Laflora Secret ไขปมความรักกับสายลับ 5 สาว

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : เฟืองประหลาด

© themy butter

2

เฟืองประหลาด

"แต่ทำไมรูปเฟืองในสมุดนี่มันเหมือนเฟืองที่ติดอยู่ในห้องเครื่องข้างล่างล่ะ" กียุลชี้ไปที่จอที่กำลังฉายภาพจากกล้องวงจรปิดตัวที่อยู่ในห้องเครื่องยนต์เรือ

"มนุษย์ต่างดาวแน่ๆ!!!!" ดันเต้อุทาน

"ยูเลิกบ้ามนุษย์ต่างดาวก่อนได้มั้ยดันเต้" คริสโตเฟอร์ทำเสียงเบื่อหน่ายนิดๆ

"แต่ที่ดันเต้พูดมันอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้นะ ขนาดเฟืองรูปร่างแปลกประหลาดยังมีได้เลย" อเล็กเซพูดขึ้น

"ก็จริงอย่างที่อเล็กเซบอกนะ ตอนนี้อะไรมันก็ดูน่าเชื่อได้ไปหมด" กียุลดันแว่นทำท่าคิดอะไรบางอย่าง

"เออๆก็ได้ๆ" คริสโตเฟอร์ตอบ

"เย่~ มนุษย์ต่างดาว~~ งั้นเดี๋ยวผมไปหาข้อมูลให้นะครับ!" ดันเต้พูดอย่างร่าเริง

"ลำบากหน่อยนะขอรับดันเต้" ฮอรัสยิ้มน้อยๆให้ดันเต้

"ไว้ใจได้เลย!!!"

"อะแฮ่ม ตอนนี้ทางเรือโนอาห์ก็คงต้องจอดเทียบท่าเพื่อซ่อมแซมเรือก่อนสินะ" ผอ.พูดขึ้น

"แล้วตอนนี้เรือเรากำลังแล่นไปไหนน่ะครับ?" กียุลถามผอ.

"อืม.. ตอนนี้เราอยู่บนน่านน้ำทะเลเมดิเตอเรเนียน ที่ตั้งของเกาะลาฟลอร่า เราคงต้องไปเทียบท่านี้นั่นสักพักแหละ" ผอ.ครุ่นคิด

"ไม่มีที่อื่นให้เทียบท่าแล้วเหรอครับ"

"ถ้าเราจะไปเทียบท่าที่ยุโรปน่ะ อีกไกลกว่าจะถึง เกรงว่าเครื่องยนต์จะดับก่อน เลยตัดสินใจเอาลาฟลอร่านี่แหละ"

"อ่อ..ครับ"

"ทำมาย~ ยูไม่อยากจะเจอเลดี้ทิวาสุดที่รักของยูรึไง?" คริสโตเฟอร์ลากเสียงแซวเพื่อนหนุ่มยาว แขนกำยำของเขาเอื้อมไปกอดคอของกียุล

"นั่นสิครับ นั่นสิครับ! แต่ผมน่ะอยากเจอคุณโรซารี่จะแย่อยู่แล้ว!" อเล็กเซเสริม ดวงตาสีเขียวสดใสของเขาเป็นประกายระยิบระยับคล้ายดวงดาวในท้องฟ้ายามราตรีก็ไม่ปาน พวกเขาแซวกียุลกันอย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ยจนเจ้าตัวหูแดงแปร๊ดดดดด

"พวกนายพูดเรื่องอะไรฉันไม่เห็นจะเข้าใจ!!" ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงแข็ง แต่ก็มีแกว่งๆบ้างเพราะในใจน่ะอยากเจอคนนี้ที่สุดแล้ว

"โธ่.. My president อย่าซึนไปเลย กี่ปีผ่านมาแล้วเนี่ยยังจะซึนใส่เพื่อนกันอีก" คริสโตเฟอร์แซวพลางยีหัวกียุลอย่างอดไม่ได้

"6 ปีแล้วขอรับ" ฮอรัสเสริมอย่างกวนๆ 

"เงียบไปเลยพวกนาย! ฉันอยากจะเจอหรือไม่เจอใครมันก็เรื่องของฉัน โฟกัสกับงานตรงหน้าก่อนได้มั้ยยย"

"พรูด!" ผอ.หลุดขำแล้วรีบปิดปากก่อนจะโดนกียุลจับได้

"ผอ.ครับ!!!" อ๊ะ ไม่ทันซะแล้วฮะ 

"ฮ่าๆ ผมไม่ได้ว่าอะไรหรอก เห็นแล้วอดขำไม่ได้ พวกนักเรียนนี่สนุกกันจังเลยนะ อิจฉาจังแฮะ"

"ครับๆ แล้วเรื่องเทียบท่าเรือจะทำยังไงต่อละครับ" กียุลรีบเบี่ยงประเด็น เขาพูดกับคนอื่นแต่สายตาจับจ้องอยู่แต่กับพื้น ก้มหน้างุดๆหลบซ่อนความเขิน และอายมากด้วยเนี่ย!! //กียุลกล่าว

"อ่า งั้นรบกวนคุณครูช่วยต่อสายกับทางโรงเรียนลาฟลอร่าหน่อยสิ เดี๋ยวผมจะติดต่อไป" ผอ.บอกครูฝ่ายประชาสัมพันธ์

"ได้ค่ะ"คุณครูตอบรับ

 … 

[สวัสดีค่ะผอ.โรงเรียนเจ้าชายโนอาห์] เสียงปลายสายที่คุ้นเคยกันดี ผอ.ไนติงเกลรับสายด้วยเสียงที่สุขุมและอ่อนนุ่ม

"สวัสดีครับคุณไนติงเกล คือทางเราจะขอรบกวนทางลาฟลอร่าให้เป็นที่พำนักและเทียบท่าหน่อยได้มั้ยครับ คือเรือเกิดเหตุขัดข้องต้องใช้พื้นที่เทียบท่าและซ่อมน่ะครับ"

[ได้ค่ะไม่มีปัญหา ว่าแต่เรือของคลาสอะไรเหรอคะ]

"คลาสดุ๊กครับ"

[อืม... งั้นรบกวนทางเรือโนอาห์เทียบท่าที่โซน D ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะด้วยนะคะ โซนนั้นเป็นโซนของคลาสดัตเชสค่ะ]

"ขอบคุณมากครับ ลูกๆของผมกำลังคิดถึงสาวๆที่ลาฟลอร่ากันอยู่เลย เดี๋ยวอีกประมาณครึ่งชั่วโมงเรือจะไปเทียบท่านะครับ"

"ผออ๊อ!!!!!" ราชาทั้ง 5 ตะโกนชื่อผอ.พร้อมกันเพื่อแก้เขินกันสุดฤทธิ์

[ฮ่าๆๆ ได้ค่ะ เดี๋ยวทางนี้จะประสานงานช่างซ่อมให้นะคะ สาวๆก็คงจะคิดถึงหนุ่มๆแย่แล้วเหมือนกันค่ะ]

"ขอบคุณมากคร้าบบบบ คุณไนติงเกลสุดสวย"

[บ้า! คุณก็พูดอะไรไม่รู้!]

'อืม.... จะอ้วก'  ทุกคนยกเว้นผอ.คิด

"ไว้เจอกันนะครับ! คิดถึงจังเลย"

[ค่ะๆ ดิฉันก็เขินเป็นเหมือนกันนะคะ ไว้เจอกันค่ะ]

'วางสาย'

"รบกวนคุณครูโซลอี้(ครูฝ่ายประชาสัมพันธ์)บอกกัปตันให้เดินเรือไปที่โซน D คลาสดัตเชสของลาฟลอร่าด้วยนะ"

"สรุปเทียบท่าที่คลาสดัตเชสเหรอ!!" ทั้ง 4 คนยกเว้นกียุลตะโกนพร้อมกันเสียงดัง

"อื้ม ใช่แล้วล่ะ" กียุลบอกด้วยเสียง(โคตร)ร่าเริง

"ฮั่นแน่~ ยิ้มแป้นเชียวโอปป้าของเรา ไอรู้นะว่ายูอยากเจอเลดี้ทิวาน่ะ เลิกพูดว่าไม่อยากเจอได้แล้ว" คริสโตเฟอร์แซว

"มะ.. ไม่ใช่สักหน่อย!! เลิกแซวได้ยัง! ละพวกนายอ่ะคิดถึงพวกยูริใช่มั้ยล่ะ!?"

          ทั้ง 4 คนมองหน้ากันแล้วตอบว่า "ใช่แล้ว~" ทันที....

'ไม่เขินอายบ้างเลยเหรอวะ' กียุลคิด

"หยุดซึนได้แล้วล่ะขอรับ เดี๋ยวโดนแย่งไปรับประทานก่อนจะเสียใจทีหลังน้า~" ฮอรัสแซว

"ยัยลิงนั่นอ่ะนะ!? ไม่มีใครเอาหรอก!"

'แต่ฉันเอานะ ยัยลิงบ้า'  กียุลอีกเช่นเคย

"ยัยลิงไหนอ่ะครับ พวกเรายังไม่ได้พูดถึงเลยน้า~" ดันเต้แซะ ทำให้กียุลหน้าแดงและหน้าแตกพร้อมกัน

"อึก..! พวกนายไปเก็บกระเป๋าเลยไป! เรือจะเทียบท่าแล้วนะ!!" กียุลตะโกนพลางดันเพื่อนเจ้าปัญหา 4 คนออกจากห้องไป

"คุณกียุลก็รีบเก็บเสื้อผ้านะครับ เดี๋ยวลงไปเจอคุณทิวาไม่ทัน" อเล็กเซขยิบตาใส่กียุล

"เออ.. เดี๋ยวฉันไปแล้ว!" กียุลพูดอย่างเนือยๆแล้วหยิบกุญแจห้องตัวเองเดินออกจากห้องประชาสัมพันธ์ไป

          #กียุล

ตอนนี้ผมกำลังเดินไปที่ห้องตัวเองเพื่อจะไปเก็บของเตรียมลงที่ลาฟลอร่า คงไปอยู่ที่นั่นสักเดือนนึงล่ะมั้ง ถ้าให้ผมเดานะ เครื่องยนต์คงจะเสียหายไม่น้อยต้องใช้เวลานานพอสมควร

ผมหยุดยืนอยู่หน้าห้องแล้วใช้กุญแจไขประตูเข้าไป หยิบกระเป๋าสะพายออกมา ใส่เสื้อผ้าเข้าไป รูดซิบ เสร็จละ(เร็วโคตร!!!)  ผู้ชายไม่มีอะไรเยอะแยะนี่นา - -

ผมมานั่งนึกเรื่องที่ไอ้พวกเพื่อน 4 คนแซวเรื่องยัยลิงกังเมื่อกี้ ผมก็ยังไม่ค่อยแน่ชัดกับตัวเองเลยแฮะ ถามว่าคิดถึงมั้ย ผมก็คิดถึงนะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานแน่ะ ตั้งแต่ผมจบคลาสพริ้นซ์ไปก็ไม่ได้แวะไปลาฟลอร่าเลย ที่ผ่านมาก็ได้แค่คุยแชทไม่ก็วิดีโอคอลคุย พวกคริสก็เหมือนกัน ไม่ได้เจอตั้งนาน คงคิดถึงพวกสาวๆแย่ แต่ความรู้สึกผมคงคิดถึงทิวาในฐานะเพื่อนล่ะมั้ง ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่อนาคตไม่แน่ เอ้ย! ไม่ใช่ๆๆๆ ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย! แต่ลึกๆก็หวังนะ

'ประกาศสำหรับนักเรียนทุกคน ให้ทำการเก็บของส่วนตัวของนักเรียนให้เรียบร้อยเพื่อไปพำนักที่ลาฟลอร่าเป็นเวลา 1 เดือนเนื่องจากเรือสำราญเกิดเหตุขัดข้องต้องทำการซ่อมแซมครั้งใหญ่ อีก 25 นาทีเรือจะเทียบท่า เมื่อเก็บของเสร็จให้ลงมาเข้าแถวที่ลานกว้างของเรือด้วย ขอบคุณค่ะ' 

คงต้องไปแล้วล่ะ ตื่นเต้นนิดนึงนะที่จะได้เจอเพื่อน ที่ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ยัยนั่นจะตื่นเต้นเหมือนผมมั้ยนะ

ก๊อก! ก๊อก!

"กียุล พวกเราต้องไปกันแล้วนะครับ"

เสียงดันเต้เรียกทำให้ผมสลัดความคิดนั้นออกแล้วหยิบกระเป๋าเตรียมออกจากห้องไป ผมถือปลาตะเพียนสานไปด้วยที่ผมได้มาตอนงานลีลาศเมื่อคลาสพริ้นซ์

มันช่วยให้ผมอุ่นใจได้เยอะเลยนะ

"กำลังออกไปแล้ว"

To be continued.

-----------------------------------------------------------------------