โศกจันทรา

ข้อมูลเบื้องต้น

 คืนเพ็ญเเสงจันทราสาดส่อง นำพาหญิงสาวจากจันทราลงมาสู่มืออันอบอุ่นของชายหนุ่มบนพื้นพิภพ
ก่อกำเนินตำนานรัก
ที่ไม่อาจเป็นจริง

เนื้อเรื่อง

โศกจันทรา

            ราตรีเพ็ญแสงจันทรากระจ่างฟ้า ทักทอแสงงดงามส่งลงมากระทบพื้นน้ำเบื้องล่าง  ในคืนนี้ยามเมื่อจันทราขึ้นสูงสุด จันทราจะนำพาถนนที่สร้างจากลำแสงสีเงินยวงทอดลงมายังผิวนที  นำพาร่างของหญิงสาวในตะกร้าต้นอ้อสีเงินให้ลอยล่องลงมาจากฟากฟ้า ร่างบอกบางในชุดสีขาวช่างงดงามจับตาตรึงใจยิ่งนัก หากแต่เพียงไม่นานที่จันทราคล้อยต่ำลงตะกร้าต้นอ้อก็นำร้างหญิงสาวให้กลับคืนสู่จันทรา  ทว่าคืนนี้!หญิงสาวไม่รู้เลยว่าเธอได้จากไปพร้อมกับนำหัวใจดวงหนึ่งติดตามไปด้วยด้วย...

         ราตรีเพ็ญแสงจันทรากระจ่างฟ้า เมื่อยามที่จันทราขึ้นสูงสุด จะปรากฏถนนสีเงินยวงที่ทอดยาวลงมาจากจันทราบนฟากฟ้าเชื่อมกับเงาของจันทราที่สะท้อนบนผิวน้ำเบื้องล่าง  ตะกร้าต้นอ้อสีเงินลองล่องลงมาพร้อมกับนำพาหญิงสาวจากจันทราลงมาสู่ห้วงนที หญิงสาวจากจันทราที่พึ่งได้รับอนุญาตจากบิดาให้ลงมาสัมผัสกับพื้นเบื้องล่างได้เฉพาะในคืนวันเพ็ญ   สำหรับหญิงสาวจากจันทราไม่ว่า ต้นไม้ใบหญ้า สายน้ำ ฝูงปลา ทุกสิ่งทุกอย่างช่างหน้าตื่นตา  หญิงสาวจากจันทราส่งเสียงอ่อนหวานไพเราะร้องเพลงอย่างร่าเริง จนปลุกชายหนุ่มที่เฝ้ารอค่อยพบเธออยู่ที่ริมทะเลสาบให้ตื่นขึ้น  ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเร่งพาเรือน้อยของเขาเข้าไปใกล้หมายจะผูกสัมพันธ์ แต่เพียงแค่หญิงสาวจากจันทราพบกับเรือแปลกหน้าที่พายตรงมาหาเธอ ตะกร้าต้นอ้อก็ลอยหนีห่างจากชายหนุ่มมุ่งขึ้นไปสู่จันทรา ทิ้งไว้เพียงหัวใจแตกสลายของคนที่เฝ้ามองจนตะกร้าต้นอ้อสีเงินลับหายไปจากสายตา....

       ผ่านคืนวันเพ็ญไปแล้วหลายคืน ณ กระท่อมน้อยของชายหนุ่มผู้ซึ่งกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะไข้ที่เกิดจากพิษรัก ไม่ว่ากลางวันกลางคืนก็เฝ้าโหยหาถึงหญิงสาวแห่งจันทราผู้สวมอาภรสีขาวบริสุทธิ์ ขณะนี้แม่เฒ่าของหมู่บ้านเดินทางมาพบชายหนุ่ม พร้อมกับไถ่ถามถึงอาการป่วย เมื่อทราบแน่ถึงสาเหตุจึงแนะนำวิธีการที่จะทำให้ชายหนุ่มได้สมหวังในรักกับหญิงสาวที่เขาคิดว่าอยู่สูงเกินเอื้อม...

     ราตรีเพ็ญแสงจันทรากระจ่างฟ้า เมื่อยามที่จันทราลอยขึ้นสูงสุดท้องฟ้า จันทราจะนำพาถนนสีเงินยวงที่ทอดยาวเชื่อมจันทราบนฝากฟ้ากับเงาของจันทราที่สะท้อนเหนือผิวน้ำ ปรากฏร่างของหญิงสาวสามอาภรณ์สีขาวลอยล่องมาในตะกร้าสีเงิน  เมื่อตะกร้าต้นอ้อสีเงินสัมผัสกับผิวน้ำ หญิงสาวจากจันทราค่อยๆเอื้อมมือลงไปในน้ำใสหมายจะหยอกล้อกับฝูงปลาตัวน้อย  พลัน!มือน้อยบอกบางของหญิงสาวก็ถูกมือใหญ่กำย่ำของชายหนุ่มที่พุ่งขึ้นจากผิวน้ำคว้าไว้   มือใหญ่ฉุดกระชากนำพาหญิงสาวจากจันทราลงมาจากตะกร้าต้นอ้อสีเงินก่อนที่มันจะนำตัวหญิงสาวจากจันทราลอยหนีจากเขาไป   ชายหนุ่มยิ้มย่องเมื่อหมากและวิธีที่แม่เฒ่าให้มาได้ผล  ไม่เสียแรงที่เขาทนเขี้ยวหมายลอยคอในทะเลสาบนานสองนานเพื่อรอค่อยหญิงสาวจากจันทราให้ลอยลงมาใกล้ แล้วค่อยคายหมายพร้อมกับคว้าข้อมือเธอไว้  ชายหนุ่มนำพาหญิงสาวจากจันทรามาสู่ริมฝั่งโดยไม่สนใจว่าร่างบอกบางในอกกำย่ำจะขัดขืนเพียงใด  หญิงจากจันทราช่างงดงามนัก ผมสีดำสลวยดุจราตรี ใบหน้ารูปไข่ ผิวเนื้อเนียนนวลอ่อนนุ่ม ริมฝีปากรูปกระจับสีชมพู พวงแก้มอ่อนใสสีระเรื่อช่างน่ารักอีกทั้งดวงตากลมโตที่จองมองชายหนุ่มด้วยความตกตะลึง ยิ่งทำให้หัวใจเขาสั่นไหว ชายหนุ่มนำพาหญิงสาวจากจันทรามาถึงริมฝั่ง 

ชายหนุ่มเอ่ยวาจามุ่งหมายจะถามถึงชื่อเสียงเรียงนามของหญิงสาว แต่เมื่อเท้าของหญิงสาวแห่งจันทราสัมผัสพื้นดินความทรงจำของหญิงสาวก็มลายหายไปสิ้น...

      ราตรีเพ็ญแสงจันทรากระจ่างฟ้าคืนนี้ ไม่มีแล้วถนนสีเงินยวง ไม่มีแล้วหญิงสาวจากจันทรามีเพียงหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตอยู่กับชายหนุ่มอย่างมีความสุข สำหรับชายหนุ่มไม่ต้องการอะไรอีกแล้วเมื่อเขาได้ใช้ชีวิตร่วมกับกับหญิงผู้เป็นที่รัก ผู้เป็นทั้งชีวิตทั้งหัวใจของชายหนุ่ม   ชายหนุ่มเป็นสามีที่ดีหญิงสาวเป็นภรรยาที่ดี ทั้งสองมอบหัวใจให้กัน  ทั้งสองกล่าวคำสัญญาว่าจะไม่มีสิ่งในโลกนี้ที่สามารถแย่งพวกเขาออกจากันได้นอกจากความตาย  แล้วชายหนุ่มยังจะต้องการอะไรอีก...

         ราตรีเพ็ญแสงจันทรากระจ่างฟ้าผ่านพ้นไปเมื่อแสงอุษาสาดส่องพื้นโลก ชายหนุ่มผู้ซึ่งมีตำแหน่งเป็นนักรบของหมู่บ้านได้รับข่าวสาร ว่าหมู่บ้านข้างเคียงกำลังรุกคืบหมายยึดดินแดนของเขาที่มีความอุดมสมบูรณ์กว่า  ชายหนุ่มจำต้องจากหญิงสาวผู้เป็นที่รักเพื่อไปทำตามหน้าที่  ทั้งสองต่างลั่นสัจวาจาว่าทั้งสองจะได้พบกันใหม่ หญิงสาวไว้ใจชายหนุ่ม ชายหนุ่มไว้ใจหญิงสาว จะมีสิ่งใดต้องกังวลเมื่อพวกเขาทั้งสองผูกพันกันด้วยสายใยที่เรียกว่าความรัก...

             ราตรีเพ็ญแสงจันทรากระจ่างฟ้าชายหนุ่มผู้ซึ่งกลับจากสนามรบรีบเร่งกลับกระท่อมน้อยด้วยความคิดถึงหญิงสาวผู้เป็นที่รัก แต่ภาพที่ปรากฏต่อสายตากลับมีแต่ความว่างเปล่า  เธออยู่หนใดหัวใจของเขาอยู่หนใด ชายหนุ่มเฝ้าออกตามหา แต่ไม่มีที่ใดพบแม้แต่เงาของหญิงสาว ชายหนุ่มร้อนใจ หญิงสาวไปไหนเธอมีอันตราหรือเปล่า  เพียงวุบหนึ่งของความกลัวที่อยู่ในใจชายหนุ่มรีบเร่งฝีเท้าไปยังทะเลสาบสถานที่ที่เขาพบกับหญิงสาวเป็นครั้งแรก ได้โปรดเถอะขอให้อย่าเป็นแบบที่เขาคิดไว้เลย...

        ราตรีเพ็ญแสงจันทรากระจ่างฟ้าหญิงสาวเฝ้ารอชายหนุ่มด้วยความคะนึงหา พลันลำแสงมีเงินยวงของจันทราถักทอร้องเรียงกลางเป็นถนนสีเงินที่หญิงสาวรู้สึกคุ้นตา! ปรากฏร่างของชายหนุ่มสวมอาภรณ์สีขาวบริสุธิ์ เขาหาใช่ชายหนุ่มที่หญิงสาวเฝ้ารอคอยไม่! ชายหนุ่มผู้มาจากจันทราเอื้อนเอ่ยกับหญิงสาวเพียรพยามเกลี้ยกล่อมว่าเขาคือคู่หมั่นของเธอและตัวเธอหาใช่คนของที่นี้แต่เธอคือหญิงสาวผู้ที่มาจากจันทรากระจ่างบนฝากฟ้าและเขามาเพื่อรับตัวเธอ

   หญิงสาวยื่นยันว่าเธอไม่ใช่คนที่ชายหนุ่มจากจันทราตามหาและเธอจะไปได้อย่างไรเธอยังต้องรอพบชายหนุ่มตามสัญญาที่ทั้งสองได้ให้ไว้แก่กัน

   ชายหนุ่มจากจันทราเมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็เริ่มเข้าใจและตีความเอาเองว่า

“โธ่!ช่างน่าสงสารนัก ชายหนุ่มมนุษย์คนนั้นคงทำให้เจ้าลืมเรื่องราวทั้งหมดไปเสียแล้ว เอาเถอะเราจะช่วยให้ความทรงจำของเจ้ากลับคืนมาเอง”…

    ราตรีเพ็ญคืนจันทรากระจ่างฟ้า ณ ริมทะเลสาบที่ที่ชายหนุ่มได้พบหญิงสาวจากจันทราเป็นครั้งแรกและที่แห่งนี้คือที่แห่งสุดท้ายที่เขาได้พบเธอ ชายหนุ่มมาช้าไป!ตะกร้าต้นอ้อสีเงินพาเธอจากเขาไปเสียงแล้วจากไปไปพร้อมกับผู้ชายอีกคน หรือหญิงสาวจากจันทราลืมสัญญาที่ให้กับเขา หรือลืมคำหวานที่เคยเอื้อนเอ่ยต่อกัน หรือลืมความรักที่เคยมีให้ ไม่จริง! ชายหนุ่มไม่มีทางเชื่อว่าเธอจะลืม!  หญิงสาวจากจันทราต้องถูกบังคับแน่นอน เธอจะลืมเรื่องราวที่ผ่านมาได้อย่างไร เขาต้องรีบไปช่วยเธอ เมื่อคิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มเร่งลงมือสานตะกร้าต้นอ้ออย่างบ้าคลั่งแต่เมื่อสานเสร็จตะกร้าตันอ้อของชายหนุ่มก็ไม่สามารถลอยขึ้นได้ ในเมื่อเขาเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาไม่มีมนตราใดที่จะทำให้ตะกร้าลองสูงขึ้นเทียมดวงจันทร์…

   ราตรีเพ็ญคืนจันทรากระจ่างฟ้าคืนนี้ ณ ริมทะเลทราบยังคงปรากฏร่างของชายหนุ่มผู้เพียรเฝ้าสานตะกร้าต้นอ้อโดยหวังว่าคงมีสักใบที่สามารถพาเขาลอยไปหาหญิงสาวผู้เป็นที่รักได้ ชายหนุ่มยังคงมุ่งมั่นสานต่อไปด้วยความหวัง แม้สมองจะค่อยบอกว่าตะกร้าของเขาไม่มีทางลอยได้ในเมื่อเขาเป็นแค่เพียงมนุษย์ธรรมดาไม่มีมนตราใดๆ แต่หัวใจกลับสั่งให้เขายังคงสานต่อ ถึงแม้จะไม่สามารถลอยขึ้นไปหาเธอบนท้องฟ้าได้ ถึงเป็นเช่นนั้นก็ขอแค่สักครั้งที่หางตาของเธอหันมามองถึงความพยายามนี้ เธอก็ยังคงพอที่จะรู้ได้ว่าใจของเขายังรักเธอมากเพียงใด

 “โอ้จันทรา!ตัวเราหาได้คิดอาจเอื้อนตีตัวเสมอท่าน ตัวข้าขอเพียงท่านเมตตาสงสารได้โปรดส่งมอบหัวใจของข้าคืนมาด้วยเถอะจันทรา”...

   ราตรีเพ็ญคืนจันทรากระจ่างฟ้า ณ ริมทะเลสาบ ยังคงปรากฏร่างของชายหนุ่ม ผู้ยังคงเฝ้าสานตะกร้าต้นอ้อด้วยหวังว่าคงมีสักใบที่สามารถพาเขาลอยไปพบหญิงสาวผู้เป็นที่รัก  เป็นความหวังที่ไม่มีทางเป็นจริง! ชายหนุ่มสานตะกร้าด้วยมือด้วยหัวใจและคราบน้ำตาที่ยังคงหลั่งไหล เมื่อใจอ่อนแอแม้จะเป็นร่างกกายกำยำของชายหนุ่มก็ยังคงอ่อนแอตามไปด้วย  หรือหญิงสาวจากจันทราลืมเขาไปแล้วนะ หรือเธอจำคำสัญญาที่ให้กับเขาไว้ไม่ได้ ความรักที่ชายหนุ่มให้เธอลืมไปแล้วจริงหรือ ยิ่งคิดน้ำตาชายหนุ่มยิ่งหลั่งไหล หัวใจยิ่งบอกซ้ำส่งผลถึงร่างกาย  แต่ถึงร่างกายบอกซ้ำ กายเนื้อแตกสลายแต่รักของเขาจะยังคงอยู่ ขอแค่สักครั้งที่หางตาเธอหันมามองถึงความพยามนี้ ได้โปรดเถอะหญิงสาวจากจันทราได้โปรดรับรู้ถึงความรักที่ชายหนุ่มมีให้สักที

“หากแม้นชาตินี้ไม่ได้พบกัน หากแม้นชาตินี้ไม่ได้สมหวังในรัก ตัวข้าขอตั้งสัจจะอธิฐานขอพบเธอในชาติหน้า ขอให้เกิดในที่เท่าเทียมกัน ขอให้รักกัน ขอให้สมหวังในรักอย่าได้พลัดพรากจากกันเหมือนชาตินี้อีกเลย”...

         ราตรีเพ็ญแสงจันทรากระจ่างฟ้า เมื่อยามที่จันทราขึ้นสูงสุดจะปรากฏถนนสีเงินยวงจากจันทราบนฟากฟ้าทอดยาวลงมาสู่เงาของจันทราที่สะท้อนบนผิวน้ำ ตะกร้าต้นอ้อสีเงินลองล่องลงมาพร้อมกับนำพาหญิงสาวจากจันทราลงมาสู่พื้นเบื้องล่างอีกครั้ง!  หลังจากที่หญิงสาวจากจันทราได้รับความทรงจำกลับคืนหญิงสาวเลือกที่จะล่องลอยกลับสู่ดวงจันทร์บ้านเกิดเพราะคิดว่าเธอไม่มีความจำเป็นจะต่ออยู่ที่นี้ โลกนี้ไม่ใช่โลกของเธอ! จนถึงบันนี้หญิงสาวทราบแล้วว่าเธอคิดผิดที่จากที่นี้ไป ถึงแม้ร่างเธอจะกลับไปแต่หญิงสาวกลับลืมหัวใจถึงไว้ที่นี้   ชายหนุ่มจะให้อภัยเธอไม่นะ? หญิงสาวจันทราคิด ถึงแม้เขาจะไม่ให้อภัยแต่เธอจะพร่ำวอนเอ่ยคำขอโทษ ถึงตอนนั้นชายหนุ่มคงยอมให้อภัยเธอ เพราะหญิงสาวรู้ว่าชายหนุ่มรักเธอมากเพียงใด และเขาก็คงยังเฝ้ารอเธออยู่อย่างแน่นอน....

             ราตรีเพ็ญแสงจันทรากระจ่างฟ้า ไม่มีแล้วหญิงสาวจากจันทราและไม่มีแล้วชายหนุ่มผู้มอบหัวใจให้เธอ มีแต่เพียงหญิงสาวที่เฝ้าโหยไห้ ณ ริมทะเลสาบที่ชายหนุ่มเคยเพียรสานตะกร้าต้นอ้อ สายลมหยาดน้ำค้างและหัวใจที่อ่อนแอทำให้ร่างกายของชายหนุ่มป่วยไข้ แต่ชายหนุ่มยังคงดึงดันสานตะกร้าต่อไปจนร่างกายยิ่งทรุดหนัก  ชายหนุ่มไม่อาจสามารถรอหญิงสาวจากจันทราได้  หญิงสาวมาช้าเกินไป! ร่างกายของชายหนุ่มถูกเพลิงเผาผลาญสิ้นแล้ว เธอจะทำอย่างไร? หากหญิงสาวสามารถตายตามชายหนุ่มได้เธอก็จะทำ! แต่ด้วยมนตราแห่งจันทราทำให้ชีวิตของหญิงสาวเป็นอมตะ หญิงสาวจะทำเช่นไร? ถึงแม้ตอนนี้เธอจะพร่ำเอ่ยคำขอโทษแต่ชายหนุ่มคงไม่มีวันได้ยิน    ร้องไห้คร่ำครวญจนน้ำตาเป็นสายเลือด เอ่ยคำขอโทษจนเสียงแห้งเหือดหาย ทำไปก็ไร้ซึ่งประโยชน์เพราะน้ำตาและคำขอโทษของเธอไม่มีทางทำให้ชายหนุ่มกลับฟื้นคืนมาจากความตาย...

             ราตรีเพ็ญแสงจันทรากระจ่างฟ้า ณ ริมทะเลสาบยังคงปรากฏร่างของหญิงสาว ที่ยังคงโหยไห้พร้อมเอ่ยคำขอโทษที่หวังเพียงสักครั้งที่ชายหนุ่มได้ยิน ของแค่สักครั้ง แต่วันนั้นมันคงจะไม่มีทางเป็นจริง วันที่คำขอโทษและน้ำตาจะส่งไปถึงเขา ไม่มีทางทำอะไรได้นอกจากเฝ้าโหยไห้  ณ  ริมทะเลสาบ ร้องไห้น้ำตาหลั่งไหลแล้วหลั่งไหลเหล่า จนร่างกายอ่อนไหวไปตามลม!?!...

     ราตรีเพ็ญแสงจันทรากระจ่างฟ้าคืนนี้ ไม่มีแล้วชายหนุ่ม ไม่มีแล้วหญิงสาวจากจันทรา ไม่มีแม้กระทั้งหญิงสาวผู้เศร้าโศก มีเพียงต้นอ้อพลิ้วไหวตามแรงลม ต้นอ้อต้นน้อยยังคงหลั่งน้ำตา ณ ริมทะเลสาบที่ที่ซึ่งชายหนุ่มพบกับหญิงสาวครั้งแรก ที่ที่แสงสีเงินยวงของจันทราถักทอจนเกิดสายใยรักและการพรากจาก ที่ที่จันทรานำพาตำนานรักร่วงหล่นสู่ห้วงนที...

……………………

ในที่สุดก็เสร็จจนได้...

โล่งอย่างบอกไม่ถูก(ดีใจ)

เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกในชีวิต (*O*)

ถึงมันจะดูแปลกสักหน่อยแต่ก็ตั้งใจแบบสุดขั้ว!

เรื่องสั้นเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อส่งเข้าประกวดในกิจกรรมประกวดเรื่องสั้น

 ซึ่งเป็นกิจกรรมส่วนหนึ่งของสมาคมนัก(อยาก)เขียน 

(สมาคมนัก(อยาก)เขียนจิ้ม)