[นิยายไทย] กลับมาครั้งนี้ ชีวิตต้องดีขึ้น

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

ย้อนกลับมา

หน้ากระจกห้องน้ำขนาดใหญ่ เด็กสาวคนหนึ่งยืนจ้องมองตัวเองในกระจกเป็นเวลาเกือบห้านาที เธอเพียงแต่ทำหน้างง และยืนจ้องตัวเองนิ่ง ๆ เท่านั้น จนคนที่เข้ามาในห้องน้ำมองเด็กสาวด้วยสายตาประหลาด จนเมื่อเธอตั้งสติได้ ถึงเดินเข้าไปทำธุระส่วนตัว

เพลงพิณทบทวนความทรงจำในสมองที่ตีกันจนเธอมึนหัว เธอจำได้ว่าตัวเองตายจากการใช้พลังเฮือกสุดท้ายเพื่อที่จะจัดการซอมบี้ระดับห้ากลุ่มใหญ่ หลังจากที่ฝ่าฟันกับวันสิ้นโลกมาเป็นสิบปี หลังจากที่ใช้พลังไป ตนจึงรู้แน่ว่าจะไม่รอด จึงหลับตารับความจริง พอตายแล้ว กลับไม่ตายเลย ลืมตาขึ้นมาอีกที ก็มาอยู่ในร่างของเด็กสาว ซึ่งก็คือตนของตนเองอีกคน ในโลกคู่ขนาน

ใช่ ตัวเขาอีกคน ในอีกโลก ถึงจะเป็นอะไรที่เชื่อยาก แต่ถ้าคุณผ่านพวกผีดิบกินคนที่เหนือจินตนาการมาได้ คุณก็จะรับกับสถานการณ์นี้ได้ง่ายดายอย่างเธอ

เธอในโลกนี้ ชื่อเพลงพิณเช่นเดียวกัน ตอนนี้อายุสิบสี่ปี ต่างจากเธอที่ตายตอนสามสิบสี่ ร่างกายอ้วนตุ้ยนุ้ย น้ำหนักน่าจะเกิดเกณฑ์ปกติไปมากโข ส่วนสูงนับว่าสูงพอสมควร ร่างจึงดูตัวใหญ่กว่าเด็กวัยเดียวกัน ใบหน้ามีสิวซึ่งเกิดจากฮอร์โมน ไม่น่าแปลกใจสำหรับวัยรุ่นเสียเท่าไหร่

ในครอบครัวมีกันอยู่สี่คน พ่อ แม่ พี่ชาย และเธอ ฐานะไม่ค่อยดีเพราะพ่อแม่เป็นชาวไร่ชาวนาทั่วไป รายได้ไม่ได้มาก พ่อกับแม่แยกตัวออกมาจากครอบครัวเพราะทั้งสองคนรักกัน แต่ครอบครัวไม่เห็นด้วย ตอนที่ออกมาก็ออกมากับเงินเก็บที่ไม่มาก พอซื้อที่ไป ก็ไม่เหลือแล้ว

ส่วนที่ที่เธออยู่ตอนนี้คือโรงพยาบาล ร่างเดิมเข้าโรงพยาบาลเพราะกินยาลดน้ำหนักที่แอบซื้อมา ซึ่งจากความทรงจำเจ้าตัวก็ไม่อยากกินเท่าไหร่นัก แต่ด้วยความที่โดนญาติ เพื่อนที่โรงเรียนล้อเกี่ยวกับรูปร่างของเธอ ทั้งยังรุ่นพี่ที่แอบชอบยังดูถูก เพลงพิณคนเก่าจึงเลือกวิธีนี้เพื่อลดน้ำหนัก แทนที่วิธีที่ไม่อันตราย

สุดท้ายก็ได้มาอยู่ที่โรงพยาบาล เพลงพิณที่อยู่ในร่างนี้ได้แต่กุมขมับ แต่ตนก็เข้าใจในสิ่งที่ร่างนี้ทำไป

เธอเดินกลับไปที่เตียง โรงพยาบาลนี้เป็นของรัฐบาล ดังนั้นจึงพักห้องรวม ส่วนครอบครัวของร่างนี้ พ่อต้องทำงาน แม่จึงมาเฝ้าเธอกับพี่ชาย แต่ตอนนี้ทั้งสองคนลงไปกินข้าวตอนร่างนี้หลับ ยังไม่ขึ้นมา

เฮ้อ....คิดถึงระบบกับพลังในโลกเดิมจัง..

ตืดดด.. ตืดดด..

[ตรวจพบจิตวิญญาณของโฮสต์ ตรวจพบจิตวิญญาณของโฮสต์] เอะ?

เสียงอะไร?

[กำลังติดตั้งระบบ ระบบเอาตัวรอดในวันสิ้นโลก เปลี่ยนเป็น ระบบช่วยให้ชีวิตโฮสต์ดีขึ้น]

[กำลังเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติระบบ ใน 9 8 7 ... ... ... 3 2 1]

[ติดตั้งระบบ 1% 2% 99% 100%]

[ถ่ายทอดข้อมูล บังคับให้โฮสต์หลับเพื่อลดความเจ็บปวด]

"อะ" เพลิงพิณร้อง ก่อนจะหลับไป

[ติดตั้งเสร็จสิ้น ระบบยินดีที่ได้พบโฮสต์อีกครั้ง]

ตืดด

อืม....

"เอ๊ะ!!" ทันทีที่รู้สึกตัว เพลงพิณก็ลุกขึ้นนั่งทันทีด้วยความตกใจ จนคนที่อยู่ด้านข้างหันมามอง เธอหันไปยิ้มแหย ขอโทษขอโพยเตียงข้าง ๆ ก่อนจะหันมาสนใจตัวเอง

ยังไม่ทันได้ตรวจสอบอะไร แม่ของเธอในโลกนี้ก็เดินเข้ามาเสียก่อน 

"ตื่นแล้วหรือลูก หิวแล้วใช่ไหม" แพรพรรณเดินมาข้างเตียงลูกสาว มือบางลูบหัวทุยของลูกอย่างรักใคร่ มืออีกข้างถืออาหารที่น่าจะเป็นข้าวต้มมาด้วย

"ตื่นแล้วจ๊ะแม่ หิวแล้วจ๊ะ" เธอตอบแม่พร้อมยิ้มหวาน แม่ของเธอในโลกนี้เป็นผู้หญิงที่อ่อนหวานพอสมควร ต่างจากแม่ในโลกก่อนที่เป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเอง เลี้ยงดูเธอมาคนเดียว เพราะพ่อเสียไปตั้งแต่ที่แม่ตั้งท้อง แต่เธอก็โตมาอย่างอบอุ่น จนเรียนจบ เธอก็จบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง จนเมื่อเธอเรียนจบไม่กี่เดือนแม่ก็มาจากไป จนยี่สิบสี่ก็เกิดไวรัสแพร่ระบาด เกิดโลกติดต่อ และเกิดวันสิ้นโลก ฝ่าฟันกันมาจนเธอสามสิบสี่ ก็ตายและมาอยู่ในโลกนี้

"ถ้าอย่างนั้นก็มากินข้าว แม่ซื้อมาให้จากข้างล่าง" แพรพรรณไปจัดการอาหารให้ลูกก่อนจะยกเข้ามา "เอานี่ กินเยอะ ๆ "

"ขอบคุณค่ะ" เธอจับช้อนกินอย่างอร่อย "แล้วพี่ซอละคะ" 

แพรพรรณนั่งข้างเตียงลูกสาว พลางตอบ "พี่เขาขอไปทำงานช่วยพ่อ เห็นหนูปลอดภัยแล้ว"

เธอพยักหน้ารับ ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวอย่างเอร็ดอร่อย เธอตื่นมาครั้งหนึ่งแค่แป๊บเดียวก็หลับไปอีก จึงยังไม่ได้คุยกับใครเลย

แพรพรรณมองลูกสาวกินได้ ก็ยิ้มอย่างเอ็นดูปนเศร้าใจ เธอไม่อยากให้ลูกสาวคิดมากเรื่องคำดูถูกพวกนั้น แต่ตอนนี้ลูกสาวเธอกำลังเป็นวัยรุ่น คำพวกนี้จึงมีผลมาก กับคนที่รักรูปร่างหน้าตาแบบนี้

"เพลงสัญญากับแม่ได้ไหมว่าจะไม่กินพวกยาลดน้ำหนักอีก" แพรพรรณพูดเสียงสั่นเครือ เธอไม่อยากเสียงลูกไปอีก ตอนที่เพลงพิณหัวใจหยุดเต้น เธออยากจะไปอยู่ตรงนั้นแทนลูกด้วยซ้ำ

"หนูขอโทษที่ทำแบบนั้น หนูจะไม่ทำอีก สัญญาเลย" เธอพูดด้วยเสียงที่จริงจัง

ในเมื่อกลับมามีชีวิตที่ไม่ต้องดิ้นรนต่อสู้กับวันสิ้นโลกแล้ว ชีวิตนี้จึงดีกว่าเดิมมาก แค่ลดน้ำหนักให้ปลอดภัย ทำไมเธอจะทำไม่ได้

ติ่ง!!

[ภารกิจแรก ในโลกนี้]

ลดน้ำหนัก

จาก 89 ให้เหลือ 55 ภายใน 6 เดือน

ตารางลดหน้าหนัก คลิก

ตารางอาหาร คลิก

รางวัล วงล้อสุ่มระดับ แรร์

ล้มเหลว กินน้ำผักจนกว่าจะผอม

ภารกิจบังคับ ยกเลิกไม่ได้

"เอ๊ะ"

"เป็นอะไรลูก เจ็บตรงไหน" คนเป็นแม่พูด ตาก็ตรวจร่างกายลูกสาวไปด้วย

"เปล่าจ๊ะ หนูแค่อิ่มมาก" เธอยิ้มประจบ

คนเป็นแม่ได้ยินอย่างนั้นก็เอ็นดู ก่อนจะยื่นยาหลังอาหารให้คนบนเตียง "งั้นกินยาแล้วพักผ่อน จะได้ออกจากโรงพยาบาลเร็ว ๆ "

เธอรับเอายามากินอย่างเชื่อฟัง ก่อนจะล้มตัวลงนอนพักผ่อน ส่วนคนเป็นแม่ก็เก็บของ แล้วมานั่งข้างเตียงลูก

เพลงพิณนั้นไม่ได้หลับไป เธอแค่จะมาตรวจสอบอะไรบางอย่างเท่านั้น 

'ระบบ'

[ครับโฮสต์]

*ยังไม่ได้ตรวจคำผิด

ตอเต่าตึงตัง