Laflora Secret ไขปมความรักกับสายลับ 5 สาว

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

T
B

บทนำ

"เมี้ยว~ เมี้ยว~" เสียงของแมวน้อยชื่อว่า 'นิล' ดังขึ้น เมื่อเหล่า 5 สาวเดินผ่านหน้าห้องของผู้อำนวยการไนติงเกลในชั้นที่ 1 ของตึกเรียนคลาสดัตเชส

คุณอ่านไม่ผิดหรอก 'คลาสดัตเชส' เน้นตัวหนาๆเลย ใช่แล้ว ในเวลานี้ ตอนนี้ พวกเธอทั้ง 5 คนได้เรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายปีที่ 2 หรือคลาสดัตเชสปี 2 นั่นเอง ซึ่งก็เท่ากับว่าพวกเธออายุ 17 ปีกันแล้ว โตเร็วกันใช่มั้ยล่ะ

"เจ้านิลมีอะไรเหรอ ปกติไม่เห็นจะร้องอะไรนี่เวลาเดินผ่านห้องพักครูแบบนี้" เจ้าของน้ำเสียงที่ดูสดใสร่าเริงนี้คือ 'ทิวา' หญิงสาวชาวไทย ผู้ที่สังเกตเห็นถึงพฤติกรรมที่แปลกไปเล็กๆของแมวเจ้าตัว 

"คุณทิวาเจ้าคะ พวกเราก็ตามไปดูกันเถอะเจ้าค่ะ" น้ำเสียงใสที่ดูกล้าๆกลัวๆคือ 'ยูริ' สาวน้อยชาวญี่ปุ่นได้เอ่ยขึ้น

"เคๆ พวกเธอก็มากับฉันด้วยนะ"ทิวาตอบ

"โฮะ โฮะ โฮะ พูดอย่างกับกลัวอะไรแน่ะยัยลิง!" เสียงหัวเราะเหมือนหวอรถดับเพลิงเสียนี้ก็คือ 'นาซิสซ่า' คุณหนูโคตรหยิ่งจากตระกูลโด่ง~ดังในฝรั่งเศสเอ่ยขึ้นเหน็บแนมทิวาเล็กๆ

"มะ.. ไม่ได้กลัวสักหน่อยยัยกิ้งก่า!!!"

"แหม~ แต่เสียงสั่นเชียวนะยัยลิง"

"อึก..!"

"พอกันได้แล้วทั้งสองคนน่ะ จะเข้าไปมั้ย เจ้านิลเดินหายไปนานแล้วนะ" หลังจากที่ไม่มีบทมานาน 'โรซารี่' สาวพั้งค์หวานแหววชาวอังกฤษก็เข้ามาห้ามปรามทั้งสองคนไม่ให้ทะเลากันไปมากกว่านี้

"เข้าก็เข้า แบร่!" ทิวาหันไปแลบลิ้นให้นาซิสซ่า

"แบร่!" นาซิสซ่าแลบลิ้นตอบ

"ยังไม่หยุดกันอีกนะน่อ เฮ้อ~" สาวน้อยจ้าวกังฟูชาวจีนนาม 'เหมยฮัว' ถอนหายใจเบาๆ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"ทิวา!! รีบวิ่งเร็ว!!!" โรซารี่รีบดึงมือให้ทิวาวิ่งหนี

"พวกเธอรีบวิ่งไปให้เร็วที่สุด!! ข้างหลังครูจะดูให้เอง!!" เสียงของครูไอริณตะโกนบอกพวกทิวาพลางคอยกำบังหลังให้พวกเธอ

"หนอย.. พวกแก!!! กลับมานะ!!!!!" เสียงของชายฉกรรจ์ตะโกนไล่พร้อมกับพวกของเขาอีก 4 คนกำลังสับขาวิ่งไล่พวกเธออย่างบ้าคลั่ง

"พวกนี้นี่ ชาติที่แล้วเกิดเป็นซอมบี้รึไง!! วิ่งเร็วโคตร!!" ครูไอริณสบถอย่างช่วยไม่ได้ หัวกำลังร้อนปุดๆ อยากจะฆ่าพวกนั้นให้ตายแต่เดี๋ยวก็ต้องติดคุกอีก 

กริ๊ก!

'เสียงมันลั่นไกปืนนี่!' ทิวานึกในใจ

"พูดดีๆไม่ฟัง ตอนเจอไอ้นี่หน่อยแล้ว!!!"

ปัง!

"โรซารี่หลบไป!!!!"

ผลัก!

ทิวาผลักโรซารี่ให้กระเด็นไปทางที่พวกยูริกับครูไอริณวิ่งหนี

"ทิวา!!!"

กระสุนปืนที่พวกมันยิงมาที่ตอนแรกเล็งเป้าไปที่โรซารี่ แต่ตอนนี้กระสุนได้ไปโดนที่ขาข้างซ้ายของทิวา ของเหลวสีโลหิตเริ่มไหลออกมาจากแผลที่โดนยิงพร้อมกับความเจ็บปวดแปล๊บเหมือนของมีคมกำลังเฉือนขาอย่างเบาๆ หญิงสาวกัดฟันแน่นพลางจะขยับแต่ก็ไม่เป็นผล ร่างกายของเธอมันหนักอึ้งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เมื่อรู้ว่าคงจะวิ่งต่อไปไม่ได้ ทิวาจึงตะโกนไล่เพื่อนให้หนีไปอย่างสุดเสียง

"โรซารี่! วิ่งหนีไป!!"

"ไม่.. ชั้นทิ้งเธอไม่ได้!"

"ทิวา!!" ครูไอริณกำลังวิ่งมาหาทิวาให้เร็วที่สุด

"วิ่งหนีไป!!!!!!!! วิ่งไปสิ!!!!!!!!!!" ทิวาตะโกนสุดเสียง โรซารี่กับครูไอริณได้แต่อ้ำอึ้งแต่ก็ยอมวิ่งไป

"นั่นไง พวกมันหนึ่งคน!!!" กลุ่มชายฉกรรจ์กำลังวิ่งมาทางนี้ ทิวาพยายามที่จะลุกขึ้นวิ่งหนีแต่ก็ทำไม่ได้เพราะฤทธิ์แผลที่กำลังกระจายความเจ็บปวดไปทั่ว

"โอ้ย!!" น้ำตาใสๆไหลอาบแก้ม ทิวาจนปัญญาหนี ได้แต่รอหายนะอยู่ตรงหน้า

"ไปจับตัวมันมา!!!!!" ชายฉกรรจ์คนหนึ่งตะโกนสั่งชายอีกคนที่คาดว่าเป็นลูกน้องของเขาให้ไปจับตัวทิวา

'ไม่.. ไม่นะ ฉันยังไม่อยากตาย' ทิวานึกในใจ

"ใคร.. ใครก็ได้.." เสียงแหบพร่าไปหมดแล้ว น้ำตายิ่งไหลมากขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับระยะห่างตัวทิวาถึงชายฉกรรจ์นั้นน้อยลงเต็มที

"กี... กียุล... กียุลช่วยฉันด้วย!!!!!!"

ปัง!

To be continued.

     Theme credit :