ลุ้นรักกับพี่ชายสุดป่วน

  อันดาสาวน้อยที่เอกกวีเคยเจอเมื่อสิบปีก่อน ในวันนี้เขาได้พบกับเธออีกครั้ง ใบหน้าใสๆไร้เครื่องสำอางค์เจือปน บวกกับรอยยิ้มช่างสดใสราวกับเด็กๆ แล้วความทรงจำเกี่ยวกับเธอเหล่านั้นมันค่อยๆเกิดภาพในหัวของเขาเหมือนมีคนเปิดสไลด์สาวน้อยอันดา สวมชุดนักเรียนประถมศึกษากำลังยืนรอตักบาตรกับคุณย่าของเธอหน้าบ้านของเขา ทุกๆเช้า เสียงหัวเราะอันสดใสร่าเริงของสาวน้อยคนนั้นยังวนเวียนอยู่ในหูของเขา…
      แล้วสาวน้อยวัยสิบขวบในวันนั้น ก็เติบโตเป็นสาวสวยสมบูรณ์แบบดังที่เขาเคยแอบจินตนาการไว้ หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำไป เอกกวีอดแปลกใจไม่ได้ว่า ทำไมแค่เพียงเขาสบตากับเธอไม่กี่วินาทีหัวใจของถึงได้พองโต และเต้นไม่เป็นจังหวะมันเต้นแรงจนเขาได้ยินเสียงเต้นหัวใจของตัวเอง และหากมีใครยืนอยู่ข้างๆ ตอนนี้ก็คงมีคนได้ยินแน่เชียว เอกกวีแอบยิ้มที่มุมปากกับตัวเองเพราะเขากำลังพยายามซ่อนความรู้สึกแปลกๆนี้ไว้ไม่ให้คนที่เขาแอบมองอยู่ตอนนี้จับได้
 

                  กวินสุภาพบุรุษมาดเซอร์และแสนอบอุ่น คำว่าเพื่อนสนิทเท่านั้นที่เป็นกำแพงกลั้นความรู้สึกของอันดา และกวิน หากแต่การกระของกวินที่ปฏิบัติต่ออันดาแล้ว มันทำให้เธอคิดไปไกลกว่านั้นไม่ได้ เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจและชีวิตของเธอ ตลอดระยะเวลาหกปีที่ผ่านมา ชีวิตของอันดามีเพียงแค่กวินเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นช่วงสี่ปี ที่เรียนมหาลัยเดียวกันแม้ไม่ได้เรียนคณะเดียวกัน แต่กวินก็คอยไปรับไปส่งอันดาที่คณะของเธออยู่เสมอ และ หากอันดาต้องการให้เขาช่วยเหลืออะไร เขาจะคอยอยู่ข้างๆอันดาเสมอ เมื่อเรียนจบมหาวิทยาลัยกวินยังตามมาทำงานที่บริษัทเดียวกันกับอันดาอีก ทำให้อันดาไม่เคยเปิดรับใครเข้ามาในหัวใจตลอดหกปีที่ผ่านมาเลย หรืออาจจะเป็นเพราะเธอเองที่ไม่ยอมให้ใครเข้ามา  ความผูกพันนี้มันเริ่มก่อตัวขึ้นเป็นความรักตั้งแต่ตอนไหนเธอไม่อาจรู้ได้ แต่เมื่อรู้ตัวอีกที กวินก็มานั่งอยู่เต็มหัวใจของเธอไปซะแล้ว
วันนี้เธอตั้งใจจะสารภาพความในใจที่เก็บมันเอาไว้ตลอดหกปีให้เขาได้รับรู้ สักทีเพราะรู้ดีว่าเขาคงรอคำนี้จากปากเธอมาตลอดเช่นกัน

        แต่แล้วความฝันที่จะได้เป็นเจ้าสาวของกวินก็พังลงต่อหน้าต่อตาเธอ เมื่อกวินพาผู้หญิงคนหนึ่งมาแนะนำให้เธอรู้จักในฐานะแฟนของเขา  “ อัน นี่ ‘ฟ้าใส’ แฟนวินเอง ฟ้าใสเป็นเจ้าของร้านนี้ที่วินร้องเพลงอยู่และที่สำคัญ ฟ้าใสเป็นรุ่นน้องสมัยเรียนมัธยมกับวินที่เชียงใหม่ด้วยนะ อันว่ามันเป็นพรมลิขิต เหมือนที่ วินคิดไหม ”
เสียงนั้นที่เธอได้ยินเหมือนเสียงฟ้าผ่าลงกลางของเธอใจ อันดาพยายามทำหน้าให้เป็นปกติที่สุด แต่แววตาที่สะท้อนความร้าวรานครั้งนี้คงซ่อนใครไม่ได้น้ำตาเริ่มนองพร้อมที่จะไหลออกมา อันดารีบเบือนหน้าไปอีกทางเพื่อเช็ดมัน โชคดีที่ไม่มีผู้ใดสังเกตุเห็น
 

‘ทำไมช่วงนี้เราถึงได้นึกเห็นแต่หน้าพี่เอกนะ ก็จะไม่ให้นึกเห็นแต่เขาได้อย่างไร ในเมื่อตอนเที่ยงเขาก็มาทานข้าวที่ร้านแม่ แถมตกเย็นก็เจอกันที่ร้านเหล้าของพี่พงษ์อีก นี่ยังไม่รวมที่พี่เขาโทรหาเราระหว่างวันอีกเป็น สิบๆสายนะ หรือว่าพี่เขามีปัญหาอะไรเกี่ยวกับ งานเขียนเว็บไซต์บริษัทที่พี่เขาจ้างเราแล้วไว้นะแล้วเขาไม่กล้าถามเราหรือเปล่านะ  เอ๊ะ! แต่แล้วทำไมเราต้องใจสั่นๆ รู้สึกแปลกๆแบบนี้ด้วยละ ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้นะเราสัญญากับตัวเองไว้แล้ว ว่าจะไม่หลงรักคนใกล้ตัวอีกแล้ว เธออยากเจ็บเหมือนที่ผ่านมาเหรอ ฮือ ยัยอัน ‘
อันดาหักห้ามความรู้สึกที่มีต่อเอกกวีให้ได้ เพราะวันนี้ทั้งวัน เธอพยายามลบภาพเอกกวีออกจากสมองของเธอไม่ได้สักที
 
               
 
 
 
เรื่องราวความรักครั้งนี้ของอันดาสาวน้อยอารมณ์ดี เธอจะเลือกระหว่าง เอกกวีพี่ชายที่มีพร้อมให้เธอทุกอย่าง ทั้งความมั่นคงในชีวิตและ ความรักที่เขาไม่เขามอบให้หญิงใดมาก่อน ติดแค่เธอคิดว่าเขาเป็นเสือที่กำลังจำศิลอยู่ก็เท่านั้นเอง  กับ กวินสุภาพบุรุษมาดเซอร์ มีดีกรีความหล่อถึงเดือนคณะศิลปฯ และแถมเขายังเป็นรักแรกของเธออีกด้วย
 
 
มาช่วยลุ้นความรักของอันดาโปรแกรมเมอร์สาวไปพร้อมๆกัน เร็วนี้ กับ ‘…………… ”


ps . ช่วยกันตั้งชื่อเรื่องให้ทีนะคะ