ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Punishment...Part 2
"ยองแจ!!!"หลังจากออกจากหอพักมาเป็นชั่วโมงเค้ายังไม่หยุดตะโกนเรียกชื่อใครบางคนเลย...ยังไงซะคืนนี้เค้าต้องหายองแจให้เจอ
"พี่ยองแจ!!!"อีกด้านนึงของฝากถนน...ร่างสูงก็ไม่ลดละที่จะตามหาร่างบางเช่นกัน
"พี่หายไปไหนของพี่กันนะ"ร่างสูงหยุดเดินเพราะความล้า...ก่อนจะนึกถึงที่ๆนึงพี่ยองแจชอบบอกเค้าว่ามักจะหลบไปอยู่คนเดียวเวลาที่เค้าเศร้าTT
"ขอให้พี่อยู่ที่นั่นนะ...ผมจะไปพาพี่กลับมา"ร่างสูงรีบกระโดดขึ้นรถโดยสารทันทีเมื่อรู้จุดหมายปลายทางที่ร่างบางอยู่
............................................................สวนสาธารณะ...............................................................
///แฮ่กๆๆๆ///เสียงหอบของใครบางคนที่รีบมาด้วยความร้อนใจและความหวังที่จะได้เจอร่างบางที่นี่และทันทีที่ร่างสูงเห็นเงาของใครบางคนที่นั่งอยู่บนชิงช้า...มันแทบทำให้เค้าหยุดหายใจ
"พี่ครับ"ร่างสูงเดินไปอยู่ด้านหลังของร่างบาง..ก่อนจะตัดสินใจเรียกเบาๆ
///ฮึกๆๆฮือๆๆ///มีเพียงเสียงร้องไห้ตอบกลับเค้ามา...นี่มันเกือบจะสองชั่วโมงแล้วนะทำไมพี่ยังไม่หยุดร้องไห้อีก
...ร่างสูงเลยเดินไปอยู่ด้านหน้าของร่างบางแทน...มันยิ่งกลับทำให้เค้าเห็นร่างนั่นกำลังสั่นเทามากขึ้น...
"ยังไม่หยุดร้องไห้อีกหรอครับพี่ยองแจ...ตาบวมหมดแล้วนะดูสิ"ร่างสูงคุกเข่าลงตรงหน้าค่อยๆประคองใบหน้าหวานขึ้นมาแล้วซับน้ำตาออกให้เบาๆ
"เจลโล่!!!"ร่างบางโผเข้ากอดคนตรงหน้าทันที...เค้าไม่คิดว่าเจลโล่จะรู้ว่าเค้าอยู่ที่นี่...แม้แต่คนที่มาด้วยกันประจำยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำไป
"ผมขอโทษนะครับที่มาช้า...พี่หนาวใช่ไหม?ผมขอโทษ"ร่างสูงกอดตอบยิ่งร่างบางตรงหน้าสั่นเค้าก็พยายามกอดแน่นขึ้นอีก...
"เลิกขอโทษพี่ได้แล้ว...นายไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิดเลยนะเจลโล่อ่า"ร่างบางพูดไปก้ร้องไห้ไปทำเอาร่างสูงแทบอยากจะฆ่าตัวเองทิ้งที่ปกป้องคนที่รักไม่ได้
"พี่ยองแจ...พี่รู้ใช่ไหมว่าผมรักพี่"
"........................................."
"ให้ผมดูแลพี่แทนแดฮยอนนะครับ..ผมขอร้อง"ร่างสูงค่อยๆรั้งใบหน้าหวานนั้นเข้ามาใกล้ก่อนจะเผลอซึมซับความหวานของริมฝีปากบางนั่นอีกครั้ง
"จุนฮง"ร่างบางงืมงำอยู่ในลำคอ...จะผิดไหมถ้าเค้าจะเปิดรับใครสักคนเข้ามา???
"ยู ยองแจ"แดฮยอนที่ตามมาถึงสวนสาธารณะห่างจากเจลโล่ไม่ถึงนาทีแต่เค้าก็เลือกที่จะแอบยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดเงียบๆเพียงคนเดียว
.....................................................หอพัก B.A.P..................................................
///แอ๊ดดด///เสียงเปิดประตูห้องพร้อมกับร่างที่เปียกโชกของคนอีกสองคนที่ประคับประคองกันมาจนถึงโซฟา
"ฮัดชิ้วๆๆ"ทั้งยองแจและเจลโล่เผลอจามออกมาพร้อมๆกัน
"ยงกุกไปเอาผ้าขนหนูมาเดี๋ยวนี้เลยนะชักช้าเดี่ยวน้องไม่สบายชั้นจะฆ่านายทิ้ง"เกี่ยวไรฟร่ะที่รัก
"นายสองคนไปทำอะไรกันมาเนี่ยทำไมเปียกโชกเป็นลูกหมาตกน้ำแบบนี้"ม๊าฮิมของเรายังห่วงลูกๆเกินหน้าเกินตาเหมือนเดิม^^
"555จุนฮงกับผมเราไปเล่นน้ำฝนกันมานะฮ่ะพี่ฮิมชานดูสิเปียกหมดเลย"ร่างบางคว้าผ้าขนหนูจากมือยงกุกก่อนจะหันไปเช็ดหัวให้ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆเค้า...
"อะไรหว่ะเนี่ย"ยงกุกพึมพำก่อนจะหันไปสบตากับฮิมชานและจงออบที่ตกใจไม่แพ้กัน(สรรพนามมันเปลี่ยนไป)
"มาให้ผมเช็ดให้พี่บ้างนะแลกกัน"จุนฮงคว้าผ้ามาอีกผืนบรรงจงเช็ดหัวของยองแจอย่างเบามือ...ต่างฝ่ายต่างเช็ดกันไปหัวเราะกันไป...ความสำคัญของผมขยับขึ้นอีกก้าวแล้วใช่มั้ยฮะ...พี่ยอมเรียกชื่อจริงผมแล้ว
.......................................................................................................................................................
...และจนกระทั่งใครบางคนเข้ามา...
///แอ๊ดดด///เสียงเปิดประตูอีกครั้งพร้อมกับร่างหนาของแดฮยอนที่เปียกหนักกว่าสองคนเมื่อกี้...แถมยังกลิ่นแอลกอฮอลที่ลอยคละคลุ้งไปทั่ว
"มีความสุขกันจังนะ"ร่างหนาคิด...ถึงเค้าจะเมาแต่ก็พอจะมองเห็นว่าตอนเปิดประตูมาภาพตรงหน้ามันเกิดอะไรขึ้น...นายมีความสุขก็ดีแล้วหนิยองแจ...
"อ่าวเห่ยไอ้แด้ทำไมเมาเละแบบนี้หว่ะ"ยงกุกรีบเดินไปคว้าร่างของน้องชายก่อนที่จะทรุดลงกับพื้นเพราะเมาจนแทบยืนไม่อยู่
"จงออบเดี๋ยวนายเอาน้ำกับผ้าเช็ดตัวตามพี่มานะพี่จะเอามันเข้าห้องไปก่อน"ยงกุกลากแดฮยอนหายเข้าไปในห้องแต่สายตาของใครบางคนก็ยังคงมองตามอย่างไม่ละสายตา
"พี่ก็จะเข้าไปดูแลแดฮยอนก่อน...นายสองคนโอเคแล้วนะจุนฮง...ยองแจ!!"เสียงของฮิมชานเรียกสติของใครบางคนกลับมา
"อ้อฮ่ะ"ร่างบางขานรับส่งๆ...ก่อนจะหันไปมองห้องนั่นอีกครั้ง..เค้ายอมรับว่าในใจตอนนี้เค้ายังคง "ห่วง" แดฮยอนเหมือนเดิม....แต่???
"พี่ยองแจ...รีบไปอาบน้ำนะครับเดี๋ยวจะไม่สบายแล้วผมจะทำนมร้อมตามไปให้"...ใช่!!!เค้าไม่ได้ตอบรับความรู้สึกจุนฮงแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธมันออกไป...
"โอเค!!แล้วเจอกันที่ห้องนะ"ร่างบางตอบรับก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำแต่แล้ว???
"อ่ะมาพอดี!!ยองแจช่วยเช็ดตัวให้แดฮยอนหน่อยสิเดี๋ยวพี่กับยงกุกจะเอาผ้าไปซักก่อนอ้วกเลอะไปหมดเลย...ส่วนจงออบจะต้องไปซื้อยาพี่ฝากนายทีนะ"ฮิมชานโยนผ้าใส่มือของยองแจทันที
"เดี๋ยวสิฮ่ะพี่ฮิมชานพี่ยงกุก"ร่างบางปฏิเสธไม่ได้แล้ว...ไอ้จะทิ้งผ้าไว้แล้วหนีก็จะดูโหดร้ายเกินไป...ทำก็ได้!!
"ทำไมนายถึงได้ทำตัวแบบนี้นะแดฮยอน"ร่างบางค่อยๆประคองหลังให้แดฮยอนลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่งซบกับไหล่ของเค้าแล้วเช็ดที่หลังเบาๆกลัวว่าคนที่หลับอยู่จะรู้สึกตัว...
"ยองแจนายอยู่ไหน...ชั้นขอโทษ"เสียงพึมพำอยู่ข้างหูของยองแจทำเอาคนที่รับฟังถึงกับสับสน...นายคิดอะไรอยู่??
"พี่ยองแจนมร้อนๆมาแล้วค๊าฟ"ร่างสูงเปิดประตูเข้ามาแต่ก็ต้องเจอกับภาพนั้นเข้า...มันทำให้เค้าแทบอยากจะปาแก้วทิ้งแล้วไปกระชากร่างบางออกมา
"จุนฮงช่วยพี่ทีสิ"ร่างสูงทำได้แค่มาประคองร่างหนาตามคำขอร้องของร่างบาง
"แปบนึงนะ..พี่ขอเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แดฮยอนก่อน"ร่างบางเดินไปหยิบนู่นหยิบนี่แสดงอาการเป็นห่วงเป็นใยจนทำให้อีกคนอดอิจฉาไม่ได้
"สุดท้ายในใจของพี่ก็ยังเป็นมันอยู่ดี"ร่างสูงกำมือแน่น...เค้าอยากจะระเบิดอารมณ์ที่มันเดือดพล่านอยู่ในใจของเค้าออกมาให้หมดแต่เค้าก็ทำได้เพียงแต่เก็บมันไว้...ไม่อยากให้พี่ยองแจเกลียดเค้าเลย
"ขอบใจนายมากนะจุนฮง..."ร่างบางคว้าตัวของแดฮยอนมาพิงกับตัวของเค้าเอาไว้เหมืนเดิมค่อยๆเช็ดตัวแล้วถอดเสื้อเปลี่ยนให้จนเสร็จท่ามกลางสายตาอีกคู่ที่มันกำลังแสดงอาการเจ็บปวดออกมา
"ผมขอตัวนะครับพี่ยองแจ"เค้าทนไม่ได้แล้ว...แม้แต่อีกวินาทีเดียวก็ทนอยู่ไม่ได้จริงๆ...
"จุนฮง"เสียงเรียกของพี่ยองแจ
"ไม่เป็นไรครับพี่ยองแจ...แต่เรายังเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมได้ใช่ไหมฮึกๆๆ"เจลโล่กำลังร้องไห้...ทำไมเค้าจะไม่รู้ว่าร่างบางจะพูดอะไร...ทุกอย่างก็เหมือนเดิมเค้าก็ต้องกลับไปยืนที่เก่าเหมือนเดิม...คอยเป็นเงาข้างหลังของพี่เงาที่พี่มองไม่เคยเห็น...เงาที่
มันคอยได้แต่ตามพี่ไปทุกที่ก็เท่านั้น...ถ้าสักวันนึงผมได้เป็นเงาที่ยืนข้างๆบ้าง...ผมคงจะมีความสุขที่สุดในชีวิต
"ได้สิ...นายจะเป็นน้องที่พี่รักที่สุดเหมือนเดิมนะ...จุนฮง"
........................................................................................................................................................................................
"โอ๊ย!!ทำไมปวดหัวจังหว่ะ"แดฮยอนที่เพิ่งตื่นจากสร่างเมาก็บ่นอวดครวญจนทำเอาพี่ชายที่นั่งเฝ้าต้องยกมือขึ้นมาฟาดหัวด้วยความมั่นไส้ไปหนึ่งที
"ไงมึง...ตื่นมาก็บ่นเชียวนะชอบทำให้พวกพี่ๆต้องลำบากเนี่ย"
"ผมก็ไม่ได้ขอให้พี่ช่วยหนิ"
"โห~~ไอ้นี่ปากยังหมาเหมือนเดิมเดี๋ยวกรูจะฟ้องที่รักมึงตายแน่ไอ้แด้"
"เห้ยพี่ยงกุกอย่านะ..."เค้าแค่แซวเล่นๆไม่คิดว่าพี่ชายเค้าจะเอาจริง
"555มึงนี่น่ามีสติปุ๊บกวนกรูได้ตลอด24ชม."ยงกุกคว้าคอน้องชายเข้ามากอดก่อนจะเอามือยีหัวของแดฮยอนจนยุ่งไปหมด
"เอ๊ะ!!เดี๋ยวนะพี่ยงกุกเสื้อผ้าของผมทำไมมันเปลี่ยนไปเห้ย...พี่ทำอะไรผมเปล่าเนี่ย??"
"นั่นไง!!ไอ้แด้มึงตาย"ยงกุกวิ่งออกนอกห้องไปทันที..(ไรเตอร์:จะไปฟ้องม๊าฮิมว่าน้องแกล้งหรอจ่ะ)
"พี่ยงกุกอย่า~~~"แดฮยอนรีบวิ่งตามออกมาเสียงโหวกเหวกโวยวานของสองคนนี้ทำเอาสองคนที่นั่งเล่นเกมอยู่กับอีกคนสองคนที่อยู่ในครัวต้องหันมาสนใจ
"โอ๊ย!!!พอได้แล้วสองคนนี้เล่นกันเป็นเด็กๆไปได้รีบๆมากินข้าวจะได้ไปซ้อม"ฮิมชานเดินออกมาบ่นพร้อมกับมืออีกข้างที่ติดตะหลิวออกมาด้วย...ทำเอาตัวปัญหาทั้งสองคนถึงกับสยองหยุดวิ่งเล่นแล้วไปนั่งโต๊ะกินข้าวอย่างเงียบๆ
"พี่ฮิมชานเรื่องเสื้อผ้าของผม"แดฮยอนแอบกระซิบถามพี่ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ
"ถามทำไมก็รู้แล้วไม่ใช่หรอว่าใครอ่ะ"ฮิมชานเลยถือโอกาสแกล้งแดฮยอนต่อซะเลย...ข้อหามั่นไสให้ความโง่ของมันเป็นการส่วนตัว...แต่กลับทำให้อีกคนถึงกับสำลักข้าว
"ฮิมชานอ่า~~~"ยงกุกหันมามองหน้าคนรัก
"คนที่ทำให้นายอ่ะก็คนที่นั่งอยู่ข้างๆนายนั่นแหละ..ยองแจไง"ฮิมชานกระซิบตอบน้องอีกครั้งก่อนที่สองคนนี้จะสยองกันเองไม่เลิก
"ขอบคุณ"แดฮยอนพูดออกมาแต่ไม่ได้เอ่ยชื่อใคร?แต่ทุกคนก็รู้ว่าหมายถึงร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆมันนั่นแหละ
"ไม่เป็นไรหรอก...พี่ยองแจเค้าก็แค่ทำให้นายตามคำขอของพี่อิมชานก็เท่านั้น"ร่างสูงอีกคนรีบตอบรับแทนทันที...บอกไม่ถูกจริงๆมั่นไส้กับไอ้ท่าทางที่แดฮยอนมันทำใส่พี่ยองแจ...ถึงเรื่องของเค้ากับพี่ยองแจจะเป็นจริงไม่ได้...แต่อย่างน้อยขอแก้
แค้นมันหน่อยก็แล้วกัน...
"อ้อหรอ"แดฮยอนหันมาตอบอย่างเคืองๆ...ทำไมมันต้องมายุ่งด้วยฟร่ะ
"คิคิคิ"เสียงหัวเราะของอีกสี่คนที่เหลือรวมทั้งยองแจด้วย...เรื่องของเค้ากับเจลโล่ตอนนี้ทุกคนเข้าใจหมดแล้ว...กว่าจะจบได้ปาเข้าไปเกือบตีสี่พากันไม่ได้หลับได้นอน...
...เสียงหัวเราะของเมมเบอร์ที่ดูพิลึกชอบกลมันทำให้แดฮยอนทำหน้าฉงนด้วยความสงสัยนี่มันอะไรกัน???หรือนี่กรูเมาแล้วฝันหรือเปล่า??
.............................................................................................................................
"อ่ะ!!!ขึ้นรถได้แล้วเร็วๆเดี่ยวถ้าสายชั้นจะให้พวกนายซ้อมทดเวลาจริงๆด้วย"โห~~~นี่มันหัวหน้าวงหรือเมียหัวหน้าฟร่ะ!!!
"ฮิมชานนายโหดเกินไปนะ...น้องๆกลัวหมดแล้ว"ยงกุกกระซิบเตือนร่างบางเบาๆ
"หุบปากของนายซะยงกุกขึ้นรถ"ฮิมชานหันมาจ้องตาเขม็ง
"จุ๊บก่อนแล้วจะหยุดพูดเห้ยๆๆ"นี่แค่แซวนะแต่ฮิมชานก็ง้างมือเตรียมจะตะปบบปากเค้าเรียบร้อย...แต่ยังดีที่หนีขึ้นรถทัน
"55555"เสียงหัวเราะของน้องๆทำเอายงกุกถึงกับตัวเหี่ยวอยู่บนรถด้วยความอาย(ไรเตอร์: เฮียหมดสภาพมาก)
"หัวเราะไรกันหว่ะเดี๋ยวยึดค่าขนมแม่งให้หมดทุกคนเลย"
"เห้ย!!!เฮียใจร้าย"ทุกคนร้องออกมาพร้อมกัน
"ยังไม่หยุดใช่ไหมบัง ยงกุก"ฮิมชานที่ขึ้นมาบนรถแล้วหันสบตากับคนรักอีกครั้ง
"หยุดจ่ะหยุด...หยุดแล้วน้า"ยงกุกซบไหล่บางแล้วถูเบาๆทำท่าออดอ้อน...จนน้องๆที่นั่งอยู่ถึงกับทนเห็นเห็นภาพนั้นไม่ได้ต้องหันหน้าหนีออกนอกรถกันหมด
"แล้วนี่อะไร...ทำไมแดฮยอนมานั่งตรงนี้มันต้องเป็นยองแจสิ"
"พี่ฮิมชานฮ่ะ...ผมขอให้พี่ยองแจมานั่งกันผมนะ"^^ร่างสูงกระพริบตาปริบๆให้พี่ชายตัวเอง
"เอาสิเอาเลย...ตามใจเลยจ่ะเจลโล่"แผนการเอาคืนไอ้แด้เริ่มขึ้นแล้วสินะ
"ห๊า!!!"แดฮยอนเผลอทำเสียงตกใจออกมา..ทำไมพี่ฮิมชานถึงใจดีขึ้นมาซะงั้นปกติเจ้าระเบียบฉิบหาย
"นายอยากมีปัญหาแบบยงกุกอีกคนใช่ไหม??"ฮิมชานทำเสียงดุใส่ทำเอาน้องชายถึงกับหน้าเจื่อนลงทันที
...................................................................หลังรถ......................................................................
"พี่ยองแจครับ...ผมขอนอนตักหน่อยนะง่วงนอนชะมัดเลยเมื่อคืนเล่นซะไม่ได้หลับไม่ได้นอน"ดาบเล่มแรกจากเจลโล่เข้าเป้าเต็มๆถ้าใครเห็นหน้าแดฮยอนคงรู้ว่าเลือดกำลังขึ้นหน้า
"555"จงออบที่นั่งอยู่ข้างๆเจลโล่ถึงกับหลุดหัวเราะออกมา
"ลูบหัวให้ผมด้วยนะพี่ยองแจ...ผมจะได้หลับไวๆ"นั่นไง...ดาบเล่มที่สองของเจลโล่
"ถ้านายสองคนง่วงกันมากขนาดนั้น...ไม่กลับไปนอนหอซะเลยหล่ะ"เสียงของแดฮยอน...ใครฟังก็รู้ว่ากัดฟันพูดชัดๆ(เมมเบอร์:สะใจหว่ะ)
"กรูก็นอนของกรูดีๆทำหม่ะอยากนอนด้วยรึไง"ดาบเล่มที่สามของเจลโล่ยั่วโมโหแดฮยอนได้แบบสุดๆทำเอาพี่ชายอีกสองคนที่นั่งข้างๆแดฮยอนต้องออกปากห้ามซะก่อน
"พอๆได้แล้วทั้งคู่แหละกะกัดกันให้ตายเลยรึไงเนี่ย"ม๊าฮิมผู้ทรงอิทธิพล...
"โธ่เว้ย!!!"แดฮยอนสบถเบาๆในขณะที่มือของเค้ากำไว้แน่นจนฮ้อเลือด
"โอเค๊"ฮิมชานหันไปทำท่าโอเคส่งให้น้องๆเป็นอันรู้กันว่าแผนแรกสำเร็จ...
..................................................................ห้องซ้อม..............................................................
"ย๊ากกก!!!แดฮยอนนี่นายจะเต้นผิดอีกกี่รอบห๊า...เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว"พี่ฮิมชานหยุดเต้นแล้วล้มลงนอนกับพื้นด้วยความเหนื่อย...วันนี้ยังไปไม่ถึงครึ่งเพลงเลย...เต้นแล้วเต้นอีก...แดฮยอนกำลังไม่มีสาธิ!!
"ขอโทษครับพี่ฮิมชาน พี่ยงกุก พวกนายด้วย"แดฮยอนรีบก้มหัวลงขอโทษพี่ชายและเพื่อนๆของเค้า...ที่ทำให้ต้องลำบาก
"ช่างมันเหอะ!!นายไปพักสักหน่อยแล้วกันอาจจะดีขึ้น"
"ครับพี่"แดฮยอนเดินออกจากห้องซ้อมไปทันที
....ในขณะที่ห้าคนที่เหลือก็รีบจับหัวชุมนุมกันทันที....
"เห้ยๆๆไอ้แด้ใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยหว่ะ"ยงกุก...
"นั่นดิพี่!!!น่าสงสารมันเหมือนกันนะ"จงออบ...
"โหๆๆแค่นี้ยังน้อยไปกับที่มันทำพี่ยองแจ"เจลโล่...
"แต่พี่ว่าพอแล้วก็ดีนะก่อนที่มันจะกลายเป็นบ้าแบบวันนั้นอีก"ฮิมชาน...
"พี่ว่าไงพี่ยองแจ..."เจลโล่...
"พี่ว่าพอแล้วก็ได้นะสงสารแดฮยอนนะ"นั่นไง...เจลโล่เอามือเสยผมด้วยความเบื่อหน่าย...พี่ยองแจของเค้าใจอ่อนให้มันอีกแล้ว
"ผมไปคุยกับมันเอง"ร่างสูงกำลังจะลุกแต่กลับมีมือบางมาคว้าไว้
"แน่ใจนะว่าจะไปคุยเองจุนฮง"
.
"ไม่ต้องห่วงนะครับพี่ยองแจ...ผมทำได้...ถ้าคนที่ผมรักไม่มีความสุข...แล้วผมจะมีความสุขได้ยังไงครับ"เจลโล่เอื้อมมือไปลูบหน้าหวานนั่นเบาๆ
"ขอกำลังใจให้น้องชายคนนี้หน่อยสิครับ"เจลโล่จิ้มไปที่แก้มยุ้ยๆของตัวเอง
"จุ๊บ!!~"ร่างบางหอมแก้มยุ้ยไปหนึ่งทีทำอาคนี่เหลือถีงกับเบือนหน้านี้เพราะเขินแทน
"กรูจะอ้วก"จงออบรีบพูดขึ้นมา..แต่ไม่ดูหน้าตัวเองเลยว่ากำลังแดงเป็นลูกมะเขือเทศเชียว
"เอาบ้างอ่ะ...เค้าอยากได้แบบนั้นบ้าง"แต่อีกคู่นึงกำลังหยอกล้อกันมาซะน่ารักเชียว...ยงกุกออดอ้อนอยากได้จุ๊บจากฮิมชานบ้าง??
............................................................ดาดฟ้าของห้องซ้อม...................................................................
"ขอกรูนั่งด้วยคนได้ไหม"
".............................................."ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
"แดฮยอน...มึงยังเชื่อใจพี่ยองแจอยู่หรือเปล่าหว่ะ"
"มึงถามกรูทำไม...มึงกับเค้าคบกันแล้วหนิ"
"ไอ้เชี่ย...โง่อีกตะหากนะมึงเนี่ย"มันไปฟังใครมาหว่ะ...เจลโล่คิดในใจ
"มึงคิดว่ามันจะเป็นแบบนั้นหรอหว่ะ"
"กรูไม่รู้"
"หึหึ...มึงก็เอาแต่ตอบว่าไม่รู้ๆแล้วเมื่อไหร่มึงจะรู้หว่ะว่ามีใครที่เค้ารักมึงมากอ่ะ"
"คนอย่างกรูไม่มีเค้าอยากมารักหรอกมึงอย่ามาชวนกรูพูดมากเลยมีอะไรก็พูดมากรูอยากอยู่คนเดียว"
"กรูปล่อยให้มึงอยู่คนเดียวแน่...แต่มึงจำสิ่งที่กรูจะบอกมึงให้ดีแล้วกัน...เรื่องบางเรื่องอาจจะยังไม่สายเกินไปถ้าใครอีกคนยังพร้อมที่จะหยุดเวลาไว้เพื่อรอมึง"
".........ยองแจ??"แดฮยอนคิดในใจว่าคนที่เพื่อนกำลังพูดถึงใช่ร่างบางของเค้าหรือเปล่า...
"พี่ยองแจกับกรูไม่เคยคบกัน...ทุกอย่างที่พี่เค้าทำเพราะกรูขอร้อง...สำหรับกรูไม่เคยเป็นได้มากกว่าน้องชายเลยสักครั้ง...ถึงกรูจะพยายามครั้งแล้วครั้งเล่าแต่คนที่อยู่ในใจพี่เค้าก็ยังมีแต่มึงไม่เคยเปลี่ยน"
".................................."น้ำตาของแดฮยอนกำลังไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
"แดฮยอน...ผู้ชายที่พี่ยองแจรักหมดหัวใจ...รู้สึกตัวได้สักทีนะรีบไปหาพี่เค้าซะกรูให้โอกาศมึงครั้งสุดท้าย...อย่าปล่อยมือจากพี่เค้าอีกเพราะครั้งหน้าถึงเค้ายื้อจะกลับไปหามึง...กรูจะไม่มีทางปล่อยเค้าแน่นอน"
"ไอ้เจลโล่"แดฮยอนเดินเข้าไปกอดเพื่อนอีกครั้ง...ตั้งแต่วันนั้นที่เกิดเรื่องเค้าไม่คิดเลยว่าเค้ากับเจลโล่จะมองหน้ากันได้อีก
"พี่ยองแจกรูก็รัก...ส่วนมึงก็เป็นเพื่อนที่กรูรัก...กรูทนมองคนที่กรูรักทั้งสองคนไม่มีความสุขไม่ได้หรอกหว่ะ"ร่างสูงกอดตอบก่อนจะปล่อยโฮร้องไห้กันแบบลูกผู้ชาย
"มึงแม่งโครตดีเลยหว่ะไอ้โล่"
"เออขอบใจหว่ะที่ชม555"บรรยากาศของเพื่อนมันกำลังกลับมาอีกครั้งแล้ว...เรื่องดีๆกำลังจะเกิดขึ้น!!(ไรเตอร์ : จริงหร๊อ)
..................................................................................................................
ไรเตอร์ : เย้ๆๆๆเสร็จจนได้เลย....แต่เอ๊ะ!!!เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ไง555+...ไรเตอร์ก็ไม่ทราบคร่ะมันไปตามอารมณ์เอง...ยังไงฝากพาร์ทนี้ไว้ด้วยนะคะ...ติชมได้ทุกอย่างเลยคะไรเตอร์ไม่กัดหรอก###
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น