นายจอมหยิ่ง ปิ๊งรักยัยเซ่อซ่า

ลำดับตอนที่ #3 : TJG*-*..........นี่พวกนายกล้าแกล้งฉันเหรอเนี่ย ฮึ่ย!!! ตายซะเถอะ

ตอนที่ 3

            เฮ้ออ!  ไม่อยากจะนึก ไอโรงเรียนบ้านี่อนุญาตให้จัดการรับน้องที่สุดแสนกันดารนี่ทำไม  ดูตัวฉันซะก่อนเลอะเทอะ ซกมก โสโครก อย่างหาอะไรมาเปรียบไม่ได้แล้ว  ทั้งแป้ง ดินและโคลนToT   ฮึ ! ไอฐานAdventure งี่เง่าเอ๊ยอย่าให้เจออีกนะ

            “ฮึ! เป็นไงล่ะ   อืม รู้สึกว่าเธอจะโชคร้ายกว่าเพื่อนนะโดนไปซะเต็มที่ทั้งดิน โคลน แป้ง  อ๊ายหยา ซกมกอย่าบอกใคร 555+”

            “เฮอะ! ฉันรู้นะว่านายจงใจแกล้งฉันน่ะ และก็อย่านึกด้วยว่าฉันจะยอมน่ะ” ฉันพูดอย่างม่เกรงกลัว  แต่ว่าดูนายปากมอมชินวูนี่สิทำหน้าล้อเลียนฉันอ่ะ

            “นี่ คุณน้องครับคือว่าพี่ไม่ทราบว่าน้องกำลังพูดกันใครอยู่นะครับ  พูดกับคนชื่อนายเหรอ  เอ๊ะ แต่ว่าแถวนี้ไม่มีใครชื่อนายซะด้วยสิ”  อ๊ากกกก มันลองดีกับฉัน เส้นประสาทของฉันมันกำลังเต้นตุ๊บๆแล้วนะ ฮึ่ย!!!!  และขณะที่เส้นประสาทของฉันกำลังจะขาดลง รุ่นพี่เทพบุตรสุดหล่อก็เดินเข้ามา

            “สวัสดีครับ  พี่ชื่อ กังดาฮยอน นะยินดีที่ได้รู้จัก”  รุ่นพี่ดาฮยอนทักทายฉันด้วยถ้อยคำที่สุภาพมากๆ  แล้วก็ยังแถมรอยยิ้มใจละลายมาให้อีก ^-^

            “ไม่ต้องไปสนใจไอชินวูมันมากนะครับน้อง  มันก็อย่างนี้แหละชอบกวนประสาทเค้าไปทั่ว”  แหมถ้าพี่ดาฮยอนขอร้อง ซูฮยอนคนนี้ทำตามก็ได้ค่ะ

            “อ้อ  ลืมแนะนำเลย  นี่ ปาร์คชินวู   และก็นี่ จีเยซอง”พี่ดาฮยอนชี้ไปทางนายปากมอมและก็นายจอมหยิ่ง  ดูสินายปากมอมนั่นมันส่งยิ้มกวนๆมาให้ฉันด้วย  ส่วนนายจอมหยิ่งนะเหรอไม่คิดจะหันมามองหน้าฉันด้วยซ้ำไป เชอะหยิ่งชะมัด

            “ฉัน มินซูฮยอน  ไม่ค่อยยินดีที่ได้รู้จัก”

            “ใครถาม”  

            “ประโยคบอกเล่าดันเข้าหูสุนัข”   555+ นายปากมอมโกรธจนต้องขบกรามแน่น  สะใจโว้ย   แล้วจากนั้นก็มีเสียงที่ฉันอยากได้ยินมากพูดขึ้นมา

            “นี่ ยัยซูฮยอน เพื่อนแสนสวยของเธอมาหาแล้ว”  ยัยจินมา ยัยอึนนามาได้ซักทีนะ

            “พี่...คือพี่ดาฮยอนใช่มั๊ยค่ะ”  เอ๋ะ! อึนนารู้จักพี่ดาฮยอนด้วยเหรอเนี่ย

            “ใช่ครับ  อึนนาเหรอ”

            “ใช่ค่ะ”

            “โอ้โห  ไม่เจอกันตั้งนานโตขึ้นเยอะเลยนะเราเนี่ย”

       “*////*”

            “อ้อ  แล้วคุณลุงกับคุณป้าสบายดีมั๊ย”

            “สบายดีค่ะ  ท่านยังบ่นให้อึนนาฟังอยู่เลยค่ะว่าอยากเจอคุณพ่อ คุณแม่ของพี่”  พี่ดาฮยอนยิ้มตอบทันทีที่ยัยอึนนาพูดจบ  แต่คุณผู้อ่านจะรู้ไหมค่ะว่ามีมนุยษ์อยุ่ 3 คน   เอ๊ะ! 4 คน  แต่นายหยิ่งนั่นไม่ได้สนอะไรหรอกมัวแต่นั่งทำท่าเหมือนพระเอกมิวสิควีดีโอยาถ่ายอยู่นั่นแหละ   เข้าเรื่อง ฉัน จินมาและก็นายปากมอม  ทำหน้างงอย่างยิ่ง เมื่อเห็นยัยอึนนาและพี่ดาฮยอนคุยกันอย่างสนิทสนม   และเหมือนว่าอึนนาจะรู้ถึงสายตาอันงุนงงของพวกเราก็เลยพูดขึ้นมาว่า

            “นี่  พี่ดาฮยอน เป็นลูกของเพื่อนของคุณพ่อของฉันเองแหละ”   อ๋อ! เมื่อได้ยินดังนั้นฉันก็ถึงสถานีบางอ้อทันที  และเมื่อถึงเวลาอันสมควรฉันจึงพูดออกไปว่า...

            “นี่ จินมา อึนนาฉันหิวจนไส้จะทดแล้วนะ”

            “หะ..หา  อืม ไปสิ  ไปก่อนนะค่ะพี่ดาฮยอน”   พอยัยอึนนาพูดเสร็จฉันก็รีบสลายโต๋ให้เร็วที่สุด เพราะฉันกำลังจะขาดใจตายเพราะหิว และผิวกายอันเหม็นเน่านี้

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑*-*๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

+ ร้านเนงมยอง+

            “เฮ้อ  ซวยจริงๆ  ไอโรงเรียนบ้านี่ จัดกิจกรรมอะไรก็ไม่รู้  ซกมกชะมัด”  แล้วฉันก็สังเกตเห้นยัยเพื่อน 2 ตนของฉัน  เอ๋! ทำไมยัยพวกนี้ดูสะอาดสะอ้านจังฟระ ไม่มีฝุ่นอะไรเลย

            “นี่ พวกเธอ  ฐานพวกเธอเค้าให้ทำอะไรบ้างเหรอ”  ฉันถามขึ้นมาขณะที่พวกเรากำลังกินเนงมยองแสนอร่อยอยู่

            “ของฉันก็เข้าไปดูวิสัยทัศน์ของโรงเรียนในห้องแอร์ที่แสนจะเย็นสบาย”   ยัยจินตอบแบบอารมณ์ดีสุดๆ   จนทำให้ฉันนึดเจ็บแค้นขึ้นมาบัด now   นี่ นายพวกนั้นแกล้งฉันเหรอเนี่ย  ฮึ่ย!แค้นนัก  คอยดูนะฉันจะไม่ยอมเลิกราง่ายๆหรอก   ฉันจะทำให้พวกนายสำนึกซะบ้างว่าใครเป็นใคร  แต่ฉันจะมาคิดให้เสียอารมณ์เปล่าทำไม   กินเนงมยองต่อดีกว่า  จ๊วบๆๆๆ

            “ฮ้า  อร่อยชะมัด”

            “นี่ อึนนากี่โมงแล้วเนี่ย  ฉันต้องรีบกลับไปอาบน้ำน่ะ”

            “ 5 โมงกว่าแล้วล่ะ  กลับกันเถอะ”

            “อืม”  เยส จะได้กลับบ้านแล้ว

       “ จะกลับแล้วเหรอ แต่ฉันยังไม่อยากกลับเลยนะ   เอางี้ ตอน 1 ทุ่มไปเที่ยวโนแรปังดีกว่า”

       “ดีเหมือนกัน  ไปมั๊ยอึนนา”

       “ไปสิ แต่ฉันว่าตอนนี้แกรีบไปอาบน้ำก่อนดีกว่านะยัยซูฮยอน”

            “เออ”   หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตนเองและก็นัดมาเจอกันที่เกมส์เซ็นเตอร์แถวโนแรปัง เวลาทุ่มตรง