คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF: YADONG เป็นแฟนกันนะ 2/2 end
‘’ อ้าว...พี่อูฮยอน มีอะไรหรือเปล่าฮะ ‘’
หลังจากโฮย่าและดงอูมาปรึกษาผมแล้ว วันต่อมาผมก็เลยมาหาน้องเล็กซองจงถึงในห้อง เพื่อที่จะให้น้องมันช่วย
‘’ พี่มีเรื่องจะให้ช่วยนิดหน่อยน่ะ ‘’
‘’ เรื่องอะไรเหรอฮะ ‘’
‘’ คืองี้นะ....’’
ผมเล่าเรื่องที่คู่ย่าดงมาปรึกษาให้น้องเล็กฟังพร้อมกับบอกแผนการต่างๆออกไป แผนมันก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกครับ ผมก็แค่อยากจะแกล้งเจ้าดงอูมันซะหน่อย คิคิ
‘’ โอเคฮะ เรื่องแค่นี้สบายมาก ว่าแต่ผมจะได้อะไรเป็นการตอบแทน ‘’
นั่นไง...เรื่องงกละที่หนึ่ง
‘’ ให้แผนมันสำเร็จก่อนเถอะน่า จะเอาอะไรแล้วฉันจะให้ งกจริงๆเลยนะแกเนี่ย ‘’
พอผมออกจากห้องซองจงผมก็เดินมาหาโฮย่าทันที ช่วงนี้พวกผมว่างครับตารางงานยังไม่ยุ่ง ผมเปิดประตูพรวดเข้าไปในห้องเจ้าโฮย่าทันทีโดยไม่เคาะก่อน
เจ้าดงอูอยู่กับโฮย่าครับ และดูเจ้าโฮย่าสิจะสิงร่างดงอูอยู่แล้ว = =
‘’ โฮย่า...ฉันนัดซองจงให้แกได้แล้วนะ ‘’
ผมหวังว่ามันจะตามแผนผมทันนะเนี่ย
‘’ นัดซองจง ‘’
‘’ ก็เออน่ะสิ แกให้ฉันนัดซองจงไปกินข้าวข้างนอกด้วยกันพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอ ฉันอุตส่าขออณุญาตพี่ซองกยูให้นะเนี่ย
‘’ อ๋อ..จริงเหรอ ขอบใจแกมากเลยนะ ‘’
‘’ เออๆ ฉันไปละมาบอกแค่นี้แหละ ‘’
เฮ่อออ~ นึกว่ามันจะตามเกมส์ผมไม่ทันซะแล้ว ผมแอบเห็นสีหน้าเจ้าดงอูหลังจากที่ผมบอกเจ้าโฮย่าไป หน้าเจ้าดงอูหงอยลงไปเลยอ่ะ
โฮย่านัดซองจงออกไปกินข้าวข้างนอกพรุ่งนี้เหรอ แสดงว่าไปกันแค่สองคนสินะ ทำไมผมถึงรู้สึกแย่แบบนี้เนี่ย ผมไปห้องผมดีกว่า ไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว
‘’ อ้าว...พี่ดงอูจะไปไหนครับ ‘’
‘’ ฉันจะกลับห้องน่ะ ‘’
‘’ อ่า..ครับ ‘’
ทำไมไม่รั้งฉันไว้บ้างเลยเนี่ย ปล่อยให้ฉันกลับห้องง่ายๆเลยเนี่ยนะ
วันรุ่งขึ้น
‘’ พร้อมหรือยังซองจง ^^ ‘’
‘’ พร้อมแล้วฮะ ^^ ‘’
‘’ งั้นเราไปกันเลยดีกว่าเนอะ ‘’
โฮย่ากับซองจงเดินออกจากหอไปแล้วครับ ท่าทางกระหนุงกระหนิงนั่นทำให้ผมนอยด์จริงๆ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย หรือว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาที่โฮย่ามาทำดีกับผมก็แค่ในฐานะพี่คนนึงเท่านั้น
‘’ เป็นอะไรเหรอดงอู ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ ‘’
ร่างบางของซองยอลเดินเข้ามาถาม เพราะตนเองกำลังจะเดินไปที่ครัวเพื่อหาน้ำกินแต่ก็สะดุดกับร่างของดงอูเสียก่อน
‘’ เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกฉันแค่รู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ ‘’
‘’ ไม่สบายเหรอ เป็นอะไรมากหรือเปล่า ‘’
‘’ ไม่เป็นอะไรมากหรอกนอนพักสักหน่อยก็หายแล้วล่ะ ‘’
‘’ อ่า...งั้นก็พักผ่อนเยอะๆนะ ว่าแต่โฮย่ากับซองจงไปไหนอ่ะฉันไม่เห็นเห็นเลย ‘’
‘’ โฮย่าออกไปกินข้าวกับซองจงน่ะ ‘’
พูดแล้วก็เศร้าเข้าห้องดีกว่า L แล้วดงอูก็เดินเข้าห้องไปปล่อยให้ ซองยอลยืนงงกับอาการของตนเอง
ผมกับซองจงกลับมาถึงที่หอแล้วครับ ไอ้เด็กบ้าผลาญเงินผมไปเยอะเลยนะให้ช่วยนิดหน่อยแค่นี้เอง --
พี่ดงอูเดินออกมาจากห้องเห็นผมพอดีเลยครับ พอเห็นผมปั๊บก็รีบเดินหายเข้าไปในครัว ผมไม่รอช้ารีบเดินตามเข้าไปทันที
‘’ พี่ดงอูทำอะไรครับ ‘’
‘’ ….. ‘’
ไม่ตอบ...สงสัยต้องโกรธที่ผมออกไปกับซองจงแน่เลย อิอิ แสดงว่าพี่เค้าหึงผมใช่มั้ย
‘’ วันนี้ไปกินข้าวกับซองจงสนุกมากเลยครับ วันหลังเราไปด้วยกันมั้ย ‘’
‘’ ถ้าไปกับซองจงแล้วสนุกนายจะมาชวนพี่ทำไม ‘’
นั่นไง...โกรธจริงๆด้วย ขนาดคุยยังไม่มองหน้าผมเลย
‘’ ก็ผมอยากให้พี่ไปด้วยอ่ะ ‘’
‘’ นายจะให้พี่ไปเป็นก้างขวางคอนายทำไม ในเมื่อนายมีซองจงอยู่แล้ว ‘’
ดงอูหันกลับมาตอบน้ำเสียงเต็มไปด้วยความน้อยใจ น้ำตาคลออยู่เต็มหน่วย ทำให้โฮย่าตกใจแต่ยังไม่อยากให้แผนแตกตอนนี้
‘’ พี่หมายความว่าไงที่ว่าผมมีซองจงอยู่แล้ว ‘’
‘’ ยังจะต้องให้พี่อธิบายอะไรอีก นายก็รู้อยู่เต็มอก ต่อไปนี้ไม่ต้องเข้ามาใกล้พี่ ไม่ต้องมาทำดีกับพี่อีกแล้วนะ เพราะพี่ไม่อยากคิดไปเองคนเดียว ‘’
ดงอูร่ายยาวออกมาด้วยความน้อยใจ ทำไมโฮย่าต้องมาพูดแบบนี้กับตนเองด้วย เห็นเค้าเป็นตัวอะไรกัน สนุกหรือไงที่มาเล่นกับความรู้สึกของเค้าแบบนี้ พูดจบดงอูก็ทำท่าจะเดินออกไป แต่มือหนาก็คว้าเอวบางเอาไว้ก่อนจะดึงตัวดงอูมาชิดกับอกแกร่ง ทำให้ตอนนี้โฮย่ายืนซ้อนหลังดงอูอยู่ การที่อยู่ในท่านี้ทำให้ดงอูเกิดอาการเขินขึ้นมาลืมเรื่องที่โกรธไปก่อนหน้านี้
‘’ แล้วพี่อยากเป็นของผมมั้ย ‘’ โฮย่าถามออกไปทั้งๆที่ยังไม่ปล่อยมือ ลมหายใจอุ่นๆรินรดอยู่ที่ใบหู ทำให้ดงอูเขินหนักเข้าไปอีก
‘’ นายพูดอะไร นายมีซองจงอยู่แล้วนะ ‘’
‘’ ถ้าผมบอกว่าผมกับซองจงไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่จะยอมคบกับผมมั้ย ‘’
โอย่าจับตัวดองอูให้พลิกหน้าหันมาคุยกับตนเองดีๆ
‘’ พี่ไม่เข้าใจที่นายพูด ‘’
‘’ พี่ดงอู พี่ไม่รู้จริงๆเหรอว่าผมรู้สึกกับพี่ยังไง ‘’
‘’ ม...ไม่รู้ ก็นายไม่เคยบอกนี่ นายไม่เคยทำอะไรที่มันชัดเขนเลยสักครั้ง ‘’ ดงอูตอบออกมาเสียงแผ่ว
‘’ ถ้างั้นพี่ฟังผมดีๆนะ ‘’ ผมชอบพี่ ‘’ เป็นแฟนกันนะ ‘’
-/////////////////////////////////-
‘’ แล้วซองจงละ ‘’
‘’ หืมมม...บอกขนาดนี้แล้วเจ้าดงอูยังจะโง่ไม่เข้าใจอีกเหรอเนี่ย ‘’ ซองกยู อูฮยอนและซองจงที่ตอนนี้มาแอบดูอยู่ก็ถึงกับหงุดหงิด
‘’ พี่โฮย่าพูดขนาดนี้แล้วพี่ดงอูยังไม่เข้าใจอีกเหรอฮะเนี่ย ‘’
เป็นน้องเล็กที่ทนไม่ไหวเดินเข้ามาซะก่อน ตามมาด้วยคู่ของพี่ใหญ่
‘’ ซองจง พี่ซองกยู อูฮยอน พวกนายได้ยินหมดเลยเหรอ ‘’
ดงอูถามออกมาอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าจะมีคนอื่นมาได้ยิน
‘’ เออ...พวกฉันได้ยินทั้งหมดนั่นแหละ ทีแรกว่าจะไม่ยุ่งแล้วนะแต่ก็อดไม่ได้ อะไรวะใจตรงกันแท้ๆแต่กลับทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไปได้ ลำบากฉันกับซองจงด้วยเนี่ย ‘’
อูฮยอนบ่นออกมา ทำให้ดงอูหันขวับไปหาโฮย่าทันทีเพราะตนเองเริ่มจะจับต้นชนปลายเรื่องราวต่างๆได้บ้างแล้ว
‘’ นี่นายแกล้งพี่เหรอโฮย่า ‘’ ไม่พูดเปล่าดงอูตีแขนแกร่งไปหนึ่งที
เพี๊ยะ!!!!!
‘’ โอ้ยย..พี่ตีผมทำไมอ่า ‘’
‘’ ก็ใครใช้ให้นายแกล้งพี่แบบนี้ละ รู้มั้ยว่าพี่เสียใจนะ ‘’
‘’ ก็ผมอยากลองใจพี่นี่ครับ ตกลงเป็นแฟนกับผมนะ ^^ ‘’ โฮย่าเอามือคล้องเอวดงอูทันที
‘’ เป็นไปตั้งนานแล้วมั่งเหอะ -//////////////////////- ‘’ ดงอูตอบกลับเสียงอ้อมแอ้มเพราะความเขิน
ทำให้โฮย่าดึงดงอูเข้ามากอดทันที คู่พี่ใหญ่และนอกเล็กต่างขำการกระทำของคู่ย่าดง ก่อนจะเดินออกจากครัวไป
‘’ จะทำอะไรก็รีบทำนะโฮย่า คิคิ ‘’ อูฮยอนไม่วายที่จะแซวส่งท้าย
‘’ ย๊า!!! อะไรของนายอูฮยอน ‘’ -//////////////////////////-
‘’ ไม่ต้องว่าอูฮยอนหรอกครับ ไปห้องผมดีกว่าเนอะ ‘’
‘’ ไปทำไม ‘’ -//////////////-
‘’ ก็ไปคุยเรื่องของเราต่อไงครับ ^^ ‘’
ไม่รอให้ดงอูได้ตอบอะไรโฮย่าก็รีบลากดงอูเข้าห้องไปทันที
HOYA…
เป็นไงครับ พี่ดงอูของผมน่ารักใช่มั้ยละ ^__^
ความคิดเห็น