ดอกไม้ปลายคลื่น

เนื้อเรื่อง

       ตองมองจุดเล็กๆที่เคลื่อนตามจังหวะที่คลื่นสีเขียวซัดซาเข้ามา
 มือนึงก็กำทรายสีขาวนวลละเอียดผ่องใส ใจคิดอยุว่าใครจะมาพร้อม
กับเรือลำนั้นไหม  ตองนั่งตรงนี้ตั้งเเต่เช้าเเล้ว สายตาของตองจับจ้อง
ที่หนังสือสลับกับพื้นน้ำฟ้าครามที่เวิ้งว้างว่างเปล่าในเบื้องหน้านี่คงเป้น
เรือเที่ยวสุดท้ายเเล้วสินะ นั่งรอเพื่อที่จะได้พบใครคนหนึ่งที่ตองเฝ้ารอ....
รอมานานเเสนนานเหลือเกิน เวลานี้พระอาทิตย์เริ่มโพล้เพล้ลงจวนจะค่ำ
เเล้ว
        ตองว่าท้องฟ้าตอนนี้ช่างสวยเเละอบอุ่นจิง ๆ หากเป็นความสวยที่เจือ
ปนไปด้วยความเศร้า นาทีเค้าคงไม่มาเเล้วสินะ
   นานเค่ไหนเเล้วที่ตองเริ่มคุ้นเคยกับการรอคอยใช่สินะเค้าคงไม่มาหรอก
เเต่ความเชื่อในใจตองทำให้ตองมารอเค้าทุก ๆวัน
   ตองเริ่มชินชากับการรอคอยเเล้วเพราะตองรอมาตลอด 2 ปีเเล้วในขณะ
ที่อยู่ในรั้วของมหาวิทยาลัยของตอง คิด ๆ เเล้วน้ำตาก็ไหลมา นี่เกือบ 3ปี
เชียวหรือที่ตองรอเค้าคนนั้น เเละตองก็ยังเป็นไอ้ตองของเพื่อน ๆ คนเดิม
  ยังจำได้ในวันรับน้องนั้นตองเป็นเด็กเฟรชชี่ปี 1 ซึ่งรุ่นพี่ที่มารับน้องนั้น ล้วน
การเเสดงต่างๆเพื่อดึงดูดใจน้องปี 1เมื่อตองตื่นจากการเหนื่อยล้าเมื่อตอน
กลางวันที่รุ่นพี่สุดโหดได้ทดสอบพวกตอง เเละงานนี้ก็เริ่มขึ้นในหอประชุม
ของมหาวิทยาลัยมีพี่ๆกลุ่มนึงซึ่งตองจำไม่เคยลืมเลยว่ามียอดมนุษย์คนนึง
ที่ชื่อกุมภ์....ใช่ตองชอบพี่ตั้งเเต่เเรกเห็นเลยหล่ะ ตองคิดว่าเค้าน่ารักมาก
ทีเดียวเลยหล่ะ
    วันเปิดเทอมวันเเรกของการใช้ชีวิตเฟรชชี่ปี 1 ตองไปแอบมองรุ่นพี่คน
นั้นที่คณะเเละต้องก็ทำทีไปเยี่ยมเยียนเพื่อนของเธอที่คณะของเขาบ่อย ๆ
เเล้วตองก็ถามเพื่อนว่า
" เฮ้ย...ป้องคนนั้นเค้าชื่ออะไรหรอ " ตองถามขึ้น
"คนไหนอ่ะตอง " เพื่อนถามพร้อมมองหาไปทั่ว ๆ บริเวณ
"คนนั้นอ่ะ คนผมยาวที่ใส่เเว่นอ่ะเล่นเป็นยอดมนุษย์วันงานรับน้องไง"ตอง
บอกพร้อมชี้ไปทางคนคนนั้น
" อ๋อ....พี่กุมภ์อ่ะ ทำไมหรอ สนใจหรือไง"ป้องมองตองยิ้มๆเเบบเเซวเล่นๆ
"เปล่า เห็นยัยกิ๊งมันสนใจน่ะเลยลองถามดู เออ...ช่วยสืบประวัติให้ด้วยนะ" ตอง
ขายเพื่อนก็คราวนี้เเหละ
" อืม...พี่เค้าคงไม่ว่าเราหรอกถ้าเราถามเเต่ถามมากไม่ได้นะเดี๋ยวเค้าหาว่า
เราเป็นพวกเเอบจิตอ่ะ" ป้องตอบพร้อมทำหน้าสยอง ๆ
 ตั้งเเต่วันนั้นเป็นต้นมา...ตองก็พาตัวเองมาให้พี่กุมภ์คนนั้นเจอทุก ๆวันมีเพียง
คำทักทายสั้น  ๆ มอบให้เขาได้เห็น เเละเป็นเเบบนี้ทุก ๆ วัน ป้องบอกกับตองว่า
" บอกให้กิ๊งมันตัดใจเถอะ...พี่กุมภ์เค้ามีเเฟนเเล้วอ่ะ" ป้องบอกเเละทำหน้าจิงจัง
" อืม...ไม่ต้องห่วงกิ๊งมันหรอก มันไปกิ๊กกะเด็กนิเทศฯเเล้ว" ตองบอกพร้อมหลบ
ตาป้องทำหน้าเศร้า....เธอเสียใจที่กุมภ์มีเเฟนเเต่เธอก็ยังมองเค้าไปเรื่อย ๆ
จำได้ทุกท่วงท่าของเขาเลย เเม้เเต่การกินไอศกรีมเธอก็จำได้ว่ามีผู้ชายคนนึง
เดินถือเเล้วมันก็เปลื้อนเเว่น ตลกชะมัด ครั้งนึงมีการขายรูปภาพของคณะของ
เขาคนนั้นของตอง ตองก็ไปแอบซื้อมาเก็บไว้อย่างดีเลย เเละเเล้วตองก็ได้ยิน
กระเเสข่าวมาว่าพี่กุมภ์เค้าเลิกกับเเฟนเค้าเเล้ว ข่าวนี้ทำให้ตองกรี๊ดมาก ๆ
เเต่กรี๊ดได้ไม่นาน ป้องก็พูดขึ้นมาลอย  ๆ ว่า
" เดี๋ยวนี้พี่กุมภ์เค้ากลายเป็นผู้ชายสาธารณะเเล้ว" ใช่พี่กุมภ์เป็นเเบบนี้มาหลาย
อาทิตย์เเล้วควงสาวไม่ซ้ำหน้าทุกวันเลย ตองตัดสินใจว่าจะไม่ปวนเวียนเเถว ๆ
คณะของกุมภ์ได้ประมาณ 5 วัน พอเช้าของวันที่ 6 ตองเห็นพี่กุมภ์ของเธอผม
สั้นดูดี เเละก็ผิวคล้ำขึ้นเยอะจึงเเปลกใจไปถามป้องเมื่อบังเอิญเจอกันหน้าตึก.......
"พี่กุมภ์เค้าไปทำอะไรมาอ่ะ ดำปี๋เชียว" ตองถามพร้อมทำหน้าแปลกใจ
"ไม่รู้ว่ะ...ไว้เจอเเล้วจะถามให้เเล้วกันนะ"ป้องบอกพร้อมทำหน้ายิ้ม ๆ
ตอนนี้เขารู้เเล้วหล่ะว่ายัยกิ๊งหรีอยัยตองกันเเน่ที่สนใจพ่อยอดมนุษย์คนนั้น
  ในอีกประมาณ 2-3ชั่วโมงต่อมาป้องก็มาส่งข่าวบอกกับตองว่า
" พี่เค้าไปตกปลาที่จันทบุรีมาอ่ะ เห็นว่าไปทุกสัปดาห์เลยอ่ะ" ป้องบอกกับตอง
"เค้าชอบทะเลหรอ ป้อง " ตองถามพร้อมทำเสียงตื่นเต้นมาก ๆ
"งั้นมั้ง เเล้วเค้าก็เป็นลูกทหารเรือด้วยอ่ะ" ป้องตองเเล้วยิ้มมีเลศนัย
 เเล้วคืนนั้นตองก็ตัดสินใจที่จะโทรไปหาพี่กุมภ์ของเธอ ส่วนเบอร์น่ะ
หรอเธอสืบได้มาตั้งเเต่เธอเป็นเฟรชชี่เด็กปี 1 เเล้ว ตอนนี้เธอยู่ปี 3เเล้วนะ
สาเหตุที่เธอโทรไปหาพี่กุมภ์ก็คือ ตองคิดว่าเค้าเป็นคนที่ใช่สำหรับตอง 20 %
เเล้วหล่ะ เเล้วเธอก็ภาวนาว่าให้คนรับเป็นพี่กุมภ์
พอมีเสียงจากปลายสายปั๊บ " ฮัลโหล สวัสดีครับ ผมกุมภ์พูดครับ "
" เอ่อ...กุมภ์หรอจ๊ะ " ตองพูดเเต่เธอไม่เรียกกุมภ์ว่าพี่กลัวเค้าจะรู้
เเล้วเธอก็พูดเรื่องราวมากมายเเต่กุมภ์ก็คุยอย่างไม่วางใจนักเเล้ว
เธอเเทนตัวเองว่าเฟิร์นเธอไม่บอกเเม้กระทั่งชื่อจริงของเธอ คุยกันไป ๆ
มา ๆ จนนาทีที่ 30 เธอจึงวางหูพร้อมความอิ่มเอมใจที่มี ก่อนที่จะวาง
กุมภ์บอกว่า
" เธอโทรมาอีกก็ได้นะ เธอไม่เหมือนคนอื่น ๆ"
"คนอื่นทำไมหรอ " ตองถามเเละสงสัยกับคำพูด
" ก็โทรมาคุยเเต่เรื่องเเฟนอ่ะ เราไม่ค่อยชอบ"
"มีเเต่คนว่ากุมภ์หยิ่ง" ตองเล่าให้ฟัง
"อืม..เเต่จิงๆเเล้วเราไม่ใช่คนเเบบนั้นหรอก" กุมภ์บอกพร้อมหัวเราะ ๆ
" อือ..เราเข้าใจว่าทุกคนต้องมีโลกส่วนตัว" ตองว่างั้น
"ใช่เลย......" กุมภ์พูดพร้อมทำเสียงตื่นเต้น
  ตองคุยกับเค้าบ่อยครั้งเเละค่อย ๆ เรียนรู้ความเป็นตัวเค้าไปเรื่อย ๆ
เเละจนวันหนึ่งตองก็คุยเรื่องความฝันของตัวเอง
" นี่ ๆ เราเคยฝันไว้นะว่าเราอายุ 30 เเล้วยังไม่เเต่งงานเราจะไปเปิดร้านอาหารริมทะเล"
ตองพูดขึ้น
"เราก็เคยฝันว่าอยากมีเรือสักลำไว้หาปลา เเล้วพอเหนื่อยก็ไปกินข้าวร้านเธอไง"
กุมภ์บอกกับตองเเล้วกุมภ์ก็พูดขึ้นมาว่า
" เอามั้ย เรานัดเจอกันไปทะเลเเล้วจะเอ๋กัน"
"อืม...ดีๆ" ตองเห็นด้วยเเม้จะกลัวเค้ารู้ว่าเธอเป็นใคร
  ในช่วงนี้ตองต้องรีบเคลียร์งานที่มหาวิทยาลัย พอเคลียร์เสร็จ
เธอจึงตกลงว่าจะไปพักผ่อนทะเล จึงโทรไปบอกกุมภ์ " เนี่ย ๆเราจะไปทะเลเเล้วนะกุมภ์ เอาจิง ๆนะเนี่ยเกาะเสม็ดน่ะ เราจะไปอ่าวพร้าวอ่ะ" ตองบอก
"ไปกี่วัน " กุมภ์ถามเเต่ตองคิดในใจว่าเค้าคงไม่มาหรอก
"ไปหลายวันอ่ะไปอ่อยฝรั่งหน่อย " ตองพูดทีเล่นทีจริง กุมภ์ก็เอาเเต่หัวเราะ
       เเล้วย้อนสู่ปัจจุบันขณะนี้ตองได้เล่นน้ำอยู่ในทะเลเเล้วก็มองไปที่เรือลำ
นึงซึ่งมาเทียบท่ามีเเต่ฝรั่งหัวเเดงๆเต็มไปหมดเลย เธอสะดุดตากับหนุ่มคนนึง
 เธอคิดในใจ นั่นใครกัน ร่างสูง  เธอจำได้ทันทีว่าเป็นพี่กุมภ์ของเธอ เธอกลัว
ว่าอีกเทอมนึงที่จะต้องเจอเค้าเธอจะต้องหลบหน้าเค้าเพราะความละอายใจ
เเต่ก็นะ ตองก็ยังคิดว่าเธอไม่เคยอยู่ในสายตาเค้าซะหน่อย จะต้องกลัวอะไรกัน
สายตาของตองยังคงจับจ้องอยู่กับใบหน้าของกุมภ์ ตองกลั้นหายใจเมื่อพี่กุมภ์
ของเธอเดินเข้ามาใกล้เเละสอดส่องสายตาไปรอบ ๆ เเล้วเมื่อเค้ามองมาทาง
ตองดวงตาของเค้าเบิกกว้างขึ้น ร่างของชายหนุ่มค่อยๆวิ่งมาหาตองพร้อมกับ
รอยยิ้มที่อบอุ่นชวนใจละลายของกุมภ์ ตองยิ้มตอบเเล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
เเต่....เมื่อตองได้รับสัมผัสจากกุมภ์ที่เค้าเอื้อมมือมาเเตะตองนั้น บางสิ่งบางอย่าง
ทำให้ตองรู้สึกอบอุ่น


           บางทีนะ..............บางที
ตองอาจจะไม่ต้องรอความรักอีกเเล้ว.......

" LET YOUR LOVE KNOW
YOU ARE THERE FOR THEM ."

" ให้คนที่คุณรักรู้ว่าเธออยู่ที่นั่นเพื่อเขา "