คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7 : รู้ความลับ
7
รู้ความลับ
ครูฌาแนตต์บอกให้พวกทิวาและพวกกียุลกลับไปพักที่หอพักก่อน วันพรุ่งนี้เขาจึงจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
หลังจากที่ทั้ง 10 คนเดินออกจากโรงยิมแล้ว แสงสว่างก็สาดส่องไปทั่วโรงยิมอีกครั้ง ทุกอย่างกลับไปเป็นปกติ ทุกคนไม่แข็งทื่อเหมือนโดนสตาฟท์ ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่มีใครเห็นแสงและไม่มีใครเอะใจอะไร ครูฌาแนตต์จึงจัดการแข่งขันต่อโดยบอกว่านักกีฬาบาสต้องการพักผ่อน และให้มาริโอน่ากับเพลโตที่ยัง งงๆว่าเพื่อนร่วมทีมหายไปไหนไปนั่งพัก ผลการแข่งขันคือทางฝั่งสีน้ำเงินชนะเพราะทิวาชู้ตบาสลงห่วงตอนที่ก่อนจะเกิดเรื่องประหลาดขึ้น
ทั้งสองทีมจึงเตรียมตัวแข่งการแข่งขันต่อไปก็คือว่ายน้ำ กียุลไม่อยู่ในสนามเลยไม่ต้องลงแข่งไปโดยปริยาย
การแข่งว่ายน้ำมีทั้งฟรีสไตล์ 100 เมตร ท่ากบ 100 เมตร ท่ากรรเชียง 100 เมตร ท่าผีเสื้อ 100 เมตร ฟรีสไตล์ 200 เมตร ว่ายผลัด และยังมีการแข่งน่ารักๆอย่างดำน้ำเก็บเหรียญกับขี่ม้าส่งเมืองในน้ำ
การแข่งขันทุกอย่างเสร็จสิ้นลงด้วยคะแนนที่เสมอกันทั้งสองทีม ทำให้ชนะร่วมกัน และตามสัญญา ครูฌาแนตต์จะเลี้ยงข้าวเย็นสุดหรูแบบฟูลคอร์สให้แก่ผู้ชนะ ซึ่งทุกคนเป็นผู้ชนะร่วมกัน ได้กินกันทุกคนเลย
"เฮ!!!!!!!!!!!!" เสียงดีใจดังลั่นโรงยิม นักเรียนทั้งลาฟลอร่าและโนอาห์ต่างดีใจและแสดงความยินดีร่วมกัน ก่อให้เกิดมิตรภาพที่สนิทกันมากขึ้น
การแข่งขันทุกการแข่งขันมักมีจุดประสงค์คือชนะ แต่ว่าก็มีจุดประสงค์เล็กๆแฝงอยู นั่นก็คือการเชื่อมความสัมพันธ์ ความสามัคคีปรองดอง และยิ่งใหญ่ที่สุดคือมิตรภาพ ทุกอย่างบรรลุเป้าหมาย ครูฌาแนตต์ยืนยิ้มกับภาพตรงหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและสนุกสนาน คนเป็นครูไม่ต้องการอะไรมาก ก็แค่ลูกศิษย์เป็นคนดีและใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นได้อย่างมีความสุขก็พอแล้ว
ณ ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองครึ่ง ทุกคนทยอยกลับหอพักเพื่อพักผ่อน และมีนัดทานอาหารเย็นพร้อมกันตอน 18:30 ตามที่ครูฌาแนตต์ได้นัดไว้
ตกเย็น ทิวาที่กำลังหลับอย่างไม่รู้เรื่องและกียุลที่แต่งตัวเสร็จแล้วพร้อมจะออกไปทานข้าวเย็น เดินมาปลุกทิวาให้เข้าไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย เพราะใกล้เวลาดินเนอร์สุดหรูแล้ว
ทิวาตื่นแต่โดยดีเพราะของล่อจากคนบางคนซึ่งเขาบอกว่าถ้าทิวาตื่นจะให้โลลี่ป็อป 1 ไม้ และเขาก็บอกต่อว่าถ้าอาบน้ำแต่งตัวใช้เวลาไม่เกิน 5 นาทีจะได้ช็อคโกแลตจากเบลเยียมไปนอนกอดฟินๆเลย 1 ถุงใหญ่
ไม่รอช้าทิวารีบดิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูในมือ กียุลที่นั่งอ่านหนังสือรอที่โซฟาเงียบๆได้ยินเสียงอาบน้ำจากห้องน้ำที่ดังมากจนเขาต้องหัวเราะเบาๆกับความแก่นของเพื่อนสาวชาวไทย
"แปรงฟันกับอาบน้ำพร้อมกัน เธอนี่มันเห็นแก่กินชะมัดเลย ฮ่าๆ" ถึงเขาจะพูดอย่างนั้น แต่เขาก็ชอบความเป็นทิวาที่ไม่ปรุงแต่งใดๆที่สุดแล้ว
ห้องน้ำกับห้องแต่งตัวเชื่อมกันทำให้ทิวาสามารถแต่งตัวได้ทันทีหลังจากอาบน้ำเสร็จโดยไม่ต้องออกมาข้างนอก
4 นาที 59 วินาทีต่อมา~
เร็วดั่งความเร็วแสง ทิวารีบเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดเดรสสั้นสีครีม ท่อนบนของเดรสสวมเสื้อครอปกันหนาวขนมิ้งค์สีขาวมุกทับไว้ สีครีมนวลของเดรสตัดกับเลคกิ้งสีน้ำตาลเข้มอย่างลงตัว เมื่อตกเย็น อากาศข้างนอกจะเริ่มเย็น กางเกงเลคกิ้งจึงเป็นตัวเลือกที่ดีในการใส่ให้เข้ากับชุดและปกป้องตัวหญิงสาวจากความหนาวในเวลาเดียวกัน
ทิวามองกียุลอย่างอึ้งๆนิดๆเพราะไม่ค่อยได้เห็นกียุลในชุดไปรเวท ชุดที่กียุลเลือกใส่เป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีแดงเลือดหมู กางเกงสีขาวที่ดูราคาแพงไม่น้อย สวมคาร์ดิแกนแขนยาวสีน้ำตาลเข้มทับไว้
'ใส่อะไรก็ดูดีไปหมดเลยแฮะ -///-' ทิวาชื่นชมอยู่ในใจ
"ป่ะ ไปกันเถอะ" กียุลพูดก่อนจะเดินนำออกจากห้องโดยมองทิวาแค่แว้บเดียว หน้ากียุลขึ้นสีเล็กน้อยเพราะสไตล์การแต่งตัวของทิวาที่ดูน่ารักไม่หวือหวาเกินไป แต่จะแต่งแบบไหนกียุลก็ชอบหมดแหละ
"ไหนขนมฉันอ่ะ?" ทิวาท้วงของรางวัลจากกียุล
"ไม่ลืมหรอก นี่ไง" กียุลยื่นโลลี่ป็อปให้ทิวา 1 ไม้และเก็บช็อคโกแลตเข้าในกระเป๋า "ช็อคโกแลตค่อยกินหลังอาหาร โอเคนะ?"
"โอเอ(โอเค)" หญิงสาวตอบอย่างอู้อี้พร้อมโลลี่ป็อปในปากของเธอ
ทั้งสองเดินออกมานอกห้องโดยไม่ลืมล็อคประตู และตรงไปที่โรงอาหาร ทิวาและกียุลนัดพวกเพื่อนๆเจอกันที่โรงอาหารและสั่งให้จองโต๊ะที่มี 10 ที่นั่ง จะได้นั่งด้วยกัน
ระหว่างทางมีคนเดินผ่านไปผ่านมาประปราย ต้นไม้เคลื่อนไหวช้าๆตามแรงลม ถึงมีลมไม่แรงแต่ก็ทำให้หนาวอยู่เหมือนกัน ทิวาเดินสั่นไปเดินกินโลลี่ป็อปไป ถึงหนาวแต่ก็ทนได้!
กียุลเห็นคนข้างๆเดินสั่นมาได้สักพักจึงถอดเสื้อคาร์ดิแกนให้ทิวาใส่
"เอามาให้ฉันทำไม"
"เธอหนาวไม่ใช่รึไง เห็นสั่นมาเป็นชั่วโมงละ" กียุลกางเสื้อคาร์ดิแกนออกให้ทิวาได้สวมแขนเข้าไปแล้วจัดการติดกระดุมให้
"ขอบใจ -//- " ทิวาเขินนิดๆ "ละนายไม่หนาวเหรอ?"
"ไม่เป็นไร ฉันเสื้อแขนยาว สบายอยู่แล้ว"
"จ้ะ ตาตี๋ขี้เก๊ก"
แล้วทิวาก็จัดการกับโลลี่ป็อปที่อยู่ในมือต่อ
ทั้งสองเดินมาถึงโรงอาหารโดยใช้เวลาไม่นาน โลลี่ป็อปก็โดนทิวาจัดการโดยใช้เวลาไม่นานเหมือนกัน เธอกินคำสุดท้ายก่อนจะโยนไม้ลูกกวาดสีขาวลงถังขยะไป
ชายหนุ่มเจ้าของผมสีน้ำตาลยืนมองหาที่นั่งที่พวกเพื่อนๆเขาจองไว้สักครู่นึงแล้วจูงมือทิวาให้เดินตามไป
"นายจับมือฉันทำไม!"
"ก็ถ้าฉันเดินไปก่อนเดี๋ยวก็หลงกันพอดี ที่นี่ใช่ว่าจะเล็กๆนะ"
"ฉันอยู่มานานฉันรู้ทางย่ะ!" ทิวาหน้าบึ้งนิดๆ "พวกผู้หญิงมองฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเลยอะพอเห็นนายมาจับมือฉัน"
กียุลเดินต่อไป หน้ามองตรงแต่ก็ใช้สายตากวาดมองรอบๆ เป็นอย่างที่ทิวาพูดจริงๆ นักเรียนลาฟลอร่ามองทิวาด้วยสายตาอาฆาตเหมือนโกรธกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว พอกียุลมองทุกคนก็หลบสายตากันเพราะกลัวว่าจะโดนเล่นงาน กียุลเป็นถึงประธานนักเรียนจะสั่งทำโทษใครก็แล้วแต่เขาอยู่แล้ว แค่นี้จิ๊บๆสำหรับเขา
"พวกนั้นคงอิจฉา ที่ไม่ได้'จูงมือ'กับฉันล่ะมั้ง~" กียุลพูดแล้วหันมายักคิ้วให้ทิวาทีนึง
"ฉันนี่ช่างโชคร้ายจริงนะที่ต้องมา'จูงมือ'กับนาย สงสัยชาติที่แล้วฉันคงทำบุญมาไม่พอ"
ปึด! (เสียงเส้นเลือดขยายตัว)
กียุลได้แต่กัดฟันกรอดๆและระงับความโกรธอยู่ในใจ
'คืนนี้กลับไปโดนดีแน่ยัยลิงกัง!!!'
ทั้งสองเดินมาถึงโต๊ะเรียบร้อย โต๊ะที่พวกนั้นจองเป็นที่นั่งริมกระจกติดทะเลมากที่สุด สามารถชมวิวระหว่างรับประทานอาหานได้ ทุกคู่ เอ้ย! ทุกคนก็นั่งที่ตัวเองกันก่อนแล้ว ทิวาและกียุลมาเป็นสองคนสุดท้าย ทิวานั่งลงที่ริมนอกสุดที่ไม่ติดทะเลข้างๆเหมยฮัว ส่วนกียุลก็นั่งฝั่งตรงข้ามข้างๆฮอรัส ทุกคนพูดคุยเรื่องสัพเพเหระกันอย่างสนุกสนานโดยไม่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคาบพละ เพราะเตี๊ยมกันไว้ก่อนแล้ว ถ้าพูดออกไปแล้วมีคนได้ยินอาจจะไม่ดีต่อตัวพวกเขาและครูฌาแนตต์
"มาสายตลอดเลยนะยะยัยลิง"
"ไม่กัดฉันสักวิจะไม่ได้เลยเร้อยัยกิ้งก่า"
"ก็แค่ทักเฉยเช้ย~ แต่ว่าสวีทกันจังเนอะคู่นี้" นาซิสซ่าเท้าคางแล้วส่งสายตาไปทางกียุล เป็นนัยว่ากำลังพูดถึงคนๆนี้อยู่
"นั่นสินะน่อ~ เดินจับมือมาแต่ไกลเชียว" เหมยฮัวส่งสายตาไปทางกียุลและส่งมาที่ทิวา ความหมายคือสองคนนี้ต้องมีซัมติงกันแน่ๆ
"สวีทไรเล่า หมอนั่นมาจับมือฉันเอง ตอนเดินมาก็โดนมองเหมือนอาฆาตอย่างนั้น"
"จริงเร้อ~" นาซิสซ่า
"จริ๊ง~"
"เชื่อได้เรอะน่อ~"
"เชื่อด๊าย~"
"เสียงสูงจริงนะหล่อน"
"ฉันก็เสียงสูงตามพวกเธอนั่นแหละ ฮ่าๆ"
"อ๊ะ! อาหารเริ่มเสิร์ฟแล้วครับ" ดันเต้พูดขึ้นทำให้ทุกคนในโต๊ะเลิกคุยแล้วเตรียมตัวทานอาหารเย็น
"แอพพิไทเซอร์มาเสิร์ฟแล้วฮ่า" พนักงานเสิร์ฟวางแอพพิไทเซอร์ที่เป็นหอยแมลงภู่นิวซีแลนด์อบชีสร้อนๆตรงหน้าทุกคนอย่างเงียบเชียบและเรียบร้อย
"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับ" ทุกคนกล่าวขอบคุณแล้วลงมือทานอาหารเรียกน้ำย่อย
"เดี๋ยวนะคะ" ทิวาหันไปเรียกพนักงานเสิร์ฟคนเมื่อกี้
"?" ทุกคนงงว่าทิวาจะเรียกพนักงานเสิร์ฟคนนั้นทำไม
"หันหน้ามาหน่อยได้มั้ยคะ?" ทิวาร้องขอพนักงานเสิร์ฟ
"เซอร์ไพรส์!!" พนักงานเสิร์ฟหันมาแล้วยิ้มให้ทุกคนพร้อมพูดเซอร์ไพรส์ ทุกคนมองเขาเป็นตาเดียวแล้วอุทานขึ้นมาพร้อมกันว่า
"ครูฌาแนตต์!? O_O!"
"ทำไมมาเป็นพนักงานเสิร์ฟล่ะน่อ!?" เหมยฮัวโพล่งถามออกไป
"แถมใส่ชุด เอ่อ.. ชุดเมด?" ทิวามองครูฌาแนตต์แล้วเหงื่อตก
ชุดที่ครูฌาแนตต์ใส่นั้นเป็นชุดเมดสีดำมีโบว์สีชมพูตรงคอ ข้อมือทั้งสองข้างและตรงเอวข้างหลัง แล้วมีเว้าอกเป็นรูปหัวใจ ใส่สุ่มให้ดูฟูฟ่อง ใส่ถุงน่องลายแมวเหมียวสีดำกับส้นสูงสีขาว ทุกคนทำหน้าตกใจกับลุคชุดเมดของครูฌาแนตต์มากเพราะเป็นลุคที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
"ก็แหม~ ครูเลี้ยงข้าวเย็นพวกเลดี้ทั้งทีก็ขอมีเซอร์ไพรส์บ้างสิฮ้า~" ครูฌาแนตต์ทำปากจู๋แล้วบิดตัวไปมา
"เซอร์ไพรส์มากค่า…."
"งั้นครูขอตัวไปเสิร์ฟโต๊ะอื่นก่อนนะฮะ" ครูฌาแนตต์เข็นรถที่มีอาหารวางอยู่ไปที่โต๊ะข้างๆแล้วจัดเสิร์ฟอาหาร โต๊ะนั้นก็ดูตกใจไม่แพ้โต๊ะทิวา…
"คุณครูที่ลาฟลอร่าเอนเตอร์เทนดีนะขอรับ ^^;" ฮฮรัสพูดขึ้นหลังจากครูฌาแนตต์เดินไป
"ก็งี้แหละน่อ ฮ่าๆ" เหมยฮัวหัวเราะแห้ง
"แต่ถ้าคุณเหมยฮัวใส่ก็คงน่ารักดีนะขอรับ อยากเห็นจัง" ฮอรัสยิ้มแป้นให้เหมยฮัว
"ละ.. ลื้อพูดอะไรเนี่ยอาฮอรัส!!" เหมยฮัวหน้าแดงแปร๊ดพอได้ยินสิ่งที่ฮอรัสพูดเมื่อกี้ แล้วเอื้อมมือไปตีแขนฮอรัสรัวๆแก้เขิน
"ฮิ้วววววววว" ที่เหลือส่งเสียงแซวคู่เหมยฮัวฮอรัส
"ใส่แล้วถ่ายรูปมาให้ฉันดูบ้างนะยัยหมวย" นาซิสซ่าแซว
"อานาซิสซ่า!!!"
"ฮะๆ กินข้าวต่อดีกว่านะขอรับ" ฮอรัสก็ดูเขินเหมือนกัน เลยพูดชักชวนให้พวกเพื่อนๆกินข้าวต่อ
ทุกคนต่างกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย มีเสียงพูดคุยขึ้นมาบ้างประปราย เมื่อทานอาหารเรียกน้ำย่อยเสร็จ ไม่นานก็มีสลัดมาเสิร์ฟต่อโดยพนักงานเสิร์ฟคนเดิม.. ด้วยความที่มื้อนี้เป็นฟูลคอร์สแบบฝรั่งเศส เมนูหลายเมนูจึงถูกออกมาเสิร์ฟเรื่อยๆ โดยมีอองเทรที่เสิร์ฟเป็นเทอร์รีน เมนูปลาเสิร์ฟคู่พาสต้า สลัด เนยและชีส ซึ่งยูริไม่ชอบเมนูนี้ คริสโตเฟอร์เลยอาสากินให้แทน เมนูต่อไปที่ถูกเสิร์ฟเป็นของหวานแล้วปิดท้ายด้วยกาแฟ ด้วยความที่เหล่านักเรียนคลาสดัตเชสและดุ๊กยังไม่บรรลุนิติภาวะ ทางโรงอาหารจึงไม่ได้เสิร์ฟเมนูที่มีแอลกอฮอล์เป็นส่วนผสมหลัก
"อ้า~ อิ่มจังเลยน้า~" ทิวาพูดอย่างสบายอารมณ์แล้วลูบท้องตัวเองเบาๆ
"เป็นกุลสตรีหน่อยสิยัยลิง" กียุลดุทิวาเบาๆ
"ค่าๆ" แล้วทิวาก็นั่งตัวตรงพิงพนักเก้าอี้เรียบร้อย
ทั้ง 8 คนมองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมาเบาๆกับบทสนทนาของกียุลทิวาเมื่อกี้ ทุกคนคิดในใจว่าทั้งสองคนเนี่ย อยู่ด้วยกันแล้วก็น่ารักดีนะ
"นี่ก็จะสามทุ่มแล้ว กลับกันเลยมั้ยขอรับ" ฮอรัสดูนาฬิกาข้อมือแล้วบอกกับทุกคน
"อื้ม ก็ดีนะ จะได้พักผ่อนหน่อย" โรซารี่เห็นด้วย
"งั้นกลับกันเลยนะครับ" อเล็กเซเริ่มลุกคนแรก คนอื่นๆก็ทยอยลุกกันกลับห้องของตน
ในขณะที่ทิวาก็กำลังจะลุกกลับห้องของตนนั้น ข้อมือของหญิงสาวก็ถูกรั้งเอาไว้ด้วยมือของชายหนุ่มเจ้าของคาร์ดิแกนสีน้ำตาลที่เธอใส่มาตอนระหว่างทางมาโรงอาหาร
"ยัยลิง รอเดี๋ยวสิ"
"อะไร?" กียุลไม่ตอบ เขาทำหน้านิ่งแล้วเรียกทุกคน
"ทุกคน" เสียงของชายหนุ่มที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนที่เหลือหันมามอง "พรุ่งนี้เก้าโมงตรง หน้าห้องพักครูชั้น 3"
ทุกคนพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้
"ส่วนยัยนี่ฉันขอตัวก่อนละกัน" กียุลพูดแล้วปรายตามองมาทางทิวา
"โอเค" ทุกคนยิ้มกรุ่มกริ่ม พวกเจ้าชายทั้ง 4 มองกียุลแล้วพูดปากเปล่าว่า
‘เริ่มแล้วสินะครับ’ ดันเต้
‘อย่ารุนแรงกับเลดี้นักล่ะ เราเป็นสุภาพบุรุษนะโอปป้า’ คริสโตเฟอร์
‘เบาๆนะขอรับ’ ฮอรัส
‘ทำให้สำเร็จนะครับ’ อเล็กเซ
กียุลพยักหน้าแล้วจูงมือทิวาออกไปจากโรงอาหาร ที่เหลือก็เดินกลับห้องพักของตัวเองเพื่อพักผ่อน
เขาวงกตดอกไม้ ลาฟลอร่า (สถานที่ในลาฟลอร่าฮันนี่แรลลี่เล่ม 5)
กียุลพาทิวาเดินเข้าเขาวงกตมาเรื่อยๆ ระหว่างทางมีแค่ไฟสลัวๆจากเสาไฟ รอบๆประดับด้วยดอกไม้หลากพันธุ์ ทิวาไม่ได้พูดอะไรเพราะรู้อยู่ในใจว่าถ้าถามไปเขาคงกวนประสาทกลับมา ทิวาไม่อยากทะเลาะเลยเลือกที่จะเงียบแล้วเดินตามมาดีๆ กลิ่มหอมของดอกไม้ฟุ้งไปทั่ว ยิ่งเดินมากเท่าไหร่ทิวาก็ยิ่งได้กลิ่นของดอกทิวาราตรีชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งสองเดินมาเรื่อยๆจนถึงสวนดอกไม้ไทย กียุลคิดว่าต้องพูดความรู้สึกจริงๆในใจออกไปแล้วล่ะ เพราะอีกไม่กี่วันทางโนอาห์ก็จะออกจากท่าลาฟลอร่าไป แสดงว่ากียุลก็ต้องออกไปจากที่นี่เพราะเรือซ่อมกำลังเสร็จแล้ว เหลือหาน้ำมันเติมกับทำความสะอาดเรือเท่านั้น เขาอยู่ลาฟลอร่าจวบจะสี่อาทิตย์แล้ว แต่ในใจเขารู้สึกอยากจะอยู่กับคนๆนี้ไปนานๆ แล้วดูคนๆนี้ก็น่าจะคิดเหมือนกับเขาด้วย
กียุลเลือกสวนดอกไม้ไทยก็เพราะมันใกล้กับหอดี กลับง่ายและคนที่เขาแอบชอบเป็นคนไทย มันคงเป็นบรรยากาศที่เหมาะแน่ๆ กียุลจูงมือทิวาไปที่ศาลาที่ตั้งอยู่ตรงกลางตระหง่าน มีดอกไม้สีขาวกลิ่นหอมประดับโดยรอบ มีแสงไฟในศาลาสีส้ม กียุลจูงทิวาให้เข้าไปนั่งในศาลา โดยนั่งหันหน้าเข้าหากัน
"มีอะไรรึเปล่า ลากฉันมาถึงที่นี่" ทิวาเปิดประเด็น
"ก็มีนะ… ตอนที่ฉันบอกในคาบพละไงว่าจะคุยกับเธอเย็นนี้" กียุลหน้าเริ่มขึ้นสีนิดๆ
"…"
"คือ.. เวลาฉันอยู่กับเธอ มันสบายใจมากเลย ฉันเป็นตัวของตัวเองได้เมื่ออยู่กับเธอ จนทำให้ฉันเริ่มอยากใกล้ชิดกับเธอ อยากพูดคุย อยากทะเลาะด้วย เธอวิเศษมากเลยนะยัยลิง"
"ฉันคิดว่านายจะไม่ชอบฉันซะอีก เพราะทุกครั้งที่เราได้คุยกัน เรามักจะทะเลาะตลอดเลย จนบางทีก็ทำให้ฉันคิดว่าหรือนายไม่อยากเป็นเพื่อนกับฉันแล้วนะ"
"ฉันขอโทษนะ.. ที่ทำให้เธอคิดแบบนั้น ขอโทษที่ชวนทะเลาะตลอด ฉันไม่เคยไม่ชอบเธอเลยนะ"
"..."
"คือว่า ฉันมีของจะให้เธอน่ะ" กียุลหยิบของสิ่งนั้นออกมาจากกระเป๋ากางเกง ของสิ่งนั้นคือสร้อยข้อมือไข่มุกแท้ มีปลาตะเพียนสานตัวเล็กๆห้อยอยู่พร้อมกับตัวอักษรเหล็กเล็กๆ สองตัวคือ GT "ยื่นมือมาหน่อยสิ"
ทิวายื่นมือข้างซ้ายให้กียุล กียุลดึงข้อมือทิวามาใกล้ๆแล้วใส่สร้อยข้อมือนี้ให้ และใส่สร้อยข้อมืออีกเส้นที่ออกแบบมาเหมือนกันที่ข้อมือข้างขวาของตัวเขาเอง
"ว้าว สวยจังเลย ขอบใจนะนายตี๋" ทิวาลูบๆสร้อยข้อมือแล้วนั่งดูเหมือนเด็กๆที่ได้ของที่อยากได้จากผู้ใหญ่
"ชอบมั้ย?"
"ชอบสุดๆเลยล่ะ มันสวยมากเลย"
"ชอบฉันมั้ย?"
"ชอบ เฮ้ย! นายหมายถึงอะไรอ่ะ!?" ทิวาเริ่มหน้าแดงกับคำถามเมื่อกี้ แล้วเมื่อกี้ทิวาก็ตอบไปว่าชอบ ความจริงแค่ตอบเพลินเพราะเมื่อกี้ถามว่าชอบสร้อยข้อมือเส้นนี้มั้ย คำถามมันเหมือนกันนี่นา
"ชอบฉันมั้ย?" กียุลเน้นเสียงหนักที่คำว่าฉัน
"นาย… เหรอ?"
"ใช่ คิม กียุล นี่แหละ"
"ไม่อะ"
"จะไม่พูดความจริงเหรอ อีกไม่กี่วันเรือโนอาห์จะออกจากลาฟลอร่า เดี๋ยวฉันก็ไปแล้วนะ"
"เหรอ.." ทิวาดูจ๋อยลงทันที
"ฉันเลยให้สร้อยข้อมือเส้นนี้ไว้ เธอใส่ ฉันใส่ เราใส่เหมือนกัน เวลาคิดถึงก็ดูสร้อยเส้นนี้ได้ ฉันทำเองเลยนะ ไข่มุกก็เลือกเอง ร้อยเอง ปลาตะเพียนนี่ก็สานเอง ถึงจะยากไปหน่อยก็เถอะ ส่วนตัวอักษรนี่ฉันซื้อมาน่ะ GT GiyulTiwa"
"เหมือนของคู่กันเลยเนอะ ขอบคุณมากนะนายตี๋ นายก็มีมุมอ่อนโยนกับเค้าด้วยนะเนี่ย ฮ่าๆ"
"ฉันจะถือว่าเป็นคำชมละกัน อ้อ ฉันมีอีกอย่างจะให้ เขยิบมาใกลๆสิ"
"แปบนึงนะ ไม่ถนัดอะ" ทิวาเอื้อมตัวไปทางกียุลไม่ได้เพราะติดโต๊ะ
"งั้นมานั่งข้างๆฉันสิ"
"อ่าๆ" ทิวาลุกแล้วเดินไปนั่งข้างๆกียุล ส่วนกียุลก็ขยับให้ทิวานั่งได้ง่ายๆ
"หันมาสิ" กียุลพูด ทิวาจึงหันไปหากียุล
"O////O!!!"
กียุลจู่โจมใส่ทิวา หน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก ยิ่งทิวาถอยหลังหนีมากเท่าไหร่ กียุลก็กระเถิบเข้าใกล้ทิวามากขึ้น มากขึ้น จนหน้าแทบชนกัน
ปึก!
ทิวาถอยหลังจนตัวติดกับเสา ขยับหนีก็ไม่ได้เพราะร่างของชายหนุ่มบังอยู่ ระยะห่างเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ จนทั้งสองเริ่มรับรู้ลมหายใจอุ่นของกันและกัน
"เสร็จฉันล่ะ"
กียุลเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะ แล้วจัดการประกบริมฝีปากของเขากับทิวาแล้วขบเม้มหยอกเล่นอย่างแผ่วเบา หญิงสาวดิ้นไปดิ้นมาจนลื่นล้มลงไปนอนแต่ไม่วายดึงเสื้อของกียุลไปด้วย ทำให้ตอนนี้กียุลนอนคร่อมทิวาอยู่ กียุลกระตุกยิ้มนิดๆพลางนึกในใจว่าเข้าทางเขาแล้ว กียุลใช้มือข้างนึงจับท้ายทอยของทิวาให้เงยหน้าตอบรับจูบของเขา บดริมฝีปากหอมหวานของหญิงสาวด้วยริมฝีปากของเขา สักพักทิวาก็เริ่มจูบตอบกลับมา เขาจึงใช้มืออีกข้างสอดไปข้างหลังทิวาแล้วโอบเอวให้หญิงสาวตอบรับจูบที่แรงขึ้นแล้วกดริมฝีปากลงไปอย่างหนักหน่วง
ทิวาเริ่มหายใจไม่ออกแล้วขยำคอเสื้อกียุลแน่น กียุลจึงจูบให้เบาลงเพื่อให้ทิวาพักหายใจ แต่ไม่ยอมถอนจูบออก พอเขารู้สึกว่าทิวาหอบน้อยลงจึงกดจูบลงไปแรงกว่าเดิม ทิวาที่ไม่ได้ทันตั้งตัวเลยเผลอเปิดปากออกมา กียุลจึงรุกเร้าแรงกว่าเดิม ค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาว ก่อนจะตวัดเกี่ยวลิ้นของหญิงสาวเข้ามาดูดหนักๆ หญิงสาวครางอยู่นาน กียุลค่อยๆถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง พยายามเก็บเกี่ยวความหวานให้ได้มากที่สุด
กียุลใช้ดวงตาสีฟ้าครามจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีทับทิมของหญิงสาวราวกับค้นหาอะไรบางอย่าง แล้วเหยียดยิ้มให้ เป็นยิ้มที่ดูหล่อเหลาและละมุนมาก จนทำให้ร่างบางในอ้อมกอดหน้าแดง ก้มหน้างุดๆด้วยความเขิน
"นี่…" กียุลขานเรียกทิวาเบาๆ
"วะ.. ว่า.." ทิวาตอบรับด้วยน้ำเสียงสั่นๆแล้วเงยหน้ามองกียุลที่กอดเธออยู่
"สิ่งนี้ คนเป็นเพื่อนเค้าไม่ทำแบบนี้กันใช่มั้ย?"
"ก็ใช่ แล้วนายทำแบบนี้…"
"ชอบฉันมั้ย?" ทิวาไม่ทันพูดจบ กียุลก็แทรกขึ้นมาก่อน
"ถะ.. ถามทำไม?"
"ฉันชอบเธอนะ ยัยลิง"
"O////////O!!!!!!!!" ทิวาตกใจจนหน้าแดงแปร๊ดกับคำสารภาพเมื่อกี้ พลางนึกในใจว่าหูฝาดแน่ๆ กียุลไม่มีทางพูดอะไรแบบนี้หรอก
"ชอบมากๆนะ ชอบมานานแล้ว"
".////."
"ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนกับเธอแล้ว ฉันพอมีโอกาสบ้างมั้ย?" กียุลส่งสายตาอ้อนวอนสุดให้ทิวา แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน ทำให้ทิวาหน้าแดงขึ้นอีกครั้ง
"…"
"…"
"…"
"คงไม่ได้สินะ ฉันขอโ.."
"ฉันบอกตอนไหนว่าไม่ได้" ทิวาจ้องหน้ากียุลกลับไปอย่างงอนๆนิดๆที่ร่างสูงด่วนสรุปเอง
"!"
"เริ่มจากการดูนิสัยใจคอกันไปก่อนก็ไม่เลวนะ" ทิวาส่งยิ้มน่ารักกลับไปให้กียุล ทำให้เขาเขินจนหน้าแดงแปร๊ด
‘คนอะไรน่ารักชะมัดเลยวะ!?’ กียุลคิดอยู่ในใจ
"ขอบคุณนะยัยลิง" กียุลลุกขึ้นนั่งแล้วดึงทิวามากอดอย่างแน่น
"ดีใจล่ะสินายตี๋" ทิวากอดกียุลตอบ ถึงทิวาจะพูดอย่างนั้นเขาก็แอบดีใจอยู่ข้างในนะ
"เออดิ ดีใจสุดๆ"
"จ้าๆ ละนี่กี่ทุ่มละ"
"สี่ทุ่มยี่สิบห้า เฮ้ย!"
"ดึกขนาดนี้แล้วเหรอ?!" ทิวากับกียุลอุทานพร้อมกัน ทั้งสองมองหน้ากันแล้วหัวเราะ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นนะ
"กลับกันเถอะ" ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วยื่นมือหนาของเขาให้หญิงสาวที่ตอนนี้มีสถานะเป็นคนคุยของเขาได้จับแล้วพยุงตัวขึ้น สองมือประสานกันก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกจากศาลาแล้วกลับห้องพักของตน แสงประกายระยิบระยับบนผิวไข่มุกที่ถูกแสงไฟยามค่ำคืนตกกระทบเป็นสัญลักษณ์ว่าพวกเขาทั้งสองคนได้ทิ้งสถานะเพื่อนเอาไว้แล้ว
ระหว่างทางกลับหอ
"เรื่องเมื่อกี้ ขอโทษด้วยนะ" กียุลพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศที่เงียบ
"ถ้าเรื่องจูบน่ะ ไม่เป็นไรหรอก ก็ไม่ใช่เพื่อนแล้วนี่ จะทำก็ได้เนอะ"
"จริงนะ!?"
"อ..อะไรยะ!?"
"ก็เธอพูดเมื่อกี้เองว่าจะจูบก็ทำได้"
‘ชิ-หายละ ไม่น่าพูดเลย’
"เออ! แต่อย่าเยอะมากนะนายตี๋ เรายังไม่ได้คบกันจริงจัง!"
"ถ้าคบกันจริงจังจัดหนักได้ใช่ป่ะ?" ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่ม
"นายนี่มัน.. ทำสิ่งที่นายอยากทำก็แล้วกัน! ( -///-)"
และแล้วก็กลับมาเงียบอีกครั้ง…
"กียุล" ทิวาพูดขึ้นทำลายบรรยากาศเงียบอีกครั้ง
"?"
"ตอนนี้สถานะเราเป็นอะไรเหรอ?"
"อืม…" กียุลเอามือเท้าคาง คิดอยู่ครู่นึงแล้วตอบออกมาว่า "ยัยลิงกับตาตี๋ ดีมั้ย?"
"ฮะๆ แปลกดี แต่ก็ดีนะ ฉันชอบ"
"นี่ยัยลิง ถึงห้องละ ไขกุญแจสิ"
ทิวาไขกุญแจแล้วเปิดประตูเดินนำเข้าไปในห้อง กียุลสั่งให้ทิวาไปอาบน้ำก่อน เพราะเขาต้องทำงานของประธานนักเรียนต่อให้เสร็จ ทิวาอาสาให้ช่วยก็ไม่ยอมจนทิวายอมไปอาบน้ำ พอทิวาอาบเสร็จกียุลก็เข้าไปอาบต่อ
เวลา 22:50
"ฉันจะนอนแล้วนะ นายทำงานเสร็จก็ปิดไฟด้วย" ทิวากำลังล้มตัวนอนแต่ต้องชะงักเพราะคำพูดของกียุล
"ตาตี๋แว่นขี้เก๊กน่ะ ให้เธอเรียกได้คนเดียวนะ คนอื่นเรียกฉันล่ะอยากจะเดินไปต่อย แต่เวลาเธอเรียกแล้วมันฟังดูขึ้นหูดี ฉันชอบ" กียุลเงยหน้าจากกองเอกสารแล้วยิ้มให้ทิวา แค่นี้ก็ทำให้ทิวาหน้าแดงแข่งกับมะเขือเทศแล้ว
"อืม! ฝันดีนะนายตี๋!" ทิวารีบนอนลง หันหลังให้กียุลแล้วเอาผ้ามาห่มถึงคอ
"ฝันดีนะยัยลิงกัง"
"…"
"รักนะ"
"นายตี๋บ้า!!!!!!"
เวลาเก้าโมงตรง หน้าห้องพักครูชั้น 3 ตึกเรียนคลาสดัตเชส
ตอนนี้ทุกคนยืนอยู่ตรงหน้าห้องพักครู วันนี้กียุลได้นัดครูฌาแนตต์มมาคุยเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน โชคดีที่ไม่มีเรียนจึงไม่มีนักเรียนเดินเพ่นพ่านเนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ สถานการณ์จึงทำให้พวกเขาคุยได้อย่างสะดวกใจขึ้น
"เคลียร์เสร็จแล้วไปห้างกันมั้ยยะ วันหยุดฉันอยากพักบ้าง" นาซิสซ่าพูดแล้วกางพัดขึ้นมาพัดรัวๆ
"เอาดิๆ พวกเธอไปด้วยมั้ย" ทิวาเห็นด้วย แล้วหันไปถามเพื่อนๆที่เหลือ
"คือว่าวันนี้อั๊วนัดกับอาฮอรัสว่าจะสอนปักผ้าแล้วน่ะ ขอโทษด้วยน่อ" เหมยฮัวพูดแล้วชี้ๆไปทางฮอรัส
"^^" ฮอรัสไม่พูดอะไรแล้วยิ้มให้
"ส่วนยูริกะจะไปดูหนังเรื่องกัปตัน C.L.O.C.K. กับคุณคริสน่ะเจ้าค่ะ แหะๆ><"
"That’s right~" คริสโตเฟอร์เสริม
"ส่วนคุณโรซารี่จะพาผมเที่ยวครับ"
"ฉันบอกนายตอนไหนเนี่ย?"
"นะครับ~" อเล็กเซส่งสายตาอ้อนดั่งลูกแมวให้โรซารี่
"ก็ได้ๆ"
"อยู่กันเป็นคู่เลยนะยะ"
"เดี๋ยวผมไปด้วยนะครับคุณนาซิสซ่า" ดันเต้พูด
"เอ่อ.. ก็ได้ย่ะ ขอบคุณ" คำสุดท้ายนาซิสซ่าพูดเบามากๆ แต่ดันเต้ก็ได้ยินอยู่ดี ดันเต้จึงยิ้มให้นาซิสซ่า
"เข้าข้างในกันเถอะ" กียุลขัดขึ้นแล้วเคาะประตูห้องพักครู ทุกคนจึงหยุดคุย
ก๊อก! ก๊อก!
"เข้ามาได้เลยฮ้า" เสียงครูฌาแนตต์ดังมาจากข้างใน กียุลเปิดประตูแล้วเข้าไปคนแรก โดยมีเพื่อนๆที่เหลือเดินตามหลังเขา
ข้างในห้องมีเก้าอี้ที่ถูกจัดไว้ 10 ที่นั่งล้อมโต๊ะครูโดยครูฌาแนตต์ ทุกคนทยอยกันนั่งโดยที่โรซารี่นั่งริมสุด ไล่มาเป็นนาซิสซ่า ยูริ เหมยฮัว ทิวา กียุล ฮอรัส อเล็กเซ ดันเต้และคริสโตเฟอร์
"เข้าเรื่องกันดีกว่าฮ่ะ แต่คราวนี้ครูไม่ได้เป็นคนอธิบายนะฮะ ครูเลยให้ผู้ที่รู้จริงๆมาอธิบาย" ครูฌาแนตต์พูดอย่างนี้ทำให้ทุกคนงงว่าผู้ที่รู้จริงคือใคร แต่ทิวากับกียุลไม่ได้สงสัยอะไร เพราะพวกเขาเดาไว้ว่าครูไอริณต้องเป็นคนมาอธิบายแน่ๆ
"จะจ๊าง~!" จู่ๆครูไอริณก็โผล่ขึ้นมาจากใต้โต๊ะพร้อมทำมือจ๊ะเอ๋แล้วนั่งลงข้างๆครูฌาแนตต์
"ว้าย!!/เฮ้ย!!" ทั้ง 10 ตกใจกับปรากฏการณ์ไอริณเมื่อครู่
"แม่มาทำไมไม่บอกหนูอะ?" ทิวายิงคำถามใส่ครูไอริณทันที
"มันสุดวิสัยน่ะจ้ะ เข้าเรื่องเลยดีกว่าเนอะ ^^"
"-*-" ทิวา
"ครับ/ค่ะ" ทุกคนตอบรับ ยกเว้นทิวาที่นั่งจ้องหน้าครูไอริณไม่วางตา
"คือทางองค์กรของครูน่ะจ้ะ ได้รับการแจ้งเรื่องมาว่ามีวัตถุโบราณที่มีมูลค่าสูงมากๆที่โดนขโมยเมื่อเกือบ 20 ปีก่อน ทั้งหมด 5 ชิ้นได้กระจายอยู่ในลาฟลอร่าและโนอาห์น่ะจ้ะ และตอนนี้กำลังมีแก๊งหัวขโมยที่เคยขโมยเมื่อเกือบ 20 ปีก่อนกำลังตามหาวัตถุทั้ง 5 ชิ้นนี้ไปขายในตลาดมืด ทางองค์กรจึงส่งครูมาตามหาของทั้ง 5 ชิ้นนั้นและจับตัวคนร้ายน่ะจ้ะ เลยมาที่นี่โดยไม่ได้บอกล่วงหน้า ขอโทษนะจ๊ะทิวา ^^;"
"(｀⌒´)" ทิวาหน้าบึ้ง
"แล้วทั้ง 5 ชิ้นคืออะไรเหรอครับ?" กียุลถามครูไอริณ
"หาได้แล้ว 1 อย่างจ้ะ ที่พวกเธอเจอเมื่อวานนั่นแหละ ชื่อ The Russian UFO Tooth Wheel แล้วก็เห็นทางองค์กรบอกมาว่าเป็นพรมขนาดใหญ่ 1 ชิ้น เป็นคล้ายๆเฟือง 1 ชิ้น.."
"!" ราชาทั้ง 5 ตกใจเมื่อได้ยินคำว่าเฟือง แต่ก็เก็บเงียบไว้
"หินกลมๆ 1 ชิ้น แล้วก็อีกชิ้นรายละเอียดไม่ค่อยมีน่ะจ้ะ แต่เขาบอกมาแค่ว่าเป็นวงๆสีทอง เป็นทองคำแท้น่ะจ้ะ"
"แล้วโดนขโมยจากที่ไหนบ้างเหรอน่อ?" เหมยฮัวถามบ้าง
"ชิ้นที่หาเจอโดนขโมยจากพิพิธภัณฑ์ในรัสเซีย พรมถูกขโมยจากพิพิธภัณฑ์ในเบลเยียม เฟืองถูกขโมยจากพิพิธภัณฑ์ในอิตาลี.."
'ชัดเลย...' ราชาทั้ง 5 คิด
"หินกลมๆถูกขโมยจากพิพิธภัณฑ์ในคอสตาริก้า ส่วนวงๆสีทองถูกขโมยจากพิพิธภัณฑ์ในไทยจ้ะ ของทั้ง 5 โดนขโมยในเวลาไล่เลี่ยกันในวันเดียวกันและถูกขโมยไปได้ทั้งหมด สันนิษฐานว่าแก๊งที่ขโมยคือแก๊งฟักทอง"
"อีกแล้วเหรอ!?" พวกทิวาอุทานพร้อมกัน
"ไม่ใช่ว่าโดนจับไปหมดแล้วเหรอแม่?" ทิวาถาม
"เป็นเพียงข้อสันนิษฐานน่ะจ้ะ แต่ว่าต้องระวังหน่อยนะ ทางองค์กรแจ้งมาว่ามีกลุ่มๆนึงที่ไม่ใช่คนของลาฟลอร่าแน่ๆแฝงตัวอยู่ในลาฟลอร่าจ้ะ แต่ว่าที่ลาฟลอร่ามีคลื่นรังสีไว้ตรวจจับคนในเกาะ จึงทำให้รู้การเคลื่อนไหว รอแค่พวกมันเผลอแล้วรุมจับมัน"
"อันตรายจังเลยเจ้าค่ะ" ยูริเริ่มกลัว
"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ พวกเธอรู้ไว้ก็ไม่เป็นไร เพียงแค่อย่าหลุดปากออกมาก็พอ"
"ครับ/ค่ะ" ทุกคนขานตอบ
"แล้วอยู่ในลาฟลอร่ากี่ชิ้นเหรอคะ" โรซารี่ถาม
"หาเจอแล้ว 1 ก็เหลือในลาฟลอร่า 1 โนอาห์ 3 น่ะจ้ะ" ครูไอริณทำท่านับนิ้วตามไปด้วย
"ให้พวกหนูช่..."
"อยู่นิ่งๆดีกว่าจ้ะ มันอันตราย" ครูไอริณรีบปฏิเสธ "ตอนนี้ทางองค์กรได้ส่งสายลับคอยสืบตามที่ต่างๆแล้วจ้ะ บนเกาะลาฟลอร่าทั้ง 6 โซน บนเรือโนอาห์ทั้ง 6 ลำ เอ้อ ลำคลาสดุ๊กยังไม่มีนี่นา ไม่เป็นไรหรอกเนอะ"
"ค่ะ.." ทุกคนเหงื่อตก สบายใจไปแล้วครูไอริณ!
ระหว่างนั้นทุกคนก็คุยกัน ถกเถียงกันในเรื่องที่ครูไอริณเพิ่งเล่าไป
"อ้อ! ขอของคืนด้วยนะจ้ะ" ครูไอริณแบมือทวงของจากกียุล
"นี่ครับ" กียุลวางของสิ่งนั้นลงบนมือครูไอริณ
"ขอบใจจ้ะ ลูกเขย ^^" ครูไอริณพูดเสียงเบามากๆเพื่อให้กียุลได้ยินแค่คนเดียว
"คะ.. ครับ??" กียุลงงเป็นไก่ตาแตก สิ่งที่เขาทำกับลูกสาวครูไอริณพลั่งพรูเข้ามาในหัวอย่างกับก๊อกน้ำแตก กลัวจะเห็นที่ไปขโมยจูบของลูกสาวตัวเองเข้า
"ชอบเขาไม่ใช่เหรอเรา?" ครูไอริณยิ้นหวานให้กียุล
"อ่า.. "
"แค่มองก็รู้แล้วจ้ะ"
"ครับ แหะๆ" กียุลรอดตัวไป เขานึกว่าครูไอริณเห็นซะอีก
"เรียกแม่ก็ได้นะ ให้เธอเรียกคนเดียวเลย" ครูไอริณส่งยิ้มให้กียุลอีกครั้ง
"เร็วไปมั้ยครับ?" ถึงถามอย่างนั้นแต่ในใจล่ะอยากเรียกชะมัด
"ไม่เร็วไปนะ เดี๋ยวไม่นานก็ได้เรียกแล้ว เรียกๆไปก่อนเลย แม่อนุญาตจ้ะ ^^"
"ขอบคุณนะครับ แม่"
"จ้ะ ลูกเขย><"
"0///0 แล้วทำไมถึงไม่ว่าผมล่ะครับ ผมชอบทิวานะ" กียุลพูดให้เสียงเบาสุดๆ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน
"แม่ถูกใจกียุลมานานแล้วแหละ แถมเป็นประธานนักเรียนด้วยนี่ เธอคงไม่ทำอะไรทิวาหรอกเนอะ" ครูไอริณเท้าคางแล้วมองเด็กหนุ่มตรงหน้า
"ครับ ^^;;" กียุลเหงื่อแตก
"แต่ถ้าจะทำ จัดแรงๆเลยนะ ฮ่าๆ" ครูไอริณกระซิบข้างๆหูกียุลแล้วหัวเราะ
"มะ.. ไม่ดีมั้งครับ"
"พวกเธอก็ไปพักผ่อนเถอะจ้ะ ครูรบกวนมานานแล้ว" ครูไอริณบอกพวกเด็กๆ
"พวกเราหรอกค่ะที่รบกวน งั้นอนุญาติกลับก่อนนะคะ" โรซารี่พูด
"สวัสดีค่ะ" พวกทิวา
"สวัสดีครับ" พวกกียุล
"สวัสดีจ้ะ" ครูทั้งสอง
"ไปก่อนนะแม่" ทิวาวิ่งไปกอดครูไอริณแล้วบอกลาผู้เป็นแม่ของตน
"บ๊ายบายจ้ะทิวา รักษาตัวด้วยนะ" ครูไอริณบอกลาแล้วกอดลูกสาวของตัวเอง
"ค่า" ทุกคนเดินออกจากห้องไป
ปัง!(เสียงปิดประตู)
.....
"ส่วนครูฌาแนตต์ ต่อไปเก็บให้ดีๆหน่อยนะคะ" ครูไอริณพูดหลังจากเด็กๆทั้ง10ออกจากห้องไปแล้วพร้อมแผ่รังสีอำมหิตใส่ตรูฌาแนตต์
"ฮะ.. ฮ่า!!!" ครูฌาแนตต์รีบตอบรับทันทีแล้วรีบนำของสิ่งนั้นใส่กล่องอย่างดี
---------------------------------------------------------------------
กลับมาแล้วค่า~ หายไปซะนานเลยขอโทษด้วยนะคะ 555 หลังจากตอนนี้จะเป็นสเปเชี่ยลของทั้ง 5 คู่ค่ะ ถือว่าฉลองยอดวิวเกิน 1,000 เนอะ//ปรบมือ ดีใจมากๆเลยค่ะที่มีคนเข้ามาอ่านกันเยอะขนาดนี้ TwT ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่เป็นกำลังใจให้เรานะคะ เราจะพยายามแก้ไขจุดบกพร่องและแต่งต่อเรื่อยๆจนจบค่ะ ฮา ฝากคอนเม้นท์ กดfavorite เพื่อจะได้แจ้งเตือนทันทีที่อัพนิยายนะค้า~ ขอบคุณมากค่า//โค้งงามๆ
วาดแก๊งราชาทั้ง 5 มาฝากค่า แทนคำขอโทษที่หายไปนานเนอะ TwT เดี๋ยวอีกตอนสองตอนพวกทิวาจะปลอมเป็นผู้ชายขึ้นเรือแล้วค่ะ ฝากติดตามด้วยน้า~
Theme credit : " SQWEEZ " THEME
ความคิดเห็น