[Fic EXO] Love only and forever

ลำดับตอนที่ #13 : Love only and forever :: 11 :: หากขาดเธอ

                     Love only and forever :: 11 ::

 

Luhan side

                                                          การพบกันอีกครั้งของผมกับเซฮุนทำให้ผมรู้แล้วผมรู้สึกยังไงมันอาจจะ



ดูแปลกนะที่ผมรู้สึกดีมาก แต่ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าสำหรับเค้าแล้ว ผมคือใคร? ผมอาจเป็นได้แค่พี่ชายคนนึ่ง



ก็ได้ แต่ยังไงผมก็จะทำให้ดีที่สุดตอนนี้ผมก็มีความสุขดีมากแล้วก็ดีใจมากด้วยเมื่อการดูตัวอะไรนั้นถูกเลื่อน

ออกไปต้องขอบใจครอบครัวนั้นที่อยู่ดีๆก็เลื่อนนัดไปเพราะเกิดอุบัติเหตุกับน้องของลูกชายบ้านนั้น แต่ก็

ชั่งมันเถอะเลื่อนไปก็ดีเหมือนกัน

“ เซฮุน~ อยู่บ้านรึเปล่า ” ผมถามไปเพราะเห็นคุณน้าบอกว่าเซฮุนชอบไปนอนที่คอนโดมากกว่านอนที่


บ้าน

“ เซฮุนออกไปข้างนอกจ้ะ เห็นบอกว่าออกไปส่งรายงานที่มหาลัยน่ะ ” ไปมหาลัยนี้เอง จะตามไปหาดีมั้ย



น้า ไม่ไปดีกว่าอยู่ที่บ้านนี้แหละเดี๋ยวเซฮุนจะรำคาญเอา

“ ขอบคุณครับ ผมไม่กวนแล้วนะครับขอตัวนะครับ ”

“ จ้าลู่ฮาน เย็นนี้มาทานเย็นด้วยกันก็ได้นะจ้ะ ”

“ ครับ ” ช่วงนี้พ่อแม่ของผมทำงานกลับบ้านซะดึกเลยคุณน้าก็เลยชวนไปทานข้าวบ่อยๆ

'ลู่ฮานพ่อมีงานให้ลูกช่วยหน่อยนะ ช่วยหยิบแฟ้มงานที่อยู่บนโต๊ะไปส่งที่บริษัทให้หน่อยได้มั้ยลูก'

ผมเปิดดูของความที่พ่อส่งมาให้ แล้วก็เดินไปหยิบแฟ้มงานเพื่อที่จะเอาไปส่งให้พ่อที่ทำงาน

ว่าแต่ผมจะไปยังไงเนี่ยรถก็ไม่มี บริษัทอยู่ไหนก็ไม่รู้???

“ คุณลู่ฮานครับ เชิญครับ ” ผมเดินออกมาหน้าก็เจอกับผู้ชายแต่งตัวคล้ายคนขับรถมารอผมที่หน้าบ้านแต่


บ้านผมมีคนขับรถตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเชิญผมขึ้นรถอีก

“ ขอโทษนะครับ มารับผมหรอครับ ” ผมถามไปอีกครั้งเพื่อจะได้ไม่ผิดพลาด เค้าอาจจะมารับผิดคนก็ได้


ใครจะไปรู้ ผมขึ้นไปเกิดรับคนขึ้นมา ผมไม่หน้าแตกหรอกหรอ

“ ครับ คุณท่านสั่งให้ผมมารับคุณลู่ฮานครับ ” คุณท่านไหนน่ะ

“ คุณท่าน? ท่านไหนครับ ”

“ ก็คุณท่านที่อยู่ตะกูลอู๋ไงครับ ” ตะกูลอู๋ เอิ้มอู๋ ห้ะ! อู๋ ไอ้ที่จะให้ผมไปดูตัวนี้หน่า ซวยแล้วไหนบอกว่า


เลื่อนไปก่อนไง

“ ผมไม่ไปได้มั้ยฮะ ” ผมรู้จุดประสงของพ่อแล้วล่ะ ฮือออทำงี้ได้ไงกัน

“ คุณลู่ฮานครับ ไปเถอะครับทางนั้นเค้ารอคุณลู่ฮานแล้วนะครับ ” ลุงคนนั้นพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“ ลู่ฮาน! ” เอาแล้วไงเซฮุนก็มาแล้ว แล้วผมจะบอกว่าไงอ่ะ

“ อ้าว ซะ เซฮุน นายกลับมาแล้วเหรอ ”

“ อิ้ม! พี่จะไปไหนอ่ะ? แล้วคนพวกนี้เป็นใครกันหรอ ”

“ เอ่อ คือว่า.... เอ่อ ”

“ ผมจะมารับคุณลู่ฮานไปดูตัวน่ะครับ ขออนุญาตินะครับ ” พูดเสร็จลุงเค้าก็เชิญผมขึ้นรถ แต่ตอนนี้ผม


มองเห็นน่าเซฮุนชัดมาก น่าของเค้าตอนนี้ดูสับสน เค้าได้แต่ยืนมองผมอยู่อย่างนั้นและผมก็ได้แต่มองเค้า

ห่างจากผมไปเรื่อยๆจนตอนนี้ผมมองไม่เห็นเค้าอีกแล้ว

Chen side

                                                        
                                          ในทุกๆวันของผมเริ่มมีเค้าคนนี้วนเวียนอยู่ไม่ว่าจะกินข้าว ไปเที่ยว ไปดูหนัง ไปทำ


อะไรหลายๆอย่างจากคนอย่างผมที่เอาแต่เที่ยวทำตัวไร้สาระ หลีหญิง กินเหล้า เข้าผับตอนนี้มันเปลี่ยนไป


แล้วเปลี่ยนไปเพราะเค้าคนนี้ คนที่ทำให้ผมรู้ว่าชีวิตของผมมันมีอะไรมากกว่านั้น

          ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าอะไรที่ทำให้ผมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเค้า ผมกลายเป็นคนที่ตัวติดกับซิ่วหมิง




 เค้าจะไปไหนผมก็ต้องไปส่ง เค้าทำอะไรผมก็จะทำด้วย
         
                                                                             

 มันก็แปลกดีเนอะที่ผมทำอะไรที่ไม่เคยได้ทำเพราะเค้า


และอีกอย่างเรายังเรียกชื่อเฉินเฉิน หมิงหมิงกันด้วยก็ใครน่ะหรอที่บอกให้เรียกก็ผมไง มันน่ารักดีนะดู


สนิทกันดีด้วย

“ เฉินเฉินอ่า นายตื่นเถอะน้าาาาา ” ที่จริงผมตื่นแล้วนะแต่อยากให้เค้าปลุก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน มันรู้สึกดี


อย่างที่บอกไม่ถูก

“ เฉินขอร้องล่ะ ฉันรู้นะว่านายตื่นแล้ว คุณลุงกับคุณป้ารออยู่นะ เห็นว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกด้วย ”



..............เงียบตอนนี้ขอเงียบก่อน...............

“ นายจะไม่ตื่นใช่มั้ย ”

“ ได้ ฉันจะจัดหนักแล้วนะ ” เอ๊ะๆอะไรจัดหนักเฮ้ยๆหรือว่า...... เค้าเขินนะ

อั๊ก! โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!

“ นี้ไง หนักพอยัง ”

“ ทำอะไรเนี่ยเจ็บนะ ” โอ้โห หนักจริงๆเท้าเนี่ยหนักจริงๆหนักมากๆ เตะมาได้เจ็บมากนะรู้มั้ย จะหัก



ป่ะเนี่ย

“ ก็ไม่ตื่นเองนิ ช่วยไม่ได้ ” จุกครับจุก โอ้ยยยยยยนี้มันไม่ใช่ที่ผมคิดไว้นิ ปลุกที่แสนหวานของผมหายไป




ไหน เอิ้มมม...แล้วผมคิดอะไรอยู่เนี่ย??

“ นายรู้ป่ะว่าเท้านายน่ะ หนักมากกกกกก ”

“ รู้!!! แต่ก็นะ ถ้านายไม่ลุกขึ้นมาอีกนะ ฉันได้จัดหนักอีกครั้งแน่ ” ลุกสิครับลุกอย่างไวเลยแหละ เท้าหนัก




ขนาดนั้น โดนอีกรอบคงต้องได้ไปโรงบาลกันล่ะทีนี้

“ ดีมาก อาบน้ำแต่งตัว แล้วลงไปด้านล่างนะ พ่อแม่นายมีไรจะบอกน่ะ ” เค้ายิ้มให้ผมบางๆก่อนจะออก


ห้องไป

.

.

.

.

.

.

“ มาแล้วค้าบบบ พ่อแม่มีอะไรหรอครับ ” ผมลงไปอย่างร่าเริง แต่ดูเหมือนว่าข้างล่างจะไม่ร่าเริงเอาซะเลย


โดยเฉพราะซิ่วหมิง

“ มีอะไรกันนะครับ ทำไมสีหน้าดูไม่ดีกันเลยอ่ะ ”

“ เฉินพรุ่งนี้ไปส่งซิ่วหมิงกลับจีนหน่อยนะ ” เอ่อ เหมือนเวลาหยุดเดินแต่มันไม่ใช่เพราะความสุขแต่เพราะ



ว่ามันอึ้งมากต่างหากอยู่ๆร่างอวบๆที่ค่อยดุด่าว่ากันจะต้องกลับไปที่ที่เค้าจากมา ผมรู้สึกใจหายไปหมด



อะไรกันไหนบอกว่าจะมาอยู่นานไงล่ะ แล้วนี้จะไปแล้วหรอ

“ ไปทำไม ” ผมถามไปแต่ความรู้สึกตอนนี้มันงงมันมึนไปหมดแล้ว ผมเป็นคนที่ผูกพันกับคนอื่นยากนะแต่


ทำไมกัลบคนนี้ผมถึงรู้สึกไม่อยากให้เค้าจากผมไปเลยล่ะ

“ เฉิน หมิงเค้าก็มีบ้านของเค้านะลูก ” ใช่ เค้ามีบ้านของเค้า แต่ ทำไมต้องตอนนี้ด้วยล่ะ มาทำให้ผูกพัน


แล้วก็จากไปเนี่ยนะ ใช้ได้ที่ไหนกันละ

“ ทำไมต้องไปตอนนี้ละครับ ทำไมต้องไปด้วย ไหนตอนมาบอกว่าจะอยู่นานเลยไง ”

“ คือว่าเฉิน ฉันขอโทษนะ นายเป็นอะไรรึเปล่า ”

“ เปล่า ว่าแต่ไปกี่โมงล่ะ พรุ่งนี้น่ะ ” ผมอยากใช้เวลาที่เหลือตั้งแต่ตอนนี้ไป อยู่กับเค้าเพื่อว่าเราจะได้มี


ความทรงจำดีๆไว้ให้กันและกัน

“ 2 ทุ่มน่ะ ” ยังพอมีเวลาเหลืออยู่ ผมจะเริ่มแล้วนะ

“ ป่ะหมิงฉันจะพานายไปเที่ยวทุกที่เลย ” ผมจับมือเค้าแล้วพาเค้าเดินออกบ้านอย่างตั้งใจ วันนี้และวัน


พรุ่งนี้ผมจะขอเวลาพิสูจน์อะไรบางอย่าง ขอเวลาผมซักนิดนะ

                                    ผมรู้ว่ามันอาจจะดูกำกวมที่ผมทำแบบนี้แต่ขอผมพิสูจน์ความจริงบางอย่างสักครั้งผม



ไม่อยากเสียคนข้างๆนี้ไปผมกลัว กลัวเหลือเกินว่าผมจะไม่ได้เจอเค้าอีกถึงแม้ว่าเราจะเป็นญาติกันก็เถอะ



ความรู้สึกเหงามันกำลังทำให้ผมกลัว

Lay side

                                             ตอนนี้อะไรๆมันก็เริ่มเข้าที่มากขึ้นแล้ว ผมก็เริ่มจะมีโอกาสขึ้นมาแล้วบ้าง

ซูโฮเริ่มลืมเรื่องราวร้ายๆพวกนั้นไปได้แล้ว ต่อไปนี้ฉันจะดูแลนายเองนะซูโฮ แต่ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่า


ไอ้คริสอะไรนั้นจะมาทำให้ซูโฮของผมเจ็บปวดอีกหรือเปล่าแต่ถ้ามันทำอีกละก็ผมไม่เอามันไว้แน่

“ อะแฮ่มๆ ทำไรอยู่ครับ ” มองมองซูโฮที่กำลังก้มหน้าก้มตา นวดแป้งอยู่

“ กำลังทำซาลาเปาอยู่ ” ตอบไปก้มหน้าทำไป ดูท่าทางจะหนุกนะเนี่ย

“ เดี๋ยวช่วยทำด้วย ” ผมเดินไปล้างมือแล้วก็ดึงแขนเสื้อขึ้น

“ ได้ งั้นนวดแป้งไปนะ ” ผมไม่รู้ว่าก่อนว่าซูโฮทำอาหารเป็นด้วย

“ ซูโฮ ทำอาหารเป็นด้วยหรอ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย ”

“ ทำเป็นบางอย่างแหล่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะกินได้รึเปล่านะ ” ว่าแล้วก็นึกขำ ถ้าผมกินไปเนี่ยผมจะตายป่ะ

“ ทำไมพูดงั้นอ่ะ พูดเหมือนมันจะไม่อร่อยงั้นแหละ ” ผมก็พูดไปนวดแป้งไป มันเหนียวติดมือไปหมดแล้ว

“ แป้งติดมือใช่มั้ยล่ะ มาเดี๋ยวฉันทาน้ำมันให้ ” คือว่าหยุดเวลาได้มั้ย หยุดอยู่ตรงนี้แหละ ผมเริ่มจะไม่ไหว


แล้วนะ มือของเค้ากำลังถูมือผมอยู่อย่างเบาๆ

“ ถูนานๆได้มั้ย ” จะผิดมั้ยถ้าจะพูดตามความจริง

“ ทะลึ่ง! ถูแค่นี้แหล่ะพอ ”

“ ไรอ่า กำลังเคลิ้มเลย ”

“ เคลิ้มไรกัน พอเลยนะ นวดแป้งไปเลย ” เขินๆแบบนี้น่าจับ  นวด(?)แป้งแทนซะเลยนี่

“ ค้าบบบบบ คุณผู้หญิง แล้วทำไรอยู่น่ะ ” ผมมองเค้าที่กำลังค้นอะไรบางอย่างอยู่

“ กวนเผือกน่ะ เอามาทำไส้ซาลาเปา ”

“ ว้าวววว น่ากินจังเสร็จแล้วให้ฉันกินเป็นคนแรกนะ ”

“ อื้มได้สิ แต่หวังว่านายจะกินได้นะ ”

“ ได้สิจ้ะ รับรองไม่เป็นไร คิคิ ” ผมว่านะเค้าดูเป็นคนที่น่ารักมากๆเวลาที่อยู่ในชุดทำอาหารใส่ผ้ากันเปื้อน

“ หัวเราะทำไม แป้งติดหน้าฉันหรอ ”

“ เปล่าแค่เวลานายใส่ชุดกันเปื้อนแล้วมันน่ารักดีน่ะ ”

“ บ้า! น่ารักที่ไหนกัน ” โวยวายไปได้ จะโวยวายแกล้งเขินล่ะซิ

“ ที่นี่แหละ ตรงนี้ด้วยน่ารักมากกก ฉันอยากตื่นมาเจอนายในชุดนี้ทุกเช้าเลยรู้ป่ะ ” เอาบร๊ะไอ้เลย์เอ้ย ทำ



เค้าเขินไปหมดแล้ววววว

“ พอเลยนะ นวดเสร็จยังอ่ะแป้งน่ะ ”

“ ดูซิ หน้าแดงหมดแล้ว ”

“ แดงอะไร ไม่แดงซะหน่อย ”

“ แดง! แดงมากด้วย ”

“ อะ อื้มแดงก็แดง ” ยอมรับจนได้ หัวใจของผมคงจะรักใครไม่ได้อีกแล้วล่ะ และจะไม่มีใครมาแทนที่คนๆ


นี้ได้ด้วย

“ ซูโฮ ฉันรักนายนะ ”

Hello ~ ช้าอีกแล้วเค้าขอโทษน้าาาา ขอโทษจริงๆ

ก็เอามาลงให้แล้วนะ รู้สึกว่าตอนนี้สั้นไปนะฮะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ



อืมไรเตอร์มีฟิคมาฝากด้วย ไรเตอร์ไม่ได้แต่งเองนะ ฝากด้วนนะค่ะ


 

[FIC EXO] MY Superstars ขอรักเพียงแต่เธอ 

ใครเล่นtumblr ก็ฟอกันมาได้นะค่ะ

taetip.tumblr.com

iceziibaekhyun.tumblr.com

 

เม้นกันด้วยน้าาาาา