คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : [OS] :: Cure [MarkBam]
[OS] :: Cure
Author: NiNa(osava_ni)
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ภายในห้อมืสนิทร่าบาใ้เสื้อเิ้สีาวแนบายนอนทอะแ้า ใบหน้าหวานบหมอนใบโฝัใบหน้าอ่อนเยาว์นลัวะหายใไม่ออ แพรนาอนยาวทาบทับแ้มลมหายใแผ่วยาวผ่อนาห้ว
ห้อเียบสะท้อนเสียอเ็มนาฬิาัระทบทุโนประสาทหาแ่เ้าอร่อบาบนเียว้าลับไม่รับรู้ถึมัน แอร์เย็นเียบทำหน้าที่ไ้ีเินาเมื่อามผิวเนื้ออร่าที่มีเพียเสื้อเิ้สีาวเินนาอัวเอลุมาย ผิวหนัหเมื่อสัมผัสอาาศเย็นเสียนนแนลุัน ายบา่อย ๆ สั่นสะท้าน พร้อมเสียสะอื้นฮัราวัาใ
วาลมแววหวานลอหน่วยน้ำไหลลหยแล้วหยเล่า เรียวปา่ำถูฟันมัอบปาล่านลัวผิวเนื้อะแ แนเรียวสอ้าโอบอหมอนเอาไว้แนบาย แรอรัทำเอาหมอนใบนุ่มผิรูปทร ใบหน้าุบับหมอนใบโเรียร้อหาสัมผัสอบอุ่น … สัมผัสที่เยไ้รับในทุ ๆ ่ำืน
“ฮึ…ฮือ” เสียหวานเล็ลอเพิ่มแรสะท้าน ไออุ่นาหมอนไม่เป็นผลเมื่อวามหนาวเย็นที่่อัวึ้นเริ่มมาาิใไม่ใ่อาาศ
หมเรี่ยวแร้านทาน อ่อนแอเหมือนนหลทา สิ่ที่ไว่ว้าเริ่มาหายไป …..
“แลัน” วาโ่ำน้ำเบิว้า ใบหน้าไ้รูปสะบัแร สะอื้นฮั ทั้ลัวทั้เ็บที่้อเท้า
“ไม่!...ไม่้อแล ไม่!” ายบาหยุิ้นรนัืน มือเล็เลื่อนุมมือหยาบรั้มือที่ับระบอปืน่อที่มับ
“เ็นนั้นเินไม่ไหวแล้วถ้าลา็เอาันไปแทน” ปืนสีำวาว่อย ๆ ถูวาลที่พื้น่อนะเะมันออไปไล ๆ
นร้ายลาพอ ุรูหนุ่มถูปล่อยัว
ร่าสู้าวยับไปหานร้าย้า ๆ ใล้นสัมผัสายอนที่ถูปล่อยออมาาารวบุม แนเรียวโอบอนัวบาเอาไว้ทั้ัว ้มลูบมับบาอย่าแสนรั ่อนที่แนอี้าอเาะถูระาเ้าไปเป็นัวประันแทน ใบหน้ามยัาบรอยยิ้มอ่อนโยน ไม่ว่าเมื่อไหร่ในแววาแ็ระ้านั้นอบอุ่นเสมอเมื่อสะท้อนภาพอัน์พิมุ
15 นาทีหลัผู้ร้ายร้ออรถเพื่อารหลบหนี
รถระบะอำรวเสียหลัเ้านเสาไฟเาะลาถนน ่อนะ้ามไปอีเลนส์ พุ่ัวลเหว
ีรายิโรเรียนอนุบาล
รูเสียีวิ 2 น
นัเรียนอนุบาลเสียีวิ 6 น
ำรวเสียีวิ 1 นาย
โศนารรมที่นำพาวามเศร้าโศให้ับผู้รับรู้่าวและาิอผู้เสียีวิถูปิล
ุหลาบาววาบนแผ่นหินนับไม่ถ้วนเพื่อไว้อาลัยแ่วีรบุรุษผู้าไป
ร้อยำรวเอมาร์ ้วน
หนึ่ีวิที่้อบล นำพาวามทรมานเียนายอนที่อยู่รอ
“ฮึ….” แหวนวเรียบับ้อพื้นที่บนนิ้วนาเรียว้าน้ายแวววาวในวามมื
“พี่…อึ….พี่มาร์”
“ูว์….นิ่ะเ็ี” ร่า โปร่แสโอบอายเล็แนบอ มือหนาไล้ลูบเรือนผมนุ่มปลอบประโลม ให้นในอ้อมอหยุร้อไห้ ยิ่ร่าแบบบาสั่นสะท้านในอยิ่เ็บปวเินะล่าว
วนเวียนไม่บสิ้น …. วามทรมาน
ทั้นเป็น …. นาย
โอบอันไว้ และนำทาันไป
สู่ินแนแสนไล ในืนนี้ …….
Fin
ความคิดเห็น