คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 【 002 】
002
เช้าวันจันทร์ อากาศที่แสนจะดีขนาดนี้ เหมาะแก่การนอนอยู่บ้านมากๆเลยนะครับว่ามั้ย
แต่ช่างเหอะ ผมจะบ่นทำไมวะ ในเมื่อก็ไม่ค่อยเรียนอยู่แล้ว #อ้าว #อย่าทำตามนะจ๊ะ
แต่ถึงผมจะพูดแบบนั้น ผมก็สอบได้คะแนนดีตลอดนะ ถึงเวลาเล่นผมก็เล่น ถึงเวลาเรียนผมก็เล่น (เอิ่มมม พูดไมวะ) สงสัยพระเจ้าช่วยผมไว้แน่ๆ พระเจ้าคงเห็นว่าหน้าตาผมก็หล่อเหลาขนาดนี้ ก็ต้องเรียนเก่งด้วย โอ้โห รู้ใจผมจริงๆเลยครับพระเจ้า รักส์เลยยยยย
ผมแม่งพูดมากเนอะ เอาเป็นว่าผมกำลังจะมีน้องรหัสแหละ ถามว่าดีใจมั้ย ผมคงตอบได้ว่า เฉยๆ
แต่ก็แอบตื่นเต้นนิดหน่อยแฮะ...
“ไอ้บ๊อบบี้ มาจับฉลาก” ไอ้หัวหน้าห้องคิ้วตกตะโกนเรียกผมมาจับฉลากชื่อน้องรหัส พลางเขย่ากล่องฉลากไปมา
ที่บอกว่าเฉยๆเมื่อกี้ขอถอนคำพูดได้มั้ย
ตอนนี้โคตรตื่นเต้นเลย
สาธุๆ ขอให้ได้น้องรหัสน่ารักกกกกกกกก
ผมค่อยๆหย่อนมือลงไปในกล่องฉลาก พลางคนเศษกระดาษในนั้น ก่อนจะหยิบมันขึ้นมา 1 ใบ
‘คิมฮันบิน’
ห้ะะะะะะะะ
ใครวะ
แต่เดี๋ยวนะ
กูว่าชื่อแม่งคุ้นๆ
หวังว่าคงไม่ใช่....
“บ๊อบบี้” ผมหันไปตามเสียงเรียก
“ว่าไงจินฮวาน”
“จับได้ใครหรอ?”
“คิมฮันบิน นายว่าชื่อมันคุ้นๆปะวะ”
“คิมฮะ...ห้ะะะะะะะ นายจับได้ฮันบินหรอ?”
จินฮวานถึงกับตาโตก่อนจะหยิบเศษกระดาษที่ผมเพิ่งจับได้เมื่อครู่ไปดู
เออแล้วทำไมจินฮวานต้องตกใจขนาดนั้นด้วยวะ
ว่าแต่ฮันบินนี่คือใครนะ เหมือนจะเคยรู้จัก
“ชื่อคุ้นจริงๆนะ” ผมยังคงไม่รู้ว่าเด็กฮันบินอะไรนี่คือใครแล้วทำไมจินฮวานถึงทำท่าตกใจขนาดนั้น
“จะไม่คุ้นได้ยังไงเล่า ก็น้องที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้านายเวลาเจอนายไงล่ะ”
ไอ้คนไม่ชอบขี้หน้าผมก็เยอะอะนะ
แบบว่าผมมันหล่ออะ
คนอื่นเลยหมั่นไส้อะไรงี้
“อ๋อ .. ใครวะ”
“ก็คิมฮันบินที่อยู่คอนโดเดียวกับฉันไง ที่มาโรงเรียนด้วยกันทุกวันน่ะ”
อย่าบอกนะว่า...
“นายเจอหน้าฮันบินทุกวันเลยนะ จำไม่ได้หรอ?”
ดะ...เด็กนั่น....
ชื่อฮันบินหรอ...
ว้าววว ได้น้องรหัสที่ไม่ชอบขี้หน้าผมซะด้วย
ว้าววว โคตรน่าแกล้งอะ
ว้าววว นี่ถ้าเด็กนั่นรู้ว่าผมเป็นพี่รหัสจะเป็นยังไงนะ
อู้วววว แค่คิดด็สนุกแล้วเอ๊าะ
แล้วเจอกันนะจ๊ะน้องฮันบินของพี่บ๊อบ J
พักกลางวัน
“เห้ยคิ้วตก” ผมเดินไปหาหัวหน้าห้องที่ตอนนี้มันหอบขนมอะไรไม่รู้เเยอะแยะไปหมด
“กูมีชื่อครับไอ้เหยิน”
“กูก็มีชื่อเหมือนกันครับ ไหนเรียกชื่อกูเพราะๆสิ๊”
“ไอ้เหี้ ยยยยยบ๊อบบี้ มีไร เรียกกูไม”
“ไอ้ห่ าาแทฮยอน กูฝากเอาขนมไปให้น้องรหัสหน่อย” ผมยื่นขนมที่มีโพสอิทติดอยู่หน้ากล่องให้แทฮยอนไป
“น้องรหัสมึงคือใครอะ แล้วนี่อะร่ะ มีแปะโพสอิทให้น้องด้วยหรอ ไหนดูซิเขียนว่าอะไร”
“เสือกน่า รีบเอาไปให้น้องกู แล้วก็ไม่ต้องพูดเหี้ ยยยไรทั้งสิ้น บอกน้องเขาแค่ว่าพี่รหัสฝากมาให้ เข้าใจ๊?"
“สั่งจังเลยยยย เพื่อนรึพ่อวะเนี้ย”
“จินฮวาน”
“...........”
“ขอไลน์น้องฮันบินหน่อย J”
“คนไหนชื่อฮันบิน”
“ผมครับ” จู่ๆมีรุ่นพี่คนนึงเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะเรียกชื่อผมพลางทำท่ามองหาใครสักคน
“เราใช่มั้ยฮันบิน? อะ พี่รหัสเราฝากมาให้” รุ่นพี่คนนั้นเดินมาที่โต๊ะผม ก่อนจะยื่นขนมมาให้แล้วเดินออกนอกห้องไป
“หู้วไรวะ ได้ขนมละ? แบ่งมั่งดิ” ไอ้ดงฮยอกทำท่าแบมือเหมือนขอเงินแม่ เอิ่ม กูไม่ใช่แม่มึงไง...
“ดูปากพี่ฮันบินนะจ๊ะ ไม่! ให้! แดก!”
“โห่พี่ พี่คิดดูนะ ถ้าพี่ไม่แบ่งกู กูก็จะหิว พอกูหิวใช่ปะ กูก็จะปวดท้อง พอกูปวดท้องแล้วไงต่อรู้ป้ะพี่ กูก็จะทรมาน กูอาจจะต้องเข้าโรงพยาบาล แล้วกูก็จะทำงานไม่ได้ พอกูทำงานไม่ได้ พี่ก็จะไม่มีใครให้ลอกไง พอพี่ไม่มีใครให้ลอก พี่ก็จะทำข้อสอบไม่ได้ พอทำไม่ได้พี่ก็จะสอบตก พอสอบตกแม่พี่ก็จะด่าพี่ พอแม่พี่ด่าพี่ พี่อาจจะคิดสั้นฆ่าตัวตายได้เลยนะเว้ย” มึงร่ายยาวขนาดนี้ไปเป็นแร็พเปอร์แทนกูเลยมั้ย
-_____________-
แค่กูไม่แบ่งขนมให้มันกิน กูอาจจะต้องฆ่าตัวตายเพราะโดนแม่ด่าก็ได้...
แต่กูไม่เห็นว่าแม่งจะเกี่ยวข้องกันเลย ฟรั คคคคคคคค
“ก็อยากให้แดกอะนะ แต่กูให้มึงไม่ได้ เพราะรสช็อคโกแลตรสโปรดกู”
ว่าแต่พี่รู้ได้ยังไงนะว่าผมชอบกินช็อคโกแลต...
หรือว่าพี่รหัสผมจะเป็นพี่จินฮวาน????
ต้องใช่แน่ๆ มีไม่กี่คนหรอกที่รู้ว่าผมชอบกินช็อคโกแลตแล้วหนึ่งในนั้นก็คือพี่จินฮวาน..
แต่โพสอิทที่แปะอยู่หน้ากล่องนี่สีแสบตาไปนะ
แต่เดียว นี่ใช้อะไรเขียน เหมือนไม่ใช่ลายมือพี่จินฮวานเลย.... ลายมือนี่ไม่น่าอยู่ม.5ได้เลยนะ .. แล้วกูจะอ่านออกมั้ยเนี้ยะ
‘อาหารปลาต้องซากุระ
แต่รักนะคะต้องซารางเฮโยวววววว’
.................................
กูรู้สึกได้ถึงอาการคลื่นไส้
รู้สึกอยากอ้วก
ทำไมแม่งเสี่ยว
เสี่ยวชิบหาย....
พี่จินฮวานเป็นคนเสี่ยวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร
ตื๊ดดดดด~~~
“มีคนส่งไลน์มาหามึงอะพี่” ไอ้ดงฮยอกสะกิดผมก่อนจะหันไปทำงานต่อ
ผมปลดล็อคโทรศัพท์ ก่อนจะรีบเข้าแอพพลิเคชั่นสีเขียว พี่จินฮวานต้องส่งไลน์มาหาผมแน่เลย
พี่รหัสน้องฮันบิน <3: ฮ๊ายยยยน้องรหัส
‘HanBinKim: พี่จินฮวานหรอ?
พี่รหัสน้องฮันบิน <3: ใจคอน้องฮันบินจะไม่คิดว่าเป็นคนอื่นนอกจากจินฮวานบ้างหรอจ๊ะ?
‘HanBinKim: แล้วพี่เป็นใครอะ
พี่รหัสน้องฮันบิน <3: พี่ว่าพี่ก็เป็นคนนะ
ฟรัคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคยูวววววว
‘HanBinKim: ด่าพี่ว่ากวนตีนได้แม้ะ
พี่รหัสน้องฮันบิน <3: ด่าพี่ว่าเหี้ ยยก็ยอมจ้ะวินาทีนี้
กวนส้นตีนขนาดนี้ไม่น่าจะใช่พี่จินฮวานหรอกมั้ง
‘HanBinKim: แล้วพี่ชื่ออะไร?
พี่รหัสน้องฮันบิน <3: that’s no no ไม่เอาไม่หลอกถาม เดี๋ยวเผลอบอก
‘HanBinKim: เอ้าแล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าพี่รหัสผมคือใครอะ
พี่รหัสน้องฮันบิน <3: เดี๋ยวเอาคำใบ้ไปให้ ไม่ต้องกลัว เออจะพูดกู มึงกับพี่ก็ได้นะ ไม่ถือ
‘HanBinKim: จะดีหรอมึง อุ่ย พี่...
พี่รหัสน้องฮันบิน <3: แหม กวนตีนขนาดนี้เดี๋ยวจับกดน้ำเลยนะจ๊ะ
“มึงคุยกับใครอะพี่ฮันบิน” ไอ้ดงฮยอกชะโงกหน้ามาดูข้อความในโทรศัพท์ผม
“มีใครเคยบอกมึงมั้ยว่าทำแบบนี้เขาเรียกว่า ไม่มีมารยาท”
“พี่ก็รู้ว่ากูหน้าด้าน”
“กูคุยกับพี่รหัส”
“หู้วววว มีไลน์กันละหรอ ไม่ธรรมดา อื้อหือ ไม่ธรรมดา ไม่ธรรมดา โอ้โห้ ไม่ธรรมดา”
เอ่อเพลงมึงนี่บ่งบอกอายุมาก..
“กูก็ลืมถามพี่รหัสว่าได้ไลน์กูมาจากไหน”
“เอ้า ถามดิ่”
“เอ้า ไม่เสือกดิ่”
“เอ้า จะเสือกดิ่”
ยอมครับยอม ยอมคนอย่างมึงเลยยยยย
กูไม่น่ามานั่งข้างมึงเลย...
ไอ้เหี้ ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ความคิดเห็น