คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 【 001 】
ใครเป็นคนสั่งให้โรงเรียนเข้า 8 โมง?
1. รู้มั้ย...ว่ากูต้องตื่นเช้าขนาดไหน
2. รู้มั้ย...ว่ากูต้องรีบขนาดไหน
3. รู้มั้ย...ว่ากูง่วง
.
.
.
.
.
.
.
100. รู้มั้ย...ว่ากูง่วง
จนถึงตอนนี้ก็ยังง่วงครับ =______=
โอ้ยยยยยยยย ผมล่ะเกลียดการตื่นเช้าไปโรงเรียนโคตรๆ
ถ้าไม่ติดว่าไปโรงเรียนแล้วจะได้เจอใครบางคนนะ ไม่แหกขี้ตาตื่นเช้าขนาดนี้หรอกจริงๆ
และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ผมมาหยุดอยู่หน้าห้อง 'ใครบางคน' ที่ผมพูดถึงอยู่ล่ะ
ก๊อกๆ~
"เสร็จรึยัง รอยู่หน้าห้องแล้วนะ"
เพียงเสี้ยวนาที คนในห้องก็ตอบกลับมา
"เสร็จแล้วๆ กำลังออกไป"
"รอนานมากมั้ยฮันบิน" 'เค้า' หันมาถามผมพลางจัดระเบียบเสื้อตัวเอง
"ไม่หรอกจินฮวาน ผมเดินมาถึงหน้าห้องพี่ก็เคาะประตูเลย"
“อ๋อ งั้นรีบไปโรงเรียนกัน เดี๋ยวไม่ทัน”
ไม่รู้สิ...ผมอยากหยุดเวลาตอนนี้จัง ตอนที่มีผมกับพี่จินฮวานตรงนี้ บอกตรงๆว่า
โคตรมีความสุข ถ้าไม่ติด.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
มัน
.
.
.
.
.
.
.
.
“เฮ้ยจีนาน มาโรงเรียนแล้วหรอวะ” จริงๆคือมันไม่ได้พูดอย่างเดียว มันเดินมาแทรกลางระหว่างผมกับพี่จินฮวานด้วย แถมยังกอดคอพี่เค้าอีก แม่ง!!!
“ตาบอดหรอบ๊อบบี้” พี่จินฮวานพูดติดตลก ก่อนจะหันมาบอกผม
“เจอกันเลิกเรียนนะฮันบิน”
“บัยส์” ไอ้พี่บ๊อบบี้หันมาบอกลาผม แล้วมันก็กอดคอพี่จินฮวานเดินขึ้นห้องเรียนไป
“ไปไหนก็ไปมึงอะ” เอ่อ...หมายถึงไอ้พี่บ๊อบบี้อะนะ
ผมไม่ชอบมันเลย ทุกครั้งที่ผมอยู่กับพี่จินฮวานต้องมีไอ้พี่บ๊อบบี้ตลอด แม่งโผล่มาจากไหนไม่รู้ ยกตัวอย่างเช่นเหตุการณ์เมื่อครู่
-_______-
จะเป็นมารหัวใจกันไปถึงไหนฟร๊ะะะะะะ
สักวันจะเอาค้อนไปทุบฟันหน้ามันให้ยุบไปเลย !!!
หงุดหงิด x10000000000000000000
“หงุดหงิดโว้ยยยยยยย” ไม่รู้ว่าเดินหงุดหงิดมาถึงห้องเรียนตั้งแต่เมื่อไร แต่ช่างเถอะ ไม่ค่อยมีอารมณ์จะเรียนแล้ว
“มึงจะตะโกนทำไมพี่ฮันบิน!!” เพื่อนร่วมห้อง อ่า..จริงๆมันก็ไม่เชิงเพื่อนหรอกครับ เด็กคนนี้มันอายุน้อยกว่าผมปีนึง แต่เพราะมันฉลาด อาจารย์ก็เลยเลื่อนให้มันมาอยู่ ม.4 เท่าผม
“กูหงุดหงิด”
“กูถามว่ามึงตะโกนทำไม ไม่ใช่ถามว่ามึงเป็นอะไร โง่จังพี่” นี่ถ้าไม่ติดว่ามันให้ลอกการบ้านกับทำงานให้ผมบ่อยๆนะ ได้ถีบมันไปยันดาวพุธแล้ว
“นี่กูยังเป็นพี่มึงอยู่ป้ะเนี้ยดงฮยอก”
“จริงๆมึงก็คือพี่ แต่มึงแค่ทำตัวไม่เหมือนพี่เท่านั้นแหละพี่ฮันบินที่เคารพรักกส์” กระโดดเตะปากมันให้ฟันร่วงหมดซี่คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ปากดีจริงๆ
“ว่างนักใช่มั้ยมึงอะ เอาไป เอาการบ้านกูไปทำเลย” ผมหยิบสมุดเล่มบางๆที่เขียนหน้าปกไว้ว่า ‘การบ้าน’ โยนใส่หน้ามัน
“การบ้านก็ไม่ทำเอง แล้วทำไมมึงสอบได้ท็อป 5 ตลอดเลยวะพี่” มันเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะเงยหน้ามาถามผม
“ไม่รู้ สงสัยกูเก่ง”
“ถุ้ย!....เออพี่ เห็นหัวหน้าห้องบอกว่า อาทิตย์หน้าจะเล่นพี่รหัสน้องรหัสกันอะ ผมตื่นเต้นว่ะพี่ คือผมจะมีพี่รหัสแล้วอะพี่ๆๆๆๆๆๆๆ” มันพูดไปเขย่าแขนผมไป เอ่อ การบ้านกูๆ ทำให้กูก่อนเร้ววววว เดี๋ยวโดนหักคะแนน...
“กูไม่อยากเล่น” ผมพูดจริงๆนะ ผมไม่เข้าใจว่าจะเล่นไปทำไม แล้วถ้าผมได้พี่รหัสที่ไม่เคยเทคแคร์ผมเลย ผมคงเฟลน่าดู ไม่เอาอะ ไม่อยากเล่น..
ไม่อยากเล่น...!
กูหงุดหงิดอีกแล้ว โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
______________
ฮ๊ายยย
ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อย แหะๆ
ไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ;____;
ขอบคุณค่ะ 
ความคิดเห็น