ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Punishment...Part 1
(((ถ้าความรักที่ชั้นมีให้นาย...มันส่งไปถึงนายบ้างก็คงจะดีสินะจง แดฮยอนผู้ชายใจร้าย")))
"เฮ้ย!!!ไปเที่ยวกันดีกว่าหว่ะไอ้ออบไอ้โล่มึงด้วยป่ะ"
"อ่าวแล้วพี่ฮิมกะพี่ยงกุกอ่ะมึงไม่ชวนหรอหว่ะ"
"ปล่อยเค้าพอดรักกันไปเหอะหว่ะกรูไม่อยากไปขัด555"
"เดี๋ยวนะมึงลืมใครไปเปล่าหว่ะ...พี่ยองแจอ่ะ"ไอ้โล่เพื่อนหน้าหวานของผมอยู่ดีๆก็ดันเอ่ยถึงชื่อใครบางคนขึ้นมา
"ปล่อยเค้าไปเหอะหว่ะ...คงอยากจะอยู่ทำความสะอาดหอพักมากกว่า"
"ไอ้เหี้ยแด้...วันนี้มึงไปแดกรังแตนที่ไหนมาหงุดหงิดใส่พี่เค้าอีกแล้ว"เพื่อนผมอีกอย่างไอ้จงออบก้อดันหันมาถามผมอีก
"ช่างกูเหอะนะมึงจะไปไม่ไปเดี๋ยวยกเลิกโปรแกรมแม่งซะเลยหนิ"
"เห้ยไปดิหว่ะไปๆ"ทั้งสามคนรีบปรี่ออกจากหอพักทันที...หลังจากที่ซ้อมแดฮยอนมันดันตั้งโปรแกรมเที่ยวผับคืนนี้ไว้อ่ะสิ...มันถึงได้แอบหนีทั้งพี่ฮิมและพี่ยงกุกไปเที่ยวแต่กับอีกคนที่ไม่จำเป้นต้องหนี...กับไม่คิดชวนเลยแม้แต่นิดเดียว
"ผมขอโทษ..ที่เข้าไปช่วยซับน้ำตาของพี่ไม่ได้"ไรเตอร์ : เจ้าของความคิดนี่คือใครกันแน่???
"นายมัยใจร้ายTT"ร่างบางที่ยืนแอบร้องไห้อยู่ในห้องครัวถึงกลับทรุดเข่าลงด้วยความน้อยใจ
.....................ผับ VIXX ที่เที่ยวยามราตรีของเหล่าหนุ่มๆที่ดังที่สุดในย่านนี้............................
"เหี้ยแด้!!!ทำไมมีแต่ผู้ชายน่ารักๆทั้งนั้นเลยหว่ะ"ตั้งแต่เข้ามาถึงที่นี่ไอ้จงออบมันยังไม่หยุดทำสายตาหวานเยิ้มแม้แต่วินาทีเดียว
"กรูบอกแล้วที่นี่เด็ดจริง...อย่าพกกลับหอหล่ะไอ้ออบ...ตายยกแก๊งแน่มึง"
"เออ!!งั้นกรูขอตัวนะเจอคนที่ใช่แล้วหว่ะเดี๋ยวเจอกันที่เดิมตอนร้านปิดนะเว้ย"
"มึงจะไปไหนก็ไปเหอะพร่ำเพื่อจิงนะมึง"
"..................................................."ไอ้เพื่อนหน้าหวานของผมมันยังไม่ปริปากสักคำตั้งแต่มาถึงเป็นอะไรหว่ะ??
"จง แดฮยอน???"มันเรียกชื่อผมซะเต็มยศเลย
"มีอะไรเรียกกรูซะกลัวคนอื่นเค้าไม่รู้จักต้นตระกูลกรูหรือไง"
"กรูไม่ได้ตลก"นั่นไง...เข้าโหมดไหนของมันเนี่ย??
"เออเหี้ย!!มีไรว่ามาอย่ามาทำเครียดที่นี่กรูเซง"
"เรื่องพี่ยองแจ"ผมแทบจะปาแก้วในมือทิ้งลงกับโต๊ะถ้าไม่ติดว่าที่นี่ไม่ใช่หอพัก
"ทำไม??"
"ถ้ามึงไม่คิดจะจริงจัง...กรูขอพี่ยองแจคืนจากมึงได้ไหม"
"........................."แดฮยอนไม่ตอบอะไรแต่ลุกปรี่เข้าไปกระชากเสื้อของคนตรงหน้าก่อนจะซัดหมัดเข้าไปที่แก้มขาวนั่นทีนึงจนร่างสูงถึงกับเซ...แต่ร่างสูงก็ต่อยกลับเข้าไปเต็มๆจนอีกคนถึงกับล้มไปกองที่พิ้น
"ถ้ามึงดูแลพี่เค้าไม่ได้...แล้วถ้ามึงทำให้พี่เค้าต้องร้องไห้แบบนี้ทุกวัน...กรูทนเห็นไม่ได้หว่ะไอ้แด้...คนสำคัญของกรูที่กรู
ไว้ใจให้มึงดูแล...แต่มึงกลับทำเค้าเจ็บแล้วเจ็บอีกมึงคิดว่ากรูจะยอมทนมองไปทุกวันหรอหว่ะ"ร่างสูงระบายสิ่งที่อัดอั้นเอาไว้ในใจของเค้าออกมาจนหมด
ไว้ใจให้มึงดูแล...แต่มึงกลับทำเค้าเจ็บแล้วเจ็บอีกมึงคิดว่ากรูจะยอมทนมองไปทุกวันหรอหว่ะ"ร่างสูงระบายสิ่งที่อัดอั้นเอาไว้ในใจของเค้าออกมาจนหมด
"กรูไม่ได้ทำใครทั้งนั้น.."แดฮยอนตอบกลับแต่ก็ไม่ได้สบตากับร่างสูงแม้แต่นิด
"มึงกล้าตอบมากนะ...ตั้งแต่วันนี้กรูจะไม่พูดกับมึงอีกต่อไปกรูจะเอาพี่ยองแจของกรูคืนกลับมาอย่าหาว่ากรูไม่เตือนแล้วกัน"ร่าางสูงลุกเดินออกจากร้านไปทิ้งสภาพของเพื่อนรักเอาไว้แบบนั้น...ร่างกายของแดฮยอนยังไม่ขยับไปไหนแต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือเค้ากำลัง...ร้องไห้...
"ยองแจ"แดฮยอนกุมที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองเอาไว้...คงจะไม่มีอะไรทำให้เค้ารู้สึกเจ็บเท่าวันนี้อีกแล้ว
"เห้ยไอ้แด้!!เป็นอะไรหว่ะไอ้โล่อ่ะ"จงออบที่เพิ่งกลับมารีบวิ่งเข้ามาดูเพื่อนของตัวเองที่ยังทรุดอยุ่ที่พื้นกับขวดเหล้าที่กระจายเต็มไปหมดเกิดอะไรขึ้น??
.........................................................หอพักB.A.P.........................................................
///ติ่งน่อง///เสียงกริ่งที่หน้าประตูทำเอาคนที่เฝ้านั่งรอคอยอยู่ข้างในรีบเดินมาประตูหวังไว้ในใจแค่ว่าคนที่อยู่ข้างนอกนั่นคือ...จง แดฮยอน....
"กลับมาแล้วหรอ~~~อ่ะเจลโล่"ร่างบางหน้าเจื่อนไปนิดๆแต่ก็พอจะทำให้ร่างสูงรับรู้ได้
"ผมเองครับพี่...ไอ้แด้มันยังไม่กลับหรอก"
"เจลโล่หน้าของนายไปโดนอะไรมาเนี่ย..เข้ามาก่อนหม่ะ"ร่างบางรีบพาร่างสูงเข้ามาในห้องพักก่อนจะลากไปไปทิ้งไว้บนโซฟาแล้วเดินไปหยิบกล่องยาออกมาทำแผล
"เจ็บมากไหมหืมเจลโล่"ร่างบางค่อยๆทายาลงที่แผลเบาๆมืออีกข้างก็คอยประคองหน้าเรียวไว้ไม่ให้ขยับไปไหน...ทำให้ตอนนี้หน้าของเค้าทั้งสองคนห่างกันไม่ถึงคืบ
"ผมรักพี่นะครับ"ในใจของเจลโล่กำลังคิดอยากจะพูดสิ่งเหล่านี้ออกมาแต่มันก็ทำได้แค่เก็บไว้ข้างในเหมือนเดิม
"นายร้องไห้...เจ็บหรอเจลโล่พี่คงทำแผลแรงเกินไปขอโทษนะ"ร่างบางเขยิบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะเป่าที่แผลนั่นเบาๆเพื่อปลอบแต่รู้ไหมว่ามันทำให้ในใจของใครบางเต้นรัวแทบจะระเบิดออกมา
".............."ร่างสูงนิ่งไปเพราะความตกใจกับการกระทำของยองแจ...แต่เค้ากลับเลือกที่จะคว้าขอมือเล็กนั่นเอาไหวทำให้ร่างบางค่อยๆเลื่อนใบหน้ากลับมาสบตากับเค้าอีกครั้งนึง
"มีอะไรหรอเจลโล่??"ร่างสูงโน้มตัวลงเข้าหาใบหน้าหวานที่เค้ารัก...ค่อยๆซึมซึบความหวานของริมฝีปากนั่นเบาๆ..แต่จะรู้ไหมว่าภาพนั้นมันอยู่ในสายตาของใครบ้าง??
"เจลโล่!!!" พี่ชายทั้งสองคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องถึงกับร้องออกมาด้วยความตกใจไม่คิดว่าภาพที่เห็นจะเป็นเจลโล่กับยองแจ
"แดฮยอน!!!"พี่ชายทั้งสองของเค้ายังคงร้องด้วยความตกใจเพราะคนที่ยืนอยู่หน้าประตูหอพักห้องคือแดฮยอน
///ปัง!!!///เสียงกระแทกประตูด้วยความโมโหของใครบางคนทำเอาร่างบางที่อยู่บนโซฟาถึงกับสะดุ้ง
"แดฮยอน~~~"ร่างบางรีบลุกขึ้นเพื่อจะตามคนทีเค้ารักไป...ถ้าไม่มีมือของใครฉุดรั้งเค้าเอาไว้กับที่
"เลิกตามมันสักทีเถอะครับพี่ยองแจ...ช่วยหันกลับมามองผมคนที่รักพี่หมดใจคนนี้บ้างได้ไหม??"เจลโล่รั้งแขนเล็กนั่นเอาไวค่อยๆสารภาพความรู้สึกของเค้าออกมาแต่ร่างบางก็ไม่ยอมหันมามองเค้าแม้แต่นิดเดียว
"ขอโทษนะเจลโล่...พี่รักนายไม่ได้เพราะใจของพี่ก็ไม่เหลือไว้ให้ใครแล้วเหมือนกัน"มือหนาค่อยๆปล่อยแขนของร่างบางตรงหน้า...เค้าไม่สามารถเอาคนรักของเค้ากลับมาได้แล้วจริงๆ
"ผมขอโทษฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"ร่างสูงปล่อยโฮด้วยความเสียใจจนทำเอาพี่ชายทั้งสองคนที่ยืนอยู่ต้องรีบเข้ามาปลอบ
"เจลโล่อ่า...ไม่เป็นอะไรหน่ะเรื่องของความรักเราบังคับมันไม่ได้หรอกสักวันนายก็จะได้เจอความรักที่แท้จริงของนายเอง"ทั้งฮิมชานและยงกุกต่างกอดปลอบร่างสูงของน้องชายที่เค้ารัก
.....................................................................................................................
"แดฮยอน!!!"ร่างบางเดินตามร่างของคนรักไปทันที...แต่ยิ่งเค้ารีบมากเท่าไหร่..แดฮยอนก็เหมือนจะเดินไกลเค้ามากขึ้นเท่านั้น
"จง แดฮยอนเราบอกให้นายหยุดเดินได้ยินไหม!!"ยองแจหยุดเดินก่อนจะตะโกนออกอย่างดังจนทำให้คนแถวนั้นถึงกับหยุดมอง...รวมทั้งแดอยอนที่หยุดเดินเหมือนกัน
"นายจะเดินหนีเราทำไม??นายไม่ใช่หรอที่พยายามจะผลักไสเรา...สนุกมากไหมแดฮยอน...ที่ปั่นหัวเราแบบนี้...เราเคยบอกไมใช่หรอว่ามีอะไรเราต้องพูดกัน...ไม่ใช่ทำแบบนี้...เราจะรู้ไหมว่านายกำลังคิดอะไรอยู่..."ร่างบางค่อยๆเดินเข้าไปหาร่างตรงหน้าของเค้า
"ทำไมชอบคิดอะไรคนเดียว...คิดเองเออเองไปหมดทุกอย่าง...เคยถามเราบ้างไหม...รู้รึเปล่าว่าเราเจ็บกับท่าทางแบบนั้นของนายขนาดไหน...เราเจ็บมากนะแดฮยอน"ยองแจค่อยๆสวมกอดแดฮยอนจากข้างหลัง..ถึงแม้ในใจจะกลัวว่าแดฮยอนจะเขยิบหนีเค้าก็ตาม
"...................................."แดฮยอนยังคงเงียบ...แต่มือหนากลับค่อยๆเลื่อนไปกุมมือบางที่กอดเอวเค้าอยู่เอาไว้
"พูดมันออกมาบ้างไหมแดฮยอน??"
"ยู ยองแจ"คำแรกที่หลุดออกมาจากปากคนของที่ปากแข็งที่สุดอย่างแดฮยอน
"หืม???"ร่างบางขานรับเบาๆแต่ก็ยังคงซบหน้าอยู่บนหลังของแดฮยอนเหมือนเดิม...
"พอสักที"ถึงมันจะเป็นแค่คำสั้นๆแต่มันกับทำให้ร่างบางปวดร้าวไปทั้งตัว...เค้ารู้ว่าแดฮยอนไม่ชอบเวลาที่เค้าอยู่ใกล้กับใคร...แต่แดฮยอนก็เลือกที่จะไม่ถามแล้วก็ทำให้เค้าเจ็บปวดแบบนี้เสมอ...มือบางค่อยๆปล่อยออกจากเอวของเค้า...หน้าหวานเริ่ม
มีน้ำใสๆไหลออกมาเรื่อยๆ....ร่างบางสั่นเทาไปหมดทั้งตัว...เจ็บที่สุดมันเจ็บจบเจียนตาย
"นายไม่เคยเชื่อใจเราเลย...ไม่แม้แต่สักนิดเดียว...นายมันคนใจร้าย...ชั้นเกลียดนายจง แดฮยอน...เกลียดที่สุด"
"ยองแจ!!"กว่าจะรู้สึกตัวร่างบางก็วิ่งหนีหายไปจนลับตา...คุณเคยไหม...กว่าจะรู้สึกตัวว่าเสียของรักไปมันก็สายไปแล้ว....
.............................................หอพักB.A.P................................................
///แอ๊ดดดด///เสียงประตูพร้อมกับร่างของใครบางคนที่เดินเข้ามาทำให้คนที่อยู่ในห้องต้องรีบเดินเข้าไปหา
"ไอ้แด้ทำไมเปียกงี้หว่ะ...ไอ้ออบไปเอาผ้าขนหนูมาให้พี่หน่อย...ฮิมจ๋าไปเอานมร้อมมาให้น้องมันหน่อยนะ"(ไรเตอร์:สรรพนามแกแบ่งชนชั้นมากไอ้กุก"
"...................................."มันไม่ตอบแม้แต่นิดเดียว...แต่ผมก็รู้ว่าน้องของผมมันกำลังเสียใจ...เพราะมันยังไม่หยุดร้องไห้เลยตั้งแต่ก้าวเข้าห้องมา
"ไอ้แด้...ทะเลาะกับยองแจอีกแล้วใช่ไหมหืม???"ยงกุกเอื้อมมือไปลูบหัวน้องเบาๆ
"เค้าเกลียดผมแล้ว"แดฮยอนปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร...เพราะเค้ารู้ว่าที่นี่มีแต่พี่น้องของเค้าเท่านั้น
"พี่เคยบอกนายแล้วใช่ไหม??ให้เลิกทำตัวแบบนี้...มีอะไรทำไมไม่คุยกันต่างฝ่ายต่างน้อยใจไม่พูด..แล้วมันจะมีวันเข้าใจกันไหม??...ประชดกันไปมาสุดท้ายพวกนายนั่นแหละที่ต้องเจ็บเอง"ยงกุกดึงร่างของน้องชายเอามากอดเอาไว้
"พี่ยงกุกผมขอโทษ"
"คนที่นายควรขอโทษไม่ใช่พี่หรอกนะ...ไปขอโทษคนที่นายกำลังทำร้ายเค้าดีอยู่ดีกว่านะ"
"แดฮยอนนี่~~พี่รู้นะว่านายหึงยองแจใช่ไหม??ทำไมน้าต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วยนะพวกเด็กสมัยนี้"พี่ฮิมชาน..
"ผมขอโทษครับพี่ฮิมชาน"แดฮยอนหลบตาพี่ชายของเค้า...เพราะรู้ตัวว่าสิ่งตัวเองทำมันเป็นเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่
"รีบๆไปง้อกันได้แล้ว...ยองแจนะถ้าเค้าเจ็บปวดกับเรื่องอะไรมากๆใจแข็งขึ้นมาพี่ไม่รู้ด้วยนะ"ฮิมชานวางแก้วนมไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินไปนั่งตักของยงกุกแล้วเผลอแซวน้องเล่นท่ามกลางบรรยากาศที่เคร่งเครียด
"ยองแจยังไม่กลับเข้ามาหรอครับพี่ยงกุก"เมื่อเริ่มรู้สึกตัว..แดฮยอนก็นึกได้ว่ายองแจวิ่งหนีเค้ามา...แล้วยองแจไปไหน??
"ไม่หนิ...ยองแจตามนายไปตอนนั้นแล้วก็ยังไม่กลับมาเลยนะ"ยงกุกพยายามนึกว่าเห็นน้องรึยัง??..แต่เค้ายังไม่เห็นยองแจกลับเข้ามาจริงๆ
"ยองแจ!!"แดฮยอนตกใจมากไม่คิดว่ายองแจจะไม่กลับหอพัก...เพราะข้างนอกฝนตกหนักมากแม้แต่เค้ายังแทบจะยืนไม่อยู่...ตอนนี้เค้าเปนห่วงร่างบางที่สุดแล้ว...
"พี่ยองแจ!!...พอชั้นกลับมาเราต้องเคลียร์กันจง แดฮยอน"ร่างสูงที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำเค้าได้ยินหมดทุกอย่าง...พอรู้ว่ายองแจหายไปหัวใจของเค้ามันตกฮวบลงอีกครั้ง...เค้าเป็นห่วงคนที่เค้ารักเหลือเกินจนแทบอยากจะหายตัวไปจากที่นั่นเดี๋ยว
นั้น...สำหรับเจลโล่"ถึงพี่ยองแจจะไม่รักเค้า...ขอแค่เค้าได้เป็นคนที่ได้รักยองแจก็พอ"
///ปัง!!!///เสียงปิดประตูของร่างสูง...เจลโล่รีบวิ่งออกไปไม่คว้าอะไรไปสักอย่างแม้กระทั่งร่มเพราะตอนนี้ในหัวของเค้ามีแต่เรื่องต้องตามหาพี่ยองแจให้เจอ
//ปัง!!!///เสียงปิดประตูอีกครั้ง...แดฮยอนก็รีบตามออกไปไม่ต่างกัน...ร่างบางที่เค้าทำร้ายไปเพราะความบ้าของตัวเองเค้าจะต้องไปตามหาให้เจอแล้วสารภาพทุกอย่าง...เค้าเสียยองแจให้ใครไปไม่ได้...เพราะถ้าไม่มียองแจแล้วเค้าจะอยู่ได้ยังไง???
................................................................................END.............................................................................
ไรเตอร์ : โอ้วม่าย~~~ทำไมพล็อตเรื่องช้านทำร้ายน้องโล่แบบนี้อ่ะTT#หลบเมนโล่...เรื่องแรกของB,A,Pขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะทุกคน...อาจจะไม่สนุกแต่ยังไงไรเตอร์รับฟังคำติชมทุกอย่างคะ...สำหรับภาษาของไรเตอร์คงมีวิบัติไปเยอะเหอๆแต่ขออนุญาติรีดเดอร์ทุกๆคนใช้ภาษานี่นะคะ...ใครไม่ชอบแล้วไม่อยากอ่านต่อไรเตอร์ก็ขอโทษด้วยจริงๆคะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น