คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 : พบกันอีกครั้ง
3
พบกันอีกครั้ง
เวลาตีหนึ่งห้าสิบเอ็ดนาที โซน D ด้านตะวันออกเฉียงเหนือ เกาะลาฟลอร่า
"ปู๊น... ปู๊น..."
'เสียงอะไรน่ะ คนจะหลับจะนอน' หญิงสาวเจ้าของผมสีน้ำตามเข้มสลวยบ่นในใจก่อนจะลุกขึ้นเพราะเสียงของบางสิ่งขนาดใหญ่กำลังร้องรบกวนเวลานอนของเธอ คงเพราะห้องของทิวาอยู่ใกล้ทะเลมากที่สุด เธอขยี้ตาสองสามที กะพริบตาถี่ๆให้ตาสว่าง เพื่อที่จะได้เห็นภาพตรงหน้าได้ชัดเจน
"ปู๊นนน..."
'เสียงเรือรึไง ดังอยู่นั่นแหละ -*-' ทิวาบ่นก่อนจะหยิบเสื้อโค้ทสีน้ำตาลขึ้นมาสวมทับชุดนอนกระโปรงสีชมพูบางแล้วเดินออกนอกห้องเพื่อไปดูต้นเสียงที่น่ารำคาญ(สำหรับทิวา)จนทำให้ทิวาไม่ได้หลับไม่ได้นอน
ระหว่างทางเดินมืดสลัว มีแสงไฟสีเหลืองนวลจากเสาไฟน้อยๆตามข้างทาง จะตีสองแล้วคงไม่มีใครออกมาเพ่นพ่านแถวนี้หรอก
"เลดี้คนนั้นน่ะ จะไปไหนเหรอคะ" เสียงของคุณครูท่านหนึ่งดังขึ้นข้างหลังทิวาเมื่อเห็นทิวาเดินออกจากหอ
"เฮือก! เอ่อ..." ทิวาตกใจลุกลี้ลุกลนจนตอบคำถามของคุณครูคนนั้นไม่ถูก ไม่กล้าหันไปหาครูเพราะกลัวว่าจะถูกดุ
"...." คุณครูรอคำตอบจากทิวา
"พอดีหนูได้ยินเสียงแปลกๆดังปู๊นๆน่ะค่ะ เลยกะจะออกมาดู แหะๆ" ทิวาเกาแก้มนิดๆก่อนจะหันหลังมาดูว่าคุณครูคนนั้นคือใคร "ครูมารีนี่คะ? สวัสดีค่ะ" ทิวายกมือไหว้ครูมารี
"อ้าว! เลดี้ทิวาหรอกเหรอ ไม่คิดว่าเธอจะตื่นกลางดึกนะเนี่ย ปกติหลับลึก" ครูมารีพูดพลางเหยียดยิ้มตามสไตล์เขา
"แหะๆ" ทิวาหัวเราะแห้งๆ แล้วทำหน้าแบบ 'ลืมๆไปเถอะค่าครูขา ToT'
"เสียงนั่นเป็นเสียงเรือสำราญน่ะค่ะ ไปรับนักเรียนเจ้าชายโนอาห์พร้อมกับครูมั้ยคะเลดี้ทิวา?" ครูมารีพูด
"เอ๋?! นักเรียนเจ้าชายโนอาห์!?"
"ใช่ค่ะ พวกเขาจะมาที่นี่กันในอีกไม่กี่นาทีแล้ว"
"แล้วพวกเขาจะมาทำไมเหรอคะ!?"
"เดินมากับครูค่ะ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง" ครูมารีพูดพลางดันตัวทิวาเบาๆให้เดินตาม "ทางโรงเรียนเจ้าชายโนอาห์ติดต่อมาว่าเรือลำหนึ่งของเขาเกิดความเสียหายต้องทำการปรับปรุงค่ะ จึงต้องทำการเทียบท่าสักที่ แล้วเผอิญเรือลำนั้นแล่นอยู่ใกล้ๆลาฟลอร่าพอดี จึงทำให้นักเรียนของเขาต้องพำนักอยู่ลาฟลอร่าค่ะ"
"เรือลำไหนเหรอคะ?" ทิวาถามครูมารี ในใจก็ภาวนาอย่าให้เป็นลำนั้นเลย เพราะทิวาไม่อยากเจอ 'หมอนั่น'
"เรือประจำคลาสดุ๊กค่ะ"
เพล้ง!
ทุกอย่างแตกสลายตรงหน้าทิวา(หมายถึงความรู้สึกอ่ะนะ)ตอนนี้หลายๆอารมณ์ตีวนในหัวเธอ ทั้งเสียใจ เซ็งเป็ด ชิ*หาย อยากตาย และมายก็อตรวมกัน
'ทำไมฉันต้องมาเจอหมอนี่ด้วยนะ!!'
"ฮึ่ย.." ทิวาสบถออกมาเบาๆ
"ไม่ดีใจเหรอคะเลดี้" ครูมารีได้ยินเสียงทิวาเลยถาม
"ไม่สักนิดเลยค่ะ" ทิวาทำหน้าเซ็ง
"ทำไมเหรอคะ แปลกนะคะเนี่ย ปกตินักเรียนของเราจะดี๊ด๊าเวลาเจอนักเรียนเจ้าชายโนอาห์จนลืมความเป็นสุภาพสตรีเลยค่ะ ฮ่ะๆ"
"ก็.. เวลาหนูคุยกับเพื่อนที่เรียนอยู่โนอาห์ เค้าจะชวนหนูทะเลาะเกือบทุกครั้งเลยค่ะ จนหนูคิดว่าเค้าคงไม่ชอบที่จะคุยกับหนู" หญิงสาวพูดอย่างน้อยใจพลางก้มหน้าลงต่ำด้วยความผิดหวัง "แต่หนูสนุกเวลาได้คุยกับเค้ามากเลยนะคะ"
"เจนเทิลแมนกียุลสินะคะ"
"ค่ะ..." ปกติทิวาจะปฏิเสธเสียงแข็งทุกเมื่อที่ใครก็ตามพูดถึงชายคนนี้ ยกเว้นครั้งนี้ เธอยอมรับด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆปนง่วง พลางมองหน้าครูมารีเหมือนอยากขอคำปรึกษา
"อืม… เรื่องแบบนี้นักเรียนต้องคุยด้วยกันให้เข้าใจค่ะ อย่าใช้อารมณ์ อย่าขึ้นเสียง ไหนๆจะได้เจอกันทั้งที ทักทายกันดีๆแล้วใช้เวลาด้วยกันอย่างสนุกสนานดีมั้ยคะ" ครูมารีให้คำปรึกษาอย่างอ่อนโยนพร้อมกับลูบหัวทิวาอย่างเอ็นดู
"...."
"ครูว่าเค้าก็ไม่ได้ไม่ชอบที่จะคุยกับเลดี้หรอกค่ะ ถ้าเค้าไม่ชอบจริงๆ คงเลิกติดต่อกันไปนานแล้ว อย่างน้อยก็อย่าลืมมิตรภาพที่พวกเธอเคยสร้างกันตั้งแต่ตอนงานลืลาศนะคะ ครูอยากจะบอกว่า คืนนั้นพวกเธอ รวมทั้งเพื่อนๆของเลดี้ สง่างามกันมากค่ะ"
"ขอบคุณนะคะครูมารี" ทิวากล่าวคำขอบคุณแล้วสวมกอดครูมารีอย่างอบอุ่น "ตอนแรกหนูคิดว่าถ้าพูดเรื่องนี้กับครูแล้วจะโดนดุซะอีก เพราะดูเป็นหัวข้อที่เลดี้ไม่ค่อยเหมาะที่จะพูดถึงเลยค่ะ"
"เลดี้ทิวาคะ ฟังครูนะคะ" ครูมารีคลายอ้อมกอดแล้วมองหน้าทิวาด้วยสายตาที่อบอุ่นแต่จริงจัง "ไม่มีหัวข้อไหนที่ไร้สาระหรอกค่ะ เลดี้สามารถพูดได้ทุกเรื่องโดยไม่ต้องกลัว ครูอยากให้เลดี้ได้ใช้ชีวิตของตัวเองอย่างสนุกสนานและมีความสุข ไม่อยากให้มาเสียดายทีหลังว่าทำไมตอนนั้นเราไม่ทำมัน รวมถึงเรื่องของเหล่าเจนเทิลแมนด้วยค่ะ ครูอยากให้เลดี้มีความสุขกับทุกๆเรื่อง เพราะฉะนั้น มีอะไรเราก็สามารถพูดคุยกันได้นะคะ" ครูมารีส่งรอยยิ้มหวานให้ทิวา มันอบอุ่นหัวใจมากจนกระทั่งขอบตาของหญิงสาวเริ่มร้อนผาว
"ฮึก..."
"โอ๋ๆ ไม่ร้องสิคะเลดี้ของครู เดี๋ยวไม่สวยนะ ใกล้ได้เวลาแล้ว รีบไปที่ท่าเรือกันเถอะค่ะ" ครูมารีใช้มือเรียวบางของเธอเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างเบามือ
"ค่ะ!"
…
ตอนนี้ทิวาและครูมารียืนอยู่ที่ท่าเรือคลาสดัตเชสแล้ว เรือโนอาห์กำลังเทียบท่า มีเสียงประกาศบอกให้นักเรียนบนเรือค่อยๆทยอยลงจากเรืออย่างสงบเสงี่ยม
คนๆแรกที่ลงมาก็คือ 'หมอนั่น' คนที่ทิวาไม่อยากเจอมากที่สุดในตอนนี้
"หนูรู้สึกยังไม่พร้อมที่จะเจอเขาคนนั้นค่ะ" ทิวาตอบครูมารีแล้วเบือนสายตาไปทางเขาคนนั้น
"?" ครูมารีหันตามสายตาของทิวา โอเค เธอรู้แล้วล่ะ 'เขาคนนั้น' คือใคร ครูมารีหัวเราะเบาๆแล้วพูดกับทิวาก่อนจะเดินไปหากลุ่มนักเรียนโนอาห์ประมาณร้อยกว่าคน
"ฮะๆ เจนเทิลแมนกียุลสินะคะ คู่กัดของเลดี้ทิวาตั้งแต่คลาสพริ้นเซส อย่าลืมสิ่งที่ครูบอกไปเมื่อกี้นะคะ ครูจะเอาใจช่วยค่ะ เพราะต้องอยู่ด้วยกันอีกยาว"
ทิวาทำหน้าเซ็งยกกำลังสอง เพิ่งจะร้องไห้เพราะความอ่อนโยนของครูมารีมา ตอนคุยกับตาตี๋ก็ไม่เคยคุยกันดีๆเลย แถมมีการเน้นคำว่าอยู่ด้วยกันอีกยาว มันจะยาวแค่ไหนกันนะ
"เฮ้อ"
"ถอนหายใจทำไมยัยลิง"
"ก็หนูไม่อยากเจอตาตี๋---เย้ยกียุล!!!!!" ทิวาจะหันไปพูดกับครูมารีแต่กลายเป็นว่าคนที่ยืนข้างๆเขาคือกียุล!! ทิวารีบปิดปากกับคำพูดเมื่อกี้ทันที แล้วก็ขอให้เขาอย่าได้ยินสิ่งที่พูดไปเมื่อกี้เลย
"ไง ไม่ได้เจอกันนานนะยัย-ลิง-กัง แล้วเธอมาอยู่ตรงนี้ได้ไง ไม่นอนเหรอ" กียุลทักทายและเน้นไปที่ชื่อของคนตรงหน้าที่ตัวเองตั้งให้แบบหงุดหงิดเล็กๆ
"ฉันไม่ใช่ลิงกังนะ!!" ทิวาตะคอกใส่กียุล
"สำหรับฉันเธอก็ลิงวันยันค่ำอยู่ดี ต่อให้ตอนนี้เธอสวยขึ้นและเรียบร้อยขึ้นก็เถอะยัยลิงกัง"
"หนอย... นายนี่มัน!! เอ๊ะ?" ทิวาสะดุดกับคำพูดของคนตรงหน้าเมื่อกี้
"นายพูดว่าอะไรนะ?"
"อ่ะ เอ่อ..."
'เวรแล้ว! เผลอหลุดปาก' กียุลคิดในใจ
"ฉันได้ยินอย่างนั้นใช่มั้ยตาตี๋แว่นขี้เก๊ก?" ทิวาเท้าสะเอวแล้วยื่นหน้าไปใกล้กียุล
"อะ เออ! ได้ยินอย่างนั้นแหละ!!!" กียุลตะโกนแล้วหันหน้าไปอีกทาง เพื่อไม่ให้ยัยลิงตรงหน้ารู้ว่าเขากำลังเขินและหน้าแดงมากๆ
"ขอบคุณนะ"
"เอ๋.."
ทิวายิ้มให้กียุล เป็นยิ้มที่จริงใจและดีใจในเวลาเดียวกัน เขาไม่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นนานแค่ไหนแล้วนะ... คิดถึงรอยยิ้มนั้นจัง และหน้าของชายหนุ่มก็แดงขึ้นเป็นสองเท่า
"ปากเสียๆของนายก็พูดอะไรดีเป็นนี่นา ฮ่าๆๆ"
"ยัยลิง!!!!" ความรู้สึกดีและหน้าที่แดงหายไปในพริบตาเมื่อทิวาพูดประโยคนั้นขึ้น
"โอ๊ยขำ ฮ่าๆๆ เรื่องจริงนี่นา กรี๊ด!!!!"
"พูดมากเจอนี่หน่อยเป็นไง!!!"
กียุลชูแมลงสาบ(ปลอม)ใส่หน้าทิวา
"กรี๊ดดดดด!!!!" ทิวาตกใจวิ่งหนี ใส่เกียร์หมาเบอร์4แล้วชิ่งจากที่ตรงนั้น
"อย่าคิดว่าจะรอด!!" กียุลตะโกนแล้ววิ่งตามทิวาพร้อมแมลงสาบในมือ
หวังว่าที่ยัยลิงพูดเมื่อกี้จะไม่เป็นจริงนะ
'ก็หนูไม่อยากเจอตาตี๋---เย้ยกียุล!!!!!'
นึกถึงทีไรแล้วเจ็บหัวใจชะมัด ทำไมมีแค่ฉันที่คิดถึงเธอด้วยนะ :(
ฉันจะทำให้เธอตกหลุมรักฉันให้ได้เลยยัยลิงกัง!!
-----------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่า กลับมาอัพแล้วนะคะ เมื่อวานที่บ้านเราพายุเข้าไฟดับหลายชม.เลย T^T เน็ตก็ล่ม เลยไม่ได้อัพวันนึงต้องขอโทษด้วยนะคะ กลับมาตอนนี้เฮียยุลลี่(ของเรา)ประกาศกร้าวแล้วค่ะว่าจะทำให้ยัยลิงตกหลุมรักให้ได้ ดูกะทันหันมากแต่ก็เหมาะกับนิสัยเฮียดี 5555
ไม่ได้อัพวันนึงชดเชยด้วยภาพกียุลละกันนะคะ
เราวาดอาจไม่หล่อเท่าพี่กฎวาด แต่ก็วาดให้หล่อสุดแล้ว5555
สามารถรีเควสได้นะคะว่าจะให้วาดใครหรือวาดคู่ไหน วาดได้หมดเลย(มั้งนะ555)
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามานะคะ Thank youuu
Theme credit :Cue lala. Theme Q ♕ lala.
ความคิดเห็น