คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Love only and forever :: 13 :: ความจริง 50%
Love only and forever :: 13 ::
Sehun side
ความรู้สึกหวั่นไหว ความรู้สึกกลัว ความรู้สึกว่าจะเสียของรักไป ทำให้
ผมไม่อยากปล่อยพี่ลู่ฮานไปไหนอีกผมรู้สึกหวาดกลัวหมดแรงที่จะทำอะไรต่อไป
เหตุการณ์วันนั้นมันยังฝังอยู่ในความคิด ภาพที่พี่ลู่ฮานนั่งรถไปกับลุงคนนั้นพร้อม
กับคำพูดที่ว่า ”ผมจะมารับคุณลู่ฮานไปดูตัวน่ะครับ ขออนุญาตินะครับ” ที่ผม
นิ่งไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึกอะไรนะเพียงแต่หัวใจของผมมันกำลังสั่นและหวาดกลัวอยู่
เท่านั้น
“ เทามึงเป็นไงบ้าง ” วันนี้ผมมาเยี่ยมเทาตามเคยแต่มีพี่ลู่ฮานมาด้วยเรามากันแค่
สองคน พี่ลู่ฮานก็เอาผลไม้มาฝากเต็มไปหมด
“ ก็ดีนะ เอ่อ.. มึงใครเหรอ แฟนมึงรึเปล่า ” เอาแล้วไงไอ้แฟนน่ะก็อยากเป็นอยู่นะ
แต่ก็ยังไม่ได้เป็นน่ะสิ
“ มึงกูยังไม่แน่ใจว่ะ ” เป็นตอบที่ไม่ตรงคำถามที่สุด
“ เอ่อ! มึงมันก็แบบนี้แหละ ” น่าเทามันดูเบื่อกับผมแล้วเต็มทีแต่ก็นะผมยังไม่แน่ใจ
ก๊อก ก๊อก
“ เทา!พี่มาแล้ว ” อ้าวไอ้ลุงพี่คริสมาอีกแล้วนี้มันมาเฝ้าเทาทุกวันเลยหรอเนี่ย หึ!
ถึงเวลาสนุกแล้วสิ
“ หวัดดีฮะ ลุง เอ้ย พี่คริส ” ผมหัดไปคุยกับไอ้ลุงพี่คริสที่เพิ่งมาถึง
“ น้องเซฮุน มาด้วยหรอครับ ” แหม๋ ทำมาพูดจาดี อีลุงสร้างภาพ
“ ค้าบบบ ” ผมเลยตอบน่ากวนๆไป
“ ผลไม้มาแล้วจ้ะ เฮ้ย ” พี่ลู่ฮานที่ไปปลอกผลไม้เสร็จก็เดินเข้ามา แต่เอ๊ะ! ทำไมพี่
เค้าต้องตกใจขนาดนั้น
“ อ้าวลู่ฮานนายมาที่นี้ด้วยเหรอ ” ไอ้ลุงพี่คริสนั้นรู้จักพี่ลู่ฮานของผมได้ไง
“ มากับเซฮุนน่ะครับคุณคริส ” ห่ะ! คุณคริส ลุงนี้มันยังไงๆอยู่นะ
“ อ๋อ~ มากับน้องเซฮุนนี้เอง ” อย่านะเว้ยอย่ายุ่งกับของๆผมนะ แต่ดูจากสายตาเจ้าเล่ห์นั้นผมว่าลุงนี้ต้องรู้แล้วแน่ๆ ว่าผมคิดยังไง
“ พี่คริสรู้จักพี่ลู่ฮานด้วยหรอฮะ ”
“ รู้สิก็ว่าที่คู่หมั้นพี่ไง ” O.o ว่าไงนะ ว่าที่คู่หมั้น! เอาแล้วไงผมเริ่มจะหมดเวลาสนุกแล้วสิ
….................................50%....................................
Chen side
การที่ตื่นมาแล้วต้องมารู้ว่าคนที่เราเห็นน่าทุกวัน คนที่เราผูกพันกำลังจะ
ห่างจากเราไป มันทำให้ใจหายและทำให้รู้สึกว่าอยากใช้เวลาที่เหลือเพียงน้อยนิด
นี้พิสูจน์เรื่องบ้างเรื่องที่ยังไม่แน่ใจและใช้เวลาที่มีอยู่สร้างความทรงจำที่ดีให้กัน
และกัน เหมือนกับตลอดเวลาที่ซิ่วหมิงหรือว่าหมิงหมิงเพื่อนตัวเล็กของผมได้
สร้างหลายความทรงจำที่ดีให้กับผมคนที่ไม่เคยมีอะไรเลยนอกจากความสุขจอม
ปลอมที่คนนั้นคนนี้คอยหยิบยืนให้ การที่ได้พบกับหมิงทำให้ผมรู้ว่าความสุขที่จริง
มันอยู่ใกล้มากแค่รองมองไปรอบๆตัวเรา
“ นี้! เฉินจะพาฉันไปไหน ฉันต้องเตรียมตัวนะ ” เสียงใสๆของหมิงยังคงดังขึ้นมา
เรื่อยๆแล้วผมก็จะตอบไปเรื่อยๆว่า
“ ทุกที่เลย ” ผมตอบพร้อมยิ้มให้กับเพื่อนตัวเล็กที่นั่งข้างๆผม
“ ทุกที่ ที่ว่าเนี่ยที่ไหนบ้าง เฉินเรากลับบ้านก็เถอะนะ นะๆ ”
“ เอาเถอะ นายไม่ต้องกลัวว่าจะกลับไปเก็บของไม่ทัน ฉันรับประกันได้ ” ผมยืนยันนอนยันได้เลยว่าไปส่งทันเก็บของแน่ๆ หึ !
“ แน่ใจนะ ” หมิงหัดมาหาผมเพื่อย้ำความหมั้นใจ
“ แน่ใจมั้งนะ 5555 ” ผมตอบไปอย่างจงใจจะกวนเพื่อนตัวเล็ก
“ เฉินนนนน อย่าแกล้งกันนะ ” ผมชอบน่าตางอลๆชอบตาเล็กๆชอบคำพูดที่ดูเหมือนเด็กที่ยังไม่โต
“ โอเคๆ ทันแน่นอนครับบบบ คุณหนูซิ่วหมิง ”
“ เฉิน หิวแล้วอ่าาา ”
“ อยากกินอะไรล่ะ แต่เราต้องทำเวลากันหน่อยนะ นี้11โมง ทนไหวมั้ยจะพาไป
ทะเล ” เค้ามักจะบอกกันว่าที่ที่จะสร้างความทรงจำดีๆคือที่ที่สวยงามและเป็นที่ที่
น่าจดจำ
“ อ่าาา ไหวก็ไหวเพื่อทะเล~ ” ถึงรู้ทั้งรู้ว่าหมิงแค่มาอาศัยอยู่แค่ช่วงนี้แต่ยังจะ
อยากสนิดยังจะอยากให้อยู่กับตัวไปนานๆไม่อยากให้ไปไหน
“ หมิงหมิง จะไปแล้วจริงๆหรอ ” ก็ผมอดเศร้าไม่ได้นิ อะไรพอสนิดแล้วพอจะรู้สึก
อะไรดีๆ(?)ก็ดันจะไปจากเราซะงั้น ใจร้ายที่สุดอ่าาา
“ เฉิน นายอย่าดราม่าสิ เดี๋ยวปีหน้าฉันก็จะมาใหม่ ”
“ ปีหน้าอะไรกัน นายก็ไม่ได้เรียนแล้วนิ อยู่กับฉันต่อเถอะ ”
“ ไม่ได้ ฉันมีหน้าที่ของฉัน นายก็มีหน้าที่ของนาย ”
“ ถ้าหน้าที่ของฉันคืออยู่กับนายล่ะ ” ป๊าดดด นาทีนี้เฉินวินค้าบบบบ
….........................................50%................................
Suho side
โชคดีของผมที่ได้เจอกับเลย์ได้รู้สึกอบอุ่นเพราะเค้าคนนี้ได้อะไร
หลายอย่างจากคนคนนี้ เค้าทำให้ผมลืมเรื่องเลวร้ายและทำให้ผมกล้าที่จะมีความ
รักใหม่ กล้าออกจากความคิดเดิมๆ ผมมีความสุขจริงๆที่ได้เจอเค้าและรู้สึก
ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งให้เค้ามาคู่กับผม
rrrrrrrrrrrrrRRRRRRRRRrrrrrrrrr
“ ซูโฮ วันนี้ฉันไปหานายไม่ได้นะ ฉันขอโทษ ” วันนี้เลย์มาแปลกๆ น้ำเสียงดูไม่ดี
มากๆเป็นอะไรรึเปล่า
“ ไม่เป็นไร ว่าแต่นายเป็นอะไรรึเปล่า ”
“ ปะ เปล่า ” ปากแข็งซะจริงเสียงมันบอกชัดๆว่าไม่สบาย
“ ได้งั้นนายรอก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะไปหานายเอง แค่นี้นะบายย ” ผมรีบตัดบท เพราะ
ถ้ารอเค้าพูดต่อคงจะได้ห้ามไม่ให้ไปแน่นอน
.
.
.
.
.
“ คุณน้าครับเลย์เป็นยังไงบ้างครับ ”
“ ไม่ดีเลยซูโฮ น้าบอกให้ไปหาหมอก็ไม่ยอมไป ช่วยน้าหน่อยสิ ” เลย์นะเลย์แบบ
นี้ตลอดอ่ะ
“ เลย์!” ผมเปิดประตูห้องถึงกับตกใจสภาพคนข้างหน้านี้เหมือนร่างที่ไร้แรงใดๆ
เหงื่อยเต็มตัวไปหมด
“ ซะ ซูโฮ นายมาทำไม ” เสียงเบามาก เบากว่าตอนที่โทรมา
“ อาการหนักมากเลยนะเนี่ย ”
“ ไม่ได้เป็นไรมากซะหน่อย นายออกไปห่างฉันเถอะเดี๋ยวติดไข้ฉันนะ ” คิดหรอว่า
อย่างซูโฮจะกลัว
“ ไม่! อยู่เฉยๆนะ รอตรงนี้ด้วยเดี๋ยวฉันจะเช็ดตัวให้ ”
“ ยะ อย่า ” ไม่ทันแล้วล่ะเลย์ นายมันชอบดื้อเป็นอะไรไม่เคยจะบอกกัน
…..................................50%...........................
ความคิดเห็น