คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 06 (2/2) ปลดเหรียญ [13/9/67]
“นาย!” วาลมโ่อย ๆ ยับลืมาึ้นพร้อมับเบิว้าเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาในระยะประิ
“นายเ้ามาไ้ไเนี่ย?”
“เธอนั่นแหละที่ไม่ยอมล็อห้อเอ หรือว่าเธอึ้นมานอนรอัน?” รอยยิ้มเ้าเล่ห์ผุึ้นมาบนใบหน้าหล่อพร้อมับโน้มใบหน้าเ้ามาใล้เรื่อย ๆ
ร่าสูโน้มัวลมาแนแร่ทั้สอ้าร่อมัวเธอเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน ใบหน้าหล่อยับเ้ามาใล้นมูอทัู้่เือบะสัมผัสัน
“อะ ออไปนะ” น้ำเสียหวานัึ้นพร้อมับมือเรียวันหน้าอน้านบนเอาไว้ไม่ให้ยับเ้ามาใล้มาว่านี้
“แล้วถ้าันไม่ทำามที่เธอบอล่ะ?” โลยยิ้มมุมปาอย่าเ้าเล่ห์แล้วโน้มใบหน้าลมาอีรั้
“อย่านะ!” นัวเล็ไ้แ่ร้อห้ามออมามือเล็พยายามันร่าหนาออห่าสุแรพร้อมับหลับาปี๋เพราะลัวว่าเาะทำอย่าที่พูริ ๆ
เปาะ!
“ิว่าันะทำริ ๆ เหรอ หึ ๆ หน้าเธอเมื่อี้โรลเลย ฮ่า ๆ” โลระเบิหัวเราะออมาลั่นห้อพร้อมับลุึ้นออห่าาัวเธอ
“นี่นายแล้ันเหรอ อย่าอยู่เลยไอ้บ้า!” ้วยวามโมโหที่ถูเาหัวเราะเยาะเธอเลยหยิบหมอนึ้นมาฟาใส่เาไม่ยั้
ี้แล้นัใ่ไหมมัน้อเอแบบนี้!
“โอ๊ย! เ็บนะวุ่นวาย หยุเี๋ยวนี้นะ” มือหนาพยายามปัหมอนที่นัวเล็ฟาใส่เาโยที่ไม่มีทีท่าว่าะหยุ
“เรื่ออะไรันะหยุ นายนั่นแหละไอ้บ้าี้แล้ันนัใ่ไหม นี่แหนะ!” นัวเล็ยัฟาหมอนใส่ร่าสูไม่หยุ
“หยุเี๋ยวนี้นะยัยัวแสบ” เาพุ่เ้าไปับเอวเล็เอาไว้พร้อมับมืออี้า็ปัหมอนไป้วย
“ปล่อยันนะไอ้บ้า! ไอ้นลาม ไอ้นอบวยโอาส นี่แหนะ ๆ ปล่อยนะ!”
“โอ๊ย! ันเ็บนะหยุีไ้แล้ว เฮ้ย!” โลพยายามห้ามล็อแนเรียวเอาไว้ไม่ให้ยับแ่เพราะัวนเล็ไม่ยอมและิ้นหนีทำให้เาเสียารทรัวล้มลไปบนเียพร้อมับร่อมร่านัวเล็เอาไว้
“อ๊ะ!” ทั้ห้ออยู่ในวามเียบ สายาอทัู้่โฟัสให้มอแ่หน้าอันและันเหมือนับมีแรึูบาอย่าทำให้ใบหน้าอทัู้่เลื่อนเ้าหาัน้า ๆ ภายในแววาอร่าสูสะท้อนภาพใบหน้าสวยทำให้เธอไม่สามารถละสายาออมาาเาไ้เลย
ุ๊บ
ทันทีที่ริมฝีปาอทัู้่สัมผัสันวามรู้สึเหมือนมีผีเสื้อบินอยู่ในท้อ็เ้าู่โมเธอทันที ร่าสูมเม้มริมฝีปาบาอย่าอออ้อนยั่วเย้า ลิ้นร้อนื้นไล่เลียไปทั่วริมฝีปาเหมือนเว้าวอนให้เธอเปิริมฝีปาเพื่อ้อนรับ
“อ๊ะ!” ทันที่ที่ลิ้นร้อนสอเ้ามา็วา้อนไปทั่วทั้ปา วามำนาอเาทำให้เธอรู้สึวูบวาบไปหม าวามอ่อนหวานเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นวามร้อนแรึ้นทำให้นัวเล็หลับาพริ้มยอมรับูบที่แสนร้อนแร
“อืม...” เสียราในลำออย่าอบใอน้านบนทำให้เธอล้อยาม ไม่ว่าเาะันำเธอไปทาไหนเธอ็พร้อมที่ะเินไปามทาที่เาปูไว้
“๊วบ! ุ๊บ!” แรมเม้มที่ริมฝีปาเพิ่มึ้นเรื่อย ๆ ามแรอารม์ มือหนาเริ่มอยู่ไม่สุสอมือเ้าไปใ้เสื้อแล้วลูบไล้หน้าท้อบริเวสะือไล้วนึ้นมานถึหน้าออวบอิ่ม วุ่นวายหายใหอบระเส่าทันทีาารระทำที่แสนเร่าร้อนอเา
มือหนาบีบย้ำหน้าออวบอิ่มอย่าเร่าร้อนผ่านบราเียสีำ นใ้ร่าส่เสียราออมาาลำอเนื่อาอนนี้ทัู้่ำลัระบปาูบันอย่าูื่ม หัวสมออเธอาวโพลน ริมฝีปาหนาผละออาปาบาแล้ว้มลไปุไร้ออาว
“อื้อ...”
ร่าสู้านบนยัไม่ยอมหยุเาันเสื้อเธอึ้นมาอไว้รเนินอทำให้เห็นบราเียสีำ มือหนารั้บราเียสีำที่บบัหน้าอโเอาไว้ออ ไม่รู้ว่าเาปละอเสื้อในเธออนไหนแ่อนนี้่วบนอเธอไม่มีอะไรบบัสายาอเาอีแล้ว
้อนเนื้อสีาวให่โพร้อมับยออสีมพูโว์เ่น่อหน้า มือหนาย้ำ้อนเนื้อสีาวนมันล้นมือพร้อมับบยี้ยออสีมพูนนัวเล็ราออมา้วยวามเสียว่าน
“อ๊ะ! อื้อ...” ร่าสูยับ่วล่าเ้ามาแทรลาบเบียุลาายนัวเล็อย่าเร่าร้อน
“อื้อ! ยะ หยุนะ!” มือเรียวยุ้มผมน้านบนที่ำลัมอบูบแสนเร่าร้อนให้นเธอสิแทบระเิ นัวเล็พยายามันร่าสูออแ่็สู้แรเาไม่ไ้เลย
“อืม...” เสียราัมาาน้านบนพร้อมับแรบีบย้ำหน้าอที่เพิ่มมาึ้น
“ปล่อยนะโล!” วุ่นวายันเาให้ออไปาัวเธอ สิที่แระเิไปลับมาทันทีที่่วล่าอเาบเบียรนั้นอเธอ นัวเล็หน้าแ่ำถ้าเธอไม่มีสิและเลิ้มไปับารันำอเาอีรั้เธอไม่รอเื้อมมืออเาแน่
วุ่นวายเริ่มิ้นัืนและิผมอน้านบนอย่าแรทำให้โล้อร้อโอโอยยอมเยหน้าึ้นมามอหน้าเธอ
“โอ๊ย! เ็บนะ เธอระาหัวันทำไมเนี่ย” นที่ร่อมอยู่้านบนอนนี้มีสภาพหัวระเอะระเิสภาพูแทบไม่ไ้เลย
“ุ๊บ! ถ้ามอหน้าัน้วยสายาแบบนี้ะทำ่อแล้วนะรับ” โล้มลมาุ๊บปานัวเล็พร้อมับส่สายาแพรวพราวมาให้
“ปล่อยันนะ! ทำบ้าอะไรอนายเนี่ย! ออไปาัวันเลยนะไอ้นวยโอาส!” มือเรียวันไหล่น้านบนให้ออไปาัว
“ันวยโอาสรไหน เธอยั่วันเอนะ ัน็ไม่ใ่พระอิพระปูนนะรับเอสายาเมียอ่อยแบบนี้ใรมันะไปอใไหวัน” ใบหน้าหล่อ้มลมาระิบ้าหู้วยน้ำเสียวนประสาท
“ันยั่วนายรไหนไม่ทราบ ออไปเลยนะ!” เธอันเาให้ออไปาัวอีรั้ ใบหน้าสวยึ้นสีแระเรื่อรู้สึร้อนที่หน้าทันที
“หึ ๆ ไป็ไ้รับ ไว้ะมาหาใหม่นะะเมีย๋า ุ๊บ!” เาทำหน้าทะเล้นวนประสาทแล้ว้มลมาูบหน้าผามนแผ่วเบา หลัานั้น็เินออาห้อไปทิ้ให้เธอนั่หน้าแอยู่บนเียนเียว
“อะ ไอ้บ้าโล! ใรเป็นเมียนายฮะ!” มือาวว้าหมอนใส่นัวสูอย่าอารม์เสีย วันนี้มันวันอะไรทำไมเธอ้อมาเอนวนประสาทแบบเา้วย แล้ว่อไปเอะ้อเปลือเนื้อเปลือัวแ่ไหนเนี่ย นัวเล็นั่ฟึฟัอยู่บนเียแ่นึถึใบหน้าวนประสาทอเาเธอ็ยิ่โมโห
นแบบเาัะร้ายามาเินไปแล้วนะ!
ความคิดเห็น