[A9 Fan Fic ] ~ Take Care Please ~ [Tora x Shou]

ข้อมูลเบื้องต้น

FAN FIC


AliceNine 

YAOI 

Boy 's Love


เรื่องนี้ พี่โช เคะนะจ๊ะ ( ´ ▽ ` )ﾉ

เนื้อเรื่อง

Pair : Tora x Shou
Rate : PG 

"โทระๆ... วันนี้วันอะไร? " เสียงหนึ่งดังขึ้นภายในห้องเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ต่างๆ... ดูรกรุงรัง เจ้าของคำถาม ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม 

 

"ถามอย่างนี้แสดงว่า.. วันเกิดเหรอโช? แฮปปี้ เบิร์ธเดย์! " คนตัวสูงพูดพร้อมกับปรบมือแบบขอไปที ก่อนจะกลับไปทำงานตรงหน้าต่อ

"......... โทระ.. ถามจริงดิ... ไม่รู้เหรอ? " จากยิ้มที่สดใสกลับกลายเป็นยิ้มเจื่อนๆ เขามองหน้าอีกคนอย่างอึ้งๆ...

"อ้าว? ไม่ใช่เหรอ" มือกีต้าร์มองกลับมาแบบมึนๆ 

".... กะแล้วต้องลืม" ใบหน้าหวานกล่าวด้วยน้ำเสียงติดเศร้านิดๆ ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปซะ... เฮ้อ.. อย่างงี้ทุกทีเลย 

"อา.. อย่างอนสิๆ ขอโทษๆ... ตกลงวันนี้มันวันอะไรล่ะ? " ร่างสูงผละจากกองงานก่อนจะสวมกอดคนที่ได้ชื่อว่าเป็น 'คนรู้ใจ' ของเขา 

 

"เออ... ช่างเหอะ ทำงานไปเลยๆ " โชพูดก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ... งอน.. งอนมาก ทั้งๆที่สัญญากันไว้แล้วแท้ๆ... เขาคิด

".. น้อยใจอีกแล้วนะ..." โทระวางมือลงบนหัวอีกคนเบาๆ ด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน.. แต่หารู้ไม่ว่าคำพูดที่เขาพูดออกมากลับทำให้อีกคนเก็บไปคิด ..... 'อีกแล้ว?... ขอโทษนะที่ขี้ใจน้อย แต่แค่อยากให้สนใจฉันมากหน่อย... ไม่ได้รึไง? ' ลีดเดอร์คิด... เขาพยายามอย่างยิ่งเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น... น้ำตาค่อยๆไหลลงมาอย่างเงียบๆด้วยความน้อยใจ.... ก็ได้แต่แอบร้องไห้เงียบๆแบบนี้ทุกที...  ไม่นานร่างนั้นก็หลับไป พร้อมกับคราบน้ำตาที่เกาะอยู่บนพวงแก้มใส 

 

มือกีต้าร์ร่างใหญ่ ค่อยๆยกมืออกจากศีรษะกลม และลุกไปหยิบเสื้อโค้ทมาคลุมให้ ก่อนจะก้มลงจูบที่กระหม่อมของอีกคน มือหนาค่อยๆเกลี่ยคราบน้ำตาออก.. 

"เดี๋ยวฉันกลับมานะ... รอหน่อยนะครับ" เขาพูดเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ ทิ้งให้ภายในห้องนั้นเหลือแค่คนๆเดียว ที่นอนหลับอย่างสบายใจเท่านั้น.. 

 

เสียงนาฬิกาตีบอกเวลาว่าใกล้จะหมดวันแล้ว... เสียงนั้นทำให้โชสะดุ้งตื่นขึ้นมา และพบว่าไม่มีใครอยู่ในห้องเลย เหลือเพียงโค้ทตัวใหญ่ที่คลุมร่างของเขาไว้เท่านั้น แต่เจ้าของกลับหายไปดื้อๆ... 

 

"เจ้าบ้าเอ้ย.... จะหมดวันอยู่แล้วนะ..." เสียงนุ่มพูดเบาๆ กับเสื้อโค้ทที่อยู่ในมือ คิดไปว่ามันคือคนที่คิดถึง 

"นึกไม่ออกรึไง... ครบรอบ.. คบกับมาปีนึงแล้วนะเว้ย..." น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความน้อยใจดังขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าหยดลงบนเสื้อโค้ทในอ้อมกอด 

"สัญญาว่าจะฉลองกันไม่ใช่รึไง... จู่ๆก็หายไปแบบนี้... เคยแคร์กันบ้างมั้ย? .. ฮึก.. " 

 

ทันใดนั้น ไฟที่เคยสว่างกลับดับลงไป ทำให้ทั้งห้องเหลือเพียงความมืดมิดที่ดูน่ากลัว ....

 

 'โทระ.. อยู่ไหนกันนะ..'

 

ทันทีที่ความคิดนี้อยู่ในหัวของลีดเดอร์ ประตูห้องก็เปิดออกช้าๆ... เขารีบหันไปดูทันที แต่กลับไม่พบใครยืนอยู่เลย

เขาจึงตัดสินใจที่จะส่งเสียงฝ่าความมืดไป 

 

"ใครครับ?..." แต่ก็เงียบ... ไม่มีใครตอบกลับมา ทำให้เขาเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมานิดๆ.. แต่ทันใดนั้น ก็มีแสงไฟเล็กๆ หนึ่งดวงสว่างขึ้นจากประตูห้อง พร้อมกับร่างสูงของโทระเดินเข้ามา พร้อมกับเค้กในมือ.. ที่ถูกจุดเทียนเอาไว้

 

"โทระ.... นาย..? " คนตัวเล็กกว่าได้แต่ยืนอึ้ง และจ้องมองเค้กในมือด้วยความดีใจ สับสน และปลื้มใจในเวลาเดียวกัน 

"ใช่! ฉันหายไปซื้อไอ้นี่มาเองล่ะ.. วันนี้.. หนึ่งปีแล้วนะ! ถึงช้าไปหน่อยก็เถอะ แต่ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์เลยนะ" ร่างสูงพูดอธิบายด้วยรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า "เป่าสิ..." 

 

ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงน้อยๆ เขายิ้ม ก่อนจะก้มลงเป่าเทียนบนเค้กจนดับ มือกีต้าร์วางเค้กลงบนโต๊ะ ก่อนจะรวบกอดอีกคนอย่างอ่อนโยน ก่อนจะพูดเบาๆ ว่า

"ขอโทษนะ.. ที่ทำให้ร้องไห้ตลอดเลย... ขอโทษ ที่ดูแลได้ไม่ดีเท่าที่ควร.. แล้วก็ขอบคุณนะ.. ที่อยู่ข้างๆกันมาตลอด ขอบคุณ.. ที่เอาใจใส่คนอย่างฉันมาเสมอเลย..." คำพูดที่เอื้อนเอ่ยออกมาทำให้วอคอลของวงร้องไห้ออกมาอีกรอบ.. วันนี้เขาเสียน้ำตามากี่รอบแล้วนะ...

 

"เจ้าบ้าเอ้ย! รู้แล้ววันหลังก็ปรับปรุงตัวด้วยรู้มั้ย! ฉันน้อยใจหลายรอบแล้วนะ" เขาพูดพลางทุบอกกว้างเบาๆ 

 

"ครับผม.. รักนะ" 

 

"อืม.. รักครับ..."