คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter 【 003 】
003
"น้องๆคงรู้ใช่มั้ย วันนี้พี่เรียกมาทำอะไร"
กูไม่รู้ครับ
ผมก็ไม่รู้ว่าพวกพี่ประธานนักเรียนเรียกม.4 กับ ม.5 มาทำอะไรที่โดม เฮ้อ แต่ช่างแม่งเถอะครับ ฮันบินอยากกลับบ้าน
ปล่อยฮันบินไปปปปป
"วันนี้พี่จะเอาคำใบ้พี่รหัสมาให้น้องๆนะครับ เดี๋ยวพี่จะเรียกทีละคน แล้วลุกขึ้นแนะนำตัว โอเคนะครับ"
ไม่โอครับ กูไม่โออะไรทั้งสิ้น
พี่ยุนฮยองพูดมากว่ะ นี่ถ้าไม่ติดว่าพี่เป็นประธานนักเรียนบวกกับความคิ้วท์ของพี่นะ จับมากระทืบแล้ว
เอ่อ พูดให้ดูเท่ไปงั้นแหละครับ
จริงๆผมเรียบร้อยเมิ๊ก
"น้องตาตี่ๆ น่ารักๆคนนั้นน่ะ ลุกขึ้นยืนสิ๊”
เหมือนพี่ยุนฮยองจะชี้มาทางผมเลยว่ะ หรือว่าจะเป็นไอ้ดงฮยอก
“ผมหรอครับ” ดงฮยอกเลิกคิ้วพลางชี้ตัวเอง
“ใช่ เรานั่นแหละ”
“เอ่อ.....ผม เอ่อ...ผมชื่อคิมดงฮยอกครับ เอ่อ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้ว สวัสดีครับ”
เดี๋ยวๆ คือมึงพูดแค่เนี้ย?
“นี่คำใบ้พี่รหัสน้องดงฮยอกนะครับ รับไปสิ” พี่ยุนฮยองยื่นกระดาษที่พับหลายๆทบ จนเป็นกระดาษใบเล็กๆ ส่งให้ดงฮยอก
ไอ้ดงฮยอกนั่งลงก่อนจะคลี่กระดาษใบนั้นมาอ่าน
“ต่อไปน้องที่นั่งข้างๆน้องดงฮยอกน่ะ ลุกขึ้นสิ”
ข้างๆดงฮยอกนี่กูป่ะวะ แต่พอมาคิดๆดูแล้ว ผมกับไอ้ดงฮยอกนั่งด้วยกันแค่สองคน
คงจะเป็นกูละล่ะ...
“ลุกสิฮันบิน” พี่จินฮวานบอกผม
อ้อ ผมลืมบอกไปรึเปล่าว่าห้องพี่จินฮวานเป็นห้องพี่รหัสผม
แล้วตอนนี้ห้องพี่จินฮวานก็ยืนดูพวกเราอยู่
“คิมฮันบินครับ สวัสดีครับ”
โอ้โห มึงพูดน้อยกว่าดงฮยอกอีกครับฮันบิน
“รับคำใบ้ไปฮันบิน” พี่ยุนฮยอง (อีกแล้ว) ยื่นกระดาษมาให้ผม ผมรับมันมาก่อนจะนั่งลงข้างๆดงฮยอกแล้วเปิดอ่าน
‘ฮ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
บั่บพี่ก็หล่อที่สุดในห้องอะ หน้าตาดี๊ดี หุ่นดี๊ดี ชีวิตดี๊ดี หาพี่ให้เจอนะจ๊ะน้องฮันบินของพี่’
เฮอะ
อย่าให้กูรู้นะใครเป็นพี่รหัส กูจะโยนมันเข้ากองไฟ เผาแม่งให้ตัวเกรียมเลย
แล้วนี่จะหาพี่รหัสเจอม๊ายยยยยยยยยยยยย
“ทำไมมึงทำหน้าเครียดแบบนั้นอะพี่”
ดงฮยอกหันมาเท้าคางถามผม
“มึงดูพี่รหัสให้คำใบ้กูมาดิ โห้ไอ้เหี้ ย ชาติหน้ากูก็หาไม่เจอหรอก”
ผมยื่นกระดาษที่เพิ่งได้มาเมื่อครู่ให้ดงฮยอกอ่าน มันหัวเราะลั่นก่อนจะหันมาบอกผม
“ฮ่าาๆ พี่ยังไม่เห็นคำใบ้ที่พี่รหัสกูให้กูมาสินะ ส้นตีนกว่าพี่รหัสพี่เยอะ”
มันยื่นกระดาษของมันมาให้ผมอ่าน
ไหน..ยังจะมีอะไรส้นตีนกว่าพี่รหัสกูอีกหรอ
‘1.น่ารัก 2. น่ารัก พันเจ็ดก็ต้องน่ารัก’
อืมมมม ส้นตีน .... ส้นตีนจริงๆด้วย
ฟรัคคคคยูววววววววววว
“แล้วมึงจะหาเจอหรอ” ผมถามมัน เพราะถ้าเป็นผม ผมคงหาไม่เจอหรอก และไม่คิดจะหาด้วย
บ้าจริงๆ ฮันบินรับไม่ไดดดดดดดดด้
“โถ่ คนอย่างคิมดงฮยอก กูหาเจออยู่แล้วแหละพี่ ห่วงตัวพี่เองเถอะ ชาตินี้พี่จะหาเจอมั้ย”
จ้าาา พ่อคนเก่งงงงงงงงงง
มึงไปตามหาพันเจ็ดก็ต้องน่ารักของมึงไปเลยจ้า
กูขอให้มึงหาพี่รหัสไม่เจอ
สาธุแรงๆ
“เอาล่ะครับ พี่ให้เวลาน้อง 2 อาทิตย์ ภายใน 2 อาทิตย์นี้ น้องๆต้องตามหาพี่รหัสของตัวเองให้เจอ ถ้าไม่เจอ พี่จะทำโทษพวกน้องๆ แต่จะทำโทษอะไรพี่จะยังไม่บอกตอนนี้ ส่วนพวกพี่ๆ ถ้าพวกมึงไม่เทคแคร์น้องรหัส กูก็จะทำโทษพวกมึงเช่นกันนะครับ เข้าใจที่พี่ยุนฮยองสุดหล่อที่เป็นหน้าตาของโรงเรียนพูดแล้วใช่ไหมครับ โอเคครับกลับบ้านได้”
กูจะตั้งเพจแอนตี้พี่ยุนฮยอง โทษฐานหลงตัวเอง
แล้วกูก็จะตั้งเพจแอนตี้พี่รหัสกู โทษฐานกวนส้นตีนรุ่นน้อง
กูจะระดมคนมากดไลค์เพจแอนตี้ มึงไม่รอดแน่พี่รหัส วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ
กูจะรีบหาพี่รหัสให้เจอ แล้วกูจะเอายาพิษใส่ในน้ำให้มันแดก มันจะต้องได้รับผลกรรมที่มากวนส้นตีนคนอย่างคิมฮันบิน เฮอะ!
วันนี้ไอ้พวกพี่ประธานนักเรียนนัดห้องผมให้เอาคำใบ้พี่รหัสมาให้น้องรหัสตรงโดม นัดที่อื่นไม่ได้หรอฟร๊ะะะ ร้อนก็ร้อนนนนน
ผมลงมาตรงโดมก่อนจะเจอพวกพี่ประธานนักเรียนที่ยืนรอพวกเราอยู่ก่อนแล้ว
“ว่าไงมึง มีน้องรหัสแล้วอะดิ” ไอ้พี่มิโนเดินมาหาผม อ้อ มันเป็นพี่รหัสผมเองแหละครับ แล้วตอนนี้มันก็เป็นรองประธานนักเรียนด้วย โธ่ อยากรู้มากว่าใครให้มันเป็น โรงเรียนมันก็มาสาย การบ้านมันก็ไม่ค่อยส่ง เล่นแม่งแต่เกมทั้งวัน ล่าสุดนี่มาเต๊าะเด็กห้องผมด้วย
“เออพี่ อยากรู้ป้ะว่าใครเป็นน้องรหัสกู”
“ก็ไม่ได้อยากรู้เท่าไรอะนะ ว่าแต่ใครอะ แล้วหน้าตาเป็นไง น่ารักป้ะ มีเบอร์ มีไลน์ มีคาทกน้องเขามั้ย”
มึงถามมาขนาดนี้ ไม่ถามด้วยเลยล่ะว่าวันนี้น้องเขาใส่กางเกงในสีอะไร
“ไม่มีเหี้ ยไรทั้งนั้นแหละ เออแต่มีไลน์ ชื่อคิมฮันบิน พี่รู้จักป้ะ”
พี่มิโนทำท่านึกอยู่สักพักก็พูดขึ้นมา
“อ้อออออออ ใช่คนนั้นป้ะ”
“อะไร คนไหน”
“คนนั้นไง” ใครวะ มันหมายถึงใคร
“ใครวะ คนไหน”
“ไม่รู้ กูพูดไปงั้นแหละ กูไม่รู้จักหรอก”
................................
โถถถถถถ ชีวิตมึงนี่นอกจากตัวดำแล้วยังทำตัวกวนส้นตีนอีกนะ
มิโนนี่มันมิโนจริงๆ
“เออบ๊อบบี้”
“อะไรอีกอะ”
“แล้วน้องแทฮยอนคนสวยของกูอยู่ไหนอะ”
ใช่ครับ พี่มินโนมันกำลังตามจีบแทฮยอนอยู่ กูจะบอกว่า แม่งไม่รู้ฤทธิ์นัมแทฮยอนซะแล้ว ใครมาจีบมันแต่ละคนนะ ต้องร้องไห้กลับไปทุกราย นัมแทฮยอนเป็นคนปากจัดมว้ากกกก ก็ไม่รู้ว่าชาตินี้มันจะมีแฟนกับเขารึเปล่า
“พี่ กูบอกพี่ตรงๆนะ พี่ไปเต๊าะคนอื่นเถอะ ไอ้แทฮยอนมันไม่เล่นด้วยหรอกนะ ปากมันหมาด้วย”
“โธ่บ๊อบบี้ มึงจะหาคนคิ้วตกแบบนี้ได้ที่ไหนอีกวะ ไม่มีแล้ว คิ้วตกผมดกดำสเปคพี่มิโนเลย พี่มิโนช๊อบชอบ”
เออ ขอให้มึงโดนแทฮยอนด่าจนร้องไห้ขี้มูกโป่ง แล้วมึงจะต้องร้องไห้ไปฟ้องแม่
-___________________-
พวกผมกับพวกพี่ประธานนักเรียนนั่งรอห้องน้องรหัสได้สักพัก ห้องน้องรหัสก็ทยอยกันมานั่ง ว่าแต่น้องฮันบินอยู่ไหน....
ผมมองหาน้องรหัสตัวเองสักพัก ก็เจอเจ้าตัวกำลังยืนคุยกับจินฮวานอยู่ สีหน้าดูมีความสุขดีนิ
ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า ถ้าได้อ่านคำใบ้ผมแล้ว จะยังยิ้มแบบนี้อยู่รึเปล่า กร้ากกก
"น้องๆคงรู้ใช่มั้ย วันนี้พี่เรียกมาทำอะไร" หลังจากน้องมาครบแล้ว พี่ยุนฮยองก็พูดกับน้อง
"วันนี้พี่จะเอาคำใบ้พี่รหัสมาให้น้องๆนะครับ เดี๋ยวพี่จะเรียกทีละคน แล้วลุกขึ้นแนะนำตัว โอเคนะครับ"
ผมเห็นฮันบินทำหน้าเบื่อโลกพลางใช้มือพัดหน้าตัวเอง
น้องฮันบินร้อนใช่มั้ยครับ
กูก็ร้อนเหมือนกันครับ
ฉะนั้นน้องทนไปนะครับ เพราะกูก็ทนเหมือนกันครับ
"น้องตาตี่ๆ น่ารักๆคนนั้นน่ะ ลุกขึ้นยืนสิ๊”
พี่ยุนฮยองชี้น้องคนที่นั่งข้างๆฮันบิน เจ้าตัวสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะยืนขึ้น
“เอ่อ.....ผม เอ่อ...ผมชื่อคิมดงฮยอกครับ เอ่อ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้ว สวัสดีครับ”
“นี่คำใบ้พี่รหัสน้องดงฮยอกนะครับ รับไปสิ” พี่ยุนฮยองยื่นกระดาษให้น้องที่ชื่อดงฮยอก
พี่ยุนฮยองครับ เรียกน้องกูสักที เห็นหน้าน้องกูมั้ย =______= หงิกจนไม่รู้จะหงิกไงแล้ว
“ต่อไปน้องที่นั่งข้างๆน้องดงฮยอกน่ะ ลุกขึ้นสิ”
ฮันบินหันซ้ายหันขวา ก่อนจินฮวานจะเรียกให้ฮันบินยืนขึ้น เจ้าตัวถึงจะยืน
“คิมฮันบินครับ สวัสดีครับ”
โอ้โหอะไรวะ พูดแค่เนี้ยะ
“คนนี้ป้ะ น้องรหัสมึง” ไอ้พี่มิโน (โผล่มาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ -___-) หันมาถามผม
“เออใช่” ผมตอบมันไป
“น่ารักใช่ย่อยเลยนี่หว่า แต่สู้น้องแทฮยอนของกูไม่ได้หรอกบอกเลย”
เอาเข้าไป ชมกันเข้าไป กูละเอือมจริงๆ
“กูขอให้แทฮยอนไม่รับรักมึงพี่มิโน"
“ไม่มีวันนั้นหรอกเหยิน นี่เมื่อกี้กูไปหาน้องเขามา มึงรู้ป้ะเขาพูดกับกูด้วย กูนี่บั่บใจเต้นตึกตักๆเลยเอ๊าะ” มันพูดไปพลางจับหน้าอกข้างซ้ายไป กูว่ามันต้องโดนของแน่เลย
“อะไร มันพูดว่าอะไร”
“น้องแทฮยอนพูดว่า ‘เรารู้จักกันหรอ’ กูว่าน้องเขาต้องอยากรู้จักกูแน่เลยๆเลยเหยิน”
นี่มึงโง่หรือมึงโง่เนี่ยพี่มิโนนนนน กูอยากด่ามึงจริงๆ
“อะไรของพี่วะ มันอยากรู้จักพี่ตรงไหน"
-_____-
“มึงไม่รู้อะไรเหยิน มึงมันไม่รู้จักความรักดีพอ มึงเลยไม่รู้ เออแล้วรู้ป้ะกูตอบเขาไปว่าอะไร”
“กูไม่อยากฟัง”
“กูจะให้มึงฟัง กูตอบไปว่า 'สงสัยเราคงเจอกันในความฝันมั้งครับ' โอ้โห เขินเหี้ ยๆเลย”
ไม่รู้สิ ถ้ากูเป็นแทฮยอน กูคงไม่ยืนอยู่เฉยๆแน่ อย่างน้อยรองเท้าข้างนึงของกูต้องอยู่บนหน้าไอ้พี่มิโน
“แล้วมันตอบว่าอะไร”
“ ’ปัญญาอ่อน’ คือมึงรู้ป้ะ แม่กูสอนว่า ผู้หญิงด่าเท่ากับผู้หญิงรัก กูนี่เขินลำไส้บิดเลย”
“แทฮยอนมันใช่ผู้หญิงมั้ยพี่มิโน กูถามมึงหน่อย -_____-“
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงเว้ย กูไม่เคยเห็นใคร ด่าคำว่า ปัญญาอ่อน ได้น่ารักเท่าน้องแทฮยอนแล้วบ๊อบบี้”
เชิญมึงเชิญญญญญ
เชิญไปไกลๆตีนกูเลยยยยยยยยยยยยย
โง่ชิบหายยยยย เขาด่าคือเขาด่า มาร้งมารักเหี้ ยไร
ปล่อยมันไว้ตรงนั้นครับ มาเข้าเรื่องน้องฮันบินต่อ
ผมเห็นน้องฮันบินคลี่กระดาษ(ที่ผมเขียน)ไปอ่าน ก่อนจะทำหน้าหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมล้านเท่า
บอกตรงๆว่าเห็นแบบนั้นแล้วสะใจ กร้ากกกก
เวลาเห็นฮันบินหงุดหงิดเพราะผมแล้วรู้สึกดีมากเลยครับ
จะทำให้น้องฮันบินหงุดหงิดทุกวันได้ คอยดู
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก
ความคิดเห็น