คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Special Part [Meihua-Horus] ชุดนี้มีชุดเดียวในโลกนะขอรับ
Special Part [Meihua-Horus] ชุดนี้มีชุดเดียวในโลกนะขอรับ
*เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังจากตอนที่
7 นะคะ*
ณ
ห้องของเหมยฮัว
"เอ…
หายไปไหนหมดนะน่อ" เหมยฮัวค้นผ้าไหมหลากสีหลายผืนในตู้เก็บผ้าของเธอเอง
แต่ว่าไม่มีผืนที่เธอต้องการซะได้ เหมยฮัวจำได้ว่าเธอเคยเก็บผ้าไหมสีครีมที่ปักกุ๊นทองรอบข้างไว้ในตู้นี้
แต่ตอนนี้มันกลับหายไป
"หาอะไรอยู่เหรอขอรับ?"
ฮอรัสส่งเสียงถามในขณะที่เขานั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับผ้าบนโซฟาในห้องนั่งเล่นซึ่งห่างกับจุดที่เหมยฮัวอยู่พอสมควร
"…" สาวหมวยไม่ตอบเพราะไม่ได้ยินสิ่งที่ฮอรัสถาม
แล้วค้นผ้าไหมจากตู้เก็บผ้าที่มีผ้าไหมเป็นสิบเป็นร้อยผืนจนกองพะเนินแทบจะทับตัวของสาวหมวยมิด
"หาอะไรอยู่เหรอขอรับ!!" ฮอรัสตะโกนถามให้ดังขึ้น
แต่สาวหมวยก็ไม่ได้ยินอยู่ดี
หนุ่มชาวอียิปต์ถอนหายใจกับพฤติกรรมของสาวหมวยที่ดูเหมือนหนูแฮมสเตอร์ตัวเล็กๆกำลังคุ้ยหาของกิน
เขาจึงวางหนังสือลงแล้วเดินไปข้างหลังของเธออย่างเงียบเชียบที่สุด
สาวหมวยที่กำลังหัวหมุนกับการหาผ้าไหมปักกุ๊นทองไม่ได้รู้สึกตัวอะไรเลยว่ามีคนแอบย่องมาจากข้างหลังเงียบๆ
"หาอะไรอยู่เหรอขอรับ?"
คราวนี้หนุ่มอียิปต์ลงเสียงให้หนักแน่นที่สุด เพื่อให้สาวหมวยได้ยิน
แต่ก็ไม่เป็นผล เขาส่ายหัวไปมาพลางนึกในใจว่าเวลาเธอทำอะไรจริงจังก็มักไม่ค่อยสนใจคนอื่นเลย
คิดได้อย่างนั้นความคิดพิเรนท์อยากแกล้งเหมยฮัวจึงผุดขึ้นในหัวของฮอรัส
เขานั่งยองๆลงข้างๆเหมยฮัวแล้วจับแขนของเหมยฮัวทั้งสองข้างแล้วหมุนตัวของหญิงสาวให้เผชิญหน้ากับเขาตรงๆ
"ละ..
ลื้อทำอะไรของลื้อน่ะอาฮอรัส!!" เหมยฮัวตกใจมากที่ใบหน้าของเขากับชายหนุ่มอยู่ใกล้กันมาก
มากจนสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกันได้ ฮอรัสยิ้มพอใจกับผลงานตรงหน้า
ตอนนี้หน้าเหมยฮัวขึ้นสีแดงแปร๊ด
"ก็คุณเหมยฮัวไม่ยอมตอบคำถามกระผม
กระผมถามตั้งหลายรอบแล้วนะขอรับ" ฮอรัสยังไม่ลดระยะห่างของหน้าออกจากหน้าเหมยฮัว
"อ่า
ขอโทษน่อ อั๊วไม่ได้ยิน" เหมยฮัวกล่าวขอโทษแล้วเบือนหน้าไปทางอื่นเพราะเขิน
"หาอะไรอยู่เหรอขอรับ?"
ฮอรัสถามคำถามใส่เหมยฮัว แต่ดวงตาสวยของฮอรัสก็จ้องใบหน้าของสาวหมวยไม่วางตา
"อ่า…"
เหมยฮัวอึกอัก ใจนึงก็อยากบอกๆไปให้จบๆ ไม่อยากอยู่ท่านี้นานมันเขิน
ส่วนอีกใจก็ไม่อยากบอกเพราะเดี๋ยวฮอรัสต้องมาช่วยหาแน่ๆ ไม่อยากรบกวนเขา
"ไม่ตอบเหรอขอรับ"
ฮอรัสบีบแขนเหมยฮัวแรงขึ้น จนสาวหมวยหน้ายู่ เขาโน้มหน้าลงมาให้ใกล้กับหน้าสาวหมวยมากขึ้น
มากขึ้น ระยะห่างเริ่มลดลงเรื่อยๆ 5 เซน 4 เซน 3 เซน 2 เซน 1 เซ..
"อั๊วหาผ้าไหมปักกุ๊นสีทองอยู่น่อ!!!
แล้วลื้อก็เอาหน้าออกไปได้แล้ว!!! >////<" เหมยฮัวดิ้นไปดิ้นมาในอ้อมแขนของฮอรัส
"ไปซื้อกันไหมขอรับ
ผมกำลังหาผ้าใหม่ๆพอดี"
"ก็ได้น่อ"
ฟึบ!
"ไปกันเถอะขอรับ!"
ฮอรัสจับมือเหมยฮัวแล้วใส่สปีดเต็มแรงวิ่งออกจากห้องไป
"เดี๋ยวก่อนน่อ!!
อั๊วยังไม่ได้หยิบกระเป๋าตังงงงงงงงงงงงค์"
ห้าง
Jardin
de Fleurs
ร้านผ้าไหม
โซนเอเชียตะวันออก
"ไม่ได้มาตั้งนานเลยน่อ
ตั้งแต่คลาสพริ้นเซสคราวนั้น" เหมยฮัวเดินนำเข้าไปในร้าน
ฮอรัสก็เดินตามมาติดๆ
"นั่นสิขอรับ"
"สวัสดีจ้ะ
เชิญเลือกผ้าได้ตามสบายเลยนะจ๊ะ" ป้าเจ้าของร้านบอกทั้งสองก่อนจะเดินเข้าไปหลังร้าน
"น่อ/ขอรับ"
ทั้งสองเดินเลือกผ้าด้วยกันอยู่นาน
จนได้ผ้าที่ถูกใจมาคนละผืน แต่ของฮอรัสจะยาวกว่าเหมยฮัวอยู่หลายเท่าตัว ของเหมยฮัวเป็นสีครีม
สีเดียวกับผืนเก่า แต่เพียงไม่มีกุ๊น เหมยฮัวเลยซื้อผ้ากุ๊นสีทองไปปักเพิ่มด้วย
ของฮอรัสเป็นสีเขียวฟ้า ฮอรัสจึงนำผ้าของเหมยฮัวและของตนไปจ่ายเงินให้ พร้อมถือถุงผ้าออกมาจากร้านพร้อมเหมยฮัว
"ขอบคุณน่ออาฮอรัส
อั๊วเกรงใจมากๆเลย เดี๋ยวคืนเงินให้นะพอถึงห้อง"
"ไม่เป็นไรขอรับ
กระผมว่าจะซื้อให้อยู่แล้ว ^^"
"ขอบคุณอีกครั้งน่อ
-////-" เหมยฮัวหน้าแดงนิดๆกับความใจดีและรอยยิ้มอันหล่อเหลาของหนุ่มอียิปต์
"กลับกันเลยมั้ยขอรับ?"
"กลับเลยน่อ
เย็นแล้ว"
ณ
ห้องเหมยฮัว
"อาหารเย็นมาแล้วน่อ~"
เหมยฮัวเดินถือติ่มซำสองเข่งใหญ่ฝีมือของเธอเองออกมาจากห้องครัว
"ขอบคุณขอรับคุณเหมย..ฮั๊ว!? O_O" ฮอรัสที่นั่งตรงโต๊ะกินข้าวหันไปเห็นสาวหมวยถือติ่มซำมาเสิร์ฟ
เขาตกใจมากเพราะไม่คิดว่าเธอจะทำอะไรแบบนี้
"หยุดมองเลยน่อ!
อั๊วก็อายเป็นเหมือนกันนะ >///<"
ฮอรัสมองเหมยฮัวไม่วางตาเพราะตอนนี้สาวหมวยใส่ชุดเมดที่เหมือนกับชุดที่ครูฌาแนตต์ใส่เมื่อวาน
เหมยฮัววางติ่มซำลงบนโต๊ะสองฝั่งแล้วนั่งตรงข้ามกับฮอรัส
ตอนนี้เธออายมากเพราะยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าจะใส่ชุดแบบนี้ออกมาทำไม?
"เอ่อ…
คุณเหมยฮัว.." ฮอรัสยังคงอ้ำอึ้งกับลุคที่เปลี่ยนไปเป็นคนละคนของเหมยฮัว
"ก็เห็นลื้อบอกอยากเห็นอั๊วใส่นี่นา เลยไปขอให้ครูโลลิต้าตัดชุดให้" เหมยฮัวก้มหน้าซ่อนความเขิน ตอนนี้เธออายมากๆแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี
"เปล่าขอรับ
คือจะบอกว่า น่ารักมากๆเลย" ฮอรัสยิ้มแป้นให้สาวหมวยตรงหน้า
ในใจเขาดีใจมากๆๆที่เห็นสาวบ้าจอมพลังใส่ชุดเมดนี่ เป็นภาพที่หาดูยากมากๆเลย
แชะ
แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ
"15 รูป
แต่ละรูปนี่น่ารักมากๆเลยขอรับ ^^" ฮอรัสยิ้มให้กับภาพในโทรศัพท์แล้วเก็บมันลงกระเป๋ากางเกงอย่างรวดเร็ว
"ลบเดี๋ยวนี้น่ออาฮอรัส!!! ไม่งั้นอั๊วโกรธนะ!!!!" เหมยฮัวโวยวายแล้วเอื้อมตัวไปแย่งโทรศัพท์
แต่ตอนนี้ฮอรัสใส่มันลงในกระเป๋ากางเกงแล้ว
"ถ้าคุณโกรธผม ผมจะส่งภาพเมื่อกี้ให้เพื่อนๆดูนะขอรับ"
"ก็ได้น่อ
ห้ามใครดูล่ะ! -///-" เหมยฮัวยอมนั่งลงดีๆแล้วสงบปากสงบคำ
"เรามากินข้าวกันเถอะขอรับ
^^"
"อื้ม
-///-"
ทั้งสองคนทานข้าวด้วยกันอย่างมีความสุข
ต่างพูดคุยเรื่องต่างๆนานาอย่างถูกคอ
ฮอรัสเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเหมยฮัวบ่อยครั้ง
แต่เหมยฮัวก็ไม่สามารถแย่งโทรศัพท์จากฮอรัสมาได้เลย จนทั้งสองทานอาหารเย็นเสร็จ
เหมยฮัวอาสานำจานไปล้างโดยบอกว่าตอบแทนที่ซื้อผ้าไหมให้และไม่มีข้อแม้
แล้วจะออกมาสอนปักลายผ้าให้
ฮอรัสตกลงแล้วช่วยกันเก็บโต๊ะแล้วนำจานไปไว้ในครัวแล้วออกมานั่งอ่านหนังสือผ้าต่อจากที่อ่านค้างไว้
เหมยฮัวเดินออกมาจากห้องน้ำ
อาบน้ำเปลี่ยนชุดเป็นชุดนอนแขนขายาวสีเขียวแล้วปล่อยผมที่เคยมัดจุกให้สยายลงมา
ผมเป็นประกายสีน้ำเงินสวยทำให้ฮอรัสหลงใหลจนอดเผลอมองไม่ได้
"มองอั๊วอยู่ได้ จะปักมั้ยผ้า?" เหมยฮัวกวนบาทาฮอรัสไปนิดนึงแล้วเดินไปนั่งที่เตียง ส่วนฮอรัสก็นั่งโซฟาข้างๆ พร้อมอุปกรณ์
"งั้นเดี๋ยวอั๊วสอนแบบพื้นฐานให้ละกันน่อ
ว่าต้องปักยังไงบ้าง ที่เหลือก็นำไปต่อยอดได้น่อ ส่วนลายน่ะลื้อคิดไว้แล้วใช่มั้ยว่าจะเอาลายอะไร"
"ขอรับ"
"งั้นเริ่มจากการปักดอกเลซี่
เดซี่กันน่อ แทงเข็มขึ้นตวัดด้วยเป็นวง แทงเข็มลงตรงจุดที่เข็มแทงขึ้น
โยงตะเข็บใต้ผ้าแล้วแทงเข็มขึ้น ดึงด้ายให้ตึง แทงเข็มลงอีกครั้งเพื่อตรึงกลีบดอก แล้วเราจะได้กลีบดอกมา
1 ดอกน่อ" เหมยฮัวสาธิตการปักผ้าอย่างชำนาญให้ฮอรัสดู
ฮอรัสดูแล้วปักตาม
"ต่อไปปักทึบ
อาจจะยากสัดนิดนึงน่อ จะปักด้นถอยหลังทำกรอบก่อนก็ได้น่อ แต่ในกรณีนี้อั๊วชอบวาดรูปมันลงไปเลยน่ะ
แต่ต้องเข้มพอเรามองออกน่อ แล้วให้เริ่มปักจากกึ่งกลางของเส้นขอบ โดยแทงเข็มจากล่างขึ้นบน
จากนั้นแทงเข็มบริเวณด้านนอกของเส้นขอบที่อยู่ตรงข้ามกับจุดแรก
แล้ววนกลับมาแทงเข็มขึ้นบริเวณใกล้ๆ จุดแรกอีกครั้ง ทำซ้ำแบบนี้ไปเรื่อยๆ
จนเต็มพื้นที่เลยน่อ"
ฮอรัสปักผ้าตามอย่างตั้งใจ ระหว่างที่รอฮอรัสปักผ้า เหมยฮัวก็เหลือบมองฮอรัสนิดๆ ภาพของชายหนุ่มอียิปต์ที่ตั้งใจปักผ้าอย่างขันแข็งนี่น่าหลงใหลมากๆเลย พอรู้ตัวอีกทีก็เผลอชอบเขาไปแล้ว
"เอ่อ.. หน้ากระผมมีอะไรติดเหรอขอรับ?" ฮอรัสถามเหมยฮัวที่มองหน้าตนอยู่นาน
"มะ..ไม่มีอะไรน่อ!! ต่อเลยละกัน" เหมยฮัวโดนจับได้ว่ามองเขาอยู่ก็ลุกลี้ลุกล้นหยิบผ้ามาปักต่อเพื่อกลบเกลื่อน
"ขอรับ
^^" ฮอรัสยิ้มให้ก่อนจะก้มหน้าปักต่อ
……………..
"อั๊วสอนเสร็จแล้ว
ขอตัวนอนก่อนน่อ ง่วงแล้ว" เหมยฮัวพับผ้าที่ตนปักไว้โดยที่ปิดลายบนผ้าอย่างมิดชิดเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มเห็น
วางผ้าไว้ที่หัวเตียงแล้วโน้มตัวลงนอน
"งั้นกระผมขอตัวไปปักลายต่อนะขอรับ
ราตรีสวัสดิ์ขอรับ"
ฮอรัสจัดการเก็บของแล้วย้ายไปปักผ้าอีกฝั่งนึงของห้องเพื่อให้เหมยฮัวนอนหลับโดยไม่มีเสียงรบกวน
ฮอรัสยืนมองเหมยฮัวอยู่ครู่นึงให้แน่ใจว่าสาวหมวยนั้นได้หลับแล้วจริงๆ
"คร่อก
Zzz" หลับจริงๆแล้วแหละ =_=;
"ขออภัยนะขอรับ"
ฮอรัสพูดจบก็ก้มลงไปหอมหน้าผากเหมยฮัวเบาๆหนึ่งครั้ง
แล้วห่มผ้าห่มของเหมยฮัวให้ดีๆ แล้วปิดไฟเดินออกจากตรงนั้นมานั่งปักผ้าต่อ
"กระผมรักคุณนะขอรับ
คุณเหมยฮัว J"
เช้าวันต่อมา
"ฮ้าวว~ว" แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้ามา ทำให้เหมยฮัวตื่นขึ้นมาโดยอัตโนมัติ บิดขี้เกียจสองสามทีแล้วมองไปรอบๆ ไม่เห็นหนุ่มชาวอียิปต์ แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำเพราะตนนัดกับเพื่อนไว้ว่าวันนี้จะไปเที่ยวด้วยกัน
เหมยฮัวเดินออกมาโดยนุ่งผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า
ตอนนี้ในห้องมีแค่เธอคนเดียวเธอจึงไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ
เหมยฮัวสังเกตเห็นที่ข้างๆตู้เสื้อผ้ามีชุดเดรสกระโปรงสีเขียวฟ้าแขวนอยู่ เธอจำได้ว่าไม่เคยมีชุดเดรสตัวนี้ เธอเหลือบไปเห็นจดหมายที่วางไว้ข้างๆชุดนั่น แล้วหยิบขึ้นมาอ่าน
‘ชุดนี้กระผมตัดให้เองกับมือนะขอรับ
เป็นของขวัญที่ได้เจอกันอีกครั้ง ปักลายดอกเหมยที่ชื่อเดียวกับคุณเหมยฮัวด้วย
หวังว่าจะชอบนะขอรับ แล้วก็วันนี้ที่มีนัดกับทุกๆคน
รบกวนคุณเหมยฮัวใส่ชุดนี้มาได้มั้ยขอรับ กระผมว่ามันต้องเหมาะกับคุณแน่ๆ กระผมจะรอดูนะขอรับ
J
ปล.กระผมมีประชุมด่วนจากผอ.เลยล่วงหน้าไปก่อน
หวังว่าคุณจะเข้าใจนะขอรับ
ปล.2 ชุดนี้มีชุดเดียวในโลกนะขอรับ กระผมทำให้คุณคนเดียว
ฮอรัส’
"ขอบคุณมากน่ออาฮอรัส"
เหมยฮัวดีใจมากที่ได้รับของชิ้นนี้
ที่ฮอรัสบอกให้สอนปักผ้าก็แบบนี้เองสินะ
เหมยฮัวมองไปที่มุมชายกระโปรงด้านขวาแล้วเจอดอกเหมยที่ปักอย่างประณีตด้วยฝีมือฮอรัสด้วยวิธีที่เจ้าตัวสอนไปเมื่อวานแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
แล้วใส่ชุดนั้นออกไปตามนัดตามที่ฮอรัสขอร้องไว้
เดินมาสักพักก็เจอฮอรัสที่กำลังจะเดินสวนมาทางเดียวกันพอดี
สาวหมวยจึงรีบทัก
"อาฮอรัส!
ทางนี้น่อ!"
เมื่อฮอรัสได้ยินเสียงเรียกที่คุ้นเคยก็รีบตรงดิ่งไปหาเหมยฮัว
หยุดอยู่ตรงหน้าแล้วยิ้มแป้นให้สาวหมวย ใบหน้าแสดงความดีใจสุดๆ
"คุณเหมยฮัวนี่
สวยมากเลยขอรับ"
"ชุดที่ลื้อตัดให้มันสวยนี่นา
ยังไงก็ขอบคุณมากๆเลยน่อ"
"ไม่เป็นไรขอรับ
แค่เห็นคุณใส่ก็ดีใจแล้วล่ะ"
"…"
"…"
"คุณเหมยฮัว!/อาฮอรัส!" ทั้งสองเงียบกันอยู่สักพักแล้วเรียกชื่อของฝ่ายตรงข้ามพร้อมกัน
"เอ่อ.. มีอะไรจะบอกอั๊วเหรอน่อ?" เหมยฮัวชิงถามก่อน
"ขอรับ
คุณเหมยฮัวก็เหมือนกันเหรอ?"
"ใช่แล้วน่อ
บอกพร้อมกันดีมั้ย?"
"ก็ได้ขอรับ
3.. 2.. 1.."
"ผมชอบคุณเหมยฮัวขอรับ!/อั๊วชอบลื้อนะอาฮอรัส!"
"O/////O"
ทั้งสองถูกปกคลุมไปด้วยความรู้สึกดีใจและเขินอายเมื่อรับรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามก็คิดเหมือนกับตัวเอง
"พะ..
พูดจริงเหรอขอรับ!?" ฮอรัสย้ำถามอีกครั้ง
ตอนนี้หน้าของเขาแดงแข่งกับมะเขือเทศสุดๆ หัวใจของเขามันเต้นรัวจนจะหลุดออกมาแล้ว
"จะโกหกทำไมล่ะน่อ" เหมยฮัวพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มตรงหน้า
เพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าตอนนี้เธอหน้าแดงขนาดไหน
หมับ!
"กอดอั๊วทำไมน่อ!?
เดี๋ยวคนอื่นเห็น"
"ไม่มีใครหรอกขอรับ
นี่ยังเช้าอยู่ไม่มีใครเดินมาแถวนี้หรอกขอรับ" ฮอรัสพูดแล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
เหมยฮัวรู้สึกถึงความอบอุ่น
ความอ่อนโยน ความรู้สึกปลอดภัยของชายหนุ่มที่กอดเธอ
ที่ตอนนี้เธอได้หลงรักเข้าเต็มเปา เหมยฮัวค่อยๆเอื้อมมือกอดฮอรัสตอบ ทั้งสองยืนกอดกันอยู่พักนึงราวกับใฝ่หาอ้อมกอดนี้มานานก่อนจะคลายอ้อมกอดเพราะกลัวว่าจะมีคนอื่นเห็นแล้วดูไม่ดี
"ผมดีใจจริงๆขอรับ
ดีใจสุดๆเลย" ดวงตาฮอรัสฉายแววมีความสุขสุดๆ
ก่อนจะมีน้ำใสๆเอ่อนองแถวขอบตาของเขา
"อั๊วก็เหมือนกันน่อ
ดีใจสุดๆ"
"ได้โปรดคบกับกระผมด้วยขอรับ!!"
ฮอรัสจับมือของสาวหมวยแน่น คำพูดที่หนักแน่น
ดวงตาสีม่วงคู่สวยฉายแววจริงจัง
เขาส่งความรู้สึกนี้ไปให้หญิงสาวอย่างจริงใจและหวังว่าเธอจะตอบรับมันไว้
"ดะ..
ได้น่อ o////o" เหมยฮัวตอบรับความรู้สึกของฮอรัส
ดวงตาสีมรกตจ้องกลับเข้าไปในดวงตาสีม่วงอย่างยินดี
น้ำตาแห่งความดีใจบนดวงตาสีม่วงคู่สวยเริ่มไหลลงมานิดๆ
ฮอรัสเข้าไปโอบกอดหญิงสาวผู้เป็น’ที่รัก’ตรงหน้าอย่างรวดเร็วแต่อ่อนโยน
"กระผมขอสัญญาว่าตั้งแต่นี้ตลอดไป
กระผมจะดูแลคุณเหมยฮัว อยู่เคียงข้าง คอยปกป้อง และจะรักคุณเหมยฮัวตลอดไปนะขอรับ"
ฮอรัสพูดด้วยเสียงสะอื้นนิดๆในขณะที่กอดแฟนสาวของตัวเองอยู่
"อั๊วก็จะรักลื้อตลอดไปน่อ
อาฮอรัส…." เหมยฮัวบอกรักชายหนุ่มแล้วกอดตอบ
ทั้งสองกอดกันเนิ่นนาน ความรู้สึกดีๆ ที่ใฝ่หามานาน
ทั้งสองได้รับมันและสัญญาว่าจะรักษามันให้ดีที่สุด ต่อให้เวลาต้องพลัดพรากพวกเขาออกจากกัน
แต่ไม่มีวันพลัดพรากคนรักออกจากใจพวกเขาแน่นอน
----------------------------------------------------------------------
แถมภาพคู่เหมยฮัวฮอรัสให้ด้วยค่ะ เดาได้มั้ยว่ามาจากช่วงไหนของตอนนี้ ^^
คอมเม้นท์เป็นกำลังใจ กด fav ให้นักเขียนด้วยนะคะ ><
Theme credit : " SQWEEZ " THEME
ความคิดเห็น