คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Love only and forever :: 6 :: จุดเปลี่ยน
Love only and forever :: 6 ::
CHAN YEOL SIDE
เมื่อไม่กี่วันมานี้ผมได้สังเกตว่าเพื่อนสนิดของผมทั้งสองคนมันดูแปลกๆ ไม่ว่ารอยยิ้ม
และก็ดูว่ามันจะสนิดกันมากเกินไปแล้ว คอยไปรับไปส่งกัน หึ! น่ารำคาญชะมัด และยิ่งผมรู้
จาก กายุน แฟนของผมแล้วก็ยิ่งรู้สึกหน่วงๆยังไงไม่รู้ เธอบอกกับผมว่าเธอรู้สึกว่า ไค มัน
แอบชอบ แบคฮยอน หึ! เราเป็นเพื่อนกันนะ จะไปชอบกันได้ไง ผมไม่อยากเห็นใครต้องมา
เจ็บจากการแอบรักเพื่อน อีกอย่างไอ้ไคมันจะชอบแบคฮยอนได้ไง ในเมื่อมันมีคนที่มันชอบ
อยู่แล้ว แต่ถ้าเกิดเรื่องที่แฟนผมคิดมันเป็นความจริง ผมจะทำยังไงดี ผมจะเข้าไปขว้างทางรัก
ของพวกนั้นหรือผมจะยอมให้พวกนั้นรักกันดีนะ
“ เฮ้ย ! มึงเป็นอะไรว่ะ ไอ้ชาน ” คิดถึงมัน มันก็มาเลย
“ เอ่ออออ ไม่ได้เป็นอะไรเว้ย ” ผมละเหนื่อยกับมันจริงๆ
“ ดีละ กูก็นึกว่ามึง ถอดจิตไปไหนซะแล้ว ” ใครจะถอดจิตได้กันละ มันง่ายซะทีไหน
“ มึงนี้ ดูหนังดูละครเยอะไปละนะ ”
“ 555 ใช่ กูก็ว่าล่ะ ไคมึงดูละครเยอะเกินไปแล้วววว ” คนที่ผมกำลังคิดถึงเมื่อกี้ก็มาอีกคน
“ แบคฮยอน มึงว่ากูหรอ มานี้เลยนะ ” ผมดูคนสองคนวิ่งไล่กัน คนอื่นดูแล้วมองมันน่ารัก
นะ แต่ผมว่าไม่
“ ไคอ่าาา ฉันเหนื่อยนะ พอเถอะ ” เสียงหยอกล้อดังขึ้นเรื่อยๆ
“ ไม่ มึงว่ากูก่อน กูไม่ยอมหรอกกูจะจับมึงให้ได้ ”
“ ชานยอลช่วยกูด้วยดิ ” เสียงนั้นทำให้ผมต้องรีบลุกไปบังร่างบางๆนั้นอยากไม่ได้ตั้งใจ
“ เฮ้ย ไอ้ชานมึงออกไปเลยนะ ” ที่ผมบังนี้เพราะผมมีเหตุผลจริงๆ
“ ไอ้ไค! พอเถอะแบคฮยอนมันยิ่งขี้หอบอยู่ด้วย ถ้ามันเป็นอะไรขึ้นมา มึงจะทำไง ” ผมห่วง?
“ โอเคๆ ถ้ามันเป็นอะไรไป กูรับผิดชอบตัวมันเอง” ผมเริ่มกลัวความจริง
“ บ้า! มึงทำเหมือนมึงกับกูมีอะไรกันอย่างนั้นแหละ ”
“ พอ! หยุดเถียงกันได้ล่ะ กูรำคาญ ” ผมไม่ยอมให้อะไรมันมากไปกว่านี้แล้ว
“ เอ่อได้! ไอ้ชานยอล มึงรำคาญพวกกูใช่มั้ย ปะไคไปอยู่ที่อื่นกัน ”
“ ไม่ได้! แบคฮยอนมึงบอกกูว่าจะไปซื้อของเข้าหอไม่ใช่หรอไง ไปสิ! ” ผมเลือกที่จะห้าม
“ เอ่อไปก็ได้ ไคงั้นกูไปก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน ” รอยยิ้มที่ผมเคยเห็นบ่อยๆตอนนี้มันไม่
เป็นอย่างนั้นอีกแล้ว
“ อื้ม อ๋อแบคฮยอน เดี๋ยวดึกๆกูจะโทรหานะ ”
“ จ้าาาา คุณผู้ชาย ” ท่าทางทีเล่นทีจริงพวกนั้นมันหมายความว่าอะไรกัน
“ ไค กูถามอะไรมึงหน่อยได้มั้ย ” เมื่อร่างบางๆนั้นเดินไกลออกไปผมก็เลือกที่จะถามเรื่องที่
ผมสงสัยทันที และผมก็กลัวคำตอบนั้นมากด้วย
“ มึงถามกูมาเลย ”
“ มึงชอบแบคฮยอนหรอว่ะ ” ผมถามมันออกไปแล้วจริงๆ
“ เฮ้ย! นี้มึงอย่าบอกนะว่ามึงรู้ ” ความจริงงั้นเหรอ
“ มึงตอบกูมาสิว่ะ ว่ามึงชอบแบคฮยอน ” ผมเริ่มจะทนไม่ไหว
“ กู ไม่รู้ว่ะว่ากูชอบไอ้หมาน้อยนั้นรึเปล่า แต่ที่กูรู้คือกูชอบให้มันมาอยู่ใกล้กู มายิ้มให้กู ”
“ ไอ้ไค ! แล้วพี่คยองซูล่ะมึงเอาเค้าไปไว้ไหน ” เลว?
“ หึ กูไม่ได้ชอบพี่เค้าซะหน่อย กูก็แค่หวั่นไหวกับพี่เค้าแค่นั้น ”
“ มึงหมายความว่าไง ”
“ ก็หมายความว่า กูไม่ได้แค่รู้สึกหวั่นไหวกับแบคฮยอน ” หมายความว่า
“ แต่กูคิดว่ากูชอบแบคฮยอนว่ะ ชานยอลมึงต้องช่วยกูนะเว้ยยย ” ผมอึ้งกับคำตอบมาก
“ คือว่า...... ” ผมยังไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น
“ ว่าไง ชานยอลมึงช่วยกูนะ ” ตอนนี้ ผมรู้สึกหน่วงๆที่หัวใจ
“ คือว่า กูขอกลับหอก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน ” ผมเลือกที่จะไม่ตอบและเดินจากมาดีกว่า ผมไม่
ได้ฟังเสียงอะไรทั้งนั้นได้ยินแต่เสียงหัวใจที่เต้นช้าๆ อย่างเจ็บปวด
TAO SIDE
ทำไมช่วงนี้ในชีวิตของผมถึงมีแต่ความสบายอะไรขนาดนี้ จะไปมหาลัยก็มีคนมาคอยรับ
จะไปกินข้าวก็มีคนเลี้ยง จะไปดูหนังก็มีคนไปดูด้วย จะไปซื้อของอะไรก็มีคนจ่ายให้หมด
ที่ทำนี้เค้าเรียกว่า จีบ รึเปล่านะ ผมไม่อยากเข้าข้างตัวเองหรอกนะ เพราะพี่เค้าทั้งหล่อทั้งรวย
พี่เค้าคงไม่มองคนอย่างผมหรอก
“ เทา พี่ว่าเราซื้อของกันเสร็จแล้วไปดูหนังกันต่อเนอะ ” บ้านพี่ผลิตเงินรึไงนะ
“ พอเถอะฮะ ผมว่าเรากลับบ้านกันเถอะ ” ผมอยากกลับไปนอนกอดแพนด้าน้อยเต็มทีแล้ว
“ ได้ แต่ว่าก่อนไปพี่ว่าเราไปทานข้าวกันก่อนดีกว่าเนอะ พี่หิวอ่า ” ท่าทางที่เหมือนเด็กนั้น
ทำให้ผมรู้สึกว่าน่ารักเพราะคนตรงหน้าตัวสูง ดูดี แล้วมาทำอะไรแบบนี้ ,มันน่ารักดีจัง -///-
“ ได้ฮะ พี่จะกินอะไรละ ”
“ อืมมมมม ไปกินพาจอนกันมั้ย ” พิซซ่าเกาหลีหรอ ดีเหมือนกันไม่ได้กินมานานแล้ว
“ ได้ฮะ ผมไม่ได้ทานมานานแล้ว ไปกันเถอะฮะ ” พูดเสร็จก็รีบเดินไป ผมก็รู้สึกหิวแล้ว
“ พี่คริสค่ะ! นี้ใครกันค่ะ ทำไมมาอยู่กับพี่ได้ละค่ะ ” ผมมองดูหญิงสาวตัวขาว ทาลิปสีแดง
สดเข้ากับรูปหน้า และอายไลเนอร์ที่ทำให้เธอดูดีและสวยมาก
“ ฮยอนอา! เธอมาที่นี้ได้ไง ” เสียงนั้นเหมือนกับจะบอกว่ามาทำไมอย่างนั้นแหละ
“ ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลยนะค่ะ มันเป็นใครค่ะ บอกฮยอนอามาเดี๋ยวนี้นะ ” ทำไมเธอมองผม
อย่างนั้นล่ะ
“ เทา น้องชายพี่เอง ” ใช่แล้ว ผมมันแค่น้องชายนิ
“ สวัสดีฮะ ยินดีที่ได้รู้จักฮะ ” ผมพูดอย่างจริงใจ
“ ไม่ต้อง! ฉันไม่อยากรู้จักแก พี่คริสค่ะไปทานข้าวกันเถอะ ฮยอนอาหิวแล้ว ” ผมจะไปด้วยดีมั้ย
“ คือ ...แต่ว่า...เอ่อพี่ว่า ” พี่คริสอ้ำอึ้ง แล้วมองหน้าผม ผมไม่เข้าใจความหมายที่พี่เค้าส่งให้
แต่มันคงหมายความว่าขอโทษนะ เทากลับบ้านไปก่อนละมั้ง ก็แฟนพี่เค้ามาแล้วน้องชายอย่างเราก็ต้อง
กลับสิ
“ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะฮะ ” ผมพูดเสร็จก็เดินออกจากร้านพาจอนที่ตั้งใจจะมากินกัน
“ ดีมากจ้ะ เป็นเด็กไม่ควรยุ่งเรื่องผู้ใหญ่นะ ” ผมไปก็ได้
ผัวะ!!! โอ้ยเจ็บจัง
“ ขอโทษฮะๆ ” ใครเป็นคนชนผมนะเจ็บซะมัด
“ นี้! เดิน ยะ แบคฮยอน ” พี่แบคฮยอนคนที่อยู่มหาลัยเดียวกับผมนิ
“ อ้าว เทา พี่ขอทษนะที่เดินชน ”
“ ไม่เป็นไรฮะ ว่าแต่พี่แบคฮยอนจะไปไหนฮะรีบขนาดนี้ ”
“ อ๋อ พี่จะไปซื้อของน่ะ เทาล่ะจะไปไหน ”
“ ผมจะกลับบ้านฮะ ”
“ จะกลับบ้านแล้วหรอ ไปช่วยพี่ซื้อของหน่อยนะ ”
“ เอ่อ ก็ได้ฮะ ”
“ ไม่ได้! เทามากับพี่ก็ต้องกลับพี่สิ ” พี่คริสขัดขึ้นมา
“ แต่ว่า พี่ต้องพาพี่สาวคนนั้นไปกินข้าวนะฮะ ” ผมกลัวสายตานั้นจัง สายตาที่จ้องมานั้น
“ เอาล่ะ ในเมื่อคุณมีแฟนที่ต้องพาไปทานข้าวแล้ว ผมขอตัวเทาไปช่วยซื้อของก่อนนะครับ”
“ เทา! กลับมาก่อน เทา! โธ่ เว้ย! ” ผมไม่อยากเป็น กขค ของใครเลยรีบเดินออกมากับพี่แบคฮยอนแทน
KAI SIDE
“ ที่ร้ากกกกกกกกก ค้าบบบบบบ อยู่ไหน ” หายไปไหนซะล่ะ
“ ที่รักค้าบ อยู่ไหนอ่า ไค มารับแล้วน้าาาาา ” หายไปไหนนะถ้าเจอจะจับมาตีก้นเลย
“ จะเล่นซ่อนแอบใช่มั้ยฮะ ที่รัก ”
“ เอาล่ะนะ 1 2 3 ” ผมเดินหาตรงนั้นตรงนี้ เอ๊ะ รึว่า พี่เค้าจะไปแล้ว
โอ้ย!!
“ เฮ้ย เสียงที่รัก ” ผมวิ่งไปหลังบ้านก็เห็นว่าร่างบางๆนั้นนอนอยู่กับหมาน้อยน่าตาน่ารัก แต่
ตัวมอมแมม แต่ที่รักของผมดูจะมอมแมมกว่านะ
“ ที่รักทำอะไรอ่ะ อาบน้ำหมาหรอ ”
“ ใช่ เจ้าตัวนี้มันดื้อจริงๆไม่ยอมอาบน้ำเลย ไคช่วยพี่หน่อยสิ ” แววตาอ้อนวอน
“ ได้ค้าบบบ ที่รักของผมนะเนี่ยถึงช่วยอ่ะ ” ผมนั่งลงแล้วจับตัวเจ้าลูกหมาน่าตาน่ารัก ตัวมันสั่นๆ และ
ดวงตาเต็มไปด้วยความกลัว
“ ไม่ต้องกลัวนะเจ้าตัวเล็ก ไม่ต้องกลัวนะ ” ผมลูบหัวน้อยๆของมัน ตัวมันไม่สั่นแล้ว คงหายกลัวแล้วล่ะ
“ ไค จับไว้นะ ” ที่รักผมถือสายยางมาแล้วบรรจงล้างคาบโคนคาบฝุ่นออกจากตัวเจ้าหมาน้อยตัวนี้ เวลาที่
หมาน้อยนั้นดิ้นที่รักของผมก็จะทำตาโตดูแล้วก็กึ่งขำกึ่งน่ารัก
“ ที่รักไปเจอมันที่ไหนอ่ะ ”
“ พี่ไปเจอเมื่อคืนอ่ะ ตอนที่ฝนตกเห็นมันหนาวสั่นอยู่หลังบ้าน ก็เลยเอาเข้าบ้าน แล้วก็ว่าตอนเช้านี้ว่าจะ
อาบน้ำให้ ” พูดไปก็เช็ดตัวเจ้าหมาน้อยไป
“ อ๋อ แล้วมีชื่อรึยัง ”
“ ยังเลย พี่คิดไม่ออกอ่ะ ”
“ งั้นผมตั้งให้เอามั้ย ว่าแต่เป็น ลูกผู้หญิงหรือว่าลูกผู้ชาย น้าาาา ไหนๆขอ ป๊าดูหน่อย ”
“ ป๊าม๊าอะไรกัน เจ้าตัวนี้ผู้ชาย ”
“ ผมก็เป็นป๊า ที่รักก็เป็นม๊าไง เอาเป็นว่าชื่อ ลัคกี้ล่ะกันนะ ” ผมนี้คิดได้ไงเนอะเอาหมามาเป็นลูกแต่ก็เอา
เถอะ
“ บ้า! ใครจะไปเป็นพ่อแม่ได้ฮะ ” รู้หน่าว่าเถียงแก้เขิน
“ นะๆ พี่เป็นม๊า ผมจะเป็นป๊าเอง ” ผมพูดไปหันไปลูบหมาน้อยที่นั่งมองเราสองคนน่าละห้อย
“ ก็ได้ๆ ทำไมพี่ต้องยอมนายทุกอย่างเลยนะ ” 5555 หน้างอซะล่ะ
“ ว้าววววว อาบน้ำเสร็จแล้วตัวขาวมากเลยอ่า ลูกป๊า ” ผมเริ่มหลงเจ้าตัวเล็กนี้แล้วสิ
“ ใช่ๆขาวมาก เอ่อ!ไคพี่เพิ่งนึกออกวันนี้เรามีนัดกันออกไปข้างนอกนิ พี่ขอโทษนะ ”
“ ไม่เป็นค้าบที่รัก ไม่ได้ออกไปข้างนอกแต่กลับได้ลูกของเราขึ้นมานี้คุ้มนะ ”
“ แต่ทำยังไงดีล่ะ แม่พี่แพ้ขนสัตว์ พ่อต้องห้ามไม่ให้เข้าบ้านแน่ ” น่าหวานนั้นเศร้าลงไปทันที ผมจะช่วย
ที่รักผมยังไงดีล่ะ
“ งั้นเอาไปไว้ที่บ้านผมก็ได้ ”
“ จริงหรอไค ขอบใจนะ พี่อยากเลี้ยงมันไว้ ไม่อยากให้มันเหงา ”
“ โอเคครับ! ผมสัญญาว่าจะดูแล เจ้าลัคกี้ให้ดีที่สุดครับ! ”
“ ลัคกี้มาหาม๊าเร็ว ”
โฮ่งๆ
“โห เสียงใหญ่จัง จะเป็นหนุ่มแล้วหรอ ” ลัคกี้ของป๊าไค
“ ลัคกี้น่ารักจังเลย ไคนายต้องดูแลดีๆนะ ”
“ แน่นอนจ้ะ ป๊าจะดูแลลูกของม๊าอย่างดี ”
Hello ~ ไรเตอร์มาต่อให้แล้วนะ ขอโทษค่ะที่มาต่อให้ช้าเกินไป
ปิดเทอมแล้วไปเที่ยวให้สนุกนะค่ะ ทุกคนปิดเทอมหมดแล้วแต่ไรเตอร์ไม่รู้จะได้ปิดรึเปล่าTT ก็เพราะคนความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้ลืมไปหมดทุก
อย่างเลยทำให้ไรเตอร์ต้องมารับผิดชอบเรื่องงงๆแบบนี้ ( เพ้ออะไรก็ไม่รู้) ยังไงก็ถ้าไม่สนุกหรือว่าผิดตรงไหนก็ตอบไรเตอร์ด้วยนะ
ขอบคุณที่เข้าอ่านเรื่องของไรเตอร์ค่ะ
เม้นกันหน่อยนะ
ความคิดเห็น