซิบอะไรบางอย่างที่หูของเธอเบาๆต่อด้วยการหอมแก้มเธออย่างอ่อนโยน น่าแปลกใจที่โซระยิ้มออกมานิดๆ
“โซระ”ฉันดึงเธอเข้ามาใกล้ๆเมื่อเธอกลับมา “เมื่อกี้ไทจิเค้า...”
“อ๋อ เขาบอกว่าเสียดายที่ไม่มีดอกกุหลาบคาบไว้ในปากน่ะ เพลงจังหวะแบบนี้...”โซระตอบ
“แค่นั้นเหรอ”เรมิถามด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
“เอ่อ...”โซระหน้าแดง “เขาบอกว่า...”
“ว่าอะไร”ฉัน+เรมิถามพร้อมกัน
“ฉันขอเก็บเป็นความลับได้ไม๊”
ฉันทำหน้าบึ้งและเรมิก็ถามด้วยหน้าใสซื่อบริสุทธิ์(อย่างยิ่ง)ว่า “เขาบอกว่า ขอเก็บเป็นความลับได้ไม๊ งั้นเหรอ”หน้าฉันยิ่งบึ้งหนักเข้าไปอีก โซระจึงหันมามอง
“ฉัน...”
“เธอมีความลับกับเพื่อนสนิทได้เหรอ”ฉันกระซิบด้วยน้ำเสียงเย็นชายิ่งกว่าคาโลในเรื่องหัวขโมยแห่งบารามอสซะอีก
“เซริ...คือว่า...”
“ฉันไม่ได้บังคับเธอให้บอก แต่เธอคิดว่าเธอจะปกปิดมันไปได้นานแค่ไหน”
“นาน”โซระตอบ “จนกว่าจะถึงเวลาที่เธอสมควรได้รู้”
“โซระ...เซริ...”เรมิเรียกเบาๆ คนถูกเรียกหันมามองด้วยสีหน้าตกใจ ก็คนเรียกมีน้ำเสียงอยู่ที่อุณหภูมิ -1550 องศานี่นา “เธอดูนั่นสิ”เรมิชี้ไปยังกลุ่มพวกผู้ชาย
“แกทำไปแล้วเหรอวะ”
“ไอ้เพื่อนบ้า รอหน่อยก็ไม่ได้”
“ขี้โกงนี่หว่า”
“เอาน่า ฉันอดใจไม่ไหวนี่”
“เฮ่อๆ แล้วเธอทำยังไงล่ะ”
เมื่อคำว่าเธอวิ่งผ่านตัวกลางของเสียงมากระทบหูฉันฉันก็เข้าใจทันที
“เธอก็คงจะเตะนายกระเด็นไปถึงดาวดวงที่ 10 ในระบบสุริยะที่ยังไม่ถูกค้นพบเลยน่ะสิถ้านายไม่บอกว่านายนินทาใครอยู่”
เสียงของฉันดังไปกระทบกระดูก ค้อน ทั่ง โกลนของหนุ่มๆทั้ง 3 ทันที
“เอ่อ...ซะ...เซ...เซริจัง”
“แหะๆ...นะ...นะ...นะ...นาย...ตะ...ตะ...ตอบ...สะ...สิ...ทะ...ไท...ไทจิ”
“คะ...คือ...คือว่า...”
“โซระ เรมิ”ฉันเรียกเพื่อนๆและเลิกคิ้วขึ้น “ฉันดูน่ากลัว...ขนาดนั้นเลยเหรอ”
ทั้งห้าคนพยักหน้าหงึกๆ
“เฮ้อ”ฉันถอนหายใจ “พวกนายนี่มัน...เฮ้อ ช่างมันเถอะ”ฉันส่ายหน้าแรงๆและหันหลังตั้งใจจะไประบายอารมณ์กับของกินแล้วก็หันกลับมาพูดกับโซระอีกที “เธอจะบอกหรือไม่บอกเรื่องนั้นกับฉันก็ได้นะโซระ แต่บอกเรมิเค้าไปเถอะ ท่าทางอยากรู้เต็มที่เลย”ฉันยิ้มและหมุนตัวกลับไปอีกครั้ง
______________________________________________________________________________________________________
เป็นไงบ้างคะ นิยายเรื่อง(ไม่)แรกของ GP. อ่านแล้วโอเคมั๊ยคะ ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว เล่นเอ็มบ่อยด้วย เข้ามาเล่นด้วยกันบ้างนะคะที่ tangmo_jaaa@hotmail.com ค่ะ แอดด้วยน้าาาาาาา
สำหรับเรื่องนี่ก็เป็นตอนที่ 6 แล้ว (จะบอกทำไมหว่า) ขอให้ติดตามกันไปเรื่อยๆนะคะ สวัสดีค่ะ
“มันอะไรกัน นี่มันเรื่องอะไร >o<”โซระบ่นขณะก้าวออกจากห้องเรียนในช่วงพักเที่ยงพร้อมๆกับฉันและเรมิ
“อาจารย์คิดอะไรก็ไม่รู้มาจัดงานเลี้ยงตอนที่มีการสอบเก็บคะแนนแทบทุกวิชาเนี่ย &_&”เรมิขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
“มันไม่ดีจริงๆแหละ =_=”ฉันทำหน้าบึ้ง ฉันไม่น่าคิดเรื่องนี้ขึ้นเลยจริงๆ
2 วันก่อน......
“คุณอาซึกะ^o^”เสียงหนึ่งดังขึ้นขณะที่ฉันเดินไปยังร้านขนมในรร. (เป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว)
“อาจารย์นาเอะ^o^”ฉันทักเจ้าของเสียง “สวัสดีค่ะ มีอะไรเหรอคะ^o^”
“เรื่องงานในปีนี้น่ะ อาจารย์ใหญ่ต้องการให้เธอตั้งโครงการหรืองานอะไรขึ้นเพื่อทดสอบฝีมือเธอ^_^+”คนเรียกเริ่มเรื่องทันที
“เอ่อ.....”ฉันใช้เวลาคิดพักนึงจึงตอบไปว่า “จัดงานเลี้ยงสิคะ-o-”
“งานเลี้ยง o_O”อาจารย์ทวนคำ
“ค่ะ เป็นงานเต้นรำน่ะค่ะ^o^”ฉันตอบ
“จัดเนื่องในโอกาสอะไรล่ะo_O”
“เอ่อ......”
“เอ้า ฉันรู้แล้ว วันครบรอบการจัดตั้งกลุ่มสาระและชมรมดนตรีไงล่ะ^_^”อ.ออกความคิด
“ม...มีด้วยเหรอคะo_O”
“มีสิจ้ะ แล้วนักเรียนทุกคนก็จะได้เต้นรำกันด้วย เป็นไอเดียที่ยอดมากเลย ฉันไปล่ะ^o^”แล้วอาจารย์นาเอะก็เดินจากไป...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“เซริ ตกลงเธอต้องเต้นรำกับเรียวจริงๆน่ะเหรอ-o-;”โซระเรียกฉัน ทำให้ฉันสะดุ้งนิดๆก่อนจะตอบกลับไปอย่างไม่พอใจ
“ใช่ ฉันนี่มันบ้าจริงๆเลยที่คิดเรื่องอย่างงี้-_-;”
“แล้วเธอจะทำยังไง-_-^”เรมิหันหน้ามาถามอย่างเนือยๆ
“ก็คงฝึกเต้นรำอย่างสบายใจล่ะมั้ง &_&”ฉันประชด
“ฝึกเหรอo_O”โซระทวนคำ “นี่เธอเต้นรำไม่เป็นเหรอO_O”
“เออ อย่าย้ำ-_-;”ฉันพูดพลางทำหน้าเบื่อโลก “ฉันต้องไปให้อีตาบ้าเรียวนั่นสอนด้วย กลุ้มโว้ยกลุ้มจริงๆ>o<”
“เธอนี่โชคร้ายเป็นบ้าเลย (-_- ) ( -_-) (-_- ) ( -_-)”เรมิส่ายหน้าอย่างเห็นใจ
“เซริ”
ฉันหันไปตามเสียงเรียกและเห็นเรียวกับเพื่อนอีก 2 คนยืนอยู่ด้วย ฉัน,โซระและเรมิรู้จัก 2 คนนี้ดีทีเดียว
คนแรก คู่กัดขาประจำของโซระ ฮอนดะ ไทจิ เป็นคนที่กวนประสาทสุดๆ-_-; (แต่สู้เรียวไม่ได้)
คนที่สอง หนุ่มเพลย์บอยที่ชอบแกล้งเด็กอินโนเซ้นท์อย่างเรมิ ทาคิวะ มารุโตะ หรือ มาร์ค-_-;
2 คนนี้เป็นเพื่อนสนิทกับเรียวตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว
“นี่ ฉันให้นายเรียกชื่อฉันอย่างสนิทสนมตอนไหนมิทราบ-o-”ฉันเปิดการทะเลาะทันที
“ตอนที่เราเจอกันครั้งแรกไง^o^”อีตาเรียวตอบ “ฉันจะมาเรียกเธอไปเรียนเต้นรำ-o-”
“เรียน o_o”โซระย้ำและหันมามองฉัน
“ฮื่อ ฉันตกลงกับมันไว้ (--) ( _ _ )”ฉันตอบปลงๆก่อนจะหันมาไล่เบี้ยกับเรียว “แล้ว 2 คนนี้ล่ะo_o”
“มาร์คจะมาคุยกับเรมิ ส่วนฉันจะมาคุยกับโซระ^o^”ไทจิตอบแทนพลางยักคิ้วให้โซระที่ทำหน้าบูดเป็นตูดเป็ดอยู่ พลางเดินเข้าไปจับมือเรมิส่งให้มารุโตะและลากโซระไป
“เธอน่ะ มานี่เหอะ-_-;”เรียวสะกิดแขนฉันเบาๆ
“พวกเขาจะทำอะไรเพื่อนฉัน-0-”ฉันรั้งเรียวไว้
“เปล่านี่^o^;”เขาตอบอย่างไม่น่าเชื่อถือซักนิด
“เรียว-_-+”ฉันส่งสายตาดุๆไป
“เถอะน่ายัยบ๊อง เอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนเหอะ-_-;”เขาพูดพลางสะกิดฉันอีก
“ฮึ”ฉันทำหน้าบึ้งก่อนจะยอมให้เขาลากตัวไป
ทางด้านโซระ........
“ปล่อยนะ อีตาไทจิบ้า>o<”โซระพยายามงัดแงะมือของชายหนุ่มที่ลากเธออยู่ออก (ทำไมไอ้แก๊งนี้มันมีแต่ลากกับลากวะ-_-;)
“โอ๊ย”ไทจิร้องออกมาเมื่อสาวน้อยงับแขนเข้าให้
“ฮึ ให้รู้ฤทธิ์คนสวยซะบ้าง^o^”โซระยิ้มอย่างมีชัย แต่ก็ยิ้มไม่ได้นานนักเพราะคนที่เธอกัดแขนไปเมื่อกี้นี้ดันตัวเธอไปชิดกับกำแพงและจับไหล่เธอไว้อย่างนุ่มนวล
“นายจะทำอะ...อุ๊บ”สาวน้อยถูกห้ามพูดด้วยการประกบริมฝีปากของชายหนุ่ม ขณะนี้โซระเริ่มรู้สึกกับเขาคนนี้มากกว่าเพื่อนหรือศัตรูเสียแล้ว
“ให้รู้ฤทธิ์คนหล่อซะบ้าง เป็นไงโซระ เฟิร์สคิส ไม่ใช่เหรอ^o^”ชายหนุ่มถามหลังจากที่ถอนริมฝีปากออกมา
“....”เงียบ
“โซระ เป็นอะไรน่ะ^o^”ไทจิพูดอย่างขำๆในท่าทีที่เปลี่ยนไปของเพื่อนสาว “เอ่อ...เธอไปงานเต้นรำกับฉันได้ไม๊^o^”
“ได้มั้ง-_-;”โซระตอบเมื่อสติกลับคืนมานิดหน่อย (ย้ำ นิดหน่อย)
“งั้นก็ดี^_^”ไทจิว่าและโอบไหล่โซระที่ยังงงๆเดินจากไป
ทางด้านเรมิ............
“นี่แน่ะ^o^”มาร์คหรือมารุโตะแกล้งเปิดกระโปรงเรมิอย่างสนุกสนานในขณะที่คนถูกแกล้งทำหน้างอไม่พูดอะไรซึ่งแปลกมากสำหรับเขา
“เฮ้ วันนี้ทำไมไม่ร้องไห้ล่ะ^o^”เขาถามอย่างอารมณ์ดี
“นี่ นายคิดว่าฉันจะร้องไห้ได้ตลอดไปรึไง มีอะไรก็พูดมา”เรมิตวาดกลับอย่างโมโห (เรมิปจด.มาอ่ะค่ะ GP.)
“โอเคๆ ฉันจะมาขอเธอไปงานเต้นรำน่ะ-_-”มาร์คพูดเสียงสั่น เขาไม่ชินกับเรมิในวันแดงเดือดนัก แต่คำขอทำเอาคนถูกขอหน้าขึ้นสีเรื่อ
“ฉัน...”
“น่านะ-_-+”ชายหนุ่มอ้อน
“ก็ได้”เรมิตอบเสียงแผ่วขณะที่หน้าสีเหมือนมะเขือเทศใกล้เน่า
“น่ารักมาก เรจัง^o^”เขาพูดเบาๆที่หูเพื่อนสาวพลางโอบมือรอบคอและประทับริมฝีปากของตนเข้ากับเธอ
ตัดตอนมาหานางเอกนะคะ....
“โอ๊ย”เสียงเรียวดังขึ้นเป็นรอบที่ 198
“อุ้ย โทษทีๆ เอาใหม่นะๆ-_-;”ฉันขอโทษขอโพยเขา ก็จะไม่ให้ขอโทษได้ไงฉันเหยียบเท้าเขาไปตั้งหลายร้อยรอบแล้วนี่นา ตอนนี้เราอยู่กัน 2 ต่อ 2 ที่ห้องเรียนที่ไม่ได้ใช้และมีวิทยุของเรียวตั้งอยู่บนโต๊ะกลางห้อง ส่วนโต๊ะตัวอื่นถูกจัดไปไว้หลังห้องหมด
“นายไม่น่าให้ฉันใส่รองเท้าแบบนี้เลย ฉันเดินถนัดซะเมื่อไหร่ล่ะ-_-;”ฉันบ่นพลางถอดรองเท้าส้นสูงที่เรียวให้ทิ้งแล้วเขี่ยไปไว้ใต้โต๊ะ
“ก็วันจริงเธอต้องใส่นี่ ใส่ฝึกไว้ก่อนจะได้ชิน-_-;”เขาท้วง
“แหม ใส่กระโปรงยาวๆคลุมไว้แล้วใส่รองเท้าที่มันส้นเตี้ยๆก็ได้นี่ยะ-_-;”
“เธอก็ได้สะดุดกระโปรงหัวฟาดพื้นน่ะสิ-_-;”เขาทำหน้าเบื่อหน่ายกับชีวิต “พูดมากอยู่ได้ มาซ้อมต่อซะ เอ้าก้าว 2 ครั้ง หมุน 2 ครั้ง-_-;”เขาเริ่มซ้อมต่อแต่ฉันก็ขัดขึ้น
“นี่ ใจคอจะให้ฉันฝึกอยู่ท่าเดียวรึไง ไอ้ท่าก้าว 2 หมุน 2 เนี่ยเบื่อจะแย่อยู่แล้ว-_-;”
“แล้วเธอจะเต้นเพลงแบบไหนล่ะ-_-;”เขาถามอย่างใจเย็น
“อืม เพลงมันส์ๆเร็วๆน่ะมีไม๊^o^”ฉันพูด เรียวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อได้ยินคำตอบ เขาเดินไปที่วิทยุและเปลี่ยนเพลงหลังจากนั้นเขาก็เดินมาจับมือฉันไว้และก้มหน้าลงมาใกล้ฉัน
“พอใจไม๊^_^”เขาเอ่ยเบาๆเมื่อเพลงเริ่ม มันเป็นเพลงที่มีจังหวะเร็วมากกกกก แล้วเขาก็เริ่มเต้น เขากับฉันเต้นรำกันไปรอบๆห้องตามจังหวะเพลงแล้วเขาก็จบเพลงด้วยการขโมยเฟิร์สคิสของฉันไป!!!!
“หนอยแน่ะอีตาบ้า บังอาจมากนะ>O<”ฉันร้องทันทีที่เขาถอนจูบมาราธอนยาวนาน 30 นาทีไม่มีโฆษณาคั่นออกได้
“เฮ้ย จะตะโกนทำไมเนี่ย>O<”เขาแทรกแต่ฉันก็ไม่ยอมแพ้ยังคงต่อว่าฉอดๆๆๆแล้วฉันก็โดนจุ๊บรอบ 2......ได้ผลจริงๆแหละ ฉันเงียบไปเลยแถมหน้าสีเดียวกับลูกมะเขือปนลูกตำลึงปนสตอเบอร์รี่อีกตะหาก
“หิวแล้ว-_-;”ฉันทำหน้าบึ้งทันทีที่เคลียร์กับเขาได้
“เหมือนกัน แต่รอเพื่อนเธอก่อน-_-;”เขาพูดสั้นๆ
“เพื่อนฉัน? -_-;”
“ฮื่อ เดี๋ยวมาร์คพามา-_-;”
“นี่นาย ตกลงพวกนั้นเอาเพื่อนฉันไปทำอะไร-_-;”
“ไป...ไป...เอ่อ......”
“ไปขออะไรบางอย่างน่ะสิ”เสียงขัดขึ้นดังมาจากประตู
“โซระ”ฉันหันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนอยู่ข้างเพื่อนอีก 3 คนและยิงคำถามใส่ทันที “เขาขออะไร”
“ขอไปงานเต้นรำด้วยน่ะสิ-_-;”เรมิตอบแทนและทำหน้าเหมือนไปเจอเรื่องสยองมา น่าแปลกใจที่โซระก็เป็นอย่างนั้นด้วย
“ก็แค่ขอไปงานเต้นรำด้วย ทำไมต้องทำหน้าเหมือนกลับมาจากป่าช้าล่ะ-_-;”
“นั่นน่ะสิ”เรียวเริ่มทำหน้าไม่ไว้ใจไปทางไทจิกับมาร์ค “พวกนายทำอะไรเลยเถิดรึเปล่าo_O”
“เฮ้ย ไม่ได้ทำOoO” 2 หนุ่มตอบพร้อมกัน
“ฮึ เขาไม่ได้ทำอะไรมากหรอก แค่จูบบบบบบบบบเองแหละ-O-”โซระพูดอย่างหงุดหงิด แต่ก็ทำได้ไม่นานเพราะต้องมาช่วยเรมิฉุดฉันไว้
“จูบ แกจูบเพื่อนฉัน แกตายยยยยยยยยยยยยยยยย”ฉันกรีดเสียงและพุ่งเข้าหา 2 หนุ่มที่ยังยืนยิ้มอยู่ที่ประตู ทั้ง 2 คนหยุดยิ้มทันที
“เรียว มาเอาแฟนแกออกไปดิ โอ๊ย”ไทจิร้องลั่นเมื่อฉันต่อยเขาเข้าที่มุมปาก
“กินหมาเข้าไปรึไงหาาาาา หยั่งงี้ต้องเจอหนักเป็น 2 เท่า”ฉันกระชากคอเสื้อของทั้ง 2 ขึ้นและปล่อยไปอีกหมัด
“เอ่อ...ธ...เธอสองคน ม...ไม่คิดจะห้ามฆาตกร บ...บ้าเลือดเพื่อนเธอเลยรึไง”เรียวหันไปพูดตะกุกตะกักกับเรมิและโซระที่นั่งอยู่บนโต๊ะหลังห้อง
“ห้ามไม่อยู่หรอก -_-; “โซระตอบเรียบๆ
“ใช่ นายไม่รู้อะไร ถ้าเซริเอาจริงล่ะก็....”เรมิทำท่าปาดคอเร็วๆ “คงไม่รอดหรอก-_-;”
“จำได้ไหมเรมิ ตอนอนุบาลไทจิเคยแกล้งเซริครั้งนึง”โซระยิ้มให้เรมิ
“แน่นอน ตอนนั้นเขาเข้าโรงพยาบาลไปเดือนหรือสองเดือนเลย”เรมิยิ้มตอบก่อนจะหันมาทำหน้าเครียดๆกับเรียว “ตอนนั้นแค่อนุบาลนะ แต่ตอนนี้เธออยู่มัธยม คิดสภาพเพื่อนนายเอาเองล่ะ-_-;”
ยังไม่ทันที่เรมิจะพูดจบ เรียวก็วิ่งข้ามห้องมาระงับศึกทันที ผลสุดท้าย มารุโตะตาบวมเป่งและเขียวช้ำทั้งสองข้าง ไทจิก็เช่นกันแต่ปากแตกเพิ่มอีกอย่าง ส่วนฉัน...ไม่มีร่องรอยบาดเจ็บจากการต่อสู้เลย
สองสามวันต่อมาก็ถึงวันที่พวกเรา(ไม่ได้)รอคอย...งานเต้นรำนั่นเอง….
ณ หลังเวทีของโรงเรียนฮายอง
“เหวอๆๆ โอ๊ย>o<”ฉันร้องอีกครั้งขณะที่เรียวรีบคว้าตัวฉันไว้
“เธอมีปัญหาอะไรนักหนานะ กะอีแค่กระโปรงยาวเนี่ย เท่าที่ฉันนับไว้เธอล้มหน้าคว่ำไป 15 รอบแล้วนะ-_-;”เรียวบ่นขณะที่ฉันปัดกระโปรงที่เพิ่งจะลงไปคลุกฝุ่นเมื่อกี้
“ก็ฉันไม่ชินนี่-_-;”
“เฮอะ รีบชินซะเถอะ เดี๋ยวจะไปทำหน้าแตกในงาน-_-;”
ฉันแลบลิ้นใส่เขาอย่างงอนๆและพูดต่อว่า “ไปได้แล้ว”และผลักเขาไปหน้าเวทีพร้อมกับเดินตามออกไป เสียงปรบมือดังขึ้นทันที
“ยัยบ้า ผลักออกมางี้ได้ไง-_-;”เขากระซิบอย่างโมโหก่อนจะปรับเสียงพูดเป็นปกติและเดินไปที่ไมค์ “สวัสดีท่านอาจารย์และเพื่อนๆทุกคน ผมมีเพียง 2-3 คำที่อยากจะพูดนั่นคือ ขอให้สนุกกับงานเลี้ยง^o^” แล้วเขาก็ทำท่าจะเดินลงเวทีไปซะหยั่งงั้น ฉันรีบดึงเขาไว้ทันที
“จะไปไหนเล่า-o-;”ฉันบีบแขนเขาเบาๆเป็นเชิงเตือน “เราต้องเปิดฟลอร์เต้นรำนะ”
“เออใช่”เขาพูดเหมือนเพิ่งนึกได้ ฉันหายใจลึกๆและกัดฟันพูดว่า
“เริ่มเลยนะ”
ฉันกับเขาเต้นรำกันไปรอบห้องประชุม ที่จริงมันก็ให้ความรู้สึกที่ดีหรอกนะ เอ่อ...สำหรับฉันน่ะ แต่ถ้าเป็นเรียวที่ถูกฉันเหยียบเท้าไปหลายรอบแล้วนั้นคงรู้สึกคนละอย่างกัน แต่ถึงฉันจะเหยียบเท้าเขาไปหลายรอบแล้ว อีตาเรียวบ้านี่ก็ยังรักษามาตรฐานความขี้เก๊กไว้อย่างเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
เพลงของบีโทเฟ่นจบลงพร้อมๆกับที่ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ฉันกับเรียวเดินไปสมทบกับพวกโซระ วันนี้เรา 6 คน (ฉัน,เรียว,โซระ,ไทจิ,เรมิ,มารุโตะ)เป็นที่สนใจอย่างมากในงานเต้นรำนี้
3 หนุ่มใส่ชุดทักซิโด้ธรรมดาๆที่ต่างกันเพียงแค่ที่สีทำให้พวกเขาดูดีขึ้นมามากกว่าเก่า ส่วน 3 สาวจำใจต้องใส่ชุดกระโปรงยาวที่ถูกประธานนักเรียนทั้ง 2 บังคับ (เรียว สาเหตุ ต้องการให้ฉันใส่กระโปรงยาว ฉัน สาเหตุ อยากมีเพื่อนใส่ด้วย) พวกฉันก็เหมือนกับเพื่อนของเรียวที่ชุดต่างกันแค่สีเท่านั้น จะไม่ให้เด่นยังไงไหว
“สนุกไม๊เซริ^o^”เรมิทักเมื่อเพลงต่อไปเริ่มขึ้น
“เหนื่อย-_-;”ฉันตอบสั้นๆแล้วหันมาหาโซระ “ไม่ไปเต้นรำเหรอ”
“ใครจะไปอยากเต้นถ้าต้องเต้นกับ....”โซระเว้นช่วง
“กับคนที่ทั้งหล่อทั้งนิสัยดีใช่มะ^_^”ไทจิต่อ ทั้งกลุ่มสำลักความเลี่ยนทันที
“แต่เซริจังแนะนำดีนี่ ไปเต้นรำกันไหมล่ะเรมิ^_^”มาร์คยิ้มพลางโอบไหล่เพื่อนสาวไว้
“มาร์ค”ฉันเตือนสั้นๆ คนถูกเรียกปล่อยมือทันที เห็นได้ชัดว่าเขายังจำเพลง “หมัดกระทบหน้า” ของฉันได้ดี
“แต่ลองดูก็ไม่เสียหายนี่”เรมิพูดเสียงเรียบ ฉันและโซระเลิกคิ้วขึ้นขณะที่เธอจูงมาร์คไปยังฟลอร์เต้นรำ
“เร...เรมิ”ฉันเรียกเธอเบาๆแต่ก็ชะงักเมื่อเธอกับมาร์คเต้นรำกัน
ทั้งคู่ดูเหมาะสมกันจริงๆ ฉันคิดตามอย่างงงๆ ผมสีดำเงาที่ปล่อยยาวของเรมิสะบัดพลิ้วเวลาที่เธอหมุนตัว เมื่อสังเกตดีๆที่หน้าของเธอก็ยิ่งแปลกใจ เธอแต่งหน้ามาด้วยเหรอเนี่ย โอ๊ยตายแล้ว ท่าทางประจำเดือนทำพิษจริงๆ มาร์คเองก็ดูตะลึงกับอาการของเรมิ เช่นกัน สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่หน้าเธออย่างไม่ลดละขณะที่เท้านั้นก้าวผิดก้าวถูกเกือบจะเหยียบเท้าของเรมิอยู่รอมร่อ
“เซริ”
“เซริ ยัยเซริ”
“เฮ้ย ยัยหมูติงต๊อง”
“นายว่าใครฮะ>O<”ฉันหันมาตะคอกใส่เรียวที่โอบไหล่เปลือยเปล่าของฉันอยู่ (อย่าคิดลึกนะคะ ชุดแบบเปิดไหล่ค่ะ GP.) “นี่ๆ แล้วก็อย่ามาทำเนียนด้วย”ฉันพูดต่อแล้วหันไปดูคู่ของเรมิแต่เธอเดินกลับมาแล้ว
“หะ...กลับมาแล้วเหรอ^_^;”โซระพูดและยิ้มเจื่อนๆ
“อย่างที่เห็นนั่นล่ะ”เรมิตอบเรียบๆแต่จ้องโซระเขม็ง “ตาเธอแล้ว”
โซระสะอึกทันที “ตาฉัน...งั้นเหรอ”
“ไปสิ เอ้า”ฉันพูดอย่างเห็นด้วยแล้วจับมือโซระส่งให้ไทจิ
“อนุญาตเหรอ-_-;”ไทจิพูดเกรงๆ ฉันยิ้มที่มุมปากน้อยๆแล้วพยักหน้า ไทจิจึงเดินนำโซระออกไปทันที
โซระก็เต้นรำเก่งเหมือนกัน แต่ผิดกับเรมิตรงที่เธอเต้นเพลงเร็ว ส่วนเรมินั้นเต้นเพลงช้า เพลงที่เรมิเต้นนั้นออกแนวคลาสสิค(ไม่)นิดหน่อย แต่ของโซระนั้นเป็นจังหวะเร็วๆอย่างตอนนี้ที่เธอกำลังเต้นเพลงจังหวะแทงโก้อยู่ เมื่อจบเพลงไทจิก็โอบเพื่อนสาวของฉันไว้ในอ้อมแขนและกระซิบอะไรบางอย่างที่หูของเธอเบาๆต่อด้วยการหอมแก้มเธออย่างอ่อนโยน น่าแปลกใจที่โซระยิ้มออกมานิดๆ
“โซระ”ฉันดึงเธอเข้ามาใกล้ๆเมื่อเธอกลับมา “เมื่อกี้ไทจิเค้า...”
“อ๋อ เขาบอกว่าเสียดายที่ไม่มีดอกกุหลาบคาบไว้ในปากน่ะ เพลงจังหวะแบบนี้...”โซระตอบ
“แค่นั้นเหรอ”เรมิถามด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
“เอ่อ...”โซระหน้าแดง “เขาบอกว่า...”
“ว่าอะไร”ฉัน+เรมิถามพร้อมกัน
“ฉันขอเก็บเป็นความลับได้ไม๊”
ฉันทำหน้าบึ้งและเรมิก็ถามด้วยหน้าใสซื่อบริสุทธิ์(อย่างยิ่ง)ว่า “เขาบอกว่า ขอเก็บเป็นความลับได้ไม๊ งั้นเหรอ”หน้าฉันยิ่งบึ้งหนักเข้าไปอีก โซระจึงหันมามอง
“ฉัน...”
“เธอมีความลับกับเพื่อนสนิทได้เหรอ”ฉันกระซิบด้วยน้ำเสียงเย็นชายิ่งกว่าคาโลในเรื่องหัวขโมยแห่งบารามอสซะอีก
“เซริ...คือว่า...”
“ฉันไม่ได้บังคับเธอให้บอก แต่เธอคิดว่าเธอจะปกปิดมันไปได้นานแค่ไหน”
“นาน”โซระตอบ “จนกว่าจะถึงเวลาที่เธอสมควรได้รู้”
“โซระ...เซริ...”เรมิเรียกเบาๆ คนถูกเรียกหันมามองด้วยสีหน้าตกใจ ก็คนเรียกมีน้ำเสียงอยู่ที่อุณหภูมิ -1550 องศานี่นา “เธอดูนั่นสิ”เรมิชี้ไปยังกลุ่มพวกผู้ชาย
“แกทำไปแล้วเหรอวะ”
“ไอ้เพื่อนบ้า รอหน่อยก็ไม่ได้”
“ขี้โกงนี่หว่า”
“เอาน่า ฉันอดใจไม่ไหวนี่”
“เฮ่อๆ แล้วเธอทำยังไงล่ะ”
เมื่อคำว่าเธอวิ่งผ่านตัวกลางของเสียงมากระทบหูฉันฉันก็เข้าใจทันที
“เธอก็คงจะเตะนายกระเด็นไปถึงดาวดวงที่ 10 ในระบบสุริยะที่ยังไม่ถูกค้นพบเลยน่ะสิถ้านายไม่บอกว่านายนินทาใครอยู่”
เสียงของฉันดังไปกระทบกระดูก ค้อน ทั่ง โกลนของหนุ่มๆทั้ง 3 ทันที
“เอ่อ...ซะ...เซ...เซริจัง”
“แหะๆ...นะ...นะ...นะ...นาย...ตะ...ตะ...ตอบ...สะ...สิ...ทะ...ไท...ไทจิ”
“คะ...คือ...คือว่า...”
“โซระ เรมิ”ฉันเรียกเพื่อนๆและเลิกคิ้วขึ้น “ฉันดูน่ากลัว...ขนาดนั้นเลยเหรอ”
ทั้งห้าคนพยักหน้าหงึกๆ
“เฮ้อ”ฉันถอนหายใจ “พวกนายนี่มัน...เฮ้อ ช่างมันเถอะ”ฉันส่ายหน้าแรงๆและหันหลังตั้งใจจะไประบายอารมณ์กับของกินแล้วก็หันกลับมาพูดกับโซระอีกที “เธอจะบอกหรือไม่บอกเรื่องนั้นกับฉันก็ได้นะโซระ แต่บอกเรมิเค้าไปเถอะ ท่าทางอยากรู้เต็มที่เลย”ฉันยิ้มและหมุนตัวกลับไปอีกครั้ง
______________________________________________________________________________________________________
เป็นไงบ้างคะ นิยายเรื่อง(ไม่)แรกของ GP. อ่านแล้วโอเคมั๊ยคะ ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว เล่นเอ็มบ่อยด้วย เข้ามาเล่นด้วยกันบ้างนะคะที่ tangmo_jaaa@hotmail.com ค่ะ แอดด้วยน้าาาาาาา
สำหรับเรื่องนี่ก็เป็นตอนที่ 6 แล้ว (จะบอกทำไมหว่า) ขอให้ติดตามกันไปเรื่อยๆนะคะ สวัสดีค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น