คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Special Part : Happy Birthday Rosary!
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเหมือนระฆังกำลังกังวาลอยู่ ช่วยปลุกให้สาวเท่อย่างโรซารี่ตื่นได้ในทุกเช้า เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างงัวเงียแล้วเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกหมีเท็ดดี้ลายโปรดของเธอให้เงียบลง เธอขยี้ตาสองสามทีแล้วกระพริบตาให้คุ้นชินกับสิ่งรอบข้าง หญิงสาวหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ตรงราวตากผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างโซซัดโซเซเพราะยังตื่นไม่เต็มที่ เธอทำกิจวัตรประจำวันของเธอเสร็จสรรพก็เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดนักเรียนลาฟลอร่าคลาสเอ็มเพรสสีน้ำเงินอ่อนดูสง่า
ระหว่างนี้ยังมีเวลาว่างเหลือตั้งเยอะก่อนที่จะถึงเวลานัดกินข้าวเช้ากับพวกทิวา
โรซารี่จึงเดินไปหาหนังสืออ่านเล่นที่ชั้นหนังสือข้างๆเตียงของตนแล้วหยิบมันออกมาสองสามเล่ม
เธอนำหนังสือไปวางบนโต๊ะดื่มชาแล้วเดินเข้าไปชงชาในครัว
สักพักเธอก็เดินถือถาดออกมาพร้อมถ้วยชาสุดแสนจะคลาสสิกกับขนมเล็กๆน้อยๆยามเช้า
ใช้ชีวิตยามเช้าสบายๆสไตล์โรซารี่เขาล่ะนะ
เธอดื่มชาพลางอ่านหนังสือไปเรื่อยจนอ่านจบไปได้หนึ่งเล่ม ชาเธอก็หมดพอดี
โรซารี่จึงเดินเข้าไปในครัวอีกรอบเพื่อจะชงชามาดื่มเพิ่ม
ระหว่างชงชาเธอก็เหลือบไปเห็นปฏิทินพอดี
'วันนี้วันอะไรนะ?'
โรซารี่นึกในใจแล้วมองไปที่ปฏิทินอีกรอบ
แล้วก็พบว่าวันนี้วันที่ 9 กรกฎาคม วันเกิดของเธอนี่นา
ความจริงเธอก็เกือบลืมวันเกิดตัวเองไปเหมือนกันเพราะงานสุมหัวอยู่เกือบทุกวัน
ก็เธอเป็นนักเรียนดีเด่นด้านวิทยาศาสตร์แถมเป็นที่ปรึกษาด้านวิทยาศาสตร์ของลาฟลอร่านี่นา
งานเยอะก็ไม่แปลก
โรซารี่ยืนนึกเหตุการณ์ในวันเกิดเธอเมื่อปีก่อนๆแล้วยิ้มออกมา เธอนึกอยู่ว่าปีนี้จะมีอะไรแปลกๆอีกมั้ยนะ ปีที่แล้วก็ทำเซอร์ไพรส์ที่ริมทะเลซะใหญ่โตแถมวุ่นวายไปหมด ปีก่อนก็เซอร์ไพรส์ที่พิพิธภัณฑ์หมีเท็ดดี้ แต่ละปีนี่ไม่ซ้ำกันสักปี แต่ก็นานแล้วนะ ตั้งแต่มาอยู่ลาฟลอร่าคลาสพริ้นเซส เธอก็ไม่ได้ฉลองงานวันเกิดกับครอบครับอีกเลย เพราะอยู่ไกลกัน แต่ก็โทรหากันตลอดนะ คิดๆไปก็คิดถึงแฮะ :')
หญิงสาวเดินออกมาพร้อมถ้วยชารอบสองแล้วนั่งจิบชาต่อจนถึงเวลานัด เสียงโทรศัพท์เตือนขึ้นบอกว่าใกล้ถึงเวลานัดแล้วนะ โรซารี่ได้ยินจึงเก็บถ้วยชาไปไว้ในครัว เก็บหนังสือเข้าที่แล้วจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยแล้วเดินไปหาพวกทิวาที่โรงอาหาร
เธอเผื่อเวลาเดินไว้ประมาณ 10 นาที
โรงอาหารก็ไกลจากหอพักอยู่พอสมควร
เธอเสียบหูฟังบลูทูธไว้ที่หูแล้วเดินตามทางไปโรงอาหารตอนเช้าไม่ค่อยมีคนมากนักเพราะจะเข้าเรียนคาบแรกก็ปาไปประมาณสิบโมง
ตอนเช้าจึงไม่ค่อยมีคนออกมาเดินสักเท่าไหร่
ถ้ามีก็มีแต่พวกตื่นเช้าแล้วไม่มีอะไรทำไม่ก็พวกรักสุขภาพมาออกกำลังกายตอนเช้านั่นแหละ
โรซารี่เดินมาถึงโรงอาหารโดยใช้เวลา 2
เพลง(เพลงละประมาณ 4 นาที)
เธอกวาดสายตาไปรอบๆแล้วก็เจอหญิงสาวคนหนึ่งที่รูปลักษณ์คล้ายทิวาเอามากๆและคิดว่าน่าจะใช่แน่ๆกำลังนั่งกินแซนด์วิชอยู่
"Good morning ทิวา" โรซารี่เดินไปนั่งตรงข้ามกับทิวาแล้วทักทาย ทิวาเป็นคนแรกของกลุ่มที่มาโรงอาหารคนแรกตลอดเลย
"โอ้! โออาอี้อะอัดอีออนเอ้า
อาองเออาอะออดเอยอ้ะ(โอ้! โรซานี่หวัดดีตอนเช้า มาตรงเวลาตลอดเลยนะ)" ทิวาทักทั้งๆแซนด์วิชคาปาก
ถึงจะอยู่คลาสเอ็มเพรสแล้ว มีแฟนเป็นประธานนักเรียนหนุ่มของโนอาห์ก็แล้ว
แต่ยังไงทิวาก็คือทิวาแหละนะ
"ฮ่าๆๆ ค่อยๆก็ได้เดี๋ยวก็ติดคอหรอก
เคี้ยวให้หมดก่อนสิทิวา"
โรซารี่หัวเราะให้กับความโก๊ะของทิวาแล้วเช็ดปากให้เพื่อนสาว
"ขอบคุณนะ" ทิวากลืนแซนด์วิชลงคอแล้วกล่าวขอบคุณ
"You're
welcome"
"เอ้อใช่! นี่ๆๆ"
ทิวานึกอะไรบางอย่างออกก็รีบหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมาแล้วให้โรซารี่
"?"
"Happy Birthday นะโรซารี่! หวังว่าเธอจะชอบนะ ><" ทิวายื่นกล่องของขวัญสีชมพูอ่อนให้โรซารี่ที่ยังอึ้งๆอยู่
'นะ.. น่าร้ากกกกก >/////<'
"ขะ..ขอบใจนะทิวา -/////-"
โรซารี่รับกล่องของขวัญมาแล้วตอบกลับแบบเขินๆ
ในใจนี่ดีใจสุดๆที่ยังมีคนจำวันเกิดเธอได้แถมยังให้ของขวัญเธอด้วย
"แกะเลยๆ"
"เอ๋? ค่อยกลับไปแกะที่ห้องไม่ได้เหรอ?"
"แกะเลยๆๆๆๆๆ"
ทิวาทำตาเป็นประกายแล้วยุให้โรซารี่แกะของขวัญของตน
"ก็ได้ๆ"
โรซารี่ยอมแกะเพราะสายตานั่นหรอกนะ เธอพยายามแกะอย่างเบามือ
ไม่อยากให้ส่วนไหนเสียหายเลยจริงๆ
เมื่อแกะกล่องออกเสร็จหมดแล้วโรซารี่จึงเปิดกล่องดู
ก็พบว่ามันเป็นเซ็ตถ้วยชาลายหมีเท็ดดี้แบบที่เธอชอบมากๆเสียด้วย
"นะ..น่ารักกกกกกก
ขอบคุณมากนะทิวาาา" พอโรซารี่เห็นของขวัญจากเพื่อนชาวไทยของตนก็ดีใจมาก
เธอวางถ้วยชาลงอย่างเบามือแล้วกระโดดกอดทิวาอย่างดีใจ
ทิวาก็รู้สึกดีใจเหมือนกันที่โรซารี่ชอบของขวัญของตน
"ดีใจนะที่เธอชอบ
ฉันนี่พลิกแผ่นดินหาให้เพื่อเธอเลยนะ ฮ่าๆๆ"
ย้อนกลับไปเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว
โรซารี่เริ่มรู้สึกตะหงิดๆว่าเพื่อนของเธอพยายามหนีหน้าเธอมากขึ้นเรื่อยๆ
ถึงตอนเช้าจะมากินข้าวด้วยกันปกติแต่ช่วงเที่ยงถึงช่วงเย็นเพื่อนๆจะชอบหายตัวกันไป
4 คนแล้วปล่อยให้โรซารี่เดินกลับหอตามลำพัง แถมมีท่าทีลุกลี้ลุกลนแปลกๆ
ไม่ยอมเข้าหาโรซารี่
เวลาโรซารี่จะขอความช่วยเหลือเพื่อนๆก็มักจะปฏิเสธตลอดแล้วมีข้ออ้างเช่น
'วันนี้ครูมารีเรียกเจอตอนเย็นน่ะ
คงไม่กับเธอด้วยไม่ได้ขอโทษน้า'
'อาเหมยหลินติดธุระเลยให้อั๊วเข้าชมรมแทนให้น่อ
ขอโทษนะอาโรซารี่'
'เย็นนี้ยูริมีนัดทำสกู๊ปกับคุณเรอเน่น่ะเจ้าค่ะ
ขอโทษที่ไปด้วยไม่ได้นะเจ้าคะ'
'มามัม(คุณแม่)ขอให้ฉันช่วยทำขนมจัดงานเลี้ยงฉลองคุณพ่อได้เป็นประธานาธิบดีอีกสมัยนึงน่ะ
ขอโทษนะยะ'
และอีกสารพัด =_____=!
เธอรู้สึกแปลกๆว่าพวกนั้นชอบหลบหน้าไปที่อื่นตั้งนานแล้วแหละแต่ก็ไม่ปริปากถาม
กลัวว่าจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของพวกเค้ามาเกินไป เธอจึงเลือกที่จะเงียบ
แล้วก็เพิ่งมารู้วันนี้นี่แหละว่าที่พวกเพื่อนๆหลบหน้าเธอก็เพราะหาซื้อของขวัญให้ตนอยู่
วันหลังถ้าจะปลีกตัวไปซื้อของขวัญก็บอกกันล่วงหน้าก็ได้นะ ใจไม่ดีเลย TwT
"ชอบมากๆๆๆเลยล่ะ ฉันจะรักษามันอย่างดีเลยล่ะ!"
"โรซารี่"
"?"
"ฉันขอโทษนะ
ที่ช่วงนี้ชอบหลบหน้าเธอน่ะ" ทิวาพูดแล้วกอดโรซารี่ตอบ
โรซารี่ยิ้มบางๆให้ทิวาแล้วถอนหายใจโล่งอก
เธอกะไว้แล้วแหละ แต่เพื่อนๆทำเพื่อเธอขนาดนี้จะโกรธลงได้ยังไง
"ไม่เป็นไรหรอก
แค่รู้ว่าพวกเธอหายไปเพราะหาของขวัญมาให้ฉัน ฉันก็ดีใจมากๆแถมไม่โกรธด้วย ^^"
"โรซารี่ใจดีจัง
งั้นมื้อนี้ฉันเลี้ยงเธอเอง!" ทิวาลุกขึ้นแล้วดึงแขนโรซารี่ให้ลุกขึ้นตาม
"มะ..ไม่ต้องก็ได้!"
"กินร้านไหนบอกมาเลย~!"
ทิวาจับมือโรซารี่แล้วออกตัววิ่ง
"เฮ้ยยย!?"
ร้านสเต็ก
'สุดท้ายก็ลงเอยด้วยร้านนี้ตลอดสินะ
โรซารี่ =_=;'
"กินอะไรๆๆ" ทิวาเซ้าซี้โรซารี่
"เอา.. ฟิชแอนด์ชิปจานนึงค่ะ"
"เอาด้วยค่ะ! สองจานเลย!"
ทิวาบอกพนักงานไปแล้วชูสองนิ้ว
"เธอกินข้าวเช้าไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"
"นั่นแค่รองท้องน่ะ
ข้าวเช้ากะจะกินพร้อมโรซารี่"
"อ่อ..."
...
"พวกนั้นยังไม่มากันเลยแฮะ -3-"
ทิวาบ่นแล้วยัดฟิชแอนด์ชิปเข้าปาก
"พวกนั้นนี่พวกไหนเหรอยัยลิง?"
เสียงทุ้มต่ำที่สุดแสนจะคุ้นหูทิวาดังขึ้น
ทำทั้งสองคนที่นั่งกินฟิชแอนด์ชิปอยู่สะดุ้งไปตามๆกัน
'ใครอ่ะ?' ทิวาขยับปากไม่มีเสียงถามโรซารี่ที่นั่งอยู่ตรงข้าม
'กี-ยุล!' โรซารี่ตอบ
'ห๊ะ!? พูดจริงพูดเล่น!?'
'พูดจริง'
"จะคุยกันอีกนานมั้ยยะ?"
นาซิสซ่าบ่น
ทิวาค่อยๆหันไปมองต้นเสียงที่อยู่ข้างหลังตน
ก็พบว่ามีเพื่อนตัวดีทั้งแปดยืนยิ้มแป้นอยู่ข้างหลัง
"ไงยัยลิง อันยองโรซารี่"
"Hello ทิวา! โรซารี่ด้วย!"
"สวัสดีครับทิวา โรซารี่ ว่าแต่เห็นUFOมั้ย?"
"สวัสดีขอรับ"
"สวัสดีฮะ คุณโรซารี่~
คุณทิวา~"
'มาครบแก๊งเลยจ้ะ =_='
"เดี๋ยวนะ!?
พวกนายมาได้ไง!? -0-"
ทิวาโพล่งถามพวกเจ้าชายออกไป ปกติตอนนี้เรือโนอาห์คงแล่นแถวๆประเทศจีน
อะไรเทือกนั้น นี่มาไง วาร์ปเหรอ?
"ขออนุญาตผอ.มาน่ะครับ
แล้วก็นั่งฮ.มา กียุลเป็นคนขับด้วยน้า~" อเล็กเซตอบแทน
"อะ..อเล็กเซ!?"
โรซารี่ตกใจมากๆกับการปรากฎตัวของแฟนหนุ่ม
ในหัวนี่คิดอยู่ว่ามาได้ยังไง
"สวัสดีคร้าบ~
คุณโรซารี่~" อเล็กเซวิ่งไปกอดโรซารี่
"เอ่อ.. ดีจ้ะๆ -////////-"
"สวีทกันแต่เช้าเลยน่อ~
อั๊วละอิจฉาาา" เหมยฮัวแซว
"นั่นสิเจ้าคะ~~~"
"พอเลยพวกเธอ!
ว่าแต่มาที่นี่ทำไมเหรอ?"
"ถามมาได้นะยัยโรซารี่!
นี่ทำงานวิจัยจนลืมบ้านลืมเมืองเลยเหรอยะ?"
"ย่ะ! -*-"
"ก็วันนี้วันเกิดที่รักของผมไงครับ"
อเล็กเซพูดแล้วกอดโรซารี่แน่น
"พวกนาย.. จำวันเกิดของฉันได้!?"
"จำได้อยู่แล้วสิครับ"
อเล็กเซคลายกอดแล้วเสก(?)เค้กออกมาจากด้านหลังโรซารี่แล้วยื่นให้เธอ
"ว้าว~ *0*" โรซารี่ร้องอย่างดีใจ "ปีนี้พวกเธอมาแปลกแฮะ
ไม่มีเซอร์ไพรส์อะไรแปลกๆเหรอ?"
"ใครว่าล่ะ! นี่ไง!"
ทิวาลุกขึ้นแล้วสะบัดผ้าผืนใหญ่ที่พกมา
พรึ่บ!
ตุ้ม!
เกิดกลุ่มระเบิดควันลูกใหญ่ขึ้นพร้อมกับเงาปริศนาสองเงา
"เซอร์ไพรส์!!!!!!"
"พ่อ!? แม่!?"
ดวงตาสีฟ้าสดใสเบิกกว้างเมื่อเห็นเจ้าของเงาทั้งสองยืนถือเค้กก้อนใหญ่อยู่ตรงหน้า
พ่อและแม่ของโรซารี่นั่นเอง
หมับ!
โรซารี่กระโดดกอดพ่อกับแม่
คนที่โรซารี่รักสุดหัวใจ น้ำใสๆเริ่มไหลจากดวงตาสีฟ้า
นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้ร่วมฉลองวันเกิดกับพ่อแม่เป็นครอบครัวแบบนี้
"โฮฮฮฮฮ คุณพ่อคุณแม่
หนูคิดถึงเหลือเกินนน"
โรซารี่ปล่อยโฮออกมาจนไม่เหลือมาดนักเรียนวิทยาศาสตร์ดีเด่น ผู้เป็นพ่อใช้มือที่ไม่ได้ถือเค้กลูบหัวลูกสาวปลอมให้หยุดร้อง
"ไม่เอาสิลูกรัก
พ่อกับแม่ก็อยู่ตรงนี้แล้วไง เช็ดน้ำตานะลูก ^^"
"วันนี้วันเกิดโรซารี่
แม่มาหาแล้วนี่ไง เดี๋ยวแม่จะฉลองให้โรซารี่ทั้งวันเลย"
"ขอบคุณมากค่ะ คุณพ่อคุณแม่ T^T"
โรซารี่คลายกอดแล้วเช็ดน้ำตา
"เด็กน้อยทั้งหลาย
เรามาเริ่มงานวันเกิดของโรซารี่กันเถอะ!!"
หลังจากสิ้นเสียงของคุณพ่อโรซารี่
บทเพลงวันเกิดถูกขับขานโดยเหล่าเพื่อนรักและพ่อแม่ของเธอ มีเสียงปรบมือตามจังหวะ
เมื่อถึงท่อนสุดท้าย โรซารี่หลับตาลงอธิษฐานขอพรแล้วเป่าเทียนให้ดับทุกเล่ม
เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็เห็นคุณพ่อคุณแม่ยืนยิ้มบางๆให้
"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณทุกคนเลย"
"เอาล่ะ
ให้เจ้าของวันเกิดตัดเค้กดีกว่า" คุณแม่ของโรซารี่ยื่นมีดตัดเค้กให้โรซารี่
หญิงสาวค่อยๆตัดแบ่งเค้กให้พอดีกับจำนวนคนสิบสองคน
"เค้กนี่อร่อยจริงๆเลยน้า~"
ทิวากินเค้กคำโตด้วยใบหน้าที่มีความสุข
"อร่อยมากๆเลยเจ้าค่ะ"
"คุณโรซารี่ครับๆ"
อเล็กเซเดินไปนั่งข้างๆโรซารี่แล้วกระซิบเรียกให้ได้ยินกันแค่สองคน
"อะไรเหรอ?"
"ไว้คืนนี้เรามาฉลองวันเกิดกันสองคนนะครับ"
"ตาบ้า!! >////<"
'สำหรับปีนี้
เป็นเซอร์ไพรส์ที่ทำฉันตกใจที่สุดในทุกๆครั้งที่ผ่านมาเลยล่ะ และก็ประทับใจมากที่สุดด้วย
ฉันตกใจและดีใจมากๆที่คุณพ่อคุณแม่มาเซอร์ไพรส์วันเกิดฉันถึงที่
ขอบคุณเพื่อนๆขอบคุณทุกคน ขอให้ทุกคนมีความสุขเหมือนที่อวยพรให้ฉันนะ :)'
ด้วยรัก
โรซารี่
เกรย์
ขออนุญาตลงแค่ 25% ก่อนนะคะ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างพยายามปลีกตัวมาแต่งค่ะ ยังไงวันนี้วันเกิดโรซารี่ก็อยากลงวันนี้ก่อนสักนิดนึงนะคะ
ขอให้โรซารี่มีความสุขมากๆเน้อ~ o(〃＾▽＾〃)o\
......
กลับมาอัพที่เหลือต่อแล้วค่ะ ช่วงนี้ยุ่งๆอัพเลทนิดนึงไม่ว่ากันนะโรซารี่ TwT
ความคิดเห็น