คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หวนคืนและพบเจอ
บทที่1
“พักก่อนเถอะครับคุณกียุล”ชายวัยกลางคนตะโกนเรียกชายหนุ่ยที่ทำงานกลางแดดจ้าอย่างขะมักเขม้น
“ครับ”ชายหนุ่มเจ้าของนามขานรับและเดินเข้ามาหลบแดดร้อนใต้ต้นไม้ใหม่ที่เกือบจะโดนถอนแต่โชคดีที่รุ่นพี่จากหน่วยพิเศษห้ามไว้ทันและไดนำำต้นอ่อนไปเพาะไว้ด้วย
ตึก ตึก
เสียงรองเท้าผ้าใบกระทบพื้นดินชายหนุ่มต่างวัยทั้ง2หันไป
“ทิวาไม่ไปประชุมหรอ”ชายวัยกลางคนเอ่ยพลางเข้าไปกอดคอ
“พี่นัดอะ ทิวาประชุมเสร็จแล้วค่ะ อ้าว กียุล”ทิวาหันมาโบกมือให้เพื่อนเก่า ทิวาเปลี่ยนไปจนกียุลเองเกือบจำไม่ได้ ผมยาวถูกตัดเหลือถึงแค่กลางหลัง(เมื่อก่อนถึงเข่า) ส่วนสูงเพิ่มมากจนเธอสูงเท่าเขา(ไม่เพิ่มก็แคระสิลูก) ผิวพรรณดูมีน้ำมีนวลขึ้นและดูจะเรียบร้อยขึ้นจากลิงกังคนนั้นตอนนี้เธอเปลี่ยนไปมาก(ความตะกละยังเท่าเดิม[หรือเปล่า])
“ไง ไม่ได้เจอกันนานนะ”กียุลพยายามทำตัวให้ปรกติแม้หัวใจจะเต้นแรงจนกลัวทิวาจะได้ยิน
“1..2..1..2..”เสียงของเจ้าหน้าที่ฝึกหัดดังก้องไปเท่า
“พักได้ 10นาทีพอนะ”หนุ่มชาวอิตาลีตะโกนให้เหล่าลูกศิษย์ได้ยิน
“อาจารดันเต้ครับ อาจารจากหน่วยพิเศษมาแล้วครับ”อ้อ จริงสิลืมบอกไปวันนี้จะมีอาจารสาวสุดสวย(โหด)จากหน่วยงานพิเศษมาช่วยดันเต้ฝึกเพื่อปรับสภาพเหล่าลูกศิษย์เจ้าสำอาง
“ครับ คุณนาซิสซ่า”ดันเต้ตะโกน สุภาพสตรีเบื้องหน้าคือนาซิสซ่า เลเฟบเวอร์ครูฝึกจากหน่วยงานพิเศษที่ขึ้นชื่อว่ากำหลาบลูกศิษย์ได้ด้วยวิธีที่อ่อนโยน แต่ถ้าคนไหนทำอาจารฟิวขาดก็บอกลาโลกได้เลย
“ไง ดันเต้ไม่ได้เจอกันนานนะ”นาซิสซ่าฉีกยิ้มหวานให้อย่างอ่อนโยนลูกศิษย์ทั้งหลายมองกันตาค้างแต่มื่อดวงตาคู่สวยก็ตวัดไปมอง ลูกศิษย์แทบจะหันกลับทันทีเพราะในวันแรกที่เข้ามาเธอคือครูฝึกชั่วคราวก่อนดันเต้
“อาจาร”ชายคนที่พานาซิสซ่าเข้ามาทักเพราะกลัวจะทำให้ลูกศิษย์กลัวแบบตอนฝึกใหม่ๆ(ก็มันดื่อกันเองหนิ)
ก็อก ก๊อก
“เชิญครับ”หนุ่มรัสเซียร่างสูงเอ่ยปาก
“สวัสดีจ้ะ อเล็กเซ่”สาวร่างสูงชาวอังกฤษโบกมือให้อดีตเพื่อนชายพร้อมด้วยรอยยิ้มสดใส
ภาพที่อเล็กเซ่เห็น
สาวร่างสูงที่คุ้นเคยเดินเข้ามาพร้อมโบกมือให้เขารอยยิ้มที่แสนคุ้นเคย ผมสีฟ้ายาวถึงเอวมีไฮไลต์สีเหลืองที่ปลายผม ดวงตาสีฟ้าสวยน่ารัก ริมฝีปากบอบบาง เสียงของเธอทำให้เค้านึกได้ว่าเธอคือ.....
“คุณโรซารี่0.0”อเล็กเซ่เบิกตาโพลง ก่อนจะยิ้มให้”คิดถึงจังเลย”อเล็กเซ่เดินเข้ามาส่วนสูงของเขาไม่ว่ากี่ปีผ่านไปก็ตัวเล็กกว่าโรซารี่อยู่ดีสินะ
“ไอว่าตรงนี้ก็ปรกติดีนิ”หนุ่มอเมริกาเดินทบทวนเอกสารไปมา
“ตรงนี้ต้องแก้ตรงนี้แล้วเปลี่ยนเป็นอันนี้เจ้าค่ะคุณคริสโตเฟอร์”สาวแดนซากุระเดินเข้ามาอธิบายจนเสร์จสรรพ
“โอ้ Yes thank you อ้าว ยูริจัง”คริสโตเฟอร์เบิกตาโต
“ไม่ได้พบกันนานนะเจ้าค่ะ ยินดีที่ได้ทำงานร่วมกันเจ้าค่ะ”ยูริเผยรอยยิ้มสดใสดุจแสงอาทิตย์ยามเช้า(ผลที่ได้0.0 à 0/////0)
“รุ่นพี่ฮอรัสครับ คุณหมอจากหน่วยพิเศษนำเอกสารมาให้ครับ”รุ่นน้องคนหนึ่งเอ่ยหน้าแดงๆ”สวยมาก”รุ่นน้องคนนั้นกระซิบ
“งาน”ชายหนุ่มจากอียิปตีไหล่ก่อนจะหันไปมองตามนิ้วของรุ่นน้อง”คุณเหมยฮัว”
หญิงสาวเบื้องหน้าเขาคือ หยาง เหมยฮัวสาวจีนจอมแก่นที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ผมยาวประบ่าดัดเข้าหารูปหน้าติดกิ๊ฟสีขาวไว้เพื่อไม่ใช่เกะกะ ผิวขาวราวน้ำนม ดวงตาสีมรกตเปล่งประกาย
“สวัสดีน่อ อาฮอรัสไม่ได้เจอกันตั้งนาน”รอยยิ้มของเหมยฮัวส่งผลกระทบต่ออัตตราการเต้นของหัวใจของฮอรัส ซองเอกสารในมือถูกยื่นมาให้ฮอรัสปรับสีหน้าให้เหมือนปรกติรับมายิ้มๆ
(มันมาแล้ว)เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของนางเอก เอ้ย เด็กสาวทั้ง5
ควับ ทั้ง5ที่คุยกับเหล่าอดีตราชาหันไปที่ประตูแล้วพุ่งตัวออกไปแบบไม่รอให้ถาม แล้วเหล่าราชาละจะอยู่ทำไม ตามสิ
ความคิดเห็น