คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : My secret lover2-พี่รหัส
2 – พี่รหัส
“อรุณสวัสดิ์.....อะไรกันอีกล่ะเนี่ย เอ้าล่ะทุกคนนั่งที่” ครูผู้สวมหน้ากาก เอ่ยสั่ง นั่งที่ได้แล้ว นักเรียนใหม่ออกมาแนะนำตัวด้วย” เรียกนานะที่กำลังจ้องตากับซาซึเกะไม่เลิก นักเรียนหลายคนแม้จะนั่งที่แล้วแต่ก็ยังแอบหล่ตามองอยู่ที่สองคนที่เขม่นกัน
“อุซึมากิ นารูโตะ ครูสั่งไม่ได้ยินหรือไง” นานะหันไปมองครูที่ทำทรงผมประหลาด สวมผ้าปิดปากอย่างอารมณ์เสีย นี่ป้าเธอไม่มีงบจ้างครูที่ดุปรกติกว่านี้แล้วหรือไงน่ะ สอนเด็ก พลอยทำให้เด็กไม่ปรกติไปด้วย อย่างเจ้าหมาหวงเก้าอี้นี่ หมุนตัวจะเดินไปหน้าห้อง แต่ก็ต้องถลาไปข้างหน้า เพราะกระเป๋านักเรียนที่เหวี่ยงมาโดนหลัง
“กระเป๋านายลืมไว้”
“แล้วใครให้คืนอย่างนี้” หลังแทบหัก
นานะกระโดดข้ามโต๊ะ นักเรียนของฮินาตะที่ร้องอย่างตกใจ ทีเดียวถึงโต๊ะของคุณชายอุจิวะ พร้อมทั้งแถมหมัดขวา หมัดซ้าย ให้อีกฝ่ายแต่ถูกรับไว้ได้ ซาซึเกะยิ้มเยาะคนตรงหน้า ที่ไม่สามารถทำอะไรได้
นานะมองอีกฝ่ายอย่างเจ็บใจ กัดฟันโขกหน้าผากตัวเองเข้ากับหน้าผากคนตรงหน้า ท่ามกลางความตกใจของเพื่อนทั้งห้อง และครูที่เพิ่งตั้งสติได้เข้ามาแยกนานะออก นักเรียนหญิงที่เข้าไปลุมล้อมข้างๆๆ ซาซึเกะและแผ่รังสีอำมหิตมาให้เธอ
อะไรๆๆกันหมอนี่หาเรื่องก่อนแท้ๆๆ
.......................
15นาทีต่อมาเธอก็ถูกส่งเข้ามาในห้องอำนวยการโรงเรียน
“ก่อเรื่องจนได้” ผอ.โรงเรียนโคโนฮะ ไฮสคูล นั่งเท้าคางมองนานะที่พยายามหยุดเลือดกำดาวไม่ให้ไหล “บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าก่อเรื่องน่ะ”
“ป้าก็อย่ามาคาดหวังอะไรกับฉันมากนักเลย ผิดหวังเปล่าๆๆ แล้วฉันก็ไม่ได้หาเรื่องก่อนด้วย”
“นั่นสินะ หวังให้เธอไม่ก่อเรื่องก็เหมือนหวังให้ฝนตกในทะเลทรายนั่นแหละ” ซึนาเดะถอนหายใจ มองนานะที่อยู่ในสภาพเด็กผู้ชาย ใส่แว่นตาที่มีรอยร้าวข้างหนึ่งอยู่ เงยหน้าเช็ดเลือด
“มานี่มา จะทำแผลที่แขน และที่ฟกช้ำให้” นานะเดินหยิบกล่องยาเดินมานั่งที่โซฟาอีกข้างให้อีกฝ่ายทำแผล
นานะมองดูผอ.สาวที่แม้อายุจะไม่สาวแล้ว แต่ด้วยเป็นถึงแพทย์หญิงอัจฉริยะ และเจ้าของโรงพยาบาลโคโนฮะ ทำให้ป้าของเธอดูแลตนเองได้อย่างดีเยี่ยม
“ขออนุญาตครับ” เสียงเปิดประตุทำให้นานะและ ซึนาเดะหันไปมอง
อิทาจิชะงักกับภาพตรงหน้าเมื่อเห็นผอ.โรงเรียนที่กำลังทำแผลให้กับเด็กหนุ่มนักเรียนคนใหม่อยู่
“มาแล้วหรือ” ซึนาเดะหันมาหาอิทาจิที่เพิ่งเข้ามา เก็บกล่องยาพร้อมไล่เด็กแสบออกไปนอกห้อง นานะเดินสวนไปมองอิทาจิที่หน้าคล้ายซาซึเกะอย่างแปลกใจ
“ครับ ท่านซึนาเดะ”
“ที่เรียกมานี่ก็เพราะฉันจะให้นาย เป็นพี่รหัสที่จะคอยดูแล นา...นารูโตะน่ะ อุสึมากิ นารูโตะ เด็กคนเมื่อกี้นี้แหละ”
“อุสึมากิ นารูโตะ”
“เพิ่งย้ายเข้ามา เรียนที่นี่ นายเป็นคนมีความรับผิดชอบ นารูโตะเข้ากับคนได้ง่าย ยังไงซะ ฉันก็คิดว่านายรับมือได้แน่นอน”
“แต่ซาซึเกะ กับ ซาอิ”
“ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องดูแลอะไรมาก นารูโตะดูแลตัวเองได้ แต่ระวังอย่าให้ก่อเรื่องเดือดร้อนก็พอ ยังไงซะก็พาไปเดินชมโรงเรียนแล้วก็ให้เลือกชมรมเลยก็แล้วกัน”
“ครับ” อิทาจิจำรับคำ เดินออกมาก็เจอนานะยืนอยู่หน้าประตูห้อง “ไงเรา วันนี้เป็นไงบ้างล่ะ” นานะมองหน้าอิทาจิอย่างพินิจ เหมือนกับเจ้าซาซึเกะมากเลย แตกต่างกันตรงรอยยิ้มที่รุ่นพี่อิทาจิดูอ่อนโยนกว่า แต่เจ้าบ้างนั่นยิ้มเหมือนยั่วให้โมโห
“เป็นอะไร มองหน้าพี่เหมือนกับอยากชกหน้าอย่างงั้นแหละ แถมยังกำหมัดซะแน่น” อิทาจิหัวเราะขำท่าทางคนตรงหน้า
นานะก้มมองมือตัวเอง เกาหัวอย่างเก้อๆๆ “ไม่มีอะไรครับ”
“ขอแนะนำตัวอีกทีก็แล้วกัน ฉันชื่อ อุจิวะ อิทาจิ จะมาเป็นพี่รหัสให้นายน่ะ “
“พี่รหัส เห็นท่านซึนาเดะพูดอยู่เหมือนกันแต่ไม่คิอดว่าจะเป็นพี่เลย ดีใจจริงๆๆ ผมอุสึมากินารูโตะ ฝากตัวด้วยนะครับ”
อิทาจิเดินนำนานะมาที่ต่างๆๆในโรงเรียน
“นี่คือชมรมฟันดาบน่ะ พี่เป็นหัวหน้าชมรมเอง สมาชิกที่นี่ มีนักเรียนชาย 25 คนและนักเรียนหญิง 93 คน ส่วนมากเราจะซ้อมกันทุกวันหลังเลิกเรียนน่ะ”
“ชมรมศิลปะ หัวหน้าคืออาคาซึนะ โนะ ซาโซริ จะแบ่งย่อยออกเป็นศิลปะประเภทต่างๆๆนะ มีทั้ง หุ่นเชิด งานปั้น วาดรูป แกะสลักไม้ ที่นี่ก็ มีสมาชิกเยอะเหมือนกันโดยเฉพาะหุ่นเชิดน่ะ นักเรียนหญิงเยอะมากๆๆ”
“สวยจังเลย งานเชิดหุ่นนี่ทำจากไม้แกะสลัก ออกมายังสวยขนาดนี้เลยหรือเลย เหมือนคนจริงๆๆเลย หุ่นตัวนี้เชิดได้หรือเปล่าครับ”
“แล้วนี่งานปั้นเหมือนคนจริงๆๆ นี่รูปเทพอพอลโล่ กับเทพีอาร์ทิมิส” คนปั้นคงเก่งน่าดู
“รูปท่านซึนาเดะนี่” นานะมองดูรูปขนาดใหญ่ที่ติดไว้ที่ฝาผนังอีกด้านหนึ่ง “โหวาดสวยซะด้วย อายุลดลงไปอีกเยอะเลย เจ้าของภาพคงปลื้มใจแย่”
“รุปนี้เคยได้รางวัลระดับจังหวัดมาแล้วน่ะ เจ้าของผลงานเรียนอยู่ปีเดียวกับเรานั่นแหละ ชื่อซาอิ”
“เรือนกระจกฝั่งนี้ คือชมรมปลูกต้นไม้”
“มีชมรมแบบนี้ด้วยหรือนี่ ผมเพิ่งจะรู้”
“หัวหน้าชมรมทั้งหมดมักเป็นรุ่นพี่ปีสุดท้าย ทั้งนั่น นี่เป็นเรือนกระจก ที่เอาไว้ปลุกต้นไม่ที่ไม่สามารถทนแสงได้นานส่วนต้นไม่ที่ชอบแสงแดดก็จะมีแปลงปลุกข้างนอกต่างหากน่ะ”
“ชมรมเลี้ยงปลา หัวหน้าชมรมเราก็เคยเจอแล้ว คิซาเมะน่ะ ดูแลปลาสวยงามทั้งปลาน้ำจืดและปลาน้ำเค็ม สมาชิกชมรมนี้ก็มีอยู่เยอะเหมือนกันน่ะ นารูโตะน่าจะชอบ”
“งั้นหรือครับ” ปลานะก็ช้อบชอบอยู่แต่หัวหน้าชมรมนี่สิ ไม่ไหวน่า
“ชมรมอันดับหนึ่งของโรงเรียนด้านความโหด ชมรมคาราเต้ หัวหน้าชมรม คือประธานนักเรียนที่นี่ ชื่อเพน แม้สมาชิกมีไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะ หมอนั่นเข้มงวด ซ้อมหนักมาก และต้องมีระเบียบในตัวเอง”
“ นี่ คือชมรมหมากรุก”
“เอ่อ ขอผ่านครับ”
“ชมรมทำอาหาร”
“เอาไว้ก่อนล่ะกัน” ไม่ไหวอยู่อังกฤษก็ทำอาหารกินเองจนเอียนแล้ว
“ ชมรมกีฬาก็มี น่ะ มีกีฬาทุกประเภทนั่นแหละ เล่นอะไรเป็นบ้าง แล้วชอบกีฬาอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าล่ะเราน่ะ”
“ก็พอเล่นได้บางอย่างนะครับ”
“งั้นเดี๋ยวพี่พาไปดูชมรมว่ายน้ำก่อนล่ะกัน”
“ว่ายน้ำ(หนีตายกับเซียนลามกก็บ่อย เกือบจมน้ำตายก็หลายครั้ง) ”
“อ้าวอิทาจิ ทานข้าวแล้วหรือ แล้วมาทำอะไรตรงนี้ล่ะ” สาวผมสั้นสีทองเอ่ยทักขึ้น
“ซามุย พอดีพานักเรียนใหม่มาเลือกชมรมน่ะ นี่น้องรหัสของฉันเอง นารูโตะ.....นารูโตะ นี่รุ่นพี่ซามุย เป็นหัวหน้าชมรมเลี้ยงนกน่ะ” “เลี้ยงนกหรือ”
“เอ้า หัวหน้าชมรมแนะนำหน่อยสิ”
“นายเนี่ยนะ!!! ฉันจะไปให้อาหารพวกนกพอดี ตามมาดูก่อนก็ได้น่ะ เรือนกระจกด้านหลังนี้ และก็กรงนกด้านหลังโรงเรียนเป็นอาณาจักรของนกน้อยน่ะ” นานะเดินตามรุ่นพี่ผมทองตรงหน้า มีอิทาจิเดินข้างๆๆชี้ให้ดูส่วนต่างๆๆของโรงเรียนอย่างละเอียด เมื่อถึงซามุยจึงหยุดแนะนำชมรมเลี้ยงนกในฐานะหัวหน้าชมรม
“ชมรมเลี้ยงนก ส่วนมากจะมีแต่นกพันธุ์หายากทั้งนั้น แต่ชมรมนี้ไม่ค่อยมีสมาชิกน่ะเพราะ งานที่ต้องดูแลนกมันยากต้องเอาใจใส่ ดูแลนกเวลาวางไข่ ดูแลลูกนกที่ออกมา ไหนจะต้องคอยให้อาหารอีก ถ้าไม่อดทนจริงก็ทำไม่ได้หรอก เพราะนกบางชนิดต้องการอุณหภูมิที่พอเหมาะสมด้วย”
“นี่นกแก้วตัวใหญ่จังเลย” นานะมองทึ่งๆๆ ที่ซามุยสามารถ ทำให้นกมาเกาะบนไหล่ได้
“แบมือมาสิ นกพวกนี้ค่อนข้างเชื่องน่ะ” เทอาหารใส่มือนานะ นกหลายตัวพากันมาจิกกิน
“ที่นี่มีสมาชิกกี่คนหรือครับรุ่นพี่”
“ก็ขอนับก่อนนะ”ซามุยทำท่านับนิ้ว
“มี5คนใช่ไหม”อิทาจิเอ่ยตอบ
“ตอนนี้เหลือ 3คนน่ะ มิโกะ กับ อาเคมิ ลาออกไปเมื่อเช้าน่ะ” พูดกับอิทาจิ มองนานะที่กำลังเล่นกับนกในมืออย่างไม่สนใจคำตอบ แม้ตัวเองจะถามคำถามเสียเอง “เหลือคารุย โอโมอิ แล้วก็ฉันเท่านั้น”
“ซามุย”
“ก็น่ะถ้าสมาชิกไม่ถึง 5 คน บางทีอาจจะต้องยุบชมรมก็ได้ นายเองสาวๆๆสมาชิกชมรมฟันดาบก็เยอะแบ่งมาให้ฉันบ้างสิ เอาแค่ 2- 3 คนก็พอ”
“โอ๊ย!!! นกตัวนี้จิกผมของผม” ซามุยมอง นกแก้วที่กำลังดึงผมนานะอย่างเมามัน
“มันคงนึกว่าผมนารูโตะเป็นหญ้า เป็นฟางล่ะมั้ง ก็สีมันเหมือนฟางข้าวนี่” อิทาจิยิ้มขำ
“ว่าไงน่ะ รุ่นพี่”
“นายคงไม่อยากอยู่แล้วสินะอิทาจิ” ซามุยเอ่ยเสียงนิ่ม อิทาจิหันไปมองหญิงสาวพลางนึกขึ้นได้ว่าทั้งสองคนผมสีเดียวกัน แต่นารูโตะเข้มกว่านิดหน่อย
“เจ้านกนี่ก็พอเลิกดึงที”
“มานี่เร็วจีจี้” ซามุยเอ่ยเรียก
“นารูโตะบ้า นารูโตะบ้า นารูโตะบ้า นารูโตะบ้า” นกแก้วเอ่ยร้องเสียงใสขณะบินไปหาซามุย
“หนอย”
“เอาล่ะ พอที เราไปดูชมรมว่ายน้ำกันต่อ รีบไปกันเถอะนารูโตะ” เหล่มองซามุยที่ทำหน้านิ่งพร้อมเอาจริง
“เอาล่ะตัดสินใจแล้ว ผมจะเข้าชมรมเลี้ยงนกของรุ่นพี่ซามุยคนสวย”
“ว่าไงนะ/นารูโตะ” ทั้งคู่เอ่ยพร้อมกัน
“จากนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ พี่ซามุย”
“ได้งั้นเรา 3คนไปหาอะไรทานกลางวันกันดีกว่า”
“เดี๋ยวพี่ขอให้อาหารนกก่อนสองคนไปนั่งรอตรงโน่นแป็บนึงน่ะเดี๋ยวตามไป”
นานะกับอิทาจิออกมานั่งรอซามุยด้านนอกกรงเลี้ยงนก นานะนั่งกับพื้นอย่างเหนื่อยอ่อน
“เมื่อเช้าที่ชนกับพี่เป็นแผลเยอะเหมือนกันนี่ ดูสิหน้าช้ำหมดเลย”
“นี่นะหรือไม่ใช่หรอก พอดีผมไปฟัดกับหมามาอีกทีนะ ตอนชนพี่อิทาจิไม่เป็นไรเลย(แม้เจ็บจนจมูกแทบหักก็เถอะ) เจ้าหมาตัวนั้นกวนประสาทมากเลย ผมเลยเอาหน้าผากโขกไปที ไหงเลือดกำดาวผมไหลไม่รู้ เจ้าหมาไม่เป็นไรเลย”
“โรงเรียนเรามีหมาที่ไหนกัน นารูโตะก็พูดไปเรื่อย บอกพี่มาซะทีว่าไปทำอะไรมา”
“เอารอนานไหม ไปกันเถอะ”
ทั้ง 3เดินมาทานอาหารที่โรงอาหารใหญ่ของโคโนฮะที่ขนาดใหญ่พอๆๆกับ หอประชุมขนาดใหญ่ อะไรมันจะเวอร์ขนาดนี้ อิทาจิเอ่ยขอตัวจากทั้งคู่
“ทานไรดีล่ะเรา เดี๋ยวเลี้ยงต้องรับสมาชิกใหม่ซะหน่อย ”
“เดี๋ยวผมไปซื้อน้ำให้รุ่นพี่เอง รุ่นพี่ไปจองโต๊ะก่อน” นานะเอ่ยเอาใจ
“งั้นขอน้ำส้มล่ะกัน”
นานะซื้อน้ำส้ม และชามะนาว หมุนกลับมา ชนกับนักเรียนชายอีกคนสูงกว่าเธอสงสัยจะเป็นรุ่นพี่” ขอโทษทีครับ ผมไม่ทันระวัง” มัวแต่หาพี่ซามุย งานเข้าเลย “ขอโทษทีเด่ยวผมเช็ดให้ เสื้อเปียกหมดเลย” มองคนผมแดงยาวตรงหน้า หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดที่เน็คไท เสื้อเชิ้ร์ตอีกฝ่าย อย่างคล่องแคล่ว
“โอเค แค่นี้ก็เรียบร้อย” ก้มหัวทำความเคารพอีกที หันไปซื้อน้ำเปล่าใส่ขวดแทน และเดินออกมา แต่ของมือถูกฉุดไว้ด้วยมืออีกฝ่ายแน่น
อะไรอีกล่ะเนี่ย
“ชื่ออะไร”
“หา?”
“นารูโตะ มีอะไรกัน” ซามุยร้องเรียกรีบเดินมาหานานะ เมื่อเห็นว่ารุ่นน้องประจำชมรมคนใหม่ยังไม่มา และ นักเรียนหลายคนก็ต่างมองมายังประธานนักเรียนหัวแดงอย่างกล้าๆๆกลัว
“มีอะไรหรือเพน” โคนัน ร้องเรียก
กลุ่มสภานักเรียนเดินเข้ามายังทั้งสอง นักเรียนที่อยู่แถวนั้นต่างหลบทางให้อย่างรวดเร็ว อิทาจิมอง นารูโตะที่ถูกจับข้อมืออยู่ นารูโตะมองไล่ตามแก๊งมาเฟีย เอ๊ย สภานักเรียนของโคโนฮะไฮสคูล ไปยังอิทาจิ
ร้องอุทรณ์ในใจ ว่าหิวจะตายอยู่เเล้ว
TBC
ความคิดเห็น