คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : HouseVampire1.5
1.5
HouseVampire
มือหนาเรียวและเย็นราวกับน้ำแข็งสัมผัสที่ข้อมืออุ่นๆของฉัน ไม่ให้ไป
ไหน แรงเขาช่างเยอะเหลือเกิน เขี้ยวเขาค่อยๆกัดกินฉัน จนร่างกายไม่มีแรงที่จะผลักเขาออกไป น้ำเสียงขอ
ความช่วยเหลือสั่นเครือ ความกลัวและความเจ็บปวด ยิ่งดิ้นมากเท่าไหร่เขี้ยวก็ลึกลงไปทุกที เสียงกระซิบ
ข้างหูแผ่วเบา ช่างรู้สึกดีอะไรเช่นนี้....ที่ได้ยินเสียงกรี้ดร้อง..... และความกลัวของมนุษย์อย่างเธอจริงๆ
ลมหายใจเริ่มถี่ สติฉันกำลังเลือนลาง...
“มีนาลูกมีนา ตื่นได้แล้วนะ เราจะย้ายบ้านกัน”
เฮือก
ฝัน?
“เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ทำไมหน้าชีดจัง ไม่สบายหรอ ดูสิเหงื่อเต็มตัวเลย”แม่มอง
ฉันก่อนที่จะเอามือแตะที่หน้าผาก
“อะเอ่อ...ไม่มีไรคะ สงสัยนอนเยอะไปหน่อย ฮาๆ” เป็นความฝันที่ทำให้ฉันรู้สึก
เพลียจริงๆ เอะย้ายบ้าน-0-
“งั้นรีบไปแต่งตัวสิ เดี๋ยวแม่รอข้างล่างนะ”
“เอะๆ เดี๋ยวนะแม่ ย้ายไปไหน ย้ายทำไม คือไรๆ” แม่หยุดเดินแล้วหันมาทำหน้า
แปลกๆใส่ฉัน=_=เอ่อ...
ฟุ๊บ
แม่กระโดดขึ้นมาบนเตียง และส่งสายตา
“แหม ลูกจ๋า บ้านเราสกปรกที่สุดเลย แล้วเดี๋ยวคุณพ่อก็จะกลับมาแล้วน้า ไม่ลอง
หาที่อยู่ที่ดีกว่านี้ พ่อจะได้ดีใจไง><”
“เอ่อ...แล้วจะย้ายไปไหนอะคะ-0-.”
“คฤหาสน์ตระกูลยายี้ ไงจ๊ะ อิอิ” =[]=หา!
“ไหนเป็นคู่แข่งกันไง ทำไมถึงไปอยู่ที่นั่นละแม่”
“-3-ก็มันช่วยไม่ได้นิ ต้องอยู่ไปก่อนล่ะนะ” ไรเนี่ย แม่คิดอะไรของแม่ แต่เดี๋ยวนะ
พ่อ.... พ่อ......จะได้เจอพ่อ *0* กรี้ดด ฉันรีบสบัดตูดหยิบเสื้อผ้า ไปอาบน้ำ แปรงฟัน ถูขี้ไคล ล้างหน้า ล้างตัว
บลาๆ เฮ้อจะได้เจอพ่อสักที กี่ปีแล้วน้า ...........
ตู๊ด...
(กรี้ดดด..ยัยมีนา ได้ข่าวว่าจะไปอยู่คฤาสน์ที่เป็นคู่แข่งหรอออ)
“ก็ใช่สินะ ต้องทน เพราะฉันอยากเจอพ่อ” ใส่เสื้อใน
(ได้ข่าวว่า ลูกชายตระกูลยายี้หล่อมาก) ใส่เกงใน
“ฮาๆ หรอ ฉันยังไม่เคยเจอเขาเลย” ใส่กางเกง
(อยู่โรงเรียนเดียวกับพวกเราด้วยนะ)
“ดีเลย ฉันจะได้มีเพื่อนไปด้วยตอนเช้าสักที เฮ้อ” ใส่เสื้อ
(แต่หยิ่งมาก มากของมาก ไม่ค่อยจะยึดติดอะไรกับใครเท่าไหร่ อยู่กับคนแบบนั้น
ระวังนะจ๊ะ ฮ่าๆ><)
“ถ้าเขาหยิ่งใส่ก็ฉันก็หยิ่งกลับสิ อิอิฉันเตรียมตัวไปล่ะนะ ถึงแล้วฉันจะโทรไปรายงานนะ”
(ตื่นเต้นกับเรื่องของเธอจริงๆยัยมีนา โอ็ย.... เล่าทุกนาทีเลยนะแก)
ณ คฤหาสน์ยายี้
ระยะทางที่มาถึงที่นี้ไวจัง ไม่ไกลจากบ้านเรา เท่าไหร่ รถค่อยๆเคลื่อนผ่านอย่างช้าๆ
บรรยากาศภายนอกคฤหาสน์ยายี้สวยงาม ต้นไม้สีเขียว มีน้ำพุด้วยแฮะ คนขับรถจอดลงตรงประตูก็มีคนรับ
ใช้ของตระกูลยายี้มาต้อนรับTT ช่างงดงามเหลือเกิน ตระกูลของเรายังไม่มีคนใช้มารับมารับสักคนเลย
ฮือ...ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้อยู่คฤาสน์หลังนี้ เมื่อฉันก้าวเท้าลงพื้น อยู่ๆก็มีลมโชกแรง ทำเอาฉันตาหยี
“ตายแล้ว คุณหนูมีนา ระวังนะคะ” ป้าคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาพร้อมยื่นมือมารับฉันออก
จากรถ ฉันรับมือด้วยความเต็มใจ ในขณะที่ก้าวออกมาจากรถ ลมที่กระโชกแรงก็ได้หยุดลงพริบตา ทำให้
ฉันเหลือบไปมองเห็นคนบ้างคนอยู่ที่หน้าต่างชั้นสอง
“ตาสีแดง..”
“มีอะไรหรอคะคุณหนู”
“อะเอ่อ ไม่มีอะไรคะ”พอฉันหันไปตอบป้า เเป๊บเดียว หันไปดูอีกทีก็หายไปซะแล้ว =_=
“งั้นเข้าไปข้างในกันเถอะคะ คุณแม่และคุณพ่อของคุณหนูมารอนานแล้ว^^”
เฮ้อ...จริงสิ ฉันอาจจะตาฝาดไปก็ได้ คนอะไรดวงตาสีแดง น่ากลัวชิบเป๋ง- - คุณป้าพาฉันเดินทั่วคฤหาสน์
ก่อน ก่อนที่จะไปเจอคุณพ่อ คฤหาสน์ภายในดูน่ากลัวจัง...มีรูปปั่นแดรกคูลาเต็มทางเดิน แถมยังดูมืดๆอีก
ด้วย ในเมื่อตอนนี้ยังกลางวันแสดๆด้วยซ้ำ ป้าเดินนำหน้า ส่วนฉันก็เดินตามหลังอยู่เงียบๆ ก่อนที่จะมีร่างสูง
ผมสีอมทองกำลังจะเดินสวนกัน ผิวขาวจัง...
พรึบ!
“กรี้ด!”ร่างสูงผิวขาว เอ่อ ผมทอง อ็ยใช้เวลามาอธิบายลักษณะหรือไงฟระ!=[]=
ร่างสูงบีบต้นแขนทั้งสองข้างของฉันแรง ใครอะ ปล่อยฉันนะT^T
“คุณหนูธันวา ปล่อยคุณหนูมีนาเดี๋ยวนี้นะ” ป้าวิ่งเข้ามาพยายามดึงร่างสูงออก แต่
เหมือนแรงป้าจะไม่ไหวนะคะTT ร่างสูงเงยหน้าสบตากับฉัน โอ้ว!..ไม่นะ-///- หล่อลาก! ดวงตาสีน้ำตาล
อ่อน จ้องดวงตาสีฟ้าของฉัน อย่างไม่ละสายตาไปไหน =////=เอ่อคือ... ตอนนี้เจ็บแขนมากT///T
“ป้าครับ ผมไม่ได้ทนไม่ได้นะครับ แต่ผมแค่ต้องการให้ผู้หญิงคนนี้ รู้ว่า ผม
เกลียดผู้หญิงแบบเธอที่สุด” เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เกลียดหรอ พวกเรายังไม่เคยรู้จักกันเลยนะ มาตีนิสัยกันแบบนี้เลย
เหรอ ไม่ยุติธรรม
“นี่! ฉันก็เกลียดนายเหมือนกันนั่นแหละ อยู่ๆก็พรวดพราด มาแตะเนื้อต้องตัวฉันเฉย ไอ้โรคจิต!”
“ฮึฮึ ผมไม่ใช่โรคจิต แต่ผมน่ะนะ ยิ่งกว่าโรคจิตครับ^^” ร่างสูงเอาใบหน้า
เข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น-0- กรี้ด! ฉันพยายามพลักเขาออกแล้วนะ แต่____ แรงเขาเยอะมากเลยT^T
“หน้าของนายไปนะ!” ใกล้เกินไปแล้ว-//- ปลายจมูกของเขาชนกับปลายจมูกของฉันพอดี สายตายังอยู่ระดับเดียวกันอีกด้วย
“คุณหนูธันวา เลิกแกล้งคนอื่นได้แล้ว” ป้าพูดประชดปะชันจนร่างสูงปล่อย
แขนฉัน T^Tบวมแล้ว แล้วก็เดินจากไป โดยไม่เถียง ตอบโต้อะไรกับป้าอีกมือที่หมอนั่นจับแขนฉัน
ทำไมมันเย็นยะเยือกแบบนี้นะ ปลายจมูกด้วย ไม่สบาย?
“ป้า หมอนั่นชื่ออะไรนะ”
“ชื่อธันวาจ๊ะ ลูกชายของตระกูลนี้” ลูกชาย-0- ไม่เห็นจะหยิ่งอย่างที่ปิงบอก
เลย=__= เถื่อนสักมากกว่า โรคจิต บ้ากาม ชอบแต๊ะอั๋งอีกด้วย สายตาของธันวา ดูเศร้าจัง...
Shira kuma
ความคิดเห็น