คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Love only and forever :: 10 :: หากขาดเธอ
Love only and forever :: 10 ::
Chanyeol side
อยากจะหยุด หยุดความคิดบ้าๆนี้ไปซะ อยากจะลืมมันไปซะ ตอนนี้ในหัวผมคิดแต่
ว่า ถ้าหากแบคฮยอนกับไคมันรักกันแล้วผมล่ะผมจะอยู่ยังไง ในตอนนี้ใจแสนจะเจ็บปวดทรมานเหลือเกิน
ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันหมายความอะไรแต่เพียงแค่ผมอยากจะแน่ใจมากกว่านี้ก่อน และตอนนี้ผมมีคนที่
จะต้องรับผิดชอบแล้ว พ่อแม่ของกายุนและพ่อแม่ของผมต่างก็อยากให้เราหมั้นกัน แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจเลย
ว่าผมจะยังรักกายุนเหมือนเดิมหรือเปล่า??และตอนนี้ใจผมกลับวุ่นวายเพราะเค้าคนนั้นอยู่หรือผมจะลอง
เสี่ยงทำตามใจที่ต้องการดูซักครั้ง แต่ผมก็สงสารกายุนเธอไม่ได้ผิดอะไรเลย
“ ชานยอล เรื่องของเราว่าไงค่ะ กายุนยังไม่อยากหมั้นเลยอ่ะเนอะ ” เสียงพูดของคนที่ผมรักมาตลอด 2 ปี
เอ่ยขึ้นมาทำร้ายความเงียบผมคิดเรื่องมากมายจนเริ่มสับสนไปหมดแล้ว
“ หื้ม? ทำไมกายุนยังไม่อยากหมั้นล่ะ ” ผมถามไปเพราะเราสองคนก็รักกันมานานแล้ว
“ ก็กายุนอยากเรียนให้จบก่อนแล้วก็อยากแน่ใจด้วยว่าชานยอลจะไม่เปลี่ยนใจไปจากกายุนง่ายๆ ”
“ กายุน ชานยอลรักกายุนนะ ดีเหมือนกัน ยังไม่หมั้นเพราะเพื่อกายุนเบื่อยอลอ่ะ ยอลคงเศร้าตายเลย ”
“ บ้า กายุนไม่เบื่อยอลหรอกเชื่อสิ ” เธอเป็นผู้หญิงที่แสนดี เธอดูเรียบร้อยอ่อนหวาน
“ โอเคยอลเชื่อแต่ตอนนี้ถึงบ้านแล้วนะ ยอลส่งแค่นี้ได้มั้ย? ” ผมจะต้องรีบกลับไปดูว่า เค้ากลับมาหอรึยัง
“ ยอลจะรีบกลับไปดูแบคฮยอนล่ะสิ งั้นกายุนลงตรงนี้ก็ได้ บายยยย ” ผมยอมรับเลยว่านาทีนี้ผมหวง
แบคฮยอนมาก มากจนลืมคนที่สำคัญไปเลย
“ โอเคบายยย พรุ่งนี้เจอกันน้าาาา ” ผมล้ำลากับกายุนเสร็จก็รีบขับรถกลับหอให้เร็วที่สุด นี้มันก็จะ 3 ทุ่ม
แล้วหวังว่าจะกลับมาแล้วนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
“ แบคฮยอนนนนน กลับมารึยางงงงง ” ผมรากเสียงยาวเมื่อเปิดประตูห้องเข้ามา ข้างในนี้มืดมาก คิดไว้
แล้วว่าไคมันจะต้องทำแบบนี้ อยากให้ความอดทนผมหมดลงนะ ไม่งั้นมันตาย
ตู๊ด ตู๊ดดดดดด ~
“ โธ่เว๊ย! แบคฮยอนนี้มึงทำอะไรอยู่ห้ะ ” ผมโทรไปไม่รู้จะกี่สายแต่ไม่มีท่าที่เลยว่าเค้าจะรับ
“ 2 ทุ่มให้กลับบ้านแล้วนี้มันจะ 4 ทุ่มอยู่แล้ว ทำไมว่ะ ทำไม! ” ผมทำได้แต่บ่นอยู่อย่างนั้น ถ้าหากตอนนั้น
ผมเอามันกลับหอเลยก็ดีสิ มันจะได้ไม่ต้องอยู่กับไอ้ไค
ออด ออด ~
“ กลับมาละ... เฮ้ยทำไร ” ผู้รีบกระชากร่างบางๆของแบคฮยอนมากอดไว้ทันที ผมกลัวว่าเค้าจะจากผมไป
และทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว
“ แบคฮยอนมึงทำไมกลับมาช้าอ่ะ มึงไปทำอะไรกับมันมา ” ผมเลือกที่จะถามดีๆเพื่อไม่อย่าให้เรื่องราวมัน
รุงแรงไปมากกว่านี้
“ กูติวเรื่องที่เราเรียนวันนี้อ่ะ มันไม่เข้าใจ กูขอโทษที่กลับมาช้า ” เค้าพูดเสียงเบาๆและดูรู้สึกผิดมาก อ่าาา
ผมไม่ได้ตั้งใจนะ
“ เอ่อเอาเถอะดีแล้ว กูก็นึกว่ามึงเป็นอะไรไปรึเปล่า และกินไรมายังอ่า ”
“ กินมาแล้วพี่คยองซูทำให้กิน ” ไอ้ไคนี้มึงจะเอายังไง มึงพามาเจอกันอย่างนี้เลยหรอว่ะ
“ แล้วมันบอกว่าจะเอาไรให้ดูเนี่ยอะไรว่ะ ทำมามีความลับ ” ผมแกล้งถามๆไปเผื่อจะได้คำตอบ
“ อ่อ 5555 ลูกมันกับที่รักมันไง ” ลูก!!! อ้าวไอ้ไก่ขี้เซานี้มันหนีไปมีลูกตอนไหน
“ ห่ะ! ไอ้ไก่เหงาหลับนั้นน่ะมีลูก ”
“ มึงไปว่ามัน ลูกหมาโว้ยที่มันเลี้ยงอ่ะ ” อ้าวก็นึกว่าลูกคน
“ ทำไมต้องให้มึงไปดูแลด้วยอ่ะ แค่ลูกหมาเลี้ยงไม่เป็นหรอไง ” ไคมึงข้ออ้างเยอะจริงๆ
“ มันบอกกูเป็นหมา น่าจะรู้จักหมาด้วยกันดี ”
“ อ่ะฮ่าๆๆ เอ่อก็ถูกของมันว่ะ หมาน้อยแบคฮยอน~ ”
“ หึ้ยไอ้บ้าชาน แกว่าฉันเหรอ แกตายตายยยยย ” ใครจะให้ฆ่าได้ไงละค้าบบบ หนีดีกว่า
“ โอ๊ย โอ๊ยๆ เจ็บๆ แบคฮยอน ไอ้หมาบ้า ไอ้ลูกหมา ” ตอนนี้เราวิ่งไล่กันรอบห้องข้าวของเละไม่เป็นชิ้นดี
แต่เราก็ไม่ได้เล่นก็แบบนี้มานานมากแล้วนะ
“ แฮะ แฮะ หยุดเลยนะไอ้ชานยอล ฉันบอกให้หยุด ” ฟังเสียงก็รู้เลยว่าเหนื่อยจนหอบแล้ว ไม่ระวังตัวเอง
จริงๆ
“ อ่าๆ หยุดแล้วๆ หอบขึ้นล่ะสิ ยาอยู่ไหน ”
“ อยู่ในกระเป๋านักเรียน ” ผมเดินไปหยิบยาแก้โรคหอบพร้อมกับน้ำเปล่า
“ อ่ะๆ ไม่เคยระวังอ่ะมึง เป็นอะไรขึ้นมากูจะทำไงเนี่ย ”
“ ห่วงกูหรอ ห่วงกูใช่มั้ยล้าาาาา ” ยังจะมากวนประสาทอีก
“ ใช่ กูห่วงมึงมาก มึงเป็นอะไรไปกูจะอยู่ยังไงว่ะ ” อึ้ง มันอึ้งเลย
“ ชานยอลมึงมันบ้าไปแล้ว ~ ” น่ารักซะจริง ผมไม่อยากคิดเลยว่าชีวิตที่ขาดแบคฮยอนไปเนี่ยจะเป็นยังไง
รู้แต่เพียงว่า มันคงจะเหงามากๆแน่ๆ
D.O side
ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ใจผมเริ่มรู้สึกหวง รู้สึกไม่อยากให้ใครมาอยู่ใกล้ไค ผมไม่อยากเห็นไคยิ้มให้
คนอื่นนอกจากผม ผมดูเป็นคนไม่มีเหตุผมมากๆเลยสินะ แต่เพราะผมเป็นผม ผมเป็นแบบนี้ จะให้ผม
ปล่อยๆมันเหมือนไม่เกิดอะไรเป็นไปไม่ได้หรอก
“ ที่รัก~ ” นี้คงรู้แล้วล่ะสิว่าผมงอนอยู่น่ะ
“ ที่รักของไคเป็นอะไรไปน่ะ ” คยองซูอย่าไปฟัง อย่าไปบอก อย่า.....
“ ไม่ได้เป็นอะไร ” นั้นไงตอบไปแล้ว อ๊ายยยยย ไอ้เด็กบ้าทำใจอ่อนจนได้แค่เค้าพูดไม่กี่คำก็ทำใจเราอ่อน
ซะแล้ว
“ ไม่เชื่ออ่ะเป็นอะไรครับ ตอบผมหน่อยนนะ ” อีกแล้ว ใครสั่งใครสอนเนี่ย
“ เปล่า ” ผมพยายามตอบให้หน้านิ่งที่สุด แต่คงไม่ลอดแน่ๆ
“ เรื่องแบคฮยอนใช่มั้ย ” นั้นรู้อีกจะเก่งไปละนะ คิม จงอิน
“ ก็คือว่า..... ” ผมจะพูดยังไงดีอ่ะ ผมพูดไปเค้าต้องลำคาญแน่ๆ
“ พี่หึงผมใช่ป่ะ ผมรู้นะ แล้วก็อยากจะถามเรื่องของแบคฮยอนด้วยใช่มั้ย ”
“ ใช่ แต่พี่กลัวว่า ” เอาไงดีอ่ะผมกลัวเค้ารำคาญผมนี่ ไม่ได้เป็นอะไรกันยังจะทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอีก
“ พี่ไม่ต้องกลัวผมรำคาญพี่เลยนะ เพราะว่าผมชอบแบบนี้มันน่ารักดี ” ห้ะ ผมฟังอะไรผิดไปรึเปล่าชอบ
คนบ้าอะไรชอบเรื่องแบบนี้
“ บ้า! คนอะไรชอบให้ถาม ชอบให้หวงห้ะ ”
“ ก็ที่ชอบเพราะว่าอาการแบบเนี่ยมันคืออาการ ”
“ อาการอะไรอ่าาา ร้ายแรงมากมั้ย พี่จะตายรึเปล่า แล้วพี่จะเจ็บปวดมั้ยอ่ะ ” ผมถามไปเป็นชุด ก็มันคือ
อาการอะไร
“ ก็อาการของคนมีความรักไง ไม่ร้ายแรง ไม่ตาย แล้วก็ไม่เจ็บปวดเพราะ คิม จงอินสัญญาว่าจะไม่ทำให้
โด คยองซูเจ็บปวดแน่นอนครับ!!!! ”
O.O ห้ะ !!
“ หมายความว่าไงนะไค ” อึ้งยังคงอึ้งอยู่ที่เดิม หัวสมองขาวโพนไปหมด ทั้งงงทั้งมึน ที่ถามไปก็ไม่ได้ฟัง
อะไรหรอ
“ พี่คยองซูเรามาเป็นแฟนกันเถอะ ”
O.O
O///O
“ พี่! เลิกทำตาโตได้แล้วนะตอบผมก่อนซิ ” อะไรนะ เป็นแฟนกันงั้นหรอ เป็นแฟนกันเนี่ยนะ
“ ที่ร้ากกกกกก ตื่นได้แล้วนะ จะอึ้งไปถึงไหน ” ผมหลับอยู่หรอ ผมหลับอยู่ใช่ป่ะ ผมยังไม่ตื่นใช่มั้ย
“ ถ้ายังไม่หยุดอึ้งนะจะจูบโชว์คนอื่นบนทางด่วนนี้แหละ ” อะไรคือจูบ จูบคืออะไรทางด่วน
จูบบนทางด่วน ห้ะ จะจูบโชว์บนทางด่วน
“ เฮ้ย! ไม่เอาๆ หายแล้วๆ ”
“ ก็นึกว่าจะให้จูบโชว์บนทางด่วนซะแล้ว ” น่ากวนๆแบบเนี่ยนะ มันน่าจริงๆ แต่เดี๋ยวนะขอเป็นแฟนบน
ทางด่วนโอ๊ยโรแมนติกมาก คิม จงอินเอ๋ย
“ 555555555 โอ๊ยขำ คิคิ ” ขำจริงๆ ขำอะไรอย่างนี้ ขอเป็นแฟนบนทางด่วน
“ หัวเราะอะไร เป็นบ้าไปแล้วรึไง ” ถามมาได้ไม่คิดอะไรเลยนะ เด็กน้อย
“ เด็กน้อยนี้นายขอพี่เป็นแฟนบนทางด่วนเนี่ยนะ ”
“ ใช่ แต่ผมไม่ใช่เด็กน้อยนะ ผมโตแล้ว โตเกินกว่าที่พี่เห็นอีก อยากรู้มั้ยล่ะว่าโตยังไง ” เริ่มจะไม่ค่อย
ดีแล้วล่ะ ไคเคลื่อนตัวมาช้าๆ จนตอนนี้หน้าเราจะติดกันอยู่แล้ว
“ พี่รู้แล้วๆ เราโตแล้ว ”
“ แล้วพี่จะว่าไง เป็นแฟนกับผมนะ ในเมื่อพี่ก็หึงผม ผมเองก็ไม่อยากให้พี่ไปใกล้ใครด้วย ”
“ คือว่า พี่ว่าเราอย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้นะ ” ผมยังไม่รู้นี่ว่าตอนนี้ผมชอบไครึเปล่าผมไม่อยากให้เค้าเสียใจ
ถ้าเกิดผมไม่ได้ชอบเค้าจริงๆ
“ ไม่อ่า ตอบผมหน่อยนะ ”
“ อายุเราต่างกันนะ พี่แก่ ไคไม่ชอบหรอก ” ผมพยายามยื้อเวลาเอาไว้
“ ใครบอกพี่ว่าพี่แก่ พี่อ่ะน่าเด็กกว่าผมอีกแล้วก็ เรื่องอายุอ่ะนะมันไม่เกี่ยวหรอก เรารักกันที่ใจนะไม่ใช่ที่
อายุ ”
“ แต่ว่า คือพี่ขอคิดก่อนได้มั้ยพี่ยังไม่แน่ใจ ”
Kris side
ผมไม่น่าไปหาฮยองอาตอนนั้นเลยจริงๆ ผมไปหาเพียงเพราะเธอเหงาเธอไม่มีใคร แต่ผม
กลับทิ้งเด็กคนนึ่งไป ผมก็แค่คิดว่าคงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นไปช้าแค่ไม่กี่นาทีมันคงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ความ
จริงแล้วไอ้เวลาไม่กี่นาทีของผมที่เสียไปโดยว่างเปล่าเนี่ยกำลังทำให้เด็กคนนึ่งต้องเกือบตายผมนี้มันโง่สิ้นดี
สัญญาไม่เป็นสัญญา แล้วต่อไปผมจะไปดูแลใครเค้าได้
ผมได้แต่นั่งมองหน้าเทาอย่างนี้มาเป็นเวลา 1 วัน 2 คืนแล้วก็ไม่มีวี้แววว่าคนตรงหน้าผม
จะฟื้นขึ้นมาฟังคำขอโทษจากผมเลย ถ้าเป็นไปได้ผมอยากจะย้อนเวลากลับไป กลับรับเทาให้ตรงเวลากลับ
ไปหาเทาไม่ใช่กลับไปหาเธอคนนั้น ผมมันโง่ งี้เง้าที่สุด
“ เทาฟื้นขึ้นมาเถอะนะ พี่ขอโทษ ” ผมรู้สึกผิดผมรู้ว่าเพราะผมเทาถึงต้องโดนอะไรแบบนี้ เพราะผมคน
เดียวแท้ๆเลย
“ คริสอย่างโทษตัวเองเลย ลูกเทาก็ไม่เป็นไรแล้วนะ ” พ่อแม่ของเทาพยายามปลอบผมแต่ก็เพราะผมจริงๆ
ผมทำให้พวกท่านเป็นห่วงเป็นทุกข์ ผมมันไม่เอาไหนเลยจริงๆ
“ ผมขอโทษครับคุณลุงคุณป้า เพราะผมที่ไปรับเทาช้า ” หึ! ผมมันก็ได้แค่นี้จริงๆ ไม่ยอมบอกไปว่าไปอยู่
กับผู้หญิงคนอื่นมาทำให้เทาต้องบาดเจ็บ ถ้าไม่มีใครเห็นเทาก็คงตายไปแล้ว
“ ไม่เป็นไรจ้ะ เทาก็หายแล้วนี่ เดี๋ยวก็ฟื้น คริสกลับไปอาบน้ำอาบท่าก่อนเถอะ ”
“ ผมไม่อยากกลับครับผมขออยู่เฝ้าเทาที่นี่นะครับ ” ผมอยากให้เทาตื่นมาแล้วเจอผมเป็นคนแรก และผมก็
อยากขอโทษเทาด้วย
“ งั้นลุงกับป้าไปก่อนนะ ฝากดูแลเทาน้อยของลุงด้วย ” ผมลาคุณลุงและคุณป้าพ่อแม่ของเทาเสร็จก็กลับ
มานั่งมองหน้าเทาต่อ ใบหน้าซีด ขอบตาที่ปกติก็คล้ำอยู่แล้วก็ยิ่งคล้ำกว่าเดิม
“ เอากระเป๋ากับนาฬิกาคืนมานะ! เอาคืนมา!! ” เทาฟื้นแล้วหรอแล้วทำไมต้องเรียกหานาฬิกากับกระเป๋า
ด้วย
“ เทา เทา! ตื่นเทา เทานี้พี่คริสเองนะ พี่เอง ”
“ พี่คริส ฮึก ฮือออออ พี่คริสเทากลัวจัง ฮืออ ” เทากอดร่างผมไว้แน่นและมันก็ไม่ต่างอะไรจากผมเพราะผม
จะไม่ปล่อยให้เทาเป็นอะไรอีกแล้วผมกลัวเหลือเกินกลัวเทาจะหายไปจะจากผมไปอีก
“ ไม่ต้องกลัวนะมีพี่อยู่แล้ว ไม่ต้องกลัวนะ ” ผมพยายามปลอบเทาให้หยุดร้องไห้เพราะน้ำตาของเค้ากำลัง
ทำร้ายผมอยู่ ผมกลายไปเป็นคนอ่อนแอตั้งแต่เมื่อไหร่
“ ผมอยากให้กระเป๋ากับนาฬิกาคืน ทำไมผมรักษามันเอาไว้ไม่ได้ ฮือออออออออ ”
“ เทาใจเย็นๆ อย่าร้องไห้นะ พี่จะร้องตามอยู่แล้ว ”
“ ผมอยากได้คืนมันเป็นของสำคัญสำหรับผมมาก ฮือออ ”
“ เทาอ่า~ พี่จะร้องตามแล้วนะ ”
“ ฮือออออ เอาของคืนมา ฮืออออ ” ย๊า แล้วผมจะทำยังไงเนี่ยไอ้ของพวกนั้นมันสำคัญยังไงเนี่ย
“ ไหนเทารองตอบพี่มาซิว่าของพวกนั้นสำคัญยังไง ” ผมจับไหล่ของทำให้เทามองหน้าผมแล้วตอบคำถาม
“ ก็นาฬิกาที่พ่อให้เป็นของขวัญชิ้นแรกแล้วก็กระเป๋าที่มีรูปของคนสำคัญอยู่
มันคือของสำคัญของผมอ่าาาา ” รูปของคนสำคัญ?! ใครเป็นคนสำคัญของเทาผมล่ะอยากรู้จริงๆน่าตามัน
จะสู้ผมได้รึเปล่า
“ เทาฟังพี่ก่อนะ ของพวกนั้นมันไม่สำคัญเท่ากับตัวของเทาหรอกนะ ” เค้าหยุดร้องไห้แล้วเง้ยหน้ามองผม
สายตาของเค้าดูเจ็บปวดมาก
“ ผมรู้แต่ของแค่นั้นผมก็น่าจะรักษาให้ดีที่สุดไม่ใช่หรอฮะ ” ใช่แค่ของแค่นั้นก็ต้องรักษามันให้ดีที่สุด ต่าง
จากผมแค่คนๆเดียวยังรักษาไม่ได้
“ พี่คริส พี่คริสฮะ เป็นไรรึเปล่าฮะ ”
“ เปล่าๆ พี่ไม่ได้เป็นอะไร เทาไม่เจ็บตรงไหนแล้วใช่มั้ย ”
“ ไม่เจ็บแล้วล่ะฮะ ” เทายิ้มร่าเริงมากเห็นแค่นี้ผมก็เบาใจลงหน่อย
“ เทาพี่ขอโทษนะครับ ที่ไปรับช้าทำให้ต้องมาเป็นแบบนี้ ”
“ ไม่เป็นไรหนอกฮะพี่คริสไม่ได้ผิดหรอกเทาเองต่างหากที่หาเรื่องใส่ตัวเอง ”
“ ไม่นะ พี่ผิดเอง พี่ละเลยเห็นอย่างสำคัญกว่า ”
“ ไม่หรอกฮะ เทาเองแหละที่กวนพี่ พี่อยู่กับแฟนใช่มั้ยล่ะ เทาขอโทษนะที่รบกวนพี่ ”
“ พี่บอกแล้วไงว่าเค้าไม่ใช่แฟนพี่แล้ว แล้วเทาก็ไม่ได้รบกวนพี่ด้วย ” เฮ้อ ทำไมคนตรงหน้านี้ถึงดื้อขนาดนี้
โทษแต่ตัวเองเพราะอย่างนี้ไงผมถึงรู้สึกว่าจะให้ผมปล่อยเด็กคนนี้ไปน่ะคงยากอยู่ล่ะ
“ แต่ว่า ”
“ ไม่มีแต่ พี่ว่าเรานอนได้แล้วนะนี้มันก็ดึกมากแล้ว ”
“ อะไรพี่คริสเทาเพิ่งตื่นนะ จะให้นอนต่ออีกแล้ว ”
“ ไม่นอนแล้วจะไปไหนล่ะ ” ผมมองเทาที่กำลังทำหน้ากวนๆอยู่ เด็กคนนี้ไม่นึกว่ามีมุมเด็กซนกับเค้าด้วย
“ ผมอยากไปเดินเล่นฮะ ” พูดเสร็จก็รีบลุกเลย
“ โอ๊ย! เจ็บๆ ซี้ดดด อ่าา ” นั้นไงโดนเข้าจนได้ แผลยังไม่ทันแห้งเลย จะซนอีกแล้ว
“ แผลยังไม่แห้งเลยนะเทา เดี๋ยวก็ไม่ได้ออกโรงพยายาบาลกันพอดี มาเดี๋ยวพี่ช่วย ” ผมพยุงร่างของเทา
มานั่งรถเข็น
“ ขอคุณฮะพี่คริส ” ผมเข็นพาเทาไปดูตรงนั้นตรงนี้ของโรงพยายาลาบจนไปถึงดาดฟ้า คืนนี้ดาวเยอะมาก
จริง
“ คืนนี้ดวงจันทร์สวยจัง ” เทาพูดพลางเง้ยหน้ามองท้งฟ้ายามค่ำคืน แต่เค้าไม่รู้เลยว่าผมคนนี้กลับมองแต่
เค้า หากเค้าเป็นอะไรขึ้นมาผมคงจะไม่มีวัน
ยกโทษให้ตัวเองเด็ดขาด
“ อื้มสวยมากเลยล่ะ ”
“ ฮ่าา คืนนี้ดูเงียบเหงาซะจริง ”
“ ทำไมล่ะ ไม่เห็นเหงาเลย ”
“ พี่คริสลองมองไปที่ดวงจันทร์นานๆนะ แล้วพี่คริสก็จะรู้สึกเอง ” ผมทำตามที่บอกมองดวงจันทร์นานๆแต่ก็
ไม่เห็นเหงาเลย
“ ไม่เห็นเหงาเลย อ้าวหลับซะแล้ว ละไหนบอกว่านอนพอแล้ว ” ผมมองเด็กน้อยที่ดูอ่อนแอดูเป็นคนที่ไม่น่า
มาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลย ต่อไปผมสัญญาว่าจะดูแลเทาให้ดีที่สุด จะไม่ละเลยทำให้เทาต้องมาเจ็บตัว
แบบนี้อีก ผมขอสัญญา
Hello ~
ไรเตอร์มาต่อแล้วนะ ชานน่ารักกับแบคมากกกกกกก
ไคก็เด็กน้อยจริงๆอ่ะ
เฮียคริสเฮียคงรักเทาเทาไปแล้วล่ะ หลงมากเลยด้วย 555
ก็นะค่ะ รู้สึกว่า 3 คู่นี้มีคนสนใจเยอะมาก 3 คู่หลังก็น่ารักนะ โอเคค่ะขอบคุณที่ไม่เบื่อกันนะ
แล้วก็ฟิคเรื่อง To be found of love พี่เค้าไม่ได้ปิดฟิคหนีนะค่ะแต่ว่ามีคนมาลบฟิคพี่เค้าไป
เม้นกันซักนิดจิตแจ่มใส (เกี่ยว? 555 )
ความคิดเห็น