คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ความรักระหว่างฮันแจยองและคังมินวู
บทนำ
ฉันไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า แค่คำพูดเพียงประโยคเดียวจะสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตฉันได้มากมายขนาดนี้!!!!
ภายในซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่ง
“นี่ๆ แจยอง จะเอาอะไรเพิ่มอีกมั๊ย”
เสียงๆหนึ่งดังขึ้นหลังจากที่เดินหิ้วตะกร้าสินค้าอยู่เป็นเวลา 15 นาที
“เอ่อ ก็อีกสัก2-3อย่างน่าจะกลับแล้วล่ะ”
ฉันพูดพลางเดินเลือกของสบายใจเฉิบ
“พี่พูดคำนี้มาตั้งกะครึ่งชั่วโมงแล้วนะ
”
ค่ะเสียงที่ดังเมื่อกี้นี้เป็นเสียงน้องชายตัวดีของฉันเอง
“แหม จินยอง ก็พูดเกินไป แค่10 นาทีเอง แล้วอีกอย่างของทั้งหมดที่ซื้อไปก็ทำให้แกกินด้วยนะ”
“รู้แล้วน่า ถามนิดเดียว ตอบซะยาวเป็นเมตร”
แล้วน้องชายตัวดีฉันมันก็พล่ามไม่หยุด แค่ให้ถือของแค่เนี้ยบนไปได้
หลังจากที่รอคิวจ่ายเงินมานาน ก็ถึงตาที่ฉันจะต้องควักกระเป๋าน้อยใบแฟ่บๆออกมาบ้างแล้วน้า.......TT_TT
ฟึ่บบบบบบ!!!!
โหหหหหหหหห พี่ค่ะ ฉันยืนรอมาตั้งนานอยู่ๆคุณจะมาแซงเฉยเลย ไม่รู้จักฉันซะแล้ว
“นี่ นาย มารยาทนะมีมั๊ย หรือต้องให้สอน ถือว่าเป็นผู้ชายแล้วจะเอาเปรียบผู้หญิงได้เหรอ คิดผิดแล้วย่ะ อย่างน้อยก็ฉันคนนึงนี่แหละ” ฉันโวยวายลั่น ก็มันน่าโมโหจริงๆนี่น่า คนอะไร
“โทษที แต่ฉันรีบและของฉันก็มีอย่างเดียวด้วย ไม่นานหรอกน่า”
โอ้วววววววว พระเจ้า ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเห็นใครหล่อเท่านี้มาก่อนเลย ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเป็นประกาย ริมฝีปากแดง หน้าขาวเนียนราวหิมะ แล้วบวกกับผมสีทองเป็นประกายของเค้า ส่วนสูงไม่ต้องให้พูดถึงสงสัยจะเป็นญาติกับเสาไฟฟ้าแรงสูงราวๆ 185น่าจะได้นะเนี่ย แล้วดูการแต่งตัวเค้าสิยังกับหลุดออกมาจากนิตยสารแน่ะตั้งแต่ฉันรู้จักผู้ชายมาฉันยังไม่เคยเห็นใครดูดีเท่านี้มาก่อนเลยนะเนี่ย แต่สรุปแล้วคำเดียวคือหล่อมากกกกกกกก
มะมา มาเป็นพ่อพันธุ์ที่ดีให้กับฉันเถอะ
“แจยอง เค้าจะจ่ายเงินแล้วนะ”
เสียงจินยอง ปลุกฉันตื่นจากภวังค์
“อ๊า... นายจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะ” ฉันโวยวายอีกครั้ง
“นี่ อย่างเรื่องมากได้มั๊ย ก็บอกว่าแป็บเดียว” เสียงนายบ้านี่ดังขึ้น
ผู้ชายอะไรหน้าตาก็งั้นๆ ปากยังสุนัขอีก(อ้าวแล้วที่ชมเมื่อกี้?)
ฉันมองดูของที่มือนายปากสุนัขนี่ พลางยิ้มออกมา
“อ้อ ได้สิ ถ้านายหิวมากขนาดนั้น”
นายปากสุนัขให้มามองทันทีและหันไปมองรอบๆที่ขณะนี้ผู้คนเริ่มฮือฮากันแถมบางคนยังหัวเราะอีกต่างหาก สมน้ำหน้า
หลังจากที่ผ่านพ้นเรื่องราวต่างๆมาได้ เราสองพี่น้องก็เดินมาที่รถ BM…….X กันแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นอีกเป็นรอบที่สอง ให้ตายวันนี้มันวันโลกาวินาศของฉันรึไงนะ
“ตายแล้วววววววว รถฉัน ใครขับรถชนรถฉันออกมานะ!!!!!!!”
ฉันตะเบงสุดเสียงขณะที่จินยอง พยุงฉันให้พ้นจากรถน้อยกลอยใจของฉันTT_TT
“ลุกเถอะแจยอง เปื้อนหมดแล้ว”
จินยองจับตัวฉันลุกขึ้นพลางจับรถฉันตั้งขึ้นเหมือนเดิม
“จินยองงงงงงง รถฉัน แม่อุตสาห์ซื้อห็TT_TT หมดกัน ฉันบอกให้ออกมาไง” ฉันตะโกนอีกครั้ง
“พอเถอะ แจยอง ถ้าเค้าชนรถเราจริงใครมันจะมาอยู่เล่า บางทีรถมันอาจจะล้มเองก็ได้”
“ล้มเองบ้านนายสิ ยับเยินขนาดนี้ ยังบอกมาว่าล้มเอง เด็ก2ขวบ ยังดูออกเลย”
“ฉลาดดีนี่ ฮันแจยอง เธอรึเปล่าที่ชื่อฮันแจยอง เรียนอยู่ที่มัธยมปลายเอกชนS มี่พี่น้อง2คน เรียนได้4ทุกวิชายกเว้นวิชาเลข เก่งนี่”
เสียงๆหนึ่งดังขึ้นหลังจากที่ฉันและน้องชายกำลังเก็บของเตรียมกับบ้าน นี่มันนายปากสุนัขนี่
“นี่นายจะมาแก้แค้นใช่มั๊ย ฉันก็ให้นายจ่ายก่อนแล้วไง แล้วนายจะเอาอะไรอีก”
“เธอทำฉันขายหน้า” นายปากสุนัขพูดขึ้น
“ตรงไหนไม่ทราบ*0* นายอย่ามาตู่นะ”
“ก็ตรงที่เธอบอกว่าถ้าฉันหิวมาก”
ไอ้หน้าหล่อนี่พูดขึ้น หลังจากที่ฉันทวนความทรงจำอยู่ประมาณ2นาที ก็ถึงบางอ้อ
“อ๋อออออออออ*0*”
“ไม่ต้องมาอ๋อ เธอสมควรแล้วที่ควรได้รับผลตอบแทน”
ไอ้หน้าหล่อพูดจบก็เดินขึ้นรถไปเฉยเลย
“นี่ไอ้บ้านั่น มันจะโกรธอะไรฉันนักหนาเนี่ย จินยอง รู้มั๊ย”
ฉันหันไปถามน้องชายตัวดี
“ก็ถ้าพี่ไม่บอกว่าเค้าหิวเค้าก็คงไม่โกรธหรอก”
จินยองตอบ
“ทำไมล่ะ”
ฉันถามเพื่อความแน่ใจ
“ก็ที่เค้าถืออยู่น่ะ มันอาหารหมาน่ะสิ!!!!!!!”
“แค่เนี้ยะ ก็โกรธ”
หลังจากนั้นฉันก็เห็นจินยองบ่นพึมพำๆอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน
เอ๊ะ แต่ว่านายนั้นรู้ประวัติฉันได้ยังไงนะ งง จริงๆ
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านนิยายของปลาขอบคุณทุกๆท่านเลย แบบว่าดีใจ*0*มากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีใจที่ได้แต่งอีกเรื่องยังไงก็ติดตามต่อไปด้วยนะคะ
ปลาทองแก้มป่อง1
| |||
| |||
|
ความคิดเห็น