ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Sweet Lover EP.1 - First Meeting
หน้ามหาวิทยาลัยเคย์....
"นายแน่ใจนะจองกุกว่าคือที่นี้อ่ะ"
"แน่สิวี...ซิสเตอร์จดทั้งชื่อและที่อยู่ของโรงเรียนให้เราตรงเป๊ะขนาดนี้จะไม่ใช่ได้ยังไงกัน"
"แต่เค้าว่ามันดูดีเกินไปสำหรับพวกเราหรือเปล่าอ่ะ"เด็กหนุ่มทั้งสามคนกำลังตกใจกับสถานที่ตรงหน้าที่พวกเค้ายืนอยู่...ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าที่นี้คือมหาวิทยาลัยที่พวกเค้าจะต้องมาเรียน...นี่มันเหมือนกับคฤหาสน์สไตล์ฝรั่งเศลในนวนิยายที่เค้าเคยอ่านไม่มีผิด...ทั้งสามคนเลยจ้องมองไปยังผู้คนมากมายที่ถึงแม้ที่นี่จะเป็นมหาวิทยาลัยแต่ก็ยังคงมีแบบฟอร์มประจำอยู่...แบบฟอร์มที่นี่บอกเลยว่าเป็นที่หมายปองของนักศึกษาข้างนอกเอามากๆ...ถ้าอยากจะใส่บอกคำเดียวต้องมี"เงิน"เท่านั้น
"ปริ๊นนนนนน!!!!!"เสียงบีบแตรรถที่ดังสนั่นไปทั่วแถมยังบีบติดๆกันเป็นสิบๆรอบอีกใครกันหว่ะ???
"โอ๊ยยยย!!!นี่กะจะบีบแตรให้หูแตกกันไปเลยใช่หม่ะหูไม่ได้ตึงนะเว้ย--"ร่างเล็กที่สุดในกลุ่มหันมาจ้องเจ้าของรถตาเขม็ง...มันน่าโมโหหม่ะคนไม่ได้หูหนวกสักหน่อย???
"ใจเย็นนะจีมินอย่าเพิ่งมีเรื่องเลย"ทั้งวีและจองกุกช่วยกันลากจีมินให้หลบมาจากกลางถนนหน้าประตูทางเข้ามหาวิทยาลัย
"จีมินชู่ว์ๆๆไม่เอานะ"วีหันมาปรามเพื่อนๆเบาใครก็รู้ว่าจีมินเกลียดคนนิสัยแบบนี้ที่สุด
ทันทีที่พวกเค้าเดินหลบมาข้างๆรถสปอร์ตสีดำคันหรูก็เลื่อนตัวมาข้างหน้าพวกเค้าช้าๆก่อนที่เค้าทั้งสามคนจะถูกจดจ้องด้วยสายตาทั้งสี่คู่ที่มองพวกเค้าตาไม่กระพริบก่อนที่รถคันหรูจะผ่านพวกเค้าไป...ซึ่งช่วงเวลาตรงนั้นมันดูยาวนานซะเหลือเกิน...จองกุกที่มัวแต่ก้มหน้าก้มตากลัวจะมีเรื่องจนเค้าแทบเกือบจะลืมหายใจ...จีมินที่ยืนท้าวเอวจ้องหน้าเอาเรื่องเต็มที่...ส่วนวีที่ยืนมองเฉยๆตามปกติแต่เค้าก็พอจะสังเกตุได้จากสัญลักษณ์ขนนกบนกระเป๋าเสื้อข้างซ้ายที่มันมีมากกว่าพวกเค้าสองปีกพวกนั้นคงเป็น"รุ่นพี่ปีสาม"
"เห็นไหมๆเหมือนที่เค้าคิดไว้ไม่มีผิดเลยคนพวกนี้มันชอบทำนิสัยแย่ๆแบบนี้...ถ้าเป็นรุ่นพี่ก็จะไม่เรียกพี่สักคำเลยคอยดู"จีมินที่ยังไม่เลิกโมโห
"จีมินนั่นมันรุ่นพี่นะเรายังเป็นน้องใหม่กันอยู่ยอมๆไปก่อนเหอะน้าคนพวกนั้นน่ากลัวจะตายนายไม่เห็นหรอ"
"โหหห-๐-จองกุกอ่านายก็เป็นแบบนี้ทุกที...วีนายก็ไม่ยอมใช่ป่ะ"
"อืม...แต่วันนี้เค้าขอเว้นไว้สักวันนะจีมิน"วีพยักหน้าเหมือนจะตามใจแต่ก็พูดห้ามเอาไว้ทีหลัง...ส่วนคนตัวเล็กที่เหมือนถูกขัดระบายลงที่ใครไม่ได้...นอกจากจะจำรุ่นพี่คนนั้นไว้ฝังใจจนวันตาย
อีกด้านนึงหลังจากที่รถสปอร์ตคันหรูเลื่อนเข้าจอดตามที่ปกติเสียงหัวเราะของคนๆนึงก็ดังลั่นขึ้นมา
"555+วันนี้สงสัยจะฤกษ์ไม่ดีโดนเด็กด่าแต่เช้าเลยหว่ะเห้ยพวกมึง"
"พอเลยไอ้โฮปมึงนี่นะ--"อย่าย้ำได้ป่ะหว่ะกูอะคนขับยังเฟลอยู่เลยนี่เด็กอะไรปากจัดชะมัด"
"โอ๋ๆนะใครทำยุนกิสุดเลิฟของกูเนี่ย...แต่มึงไม่เห็นน้องคนนั้นอีกคนหรอยืนกลัวตัวสั่นเชียวกูจะเข้าไปกอดปลอบแล้ว555+"
"เยอะนะมึง"นัมจุนที่ไม่พูดเปล่ายังแถมเท้าไปสะกิดเจโฮปทีนึง
"ไร้สาระ..."
"กูก็ว่างั้นและพวกเด็กใหม่ก็แบบนี้เดี๋ยวก็รู้...ไปเหอะไอ้จินเช้านี้กูงานเข้า"
"อืม"จากนั้นทั้งสี่คนก็พากันเข้าไปในตึกเรียนก่อนจะตรงดิ่งที่ห้องประจำของพวกเค้า...ที่ใครเค้าว่ากันว่าเหมือนเกสท์เฮ้าส์ย่อมๆ...ใช้ทั้งเรียน ทำงาน กิน และนอน
คลาสแรกของวันนี้....
"เฮ้ออออ--"เป็นวันแรกที่ไม่ประทับใจเลยอะจริงๆนะทำไมต้องมาเจอพวกนั้นก่อนด้วย"
"จีมินนี่นายยังไม่เลิกเคืองอีกหรอ...นายนี่มันแค้นฝังใจจริงๆเลยนะ"
"จองกุกอ่าก็นายดูดิ...ขนาดเค้าด่าไปซะขนาดนั่นอิตาคนขับมันยังยิ้มมุมปากเลยอะสำนึกที่ไหน"
"โหหห*0*นี่นายจ้องเค้าซะขนาดรู้ว่ายิ้มมุมปากเลยหรอจีมิน"
"บ้าหรอเปล่านะๆพอเหอะๆยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห" --"
"นี่วีนายว่าพวกเราจะถูกรุ่นพี่พวกนั้นเอาคืนรึเปล่าอ่ะน่ากลัว"
"อย่าคิดมากเลยจองกุกเราไม่ได้ไปตบตีกับเค้า...พี่เค้าคงไม่ถือสาหาเรื่องเราหรอกนายก็อยู่เฉยๆไปแล้วกันนะ"
"นายนี่มองโลกในแง่ดีเสมอเลยนะวี^^...แต่เค้าว่ารุ่นพี่พวกนั้นหล่อมากเลยนะถึงจะดูดุแต่ออร่านี่เปล่งประกายมากๆเค้าเห็นผู้หญิงแอบกริ๊ดเพียบเลย"
"โธ่ๆๆๆถ้าลองพวกเราขับรถแบบนั้นมาบ้างดิผู้หญิงก็กริ๊ดเหมือนกันแหละน่า"
"จีมินเค้าว่าไม่เหมือนกันสักหน่อย"
"เหมือนสิ"ทั้งคู่เริ่มเถียงกันไปมาจนวีเริ่มทนไม่ได้
"พอเลยๆนี่มาเรียนหรือมาเถียงเรื่องผู้ชายกันอย่าลืมสิเราเป็นนักเรียนทุนนะตั้งใจหน่อยได้ไหม"
"อืมขอโทดนะวี"ทั้งคู่เลิกเถียงกันเงียบกริบก่อนจะหันหน้าไปสนใจคลาสเรียนต่อ
ประกาศ!!!คิม แทฮยอง ลี จีมิน จอน จองกุก ทั้งสามคนมาที่ห้องผ.อ.ด้วยคะ!!!
"อ้าวมากันแล้วหรอเด็กๆ"ร่างหนาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สีดำตัวใหญ่เอ่ยทักเด็กหนุ่มทั้งสามคน
"สวัสดีฮ่ะ...คุณคิม"ทั้งสามก้มหัวทำความเคารพก่อนจะเดินมานั่งบนเก้าอี้ข้างหน้าโต๊ะท่านผ.อ.
"มาเรียนวันแรกเป็นยังไงกันบ้าง...ขาดเหลืออะไรตรงนั้นบอกชั้นได้นะ"
"ไม่เป็นไรฮ่ะคุณคิมทั้งผม จองกุก และจีมินเราโอเคแล้วครับ"
"พวกนายเป็นเด็กในการเลี้ยงดูของคุณนายคิมภรรยาของชั้น...ถ้าชั้นดูแลไม่ดีเธอคงจะบ่นยาว"
"ไม่หรอกครับ...แค่ที่ท่านสองคนส่งเสียเรามาตั้งแต่ที่พวกเราโดนทิ้งแค่นี้ก็ไม่รู้จะชดใช้ยังไงหมด"
"555+ชั้นเคยบอกหรอว่าจะต้องคืน...ชั้นกับคุณนายคิมขอแค่พวกเธอเติบโตมาเป็นคนดีดูแลชีวิตของตัวเองได้ก็พอ"
"พวกเราสามคนต้องขอบคุณท่านมากๆพวกเราจะตั้งใจเรียนให้จบฮ่ะ"
"อืม!!!ดีมากซิสเตอร์ของพวกคงสบายดีสินะ..แล้วนี่เจอลูกชายของชั้นหรือยัง???"
"ซิสเตอร์สบายดีฮ่ะคุณคิม...แต่ว่าลูกชายของท่านเรายังไม่เคยเห็นรูปเลยไม่ทราบว่าคนไหนหรอกฮ่ะ"เสียงแจ้วๆของจองกุกรีบตอบ
"555+นั่นสิชั้นก็ลืมให้รูปกับซิสเตอร์ไปแต่ไม่เป็นไรชั้นเรียกตัวมาหล่ะเดี๋ยวพวกนายจะได้เจอกัน...และชั้นจะได้ฝากให้พวกเค้าช่วยดูแล...กลุ่มพวกนั้นมีกันสี่คนถ้าพวกเธออยู่ในการดูแลของพวกพี่เค้า...จะได้ไม่มีใครกล้ามาทำร้ายพวกเธอ"
"สี่คนหรอ??"เสียงพึมพำของจีมินที่หลุดออกมาเหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่าง
"ก๊อกๆๆ"เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นทำให้ทั้งสามคนหันไปมองยังต้นเสียงจ้องตาไม่กระพริบ
"นั่นไงพวกลูกชายชั้นมาหล่ะ...เข้ามากันสิ!!!"..............................????...............................เหมือนหินก้อนใหญ่หล่นมาทับกลางอกของพวกเค้าทั้งสามคนซะแล้ว
"นี่พวกนาย!!!"ทันทีที่เจโฮปเห็นคู่กรณีเมื่อเช้าก็เผลอร้องออกมาอย่างตกใจ
"พวกนาย!!!เอ๊ยรุ่นพี่"จีมินชี้ไปยังทั้งสี่คนที่ยืนอึ้งไปสักแปบ...ก่อนจะเดินเข้ามานั่งเรียงกันบนโซฟาในห้อง
"ตกลงนี่ลูกรู้จักกับเด็กๆพวกนี้แล้วหรอนัมจุน"ท่านผ.อ.เดินไปนั่งลงข้างๆลูกชายก่อนทุกคนจะหันมาจ้องพวกเค้าสามคนเป็นตาเดียว
"เปล่าครับพ่อ...เราแค่เดินผ่านกันมาเมื่อเช้านิดหน่อย"นัมจุนยิ้ม
"เหอๆนั่นสิฮ่ะคุณคิม...พวกเราจะรู้ได้ยังไงในเมื่อพวกผมเพิ่งเห็นพวกรุ่นพี่เอง"จีมินรีบแก้ตัวก่อนจะส่งยิ้มเจื่อนๆไปให้
"คู่แท้แกนี่เป็นเด็กตัวแสบชัดๆแก้ตัวเป็นเลิศหว่ะ"เจโฮปหันไปกระซิบกับยุนกิที่นั่งอมยิ้มเหมือนกำลังชอบใจอะไรสักอย่างอยู่
"แต่ชั้นว่าน่ารักดีนะ"ยุนกิหันมาตอบทำเอาเจโฮปถึงกับส่ายหน้านี่เพื่อนเราเจอคู่แท้หรอเนี่ย
"กูว่าน้องคนนั้นของกูน่ารักกว่าอ่ะเอาจิงๆ...น่าทะนุถนอนน่าปกป้อง"
"พอได้หล่ะ...อย่าให้มันเยอะมากนัก"เสียงเพื่อนข้างๆที่ชาตินึงจะหลุดมาสักคำนึงทำเอาสองคนที่นั่งพร่ำเพ้อกันอยู่ถึงกับชะงัก
"เอาเป็นว่าอย่างนี้นะไอ้พวกลูกชาย...นี่เด็กที่พ่อคุยไว้ว่าเป็นเด็กที่คุณนายคิมแม่เจ้านัมจุนเค้าอุปการะไว้ตั้งแต่เด็กแม่เค้าเลยอยากจะฝากพวกแกดูแลหน่อยคงช่วยพ่อกับแม่ได้นะ"
"ได้ครับพ่อ!!พวกผมจะช่วยดูแลอย่างดีเลย"
"งั้นก็ดี^^พาน้องๆเค้าไปเดินดูมหาลัยบ้างหล่ะจะได้ชิน...ยังไงก็ไปแนะนำตัวกันเอาเองนะพ่อจะออกไปพบพ่อของเจ้าจินซะหน่อย"
"ขับรถดีๆนะครับพ่อ...ไม่ต้องเป็นห่วงครับ"
"อืมขอบใจมากไอ้ลูกชายไปหล่ะ"หลังจากฝากฝังลูกไก่ทั้งสามตัวไว้ในกำมือของสี่เสือ...ท่านผ.อ.ก็ทิ้งไว้ให้เหลืองเพียงห้องที่เงียบกริบที่ฝั่งนึงกำลังจ้องลูกไก่ของพวกเค้าตาไม่กระพริบ...กับอีกฝั่งนึงที่ก้มหน้าจนแทบจะหมุดพื้นลงไปหล่ะ
"หวัดดี!!!ดีใจที่ได้เจอกันอีกรอบนะหืม...ไม่ต้องกลัวชั้นไม่ดุพวกนายหรอก...ชั้นคิมนัมจุน"นัมจุนเป็นคนแรกที่เดินเข้ามาทักทายพวกเค้า
"สวัสดีฮ่ะรุ่นพี่นัมจุน"ทั้งสามก้มหัวเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพต่อรุ่นพี่
"ส่วนพี่ชื่อโฮซอกนะ...แต่ว่าเรียกเจโฮปดีกว่าเท่ห์กว่ากันเยอะเลยเนอะใช่ป่ะ555+"เจโฮปเดินมาเป็นคนที่สองแค่เริ่มทักทายแต่เค้ากลับทำให้ทั้งสามคนเผลอหัวเราะในความบ๊องๆของเค้าออกมา
"สวัสดีฮ่ะรุ่นพี่โฮซอก"
"พี่ชื่อมิน ยุนกินะฝากเนื้อฝากตัวด้วยแล้วกัน"
"สวัสดีฮ่ะรุ่นพี่ยุนกิ"ทั้งวีและจองกุกก้มหัวลงเล็กน้อย...ผิดกลับอีกคนที่ยืนแข็งไม่ยอมก้มหัว
"นี่จีมินอย่าทำแบบนี้สิ"จองกุกรีบคว้าคอจีมินลงมาแต่จีมินก็ยังคงฝืนเต็มที่
"เป็นไงหล่ะแสบโครตๆเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังตีนเชียว"เจโฮปหันมากระซิบกับยุนกิอีกครั้ง...แต่คำพูดเหล่าคงไม่ได้เข้าหูยุนกิแล้วหล่ะ
"ชั้นคิมซอกจิน"จินเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้ามาแต่พอพูดเสร็จยังไม่ทันที่ทั้งสามคนจะก้มหัว...จินก็กลับไปนั่งลงท่าเดิมไม่สนใจใคร
"หยิ่งมาก"จีมินรีบกระซิบให้เพื่อนฟัง...แต่พอวีเงยหน้าขึ้นมาสายตาของเค้ากับสบตาเข้าอย่างจังกับรุ่นพี่จิน...รุ่นพี่จ้องเค้าอยู่งั้นหรอ???
"พวกนายรู้จักพวกชั้นหมดหล่ะ...ลองแนะนำตัวพวกนายมาสิ"นัมจุนพูดก่อนจะชี้ไปที่จองกุกคนแรก
"สวัสดีฮ่ะ..ผมจอน จองกุก"จองกุกส่งยิ้มหวานๆตามปกติของเค้ามาหนึ่งทีแต่คงมีแต่เจโฮปหล่ะที่ตอนนี้กำลังจะละลาย
"คนต่อไปสิ"นัมจุนชี้ไปที่จีมิน
"สวัสดีฮ่ะ...ผมลี จีมิน"จีมินไม่ได้ยิ้มให้ใครเลยแต่เค้ากลับรู้สึกว่าอิตาคนขับรถเมื่อเช้ากำลังจ้องเค้าและยิ้มอยู่
"แล้วนายหล่ะคนสุดท้าย"
"สวัสดีฮ่ะ...ผมคิม แทฮยองเรียกวีก็ได้"วีก้มหัวเคารพรุ่นพี่ตามมารยาทแต่พอเค้าเงยหน้าขึ้นมากลับพบว่าคนนั้นๆจ้องเค้าอีกแล้ว...
"หลังจากนี้พวกเราคงได้เจอกันอีกเยอะพวกนายไปเรียนเถอะเสียเวลามามากหล่ะ"นัมจุนบอกลาน้องๆก่อนที่ปล่อยให้ทั้งสามคนออกจากห้องไป
หลังจากนี้ชีวิตของพวกเค้าทั้งสามคนจะเป็นยังไงบ้างนะ...จากชีวิตเด็กกำพร้าธรรมดาๆกลับต้องมาเรียนมหาวิทยาลัยแสนหรู...และยังมาเจอรุ่นพี่สี่คนนี้อีก...ชีวิตของพวกเค้าจะต้องไม่มีวันสงบสุขๆแน่นอน!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น