เพลย์บอยสุดแสบแอบคว้าใจยัยหน้าใส

เพลย์บอยสุดแสบแอบคว้าใจยัยหน้าใส

ตอนที่1

ฉันไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า แค่คำพูดเพียงประโยคเดียวจะสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตฉันได้มากมายขนาดนี้!!!!

                ภายในซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่ง

นี่ๆ แจยอง จะเอาอะไรเพิ่มอีกมั๊ย เสียงๆหนึ่งดังขึ้นหลังจากที่เดินหิ้วตะกร้าสินค้าอยู่เป็นเวลา 15 นาที

เอ่อ ก็อีกสัก2-3อย่างน่าจะกลับแล้วล่ะ ฉันพูดพลางเดินเลือกของสบายใจเฉิบ

พี่พูดคำนี้มาตั้งกะครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ค่ะเสียงที่ดังเมื่อกี้นี้เป็นเสียงน้องชายตัวดีของฉันเอง

แหม กิเท ก็พูดเกินไป แค่10 นาทีเอง แล้วอีกอย่างของทั้งหมดที่ซื้อไปก็ทำให้แกกินด้วยนะ

รู้แล้วน่า ถามนิดเดียว ตอบซะยาวเป็นเมตร

แล้วน้องชายตัวดีฉันมันก็พล่ามไม่หยุด แค่ให้ถือของแค่เนี้ยบนไปได้

หลังจากที่รอคิวจ่ายเงินมานาน ก็ถึงตาที่ฉันจะต้องควักกระเป๋าน้อยใบแฟ่บๆออกมาบ้างแล้วน้า.......TT_TT

ฟึ่บบบบบบ!!!!

โหหหหหหหหห พี่ค่ะ ฉันยืนรอมาตั้งนานอยู่ๆคุณจะมาแซงเฉยเลย ไม่รู้จักฉันซะแล้ว

นี่ นาย มารยาทนะมีมั๊ย หรือต้องให้สอน ถือว่าเป็นผู้ชายแล้วจะเอาเปรียบผู้หญิงได้เหรอ คิดผิดแล้วย่ะ อย่างน้อยก็ฉันคนนึงนี่แหละ ฉันโวยวายลั่น ก็มันน่าโมโหจริงๆนี่น่า คนอะไร

โทษที แต่ฉันรีบและของฉันก็มีอย่างเดียวด้วย ไม่นานหรอกน่า

โอ้วววววววว พระเจ้า ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเห็นใครหล่อเท่านี้มาก่อนเลย ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเป็นประกาย ริมฝีปากอมชมพู หน้าขาวเนียนราวหิมะ แล้วบวกกับผมสีทองของเค้า บอกได้คำเดียวหล่อมากกกกกกกก มะมา มาเป็นพ่อพันธุ์ที่ดีให้กับฉันเถอะ

แจยอง เค้าจะจ่ายเงินแล้วนะ เสียงกิเท ปลุกฉันตื่นจากภวังค์

อ๊า... นายจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะ ฉันโวยวายอีกครั้ง

นี่ อย่างเรื่องมากได้มั๊ย ก็บอกว่าแป็บเดียว เสียงนายบ้านี่ดังขึ้น

ผู้ชายอะไรหน้าตาก็งั้นๆ ปากยังหมาอีก(อ้าวแล้วที่ชมเมื่อกี้?)

ฉันมองดูของที่มือนายปากสุนัขนี่ พลางยิ้มออกมา

อ้อ ได้สิ ถ้านายหิวมากขนาดนั้น นายปากสุนัขให้มามองทันทีและหันไปมองรอบๆที่ขณะนี้ผู้คนเริ่มฮือฮากันแถมบางคนยังหัวเราะอีกต่างหาก สมน้ำหน้า

หลังจากที่ผ่านพ้นเรื่องราวต่างๆมาได้ เราสองพี่น้องก็เดินมาที่รถ BM.X กันแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นอีกเป็นรอบที่สอง ให้ตายวันนี้มันวันโลกาวินาศของฉันรึไงนะ

ตายแล้วววววววว รถฉัน ใครขับรถชนรถฉันออกมานะ!!!!!!! ฉันตะเบงสุดเสียงขณะที่ กิเท พยุงฉันให้พ้นจากรถน้อยกลอยใจของฉันTT_TT

ลุกเถอะแจยอง เปื้อนหมดแล้ว กิเทจับตัวฉันลุกขึ้นพลางจับรถฉันตั้งขึ้นเหมือนเดิม

กิเทททท รถฉัน แม่อุตสาห์ซื้อห็TT_TT หมดกัน ฉันบอกให้ออกมาไง ฉันตะโกนอีกครั้ง

พอเถอะ แจยอง ถ้าเค้าชนรถเราจริงใครมันจะมาอยู่เล่า บางทีรถมันอาจจะล้มเองก็ได้

ล้มเองบ้านนายสิ ยับเยินขนาดนี้ ยังบอกมาว่าล้มเอง เด็ก2ขวบ ยังดูออกเลย

ฉลาดดีนี่ ฮันแจยอง เธอรึเปล่าที่ชื่อฮันแจยอง เรียนอยู่ที่มัธยมปลายเอกชนS มี่พี่น้อง2คน เรียนได้4ทุกวิชายกเว้นวิชาเลข เก่งนี่ เสียงๆหนึ่งดังขึ้นหลังจากที่ฉันและน้องชายกำลังเก็บของเตรียมกับบ้าน นี่มันนายปากสุนัขนี่

นี่นายจะมาแก้แค้นใช่มั๊ย ฉันก็ให้นายจ่ายก่อนแล้วไง แล้วนายจะเอาอะไรอีก

เธอทำฉันขายหน้า นายปากสุนัขพูดขึ้น

ตรงไหนไม่ทราบ*0* นายอย่ามาตู่นะ

ก็ตรงที่เธอบอกว่าถ้าฉันหิวมาก ไอ้หน้าหล่อนี่พูดขึ้น หลังจากที่ฉันทวนความทรงจำอยู่ประมาณ2นาที ก็ถึงบงอ้อ

อ๋อออออออออ*0*

ไม่ต้องมาอ๋อ เธอสมควรแล้วที่ควรได้รับผลตอบแทน ไอ้หน้าหล่อพูดจบก็เดินขึ้นรถไปเฉยเลย

นี่ไอ้บ้านั่น มันจะโกรธอะไรฉันนักหนาเนี่ย กิเท รู้มั๊ย

ฉันหันไปถามน้องชายตัวดี

ก็ถ้าพี่ไม่บอกว่าเค้าหิวเค้าก็คงไม่โกรธหรอก

กิเทตอบ

ทำไมล่ะ

ฉันถามเพื่อความแน่ใจ

ก็ที่เค้าถืออยู่น่ะ มันอาหารหมาน่ะสิ!!!!!!!

แค่เนี้ยะ ก็โกรธ

หลังจากนั้นฉันก็เห็นกิเทบ่นพึมพำๆอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน

เอ๊ะ แต่ว่านายนั้นรู้ประวัติฉันได้ยังไงนะ งง จริงๆ

ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านนิยายของปลาขอบคุรทุกๆท่านเลย แบบว่าดีใจ*0*มากๆๆๆๆๆๆๆๆ

ดีใจที่ได้แต่งอีกเรื่องยังไงก็ติดตามต่อไปด้วยนะคะ

ปลาทองแก้มป่อง1